مقدمه: سازگاری زناشویی، پایه و اساس زندگی مشترک است. دو مورد از مهمترین عوامل موثر بر آن، رضایت جنسی و اعتقادات مذهبی می باشد. دین و مذهب نیز به نقش آموزش های جنسی تاکید ورزیده است، لذا مطالعه حاضر با هدف توام ساختن آموزش های جنسی با آموزه های دینی مرتبط با آن و بررسی تاثیر آن بر سازگاری زناشویی زنان متاهل انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی یک گروهه با پیش آزمون و پس آزمون در سال 1391 بر روی 30 زن متاهل مراجعه کننده به دو مرکز بهداشتی - درمانی شهر مشهد انجام شد. واحدهای پژوهش به مدت 6 هفته در کلاس های آموزشی شرکت کردند. ابزار گردآوری داده ها در این مطالعه شامل: فرم مشخصات فردی، پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر و مقیاس شاخص عملکرد جنسی زنان بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 11.5) و آزمون های تی زوجی و ضریب همبستگی انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سن زنان 7.2±33.9 سال و میانگین مدت ازدواج آنان 6.8±13.1 سال بود. اکثر زنان خانه دار بوده و درآمد در حد کفاف داشتند. پس از آموزش،نمره کل سازگاری زناشویی از 19.51±94.12 به 16.5±102.61 ارتقاء یافت (0.002=p) و در خرده مقیاس های توافق (0.002=p) و تجلی ابراز احساسات (0.01=p) تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد. نتیجه گیری: آموزش های جنسی توام با آموزه های دینی می تواند باعث افزایش سازگاری زناشویی کلی، توافق و تجلی عواطف در زندگی زناشویی شود.