مجله دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران (annals of military and health sciences research)
سال:1388 | دوره:7 | شماره:3 (مسلسل 27) |تعداد مقالات:14

سابقه و هدف: پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)، کنسانترهای از پلاکتها در حجم کمی از پلاسما است. نشان داده شده که اثربخشی این فراورده بر انواع مختلف سلولها ناشی از آثار سینرژیک یک سری پروتئینهای موجود در پلاکتها، تحت عنوان فاکتورهای رشد پلاکتی است.مواد و روشها: در این مطالعه تحقیقاتی (Original Article) تهیه فراورده پلاسمای غنی از پلاکت فعال شده با فعالسازی پلاکت توسط مخلوط ترومبین وکلریدکلسیم و تهیه فراورده های سوپرناتانت پلاکتی و لایست پلاکتی نیز به ترتیب باسانتریفیوژکردن با دور بالای (g900) پلاسمای غنی از پلاکت و فرایند ذوب و انجماد پلاسمای غنی از پلاکت انجام گرفت. غلظت فاکتورهای رشد و همچنین پروتئین موجود در این فراورده ها به ترتیب با روشهای ELISA و Bradford تعیین گردید. جهت آنالیز دادهها از آزمونهای آماری Student’s t-test و ANOVA و نرم افزار SPSS استفاده شد و مقادیرP<0.05  از نظر آماری معنی دار تلقی گردید.یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده، غلظت پروتئین و همینطور غلظت هر چهار نوع فاکتور رشدTGF-β, PDGF, FGF  وEGF  در دو فراورده پلاسمای غنی از پلاکت فعال شده و لایست پلاکتی به طور معنی داری بیش از سوپرناتانت پلاکتی بود (P<0.05). همچنین مقادیر PDGF و TGF-β به عنوان فاکتورهای رشد اصلی پلاکتی در حد نانوگرم بوده و به نسبت FGF و EGF (در حد پیکوگرم) در هر سه فراورده سوپرناتانت پلاکتی، لایست پلاکتی و پلاسمای غنی از پلاکت فعال شده به طور معنی داری بیشتر بود(P<005) . در ضمن میزان PDGF در لایست پلاکتی و پلاسمای غنی از پلاکت فعال شده با میزان TGF-β تفاوت معنی دار داشت (P<0.05)، اما در سوپرناتانت پلاکتی عکس این حالت مشاهده گردید.نتیجه گیری: با وجود مقادیر بالای پروتئینی و فاکتورهای EGF و FGF در روش ذوب و انجماد (لایست پلاکتی)، استخراج فاکتورهای رشد با روش فعال سازی پلاسمای غنی از پلاکت (پلاسمای غنی از پلاکت فعال شده)، غلظتهای بیشتری از دو فاکتور اصلی PFGF و  TGF-β را حاصل می نماید. می بایست مطالعات بیشتری صورت گیرد تا ارتباط میزان غلظت پروتئین یا فاکتورهای رشد با میزان اثربخشی آنها بر روی سلولها بررسی شود.

سابقه و هدف: اثرات سمی برخی از ارگانوفسفره ها از طریق تولید رادیکال های آزاد و اختلال در سیستم های آنتی اکسیدان بدن است. پاراکسون یکی از سمی ترین ارگانوفسفره ها است که محصول متابولیسم اکسیداتیو پاراتیون می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر پاراکسون بر سیستم آنتی اکسیدانت مغز موش صحرایی می باشد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه تحقیقاتی می باشد. در شروع کار موش های آزمایشگاهی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 4 گروه (در هر گروه 7 نفر) تقسیم شدند: گروه کنترل و سه گروه آزمایش که دوزهای مختلف پاراکسون (0.3-1 mg/kg) را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. 24 ساعت پس از تزریق حیوانات با اتر بیهوش و بافت مغز جدا گردید. بعد از هموژنه کردن بافت کلیه، فعالیت آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) ، گلوتاتیون S- ترانسفراز (GST) و لاکتات دهیدروژناز (LDH) و همچنین غلظت گلوتاتیون (GSH) و مالون دی آلدیید (MDA) توسط روش های بیوشیمیایی تعیین شد. این مطالعه برگرفته از یک پایاننامه دانشجویی می باشد.یافته ها: فعالیت آنزیم های SOD و CAT و GST مغز به دنبال تجویز پاراکسون در دوزهای بالاتر از  0.3 mg/kgو فعالیت آنزیم LDH در هر سه دوز در مقایسه با کنترل به طور معنی داری افزایش می یابد، درحالیکه میزان گلوتاتیون مغز در این دوزها به طور معنی داری کاهش می یابد. میزان  MDAتغییر معنی داری را نشان نمی دهد.نتیجه گیری: تجویز پاراکسون باعث القا تولید رادیکال های آزاد و استرس اکسیداتیو می شود. افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت نشانده نده فعال شدن سیستم دفاعی سلول جهت خنثی سازی رادیکال های آزاد و تخلیه سطح گلوتاتیون ناشی از نارسایی سیستم دفاعی آنتی اکسیدانت سلول در مقابله با رادیکال های آزاد است.

سابقه و هدف: بیماران تحت درمان همودیالیز، عوارض درمانی، دارویی و سایکولوژیکی خاصی را تجربه می کنند که می تواند تاثیر مهمی را بر زندگی فعالشان داشته باشد و به طبع سبک زندگی، مسوولیت های خانوادگی، وضعیت شغلی و اقتصادی این افراد را نیز تحت تاثیر خود قرار می دهد (1). در همین ارتباط خستگی یکی از شایعترین عوارض جانبی است که به عنوان یکی از مهمترین استرسورها در این بیماران تلقی شده و به صورت یک شکایت ناتوان کننده بیان می شود (2). هدف از اجرای این مطالعه تعیین تاثیر ویتامین C خوراکی بر میزان خستگی بیماران تحت درمان همودیالیز بوده است.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد - شاهدی، تعداد 56 بیمار دارای مشخصات واحدهای مورد پژوهش، به روش نمونه گیری آسان در دسترس، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم و به مدت 2 ماه، به صورت 3 بار در هفته و در هر بار 250 میلی گرم، ویتامین C دریافت نمودند. سپس میزان خستگی، قبل و بعد از اجرای مداخله با یکدیگر مقایسه گردید.یافته ها: میزان خستگی در گروه مورد نسبت به گروه شاهد، پس از مداخله به طور معنادار (P<0.05) کاهش یافت. این مقاله برگرفته از پایاننامه دانشجویی می باشد.بحث و نتیجه گیری: تفسیر نتایج نشان می دهد که مصرف ویتامین C در کاهش میزان خستگی بیماران تحت درمان همودیالیز، موثر میباشد. بنابراین دریافت ویتامین C در اَشکال دارویی و یا رژیم غذایی مناسب، بدون ایجاد خطر افزایش اگزالات می تواند به عنوان یکی از راهکارهای تسکین خستگی در بیماران تحت درمان همودیالیز مطرح شود.

سابقه و هدف: سکته مغزی به یک نقص موضعی نرولوژیک حاد که حداقل 24 ساعت ادامه یافته و ناشی از اختلال جریان خون مغز می باشد. گفته می شود. از اختلالات عروقی همراه که منجربه ایسکمی موضعی مغز میشود میتوان به آترواسکروز اشاره کرد در این بین یکی از علل ایجادکننده آترواسکروز اختلالات ژنتیکی از جمله هموسیستینوریا و دیسلیپوپروتئینمی میباشد. هموسیستئین اسیدآمینه ای است که از دو طریق متابولیزه می شود: 1ـ متیلاسیون مجدد به متیونین که به فولات و Vit B12 نیاز دارد. 2ـ ترانس سولفوراسیون به سیستاتیونین که به پیریدکسال -5- فسفات نیاز دارد. هیپرهموسیستئینمی از اختلال متابولیسم هموسیستئین ناشی می شود. عوامل تغذیه ای از جمله اسید فولیک و Vit B12 و Vit B6 نیز سبب افزایش هموسیستئین می شوند.مواد و روش ها: این تحقیق به روش مورد - شاهدی بر روی 40 بیمار مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک و 40 مورد فرد سالم به عنوان گروه شاهد که به بخش نرولوژی بیمارستان شهید بهشتی در سال 1387 مراجعه کرده بودند صورت گرفت. اطلاعات بیماران از قبیل سن، جنس، سابقه ابتلا به فشارخون، سکته مغزی، سکته قلبی، حمله گذرای ایسکمیک، مولتیپل اسکروز در فرم اطلاعاتی ثبت شد. سپس از هر فرد cc2 خون وریدی تهیه و به وسیله کیت های آزمایشگاهی و به روش (HP-LC: High Performance - Liquid Chromatography) میزان هموسیستئین سرم، فولیک اسید و ویتامین B12 سرم تعیین گردید. نتیجه آن در فرم اطلاعاتی ثبت شد. داده های فرم اطلاعاتی استخراج و طبقه بندی گردید و به صورت آمار تحلیلی گزارش شد. در این مطالعه کلیه بیماران از نظر فشار خون بالا، دیابت، هیپرلیپیدمی همسان شده وmatching  انجام شد. این مقاله برگرفته از پایان نامه دانشجویی می باشد.یافته ها: در این مطالعـه میانگین سطح سرمی همـوسیستئین در گروه مورد15.56±4.69 µmol/l  و در افراد سالم (گروه شاهد) 10.15±4.7 µmol/l بود که از نظر آماری اختلاف معناداری در سطح سرمی بین گروه شاهد و مورد ملاحظه گردید(P<0.05) . میانگین سطح سرمی فولیک اسید در گروه مورد8.40±5.33 ng/ml  و در افراد سالم (گروه شاهد)10.87±8.02 ng/ml  بود که از نظر آماری اختلاف معنی داری بین سطح سرمی فولیک اسید در گروه مورد و شاهد مشاهده شد(PV<0.005) . میانگین سطح سرمی ویتامین B12 در گروه مورد389.02±208.02 pg/ml  و در گروه شاهد522.82±218.3 pg/ml  بود که از لحاظ آماری اختلاف معنیداری در سطح سرمی ویتامین B12 در دو گروه مورد و شاهد مشاهده شد(PV<0.005) . میانگین تعداد زنان شرکتکننده در این مطالعه 41 مورد (52.5) و میانگین تعداد مردان شرکت کننده در مطالعه 39 (48.75) می باشد که اختلاف معنی داری بین افراد زن و مرد شرکت کننده در مطالعه دیده نشد(P>0.005) .نتیجه گیری: با توجه به بالابودن سطح سرمی هموسیستئین در بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک در مقایسه با افراد سالم و پایین بودن سطح سرمی فولیک اسید و ویتامین B12 در بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک در مقایسه با ا فراد سالم میتوان نتیجه گیری نمود که بین ابتلا به سکته مغزی ایسکمیک و سطح سرمی هموسیستئین و فولیک اسید و ویتامین B12 ارتباط وجود دارد و از این ارتباط میتوان در امر پیشگیری و کاهش عوارض و خسارات ناشی از بیماری سود جست.

سابقه و هدف: zinc از جمله ریز مغذی های ضروری برای بدن است و نقش آن در عملکرد سیستم ایمنی، جذابیت های زیادی برای پژوهشگران و پزشکان داشته است. بیماری HIV/AIDS به عنوان یک سندرم نقص ایمنی با کاهش در عناصر مختلف سیستم ایمنی تظاهر میکند که شناخت این موضوع میتواند به درک بهتر از این مکانیسم کمک کند. هدف این مطالعه بررسی سطح سرمی عنصر روی در گروهی از بیماران مبتلا به HIV و مقایسه آن با افرادی است که به بیماری مبتلا نیستند. بررسی ارتباط سطح سرمی روی و تعداد سلول های ایمنی به ویژه CD4 هدف دیگر این پژوهش است.مواد و روشها: این پژوهش (cross-sectional) بر روی 96 نفر انجام شده، 48 نفر از مبتلایان به HIV با 48 نفر از گروه غیرمبتلا HIV متشکل از دو زیر گروه (غیر مبتلا به HIV ولی معتاد تزریقی و گروه غیر HIV و غیر معتاد تزریقی)، مقایسه شدند سطح سرمی zinc با استفاده از دستگاه جذب اتمی اندازه گیری و آنالیز توصیفی و تحلیل آماری با SPSS (ویرایش 11) انجام شد. میانگین های به دست آمده با هم مقایسه گردیدند. این مقاله برگرفته از پایان نامه دستیاری می باشد.یافته ها: میانگین سرمی zinc در گروه HIV+ و HIV- به طور کلی دارای اختلاف آماری معنی دار بود. در عین حال گروه HIV+ با هر دو دستهی  HIV-ها و دو دستهی HIV-ها هم با یکدیگر، تفاوت آماری معنی دار داشتند. سطح سرمی zinc و تعداد سلول CD4، ارتباطی با هم داشتند. سطح سرمی zinc در گروه مبتلا به HIV پایینتر از گروه HIV- بود. همچنین zinc در گروه غیر مبتلا به HIV ولی مبتلا به اعتیاد تزریقی نیز پایینتر از سایر گروه ها بود.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده پیشنهاد می کنند که zinc در صورت ابتلا به HIV دچار نقصان میشود و این کاهش با کاهش پارامترهای تعیین کننده در سلامت و بقای بیماران (مانند تعداد سلولCD4 ) همراهی دارد.

سابقه و هدف: در دهه های اخیر باقیمانده سموم بر روی میوه ها باعث ایجاد نگرانی هایی در جوامع علمی شده است. درحال حاضر کنترل بیولوژیک به عنوان یک روش جایگزین استفاده از سموم مطرح شده است و موفقیت های چشمگیری در زمینه استفاده از میکروارگانیسمهای آنتاگونیست برای کنترل بیماریهای بعد از برداشت (از جمله کپک آبی سیب) به دست آمده است.مواد و روش ها: در این مطالعه تحقیقاتی (original) دو گونه از مخمرSaccharomyces cerevisiae  (69، 04)، به جای قارچ کش های معمولی که برای کنترل بیماری انباری کپک آبی سیب مورد با عامل Penicillium expansum مورد استفاده قرار می گیرند، به کار گرفته شد. عامل کپک آبی سیب از بافت آلوده سیب جداسازی شد. آزمون تست تقابل، متابولیت های خارج سلولی و مواد فرار در آزمایشگاه برای ارزیابی قدرت بیوکنترلی مخمرها به کار برده شد. در آزمایشهای انباری زخم های ایجاد شده بر روی سیب با 40µl  میکرولیتر سوسپانسیون مخمر آنتاگونیست (107 کنیدی در میلی لیتر) و 24 ساعت بعد 20 میکرولیتر سوسپانسیون قارچ عامل بیماری (105 کنیدی در میلی لیتر) مایه زنی شد. سیب های مایه زنی شده در20°C  و 5°C در انبار قرار گرفتند. این مقاله برگرفته از پایان نامه دانشجویی می باشد.یافته ها: همه جدایه ها رشد قارچ P.expansum هم در آزمایشگاه و هم در انبار را کاهش دادند. در آزمون کشت متقابل میزان کاهش رشد بین 33.12 تا 58.4، در مورد گاز فرار 54.93 تا 72.87 و در تست متابولیت های خارج سلولی بین 50.23 تا 76.23 متغییر بود. هر دو جدایه مخمر مساحت لکه ها را کاهش دادند. در تستهای انباری مساحت لکه ها در روی سیب در 5°C  از 1416تا 1435 میلیمترمربع در مقایسه با 3151.1 میلیمترمربع، در شاهد کاهش نشان دادند. در دمای 20°C  مساحت لکه از 1347 تا 1598 متغییر بود در حالیکه میانگین مساحت در شاهد 3257.4 میلیمتر بود.نتیجه گیری: هر دو ایزوله از مخمر S. cerevisiae علیه کپک آبی سیب در هر دو دما موثر بودند و می توانند به عنوان دوعامل بیوکنترل جدید کپک آبی سیب به کار برده شوند.

سابقه و هدف: در حال حاضر تلاش های بسیاری در حال انجام است که بتوان  با استفاده از مارکرهای بیوشیمیایی مادری در پیش بینی برخی از  حاملگی های پر خطر از جمله پره اکلامپسی اقدام کرد. یکی از این  مارکرها سطح  hCG  سرمی مادر طی نیمه اول بارداری می باشد. برخی  مطالعات نشان داده اند که بین سطح  hCG  مادری با بروز پرهاکلامپسی  ارتباط وجود دارد. در این مطالعه سعی شده است ارتباط بین سطح  β-hCG   سرمی مادر طی هفته 16 تا 20 بارداری با بروز پرهاکلامپسی بررسی  شود.مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی آینده نگر که در درمانگاه پره  ناتال بیمارستان شهید اکبرآبادی طی سالهای 86 لغایت 88 انجام شد،  برای 508 مادر مراجعه کننده طی هفته های 16 تا 20 بارداری، سطح  hCG   سرمی اندازه گیری شد. سپس این افراد از نظر بروز پره اکلامپسی تا  پایان حاملگی بررسی شدند.یافته ها: فراوانی بروز پرهاکلامپسی در مادران مورد بررسی 9.3% بود.  به لحاظ آماری، سطح لگاریتمی  β-hCG  سرمی مادر طی هفته 16 تا 20  بارداری در مادران مبتلا به پرهاکلامپسی به خصوص پرهاکلامپسی شدید،  بیش از مادران با حاملگی طبیعی بود (P=0.009). همچنین متوسط سن  مادران مبتلا به پرهاکلامپسی، بیش از سن مادران با حاملگی طبیعی بود (P=0.001). بر اساس مدل رگرسیونی، دو عامل سطح بالای  β-hCG  سرم مادری  طی هفته های 16 تا 20 بارداری و سن بالا به عنوان عوامل خطر در بروز  پره اکلامپسی به شمار می آیند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که سطح سرمی  β-hCG  در هفته های 16 تا  20 بارداری در مادران مبتلا به پرهاکلامپسی بیش از مادران با حاملگی  طبیعی می باشد که این مساله می تواند در پیش بینی پره اکلامپسی مورد  استفاده قرار گیرد. با این حال لازم است مطالعات تکمیلی درخصوص تعیین  cut off point نیز انجام گیرد.

سابقه و هدف: در میان معیارهای بالینی تشخیص اسکیزوفرنی، توهم جزء مهمی از تظاهرات بالینی بیماران را تشکیل می دهد. تحقیق موجود با هدف بررسی جامع فراوانی انواع توهم های موجود در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی انجام یافته است.مواد و روش ها: این مطالعه یک تحقیق توصیفی ـ مقطعی در پنجاه بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی در بیمارستان گلستان می باشد. اسکیزوفرنی بر اساس معاینات بالینی به طور عمده منطبق بر معیارهای DSM-IV-TR توسط  روانپزشک تشخیص گذاری گردیده است. اطلاعات بهدست آمده با استفاده از آزمون مک نمار تحت آنالیز و بررسی آماری قرار گرفته اند. این مقاله برگرفته از پایان نامه دانشجویی ماست.یافته ها: در این مطالعه شایع ترین توهم، توهم شنوایی با شیوع 82 درصد و به دنبال آن توهم بینایی (36 درصد)، لامسه ای (24 درصد)، بویایی (12 درصد)، درد و حس عمقی (10 درصد)، چشایی و احساس حضور (هرکدام 6 درصد)، احساس دهلیزی (4 درصد)، عملکردی و رفلکسی (هرکدام 2 درصد) بودند. از نظر همزمانی، بین توهم شنوایی با توهم های بینایی، بویایی و لامسه ای ارتباط معنی دار وجود داشت.نتیجه گیری: در مقایسه با مطالعات پیشین، نتایج حاصله از بررسی ما، اطلاعات تازه تر و نیز تفاوت هایی را در برخی موارد از نظر شیوع انواع توهم نشان می دهد.

سابقه و هدف: کاراته از محبوب ترین ورزش های رزمی در کشور محسوب می شود. با توجه به سطح بالای برخورد در این رشته ورزشی توجه به شیوع و توزیع آسیب های آن از اهمیت زیادی برخوردار است. لذا در این تحقیق بر آن شدیم که میزان شیوع آسیب های ورزشی در مردان کاراته کای حرفه ای شهر اصفهان را تعیین کنیم.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی گذشته نگر 50 نفر از کاراته کاهای حرفه ای (میانگین سن 22.4±4.64 سال) حایز حداقل به یک مقام قهرمانی کشوری در مطالعه شرکت داده شدند. اطلاعات ازطریق یک پرسش نامه محقق ساخته مشتمل بر سوالاتی پیرامون ویژگی های آسیب در طی دو سال گذشته به دست آمد.یافته ها: در مجموع میزان شیوع آسیب در این مطالعه، 4.35 آسیب در هر 1000 ساعت مسابقه و تمرین برآورد شد. از 185 آسیب ثبت شده، به ترتیب اندام تحتانی با 64 مورد (35% ) و سر و صورت با 60 مورد (32٪) شایع ترین محل آسیب را به خود اختصاص دادند.46 ٪  آسیب ها در حین تمرین و 40٪ در زمان مسابقه رخ دادند. از لحاظ شدت، آسیب های خفیف (43٪ ) بیش از سایر آسیب ها گزارش شدند. خطای تکنیکی حریف (26٪ )، اصلیترین مکانیسم آسیب را تشکیل می داد. از نظر نوع آسیب، ضربدیدگی و کوفتگی (25٪ ) بیش از سایر انواع ذکر شد. از لحاظ شایع ترین دوره زمانی وقوع آسیب در مسابقات لیگ، بیشترین آسیب ها در پیش از فصل مسابقه رخ داده بود.نتیجه گیری: با توجه به میزان شیوع گزارش شده به نظر نمی رسد که آسیب های کاراته در قیاس با بسیاری دیگر از رشته های ورزشی شیوع بیشتری داشته باشد. همچنین اکثر آسیب ها در کاراته از شدت خفیف و ملایمی برخوردار هستند و میتوان این اطمینان را به ورزشکاران و والدین داد که این ورزش بر خلاف تصور عمومی مبنی بر خشن و پر برخورد بودن از ایمنی نسبی مناسبی برخوردار است.

سابقه و هدف: بافتن قالی دست بافتکاری رایج در کشورهایی مانند ایران است. در ایران قالی های دستبافت به طور معمول همیشه در کارگاه های خانگی که به عنوان صنایع کوچک غیررسمی شناخته شده و اغلب در خانواده ها و در منازل تشکیل می گردند، بافته می شوند. تخمین زده میشود که قریب به 2.5 میلیون نفر به طور مستقیم بعنوان حرفه یا تفریح قالیبافی می نمایند. کار نشسته با وضعیت های ناجور قرارگیری در پشت دارهای سنتی به مدت طولانی می تواند به طور بالقوه منجر به اختلال های توده استخوانی گردد. هدف از این مطالعه بررسی تراکم توده استخوانی در قالیبافان شهر تبریز طی سال 1386 می باشد.مواد وروش ها: در یک مطالعه cross-sectional 80 قالیباف حرف های 20 تا 60 ساله با حداقل 5 سال تجربه، حداقل 5 ساعت کار در روز و حداقل 3 روز در هفته در بیمارستان امام رضا (ع) تبریز طی 11 ماه بررسی شدند. افراد با سابقه بیماری یا وضعیت تاثیرگذار بر تراکم استخوانی خارج گردیدند. روش سنجش میزان جذب اشعه (DXA: Dual X Xray Absorbtionetry)   جهت اندازه گیری تراکم استخوانی در سه محل استخوان لگن، مچ دست و فقرات کمری به کار رفت. با وجود حداقل یک نتیجه غیرطبیعی بیمار در گروه استئوپنی (1->T score>-2.5) یا استئوپروز (T score≤-2.5)  قرار میگرفت. این مطالعه برگرفته از پایان نامه دانشجویی می باشد.یافته ها: 80 قالیباف 48 مونث و 32 مذکر با سن متوسط 37.81±9.79 سال وارد مطالعه شدند. درصد فراوانی استئوپنی و استئوپروز در افراد بررسی شده به ترتیب 55 و 17.5 درصد بود. مقادیر مربوطه در افراد مذکر بررسی شده به ترتیب 68.8 و 21.9 درصد و در افراد مونث بررسی شده به ترتیب 45.8 و 14.6 درصد بود. درصد فراوانی استئوپنی و استئوپروز در گروه سنی 29 - 20 سال به ترتیب 50 و صفر درصد، در گروه سنی 39 - 30 سال به ترتیب 60 و 10 درصد، در گروه سنی 49 - 40 سال به ترتیب 57.9 و 31.6 درصد و در گروه سنی 60 - 50 سال به ترتیب 64.2 و 38.5 درصد بود. درصد فراوانی استئوپنی در افراد مذکر به طور معنی داری بیشتر بود. این برتری پس از تعدیل از نظر سن و مدت بافندگی نیز وجود داشت.نتیجه گیری: در مقایسه نتایج مطالعه فعلی با فراوانی استئوپنی و استئوپروز در جمعیت عادی، میزان این دو وضعیت به طور قابل توجهی در قالیبافان بیشتر بود. بنابراین جهت جلوگیری از ایجاد اختلال های تراکم استخوانی بایستی برنامه های پیشگیرانه در این افراد تنظیم گردد.

سابقه و هدف: تالاسمی یکی از شایع ترین اختلال های تک ژنی شناخته شده می باشد که نوع هموزیگوت آن (بتاتالاسمی ماژور) شدیدترین شکل کم خونی همولیتیک در ایران است. با توجه به اهمیت عوارض دهانی صورتی در این بیماران و عدم وجود آمارهای کافی و مستدل در ایران، ضرورت تحقیق در این مورد مطرح می باشد. از اینرو شناخت و کاهش عوارض این بیماری از اهداف این پژوهش بوده است.مواد و روش ها: این تحقیق به صورت توصیفی (Case Series) بر روی تمام بیماران مرکز تالاسمی استان قزوین (110 بیمار) انجام گردید. اطلاعات از طریق پرسشنامه و معاینه کلینیکی جمع آوری شد. معاینات دهانی صورتی شامل بررسی شکل بینی و صورت، بیرون زدگی ماگزیلا، رنگ پریدگی مخاط دهان. تاخیر رویش دندان ها، شاخص پوسیدگی و نوع اکلوژن بوده است. همچنین رابطه متغیرهای فوق با زمان شروع و نحوه درمان های پزشکی بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت آنالیز آماری از نرم افزار SPSS  و آزمون مجذور کای با سطح معنی داری (P<0.05) استفاده گردید.یافته ها: شیوع عوارض دهانی صورتی بیماران مبتلا به تالاسمی عبارت بودند از: بینی زینی شکل (71.8%)، بیرون زدگی ماگزیلا (55.5%)، رنگ پریدگی مخاط دهان (48.2%)، صورت شبیه جوندگان (30%)، بایت عمیق (28.2%)، فضای بین دندان های قدامی بالا (22.7%)، اپن بایت (13.6%)، تاخیر در رویش دندان های شیری (10%) و دایمی (8.2%). در تمامی گروه های سنی بیشترین نوع اکلوژن به ترتیب کلاس 1، 2، 3 بوده است. شاخص پوسیدگی (DMFT) در مبتلایان به طور معنی داری بیشتر از افراد سالم بوده است P<0.05)).نتیجه گیری: شیوع عوارض دهانی صورتی در مبتلایان به تالاسمی ماژور قابل توجه بوده است. تحقیق حاضر نقش تشخیص زودرس، درمان به موقع و دقیق را در کاهش این عوارض نشان داده است.

هدف از ایزولاسیون در بیمارستان جلوگیری از انتقال میکروارگانیسم های بیماری زا از بیماران عفونی یا واجد عفونت کولونیزه به سایر بیماران، ملاقات کنندگان و کادر درمانی می باشد. چون این روند گران، وقت گیر و باعث اختلال در مراقبت پزشکی (Medical care) بیماران می شود، بنابراین موقعی باید انجام شود که لازم باشد ازطرف دیگر عدم انجام این روند در بیماری که نیاز به آن دارد باعث موربیدیتی و مورتالیتی در بیماران می شود.

سابقه و هدف: پس از گزارش مواردی مشکوک در مکزیک در 17 آوریل 2009 دو مورد ثابت شده از ویروس آنفلوانزای نوع A با منشا خوکی در آمریکا به تایید رسید که نوترکیب سه گانه جدیدی از نوع H1N1 بود. این ویروس از خوک به انسان منتقل شده بود که سرعت انتقال سریعی از انسان به انسان داشت و در زمان اندکی در همه جای دنیا پراکنده شد و در عرض 3 ماه فاز ششم جهانگیری آن توسط سازمان بهداشت جهانی اعلام شد.موارد و روش ها: این مقاله یک مطالعه مروری می باشد که پس از جستجو در بانک های Scopus، Medline و Embase و سایت های CDC و WHO تهیه شده و اطلاعات تا لحظه چاپ به روز شده است.یافته ها: عامل بیماری ویروس آنفلوانزای نوع (H1N1) A معروف به ویروس آنفلوانزای با منشا خوکی (S-OIV) از نوترکیبی سه ویروس آنفلوانزای فصلی پرندگان و خوکی بوجود آمده است. علایم بیماری شبیه آنفلوانزای فصلی است. بهترین راه کنترل بیماری رعایت اصول پیشگیری واکسیناسیون و درمان مناسب است. خوشبختانه در حال حاضر بیماری در جهان وضعیت کنترل شده ای دارد. انتقال بیماری به صورت شخص به شخص و از طریق ترشحات آلوده به ویروس است. همه گیری به سرعت روی می دهد و شامل موج های متوالی از بیماری است. علایم بالینی در انسان از فرم های بدون علامت تا پنومونی های شدید که منجر به بستری و خامت حال بیمار و مرگ میگردد متغیر بوده و به طور کلی مشابه آنفلوانزای فصلی می باشد ولی ویژگی های اپیدمیولوژیک آن متفاوت است. تشخیص قطعی بیمار با RT-PCR یا کشت سلولی از نمونه تهیه شده با استفاده از سواب ناز و فارنکس، بینی و حلق یا شستشوی بینی یا تراشه انجام میگردد. پیشگیری شامل رعایت موارد بهداشتی مهمترین اصل کنترل پاندمی است.در حال حاضر دو نوع واکسن علیه این ویروس نوپدید وجود دارد که شامل flu-shot (ویروس غیرفعال شده که به صورت تزریق عضلانی در بازو تجویز می شود) و اسپری نازال (که ویروس زنده ضعیف شده است) می باشد. درمان دارویی شامل مهارکننده های نورآمینیداز (Oseltamivir و Zanamivir) می باشد و برای افراد بستری و پرخطر ترجیحا در 48 ساعت اول توصیه می شود. پروفیلاکسی دارویی در مواردی خاص توصیه شده است.بحث و نتیجه گیری: چرخش همزمان ویروس آنلفوانزای نوع A نوپدید، ویروس آنفلوانزای نوع A فصلی و ویروس آنفلوانزای پرندگان که هم اکنون در جهان در حال وقوع است خطر تغییرها و باز ترکیبی های ژنی جدید را زیاد می کند و جامعه را در معرض خطر جدی قرار می دهد. در مقابل انواع بازترکیب جدید پادتنهای مناسب در افراد جامعه وجود ندارد و احتمال شیوع سریع بیماری جدید دیگری هم زیاد است. بنابراین ادامه هوشیاری مردم و آمادگی سامانه های بهداشت و درمان به ویژه در اماکن تجمع، خوابگاه ها، مدارس، دانشگاه ها و پادگان ها ضروری است. همچنین تجهیز و ارتقا سامانه های ثبت و کنترل بیماریها در کشور و به خصوص در نیروهای مسلح باید در اولویت قرار گیرد.

با توجه به افزایش فراوانی هپاتیت C در افراد مبتلا به دیابت تیپ 2 و نیز با توجه به سیر مزمن و پیشرونده این بیماری به علت سیروز و سرطان سلول کبدی هدف این تحقیق بررسی میزان فراوانی هپاتیت C را در افراد مبتلا به دیابت تیپ 2 می باشد. تا نسبت به شناسایی و درمان این گروه هر چه سریعتر اقدام شود.