ادبیات فارسی جدای از کارکردهای شناخته شده ای چون تعلیم، مدح و... بهانه ای برای بازی و سرگرمی مردم نیز بوده است، بازیهای ادبی بسیاری در گذشته وجود داشته است که از معروفترین آنها می توان از مشاعره -که هم در نزد خواص و هم در نزد عوام رایج بوده است- یاد کرد، این بازی که سابقه ای طولانی نیز دارد، تا سالهای پیش از تجدد و عصر مشروطه، قواعد و شکل خاصی نداشته، هدف آن نیز عمدتا مطایبه، سرگرمی و... بوده است اما با گسترش تجددگرایی در ایران، در قواعد آن تغییرات گسترده ای (شکل آشنا و رایج امروزی آن) به وجود آمده، هدف آن نیز تغییر کرد و تبدیل به ابزاری برای حفظ فرهنگ گذشته و... گردید.دلیل این تغییر قواعد و اهداف تا امروز ناگفته باقی مانده است اما به نظر می آید سنتگرایان که قواعد مشاعره را بازطراحی کرده اند نه تنها با تغییر هدف آن قصد داشتند شعر کهن را که از طرف شعر نو به چالش کشیده شده بود، از نابودی نجات دهند بلکه با تاکید بر بیت به عنوان واحد مشاعره، اجازه ورود شعر نو- که واحد آن تمامی یک شعر است- را نداده، آن را به حاشیه برده، سرکوب کنند. به تعبیر دیگر بازطراحی و مفصل بندی مشاعره توسط سنتگرایان در زمان حاضر ابزاری برای طرد نوگرایی و تحکیم جایگاه به چالش کشیده شده و متزلزل شعر گذشته بوده است.