زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1392 | دوره:16 | شماره:53 |تعداد مقالات:3

مقدمه: عفونت سیتومگالوویروس، رایج ترین عفونت ویروسی در دوران بارداری می باشد. روش های متداول شناسایی این عفونت شامل: روش کشت ویروس، آزمون PCR و الایزا می باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی و مقایسه روش کشت سلولی و روش مولکولی PCR در تشخیص عفونت های سیتومگالوویروس در سقط های خودبخودی انجام شد.روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 91-1390 بر روی 110 زن با سابقه سقط غیر عمد در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. برای کشت، 15 سی سی از خون مادران در لوله های حاوی سیترات ریخته شد و 5 سی سی فایکول اضافه شد و نمونه با دور 5000 به مدت 5 دقیقه سانتریفیوژ شد. پس از جدا شدن لایه بافی کت، این لایه با محیط کشت DMEM مخلوط و در رده سلولی MRC-5 تلقیح شد و پس از 72 ساعت از لحاظ انکلوزیون سلولی بررسی شد. نمونه ها همچنین به روش PCR از لحاظ حضور اسیدنوکلئیک ویروسی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از دو روش با استفاده از آزمون کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: از 110 مادر مورد مطالعه، 5 نفر (%4.5) از لحاظ کشت، در رده های سلولی MRC-5 (سلول های فیبروبلاست ریوی انسان) مثبت بودند در حالی که در آزمون PCR، 6 مورد (%5.4) مثبت بودند. حساسیت و ویژگی کشت به ترتیب 83.3 و 100 درصد بود در حالی که حساسیت و ویژگی آزمون PCR، 100 درصد به دست آمد.نتیجه گیری: روش کشت در رده های سلولی، احتمالا به تنهایی برای تشخیص عفونت کفایت نمی کند. روش های تشخیصی PCR و الایزا به منظور ارزیابی دقیق عفونت ضروری می باشد و PCR می تواند جایگزین روش کشت شود.

مقدمه: با ارزیابی کیفیت و چگونگی ارائه مراقبت ها، می توان ضمن تعیین وضعیت موجود، از میزان تاثیر اقدامات انجام شده در راستای ارتقاء کیفیت مراقبت ها آگاه شد. مدل دونابدین، یک الگوی مناسب ارزیابی مراقبت در عرصه خدمات بهداشتی می باشد. بر اساس این الگو، فرآیند مراقبت، بخش مهمی از مراقبت است که روند بین ارائه و دریافت خدمت را از بعد تکنیکی و تعامل بین فردی مورد ارزیابی قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت ارائه مراقبت های قبل از بارداری بر اساس الگوی دونابدین انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی در سال 1391 بر روی 320 زن که جهت دریافت مراقبت های قبل از بارداری به مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد مراجعه کرده بودند، انجام شد. افراد به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات ارائه دهندگان مراقبت، مشخصات واحدهای پژوهش و چک لیست ارزیابی مشاهده فرآیند مراقبت بود که به دو بخش عملکرد تکنیکی و تعامل بین فردی تقسیم شده بود. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های کراسکال والیس و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین نمره کلی بعد فرآیند مراقبت 47.92±8.70 بود. در تفکیک فرآیند مراقبت به دو بخش عملکرد تکنیکی و تعامل بین فردی، نتایج نشان داد که میانگین نمره بخش عملکرد تکنیکی 23.52±4.71 و میانگین نمرات بخش تعامل بین فردی 22.76±5.02 بود. نتایج مطالعه در بررسی میزان تطابق مراقبت ها با سطح مطلوب نشان داد که وضعیت ارائه فرآیند مراقبت ها در 93.7 درصد موارد، متوسط بود.نتیجه گیری: با توجه به سطح کیفیت مراقبت ها در حال حاضر، افزایش تعداد مراقبین بهداشتی به نسبت جمعیت تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی، حساس سازی عمومی در زمینه مراقبت های قبل از بارداری و اطلاع رسانی بیشتر احساس می شود.

مقدمه: اکثر اوقات وسوسه قوی برای بستری مادران در فاز نهفته زایمان وجود دارد که هدف از آن، کاهش درد و ترس مادران می باشد. توجه به زمان پذیرش زنان جهت زایمان، می تواند از ایجاد بسیاری از مشکلات برای مادر و نوزاد جلوگیری کند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه پیامدهای مادری در زنان بستری شده در فاز نهفته و فعال زایمان انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی- مقایسه ای در سال 1391 بر روی 500 نفر از زنان بارداری که جهت انجام زایمان طبیعی در بیمارستان طالقانی تبریز بستری شده بودند، انجام شد. افراد به دو گروه فاز نهفته (250 نفر) و فاز فعال زایمان (250 نفر) تقسیم شدند. اطلاعات مورد نیاز از طریق مشاهده سیر زایمان، مصاحبه با مادران و مطالعه مندرجات پرونده بیماران گردآوری شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای شامل مشخصات واحدهای پژوهش، ارزیابی پیامدهای مادری طی مراحل اول، دوم، سوم و چهارم زایمان، ارزیابی پیامدهای مادری قبل از ترخیص از بیمارستان و 10 روز اول بعد از زایمان بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 13) و آزمون های تی، کای دو، همبستگی و رگرسیون لوجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: دو گروه فاز نهفته و فعال زایمان از نظر استفاده از اکسی توسین جهت تحریک و تقویت زایمان، آمنیوتومی و تجویز داروهای آمپی سیلین، هیوسین، پیتیدین و پرومتازین اختلاف آماری معنی داری داشتند (P<0.05). از بین پیامدهای مادری در مراحل دوم، سوم و چهارم زایمان، دو گروه از نظر استفاده از فشار بر فوندوس رحم در حین زایمان، عوارض مرحله چهارم لیبر و ماساژ رحم از روی شکم اختلاف آماری معنی داری داشتند (p<0.05). بررسی پیامدهای مادری قبل از ترخیص از بیمارستان و 10 روز پس از زایمان نشان داد که دو گروه از نظر خونریزی پس از زایمان (p=0.017)، میزان هموگلوبین (p=0.007) و هماتوکریت (p=0.008) و طول مدت بستری در بخش بعد از زایمان (p=0.04) اختلاف آماری معنی داری داشتند.نتیجه گیری: بستری در فاز نهفته، باعث افزایش عوارض مادری، انجام مداخلات تهاجمی بر روی مادر و افزایش طول مدت بستری در بیمارستان می شود. لذا پیشنهاد می شود پزشک یا مامایی که مسوول پذیرش زائو می باشد، در صورت عدم وجود دلیل برای بستری کردن زنان در فاز نهفته، از پذیرش آنها در فاز نهفته خودداری کند.