بیابان
سال:1382 | دوره:8 | شماره:1 |تعداد مقالات:11

افزایش وقوع سیل ها با شدت های بالا و افزایش فراوانی وقوع آنها در چند سال گذشته بحث های جدیدی را در رابطه با اجزای رگبارهای کوتاه مدت تغییرات شدت بارندگی در چند سال اخیر مطرح نموده است. آمار و اطلاعات شدت بارندگی از رقومی کردن گرافهای بارانگاری و از طریق اسکن کردن گراف های بارندگی ایستگاه تبریز که هفتگی و ماهانه بودند انجام پذیرفت. مقادیر هر بارندگی با گام های زمانی ده دقیقه ای استخراج شده است. کلیه آزمونهای آماری شامل آزمون آماری قبولی داده ها، استقلال داده ها، همگنی و تجانس داده ها و ... انجام شد. مطالعات مشخص نمود که از 5 توزیع انتخاب شده، توزیع گاما برازش بهتری در مقایسه با سایر توزیعهای مورد آزمون نشان داد. معادلات شدت بارندگی ایستگاه تبریز برای دوره بازگشت 100 ساله و 2 ساله بصورت I=235/(t+0.003)0.0632 و I=552/(t+29.639)0.930 محاسبه و پیشنهاد شده است که در آن t بر حسب دقیقه و i بر حسب میلیمتر در ساعت می باشد. بررسی ها نشان داد که در تمامی سالهای مورد مطالعه در شهر تبریز بارندگی 10، 20، 30، 40، 50، 60، 90، 120 و 150دقیقه ای نازل شده است. بیشترین اختلاف شدت بارندگی در مدت 540 دقیقه و دوره بازگشت 2 ساله با 74% میلیمتر مشاهده گردید که با توجه به مقادیر بارندگی در تبریز قابل توجه نمی باشد. بیشترین مقادیر شدت بارندگی در تداوم 10 دقیقه برای دوره بازگشت 2 ساله 21.09 میلیمتر و برای دوره بازگشت 100 ساله 58.71 میلیمتر است. برای مدتهای بیشتر از 10 دقیقه این مقادیر مرتبا کاهش می یابد بطوریکه در 9 ساعت کمترین مقادیر شدت بارندگی در تمامی دوره های بازگشت مشاهده می شود. بررسی مقایسه مقادیر شدت بارندگی در مدتهای مختلف مشخص نمود که سه تداوم 10، 20 و 30 دقیقه شدت بارندگی 5 ساله اخیر بیشتر از متوسط بلند مدت آن بوده است. در حالیکه حداکثر شدت بارندگی در سایر مدتها کماکان در 5 سال اخیر از بلند مدت مشابه آن کمتر اندازه گیری شده است. همین شرایط برای 10 سال اخیر صادق بوده است و عملا مشخص شد که در 5 و 10 سال اخیر شدت بارندگی در مقایسه با بلند مدت تغییرات معنی داری داشته است اما اینکه بتوان این موضوع را به تغییر اقلیم ربط داد نیاز به آمارهای بلند مدت دارتری نیاز است که در آینده بایستی مورد توجه قرار گیرد.

چگونگی میزان مقاومت به پتانسیل های خشکی و اثر آنها بر روی جوانه زنی، طول کلئوپتیل و طول ریشه چه سه گونه مرتعی بنامهای Salsola richteri- Salsola rigida - Salsola dendroides  طی آزمایشی مورد بررسی قرار گرفت. برای ایجاد پتانسیل های خشکی مختلف از پلی اتیلن گلیکول (PEG) استفاده شد. از هر گونه تعداد 25 بذر در هر تکرار (ظرف پتری) بر روی کاغذ صافی در داخل ژرمیناتور کشت گردید. طرح آزمایش انجام شده، به صورت فاکتوریل با پایه کاملا تصادفی انتخاب شد. نتایج آزمایش نشان داد که، حداکثر جوانه زنی در پتانسیل خشکی 3/0- مگاپاسکال با میانگین 100% بود. همچنین با کاهش مقادیر پتانسیل آب، جوانه زنی به طور معنی داری کاهش یافت. طول کلئوپتیل و طور ریشه چه نیز از روند جوانه زنی پیروی نمودند، با این تفاوت که حداکثر مقدار طول ریشه چه در تیمار خشکی شاهد (صفر مگا پاسکال) و حداکثر مقدار طول کلئوپتیل در تیمار -0.3 مگا پاسکال بدست آمد. قابل ذکر است که کاهش پتانسیل آب در تمامی موارد موجب کاهش صفات مورد مطالعه گردید. با توجه به نتایج حاصله مشخص شد که گونه Salsola dendroides در مقاومت به خشکی از نظر رشد کلئوپتیل و ریشه چه در رتبه اول و از نظر مقدار جوانه زنی پس از گونه Salsola rigida در رتبه دوم قرار داشته است. در نتیجه میتوان این گونه را مقاوم ترین گونه به تنش خشکی در مرحله جوانه زنی دانست.

در این پژوهش با توجه به آمار و داده های سازمان صنایع و معادن استان سمنان، بررسی های میدانی و نتایجی که از آزمایش نمونه های جمع آوری شده به دست آمد، رخنمون مواد مختلف فلزی و غیر فلزی در محدوده مورد پژوهش شناسایی و دانسته هایی چند از جمله؛ ذخیره قطعی، ذخیره احتمالی، عیار و موقعیت جغرافیایی آنها را در جدول های بیان نمودیم. با ارزیابی فاکتور هایی همچون ارزش افزوده، میزان سرمایه گذاری و توان اشتغالزایی این نتیجه به دست آمد که کانسارهای غیر فلزی در مقایسه با کانسارهای فلزی از موقعیت اقتصادی خوبی برخوردار بوده و قابل سرمایه گذاری با هدف توسعه پایدار منطقه می باشند. از سویی در چارچوب این پژوهش، کاربردهای عناصربه دست آمده از کانسنگ، چگونگی تشکیل و رهنمودهایی جهت روند استخراج و دیگر فاکتورهای با اهمیت در بهره بهرداری را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم.

در این تحقیق اثرات شوری بر جوانه زنی دو گونه desertorum Agropyron،Agropyron cristatum  در شش تیمار شامل آب مقطر به عنوان شاهد و 100، 200، 300، 400 و 500 میلی مول نمک NACL بررسی شد. نتایج نشان داد که بین دو desertorum Agropyron، Agropyron cristatum تحت تاثیر شوری از نظر جوانه زنی، طول ساقه چه و ریشه چه اختلاف معنی داری وجود ندارد. اثر سطوح مختلف شوری بر جوانه زنی، طول ریشه چه و طول ساقه چه در سطح 1 درصد معنی دار شد و به طور تقریبی جوانه زنی از سطح شوری 300 میلی مول رشد ساقه چه و ریشه چه از سطح شوری 200 میلی مول بر لیتر متوقف می شود (در هر دو گونه). غلظتهای 300، 200، 100 و 0 میلی مول بر لیتر از نظر اثر بر جوانه زنی با هم اختلاف معنی دار دارند. غلظتهای 200، 100 و 0 میلی مول بر لیتر از نظر اثر بر طول ریشه چه و ساقه چه با هم اختلاف معنی دار دارند. بطور کلی با افزایش شوری درصد جوانه زنی، طول ساقه چه، ریشه چه و سرعت جوانه زنی در هر دو گونه کاهش یافت.

ناهمواری کوه سرخ در جنوب غربی شهرستان سمنان و در طول شرقی 53 درجه و 10 دقیقه تا 53 درجه و 25 دقیقه و در عرض شمالی 35 درجه و 12 دقیقه تا 35 درجه و 20 دقیقه واقع شده است. سنگ بستر این ناهمواری را سازند قرمز بالایی تشکیل داده که دارای رسوبات ریزدانه شده است. سنگ بستر این ناهمواری را سازند قرمز بلایی تشکیل داده که دارای رسوبات ریزدانه و تبخیری می باشد. این ناهمواری تحت تاثیر فرسایش آبی شکلهای گوناگونی از فرسایش را بخود گرفته است، که یکی از جالبترین و نادرترین ای فرسایشها، فرسایش تونلی می باشد. این فرسایش در این ناهمواری اشکالی را شبیه به لانه روباه بوجود آورده است که به نام اشکال فرسایش تونلی معروف هستند. اشکال فرسایش تونلی مطالعه شده در منطقه ساختاری ساده داشته و شامل تعدادی حفره یا گودالهای قیفی شکل با ابعاد گوناگون و یک شبکه زهکشی زیرزمینی بوده که این شبکه توسط خروجی هایی به شبکه زهکشی سطحی متصل است. علیرغم ساختمان فیزیکی ساده این اشکال، مکانیسم تشکیل آنها بسیار پیچیده می باشد. این فرسایش  در این ناهمواری را شبیه به لانه روباه بوجود آورده است که به نام اشکال فرسایش تونلی معروف هستند. اشکال فرسایش تونلی مطالعه شده در منطقه ساختاری ساده داشته و شامل تعدادی حفره یا گودالهای قیفی شکل با ابعاد گوناگون و یک شبکه زهکشی زیر زمینی بوده که این شبکه توسط خروجی هایی به شبکه زهکشی سطحی متصل است. علیرغم ساختمان فیزیکی ساده این اشکال، مکانیسم تشکیل آنها بسیار پیچیده می باشد. عواملی که در تشکیل آنها دخالت دارند را می توان به چند دسته زیر تقسیم کرد:عوامل سنگ بستر: لیتولوژی، ترکیب دانه بندی، میزان سخت شدگی (دیاژنز)، میزان و ترکیب املاح، نوع رس، خصوصیات مکانیکی سنگ بستر و ...، عوامل خاک: بافت و ساختمان، میزان شستشوی املاح ، اسیدیته PH، هدایت الکتریکی Ec، نسبت سدیم قابل جذب SAR، درصد سدیم قابل تبادل ESP و نسبت املاح به یکدیگر، عوامل فیزیوگرافی: شیب دامنه، طول دامنه، ارتفاع از سطح اساس محلی، جهت جغرافیایی، شیب هیدرولیکی و ...، عوامل اقلیمی: بارندگی، دما، خصوصیات بارش در مناطق بیابانی، احتمالا تغییرات اقلیمی در گذشته، عوامل زیستی: فعالیتهای انسانی در جهت از بین بردن گیاهی.فاکتورهای ذکر شده در بالا همه به یک اندازه و وزن در ایجاد این اشکال نقش ندارند.در طرح های مذکور دو فاکتور بافت خاک (سازند) و خصوصیات شیمایی خاکها ECe-PH-SAR-ESP-) و ...) که به نظر می رسد تاثیر بیشتری نسبت به فاکتورهای دیگر دارند مورد مطالعه قرار گرفت. علاوه بر اینها مشاهدات صحرایی نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از این بررسی ها نشان داد توسعه و گسترش این اشکال به میزان قابل توجهی به بافت سازند بستگی داشته به طوری که در بخشهایی از سازند که درصد سیلت بیشتری نسبت به رس و ماسه وجود دارد این توسعه بیشتر است. همچنین نقش املاح و خصوصیات شیمیایی سازند در مرحله دوم اهمیت قرار می گیرد و نقش کمکی در توسعه و گسترش آنها دارد به طوری که در مناطقی که کاتیونهای دوظرفیتی نسبت به کاتیونهای یک ظرفیتی بیشتر می شود شرایط کلوییدی شدن فراهم شده و امکان شستشوی ذرات بیشتر می گردد. همچنین بررسی ها نشان داد که بین فاکتورهای  ECeو SAR ارتباط وجود داشته و نمونه های برداشت شده در منطقه دارای SAR زیاد و ECe های متفاوت می باشد و این نشان دهنده تاثیر سدیم قابل جذب بودن در نظر گرفتن مقدار هدایت الکتریکی سازند در توسعه این اشکال می باشد.

پده،  Populus euphratica از جمله گونه های درختی است که درمناطق خشک و نیمه خشک در حاشیه رودخانه ها به صورت طبیعی رویش دارد. ایران نیز با 20000 هکتار پده زار از جمله مناطق عمده رویش پده است. در خراسان حاشیه رودخانه تجن در منتهی الیه شمال شرق کشور، توده های طبیعی پده دیده می شوند که از لحاظ زیست محیطی برای منطقه اهمیت ویژه ای دارند. رودخانه تجن از جمله رودخانه های مرزی کشور است که بیشترین توده های طبیعی پده خراسان در حاشیه آن شکل گرفته اند، جنگلهای پده یک مانع اکولوژیکی قوی در برابر تغییرات جغرافیایی رودخانه ها بوجود می آورند و از فرو ریختن تراسهای رودخانه جلوگیری می کنند. جنگلهای پده کمربندهای حفاظتی طبیعی برای اراضی کشاورزی می باشند. تحقیق حاضر به منظور بررسی روند تغییرات پده تحت تاثیر فاکتورهای ادافیکی در حاشیه رودخانه مرزی تجن (سرخس) انجام شده است. منطقه با استفاده تصاویر ماهواره ای، نقشه های موجود و عملیات زمینی مطالعه و مورد شناسایی قرار گرفت. سه ناحیه برای مطالعه انتخاب و در آنها فاکتورهای پوشش گیاهی و خاک مورد بررسی قرار گرفتند. برای این منظور 33 پلات به ابعاد 10×10 متر بصورت سیستماتیک تصادفی عمود بر جهت رودخانه مستقر شد که در 19 پلات اقدام به نمونه گیری خاک در سه عمق 0-30، 60-30 و 60-90 سانتی متر گردید و فاکتورهای بافت خاک، CaCo3, Cl, Mg, Ca, Na, PH, EC, SP  و نسبت جذب سدیم (SAR) در آزمایشگاه تعیین گردید. با استفاده از آزمون تحلیل مولفه های اصلی و آزمون همبستگی، رابطه فاکتورهای بیوفیزیکی پده و فاکتورهای ادافیکی بررسی شد. نتایج بدست آمده مشخص نمود که از لحاظ فاکتورهای فیزیک خاک، پده با درصد رس عمق پائین تر از 60 سانتی متر رابطه مثبت و با درصد شن رابطه منفی داشته است. رابطه پده با عوامل شیمیائی خاک بخصوص با عواملی چون Mg, Na, Cl, EC که بر روی کیفیت خاک موثرند، منفی بوده ولی دامنه تحمل پده نسبت به این عوامل بالا است. آزمونهای اکولوژیکی نشان دادند که شوری، قلیائیت و سمیت کلر فاکتورهای مهم محدود کننده پده در منطقه می باشند. اسیدیته و درصد آهک بعنوان فاکتورهای محدود کننده پده محسوب نمی گردند. آزمون تحلیل مولفه های اصلی (PCA) نشان می دهد که عوامل فیزیکی خاک، مثل سبک بودن بافت خاک و عدم وجود لایه های رسی در عمق گسترش ریشه درختان پده، به طور طبیعی می توانند مانع از گسترش پده در برخی نواحی گردند.

به منظور ارزیابی اثرات رقابتی تاج خروس بر روی سویا، تاثیر زمان سبز شدن و سطوح مختلف تراکم آن بر برخی از صفات زراعی سویا، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران (کرج) در سال 1380 اجرا شد. آزمایش بصورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در 3 تکرار انجام شد. عامل اول شامل زمان سبز شدن تاج خروس و در سه سطح :Ve) همزمان با سبز شدن سویا، Vc: همزمان با ظهور کامل برگهای تک برگچه ای در سویا،V2 : همزمان با ظهور کامل دومین برگ سه برگجه ای در سویا) و تراکم تاج خروس در سه سطح (10، 20 و 40 بوته در هر متر طولی ردیف) بود. علاوه بر 9 تیمار اصلی، سه تیمار شاهد شامل کشت خالص تاج خروس، کشت خالص سویا و کشت سویا با حفظ جمعیت طبیعی علفهای هرز موجود در مزرعه نیز در هر تکرار منظور گردید. نتایج این پژوهش نشان داد که زمان سبز حشدن و تراکم تاج خروس اثرات معنی داری بر علمکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و ارتفاع بوته در سویا دارد به گونه ای که با نزدیک شدن زمان سبز شدن تاج خروس به زمان سبز شدن سویا عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت کاهش ولی ارتفاع بوته افزایش نشان داد. از طرفی تراکم تاج خروس نیز اثرات معنی داری بر کلیه صفات مورد ارزیابی داشت. با افزایش تراکم تاج خروس، صفات عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت کاهش و ارتفاع بوته افزایش یافت. در ارزیابی اثرات متقابل زمان سبز شدن و تراکم تاج خروس کمترین عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت متعلق به تیمار همزمانی سبز شدن تاج خروس با سویا و در تراکم 40 بوته در هر متر ردیف بود. کمترین ارتفاع بوته سویا متعلق به تیمارهایی بود که تاج خروس در مرحله  ظهور کامل دومین برگ سه برگچه ای سبز شده بود. در مقایسه تاثیر تیمارهای زمان سبز شدن و تراکم تاج خروس و تیمارهای شاهد بدون کنترل علف هرز و شاهد عاری از علف هرز مشاهده شد که کمترین میانگین صفات حتی برای ارتفاع بوته متعلق به تیمار بدون کنترل علف هرز و بیشترین میانگین صفات برای تیمار عاری از علف هرز بود.

امروزه بیابانزایی به عنوان یک معضل جدی گریبانگیر بسیاری از کشورهای جهان می باشد؛ جهت ارزیابی و تهیه نقشه بیابانزایی تاکنون تحقیقات بسیار زیادی درداخل و خارج کشور صورت گرفته که منجر به ارائه مدلهای منطقه ای و محلی فراوانی شده است. روش ESAs از جدیدترین این روشها می باشد که توسط کمیسیون اروپا در سال 1999 ارائه شده است و در اکثر کشورهای اروپایی و بعضی کشورهای خاورمیانه نیز مورد ارزیابی قرار گرفته است، طبق مطالعات انجام شده در داخل کشور، متاسفانه این روش و شیوه ارزیابی تا کنون بدلیل عدم آشنایی محققین کشور با آن، مورد بررسی قرار نگرفته است. این روش دارای مزایایی بیشتری نسبت به روشهای مرسوم مورد استفاده در ایران می باشد و آن دقت بیشتر این مدل جهت ارزیابی و تهیه نقشه بیابانزایی است، در این مدل با توجه به روش خاص وزن دادن به لایه ها؛ استفاده از سامان های اطلاعات جغرافیایی در تلفیق لایه ها، استفاده از میانگین هندسی به جای جمع و یا میانگین حسابی در محاسبه شاخص ها و نقشه نهایی بیابانزایی، علاوه بر افزایش دقت و سرعت انجام آن در ارزیابی و تهیه نقشه بیابانزایی، خطای کارشناسی نیز وجود ندارد.

مطالعات متعددی در زمینه پدیده های مربوط به حرکت شنهای روان و توفان شن انجام شده است. این مطالعات اغلب براساس شبیه سازی آزمایشگاهی، اندازه گیریها و مشاهدات در محیط بوده است. علاوه بر شبیه سازی پدیده های مربوط به حرکت شنهای روان، براساس اصول ساده انتقال شن ناشی از سازوکار تنش تلاطمی باد، تلاش می شود تا مدلهای تجربی/ریاضی برای آنها ساخته شود. در این مدلها شار اندازه حرکت سطحی در فصل مشترک جو - زمین که عامل اصلی در انتقال ذرت می باشد، بررسی و پارامتریزه می شود. در اینجا یک مدل عددی برای تخمین باد آستانه در انتقال شنهای روان ارائه می شود. بر این اساس این و به کمک روش عددی بر مبنای سولاواف (SOL-VOF) در مدل پیشنهادی سعی بر پیش بینی باد آستانه درانتقال شن شده است. به منظور محاسبه باد آستانه خصوصیات سطحی شن، نیمرخ باد در سطح زمین و برهمکنش باد و سطوح شنی در نظر گرفته شده است. براساس این مدل آهنگ انتقال شن روان حدود  20-30 kg -1 hr -1برآورد شد که در واقع حدود نیم تن شن روان در واحد سطح در هر شبانه روز حمل میشود. محاسبه سرعت آستانه باد به کمک مدل عددی مذکور در پیش بینی شروع توفان شن و آهنگ انتقال شن اهمیت بسزایی دارد.

در طول نیمرخ تعادل رودخانه، نیروی آب در درجه اول وابسته به سرعت و حجم جریان است. عملکرد تکتونیک و نیز تغییرات اقلیمی، موجب تغییر فرآیند فرسایش در طول این نیمرخ می گردد. هر گونه تغییر سطح اساس یا تغییر دبی ناشی از دو عامل مذکور ابتدا، موجب تغییر مکان رسوبگذاری در مخروط افکنه ها می گردد. قدیمی شدن یا تقطیع شدن یک مخروطه افکنه، حاصل فرآیند مذکور است. مخروط افکنه های تقطیع شده در واقع مخروط های قدیمی هستند که از مرحله رسوب گذاری خارج شده و در معرض فرسایش مجدد قرار گرفته و از عوارض خاص سیستم شکل زایی مناطق خشک به شمار می روند (راچوکی 1990).هدف این تحقیق، شناخت علل بوجود آمدن سطوح مختلف مخروط افکنه های تقطیع شده در حاشیه چاله سیرجان می باشد. برای دست یابی به این هدف، علاوه بر بررسی اطلاعات پیشین و گرد آوری اطلاعات کتابخانه ای از عکسهای هوایی، نقشه های توپوگرافی و زمین شناسی به عنوان ابزار فیزیکی استفاده گردیده است. همچنین، داده های محیطی از طریق عملیات میدانی به روش مشاهده مستقیم جمع آوری گردیده است. از مدل NUVEL la، شاخص سینوسی و شاخص نسبت پهنای کف دره به ارتفاع دره، به منظور بررسی حرکات تکتونیکی به عنوان ابزار مفهومی تحقیق استفاده شده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که در تحول و تکامل مخروط افکنه های تقطیع شده حوضه تحت بررسی، حرکات تکتونیکی نقش موثرتری ایفا نموده اند. این حرکات عموما در راستای فرونشینی چاله سیرجان و متقابلا تداوم بالا راندگی واحد کوهستانی عمل کرده اند و همین پدیده سبب تشکیل مورفولوژی تقطیع شده در مخروط افکنه ها شده است. این درحالیست که تغییرات اقلیمی مقارن با حاکمیت دوره های مرطوب و خشک نیز، نقش فرعی را در تحول مخروط افکنه ها به عهده داشته است. لازم به ذکر است که در نهایت، تغییر نقطه تقاطع بر روی مخروط افکنه ها موجب تغییر محل رسوب گذاری و سرانجام، ایجاد مخروطه افکنه های تقطیع شده می گردد.

به منظور تثبیت شنهای روان، احیاء اراضی تخریب شده و کاهش خسارات ناشی از فرسایش بادی در منطقه حسین آباد قم اقدام به تاغ کاری شده است. این تحقیق به منظور ارزیابی اثرات تاغ کاری بر خصوصیات خاک و پوشش گیاهی انجام شد. بدین منظور ابتدا در اراضی تاغ کاری شده و اراضی شاهد از هر کدام 4 منطقه کلید جهت نمونه برداری مشخص گردید. نمونه برداری به روش تصادفی- سیستماتیک انجام شد. در هر منطقه کلید 3 ترانسکت 500 متری و در طول هر ترانسکت 10 پلات مستقر گردید. در هر پلات لیست فلورستیک گونه های گیاهی، درصد تاج پوشش و تعداد پایه های گیاهی یادداشت شد. میزان تولید، تراکم، تکرار و ترکیب گونه های گیاهی نیز مشخص گردید. همچنین برای ارزیابی خصوصیات خاک دو منطقه در طول هرترانسکت یک پروفیل حفر و خصوصیات خاک از قبیل بافت، ماده آلی، هدایت الکتریکی، اسیدیته، فسفر، نیتروژن، سدیم و پتاسیم اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات خاک دو منطقه از آزمون تی تست استفاده گردید. نتایج نشانگر افزایش درصد پوشش گیاهی، بهبود ترکیب گونه ای، افزایش تولید و یکنواختی پوشش گیاهی در اراضی تاغ کاری شده در مقایسه با اراضی شاهد می باشد. همچنین بجز املاح سدیم، بین بقیه خصوصیات خاک بررسی شده دراراضی شاهد و تاغ کاری اختلاف معنی داری وجود دارد. در اراضی تاغ کاری شده، میزان ماده آلی، پتاسیم، فسفر و ازت بیشتر از اراضی شاهد بود. همچنین خاک در اراضی تاغ کاری شده نسبت به اراضی شاهد، قلیایی تر و شورتر شده است.