مجله دندانپزشکی (journal of islamic dental association of iran)
سال:1392 | دوره:25 | شماره:2 (مسلسل 87) |تعداد مقالات:16

عالم سیاست ورزی عالم وعده هاست، ولی تعهد و پای بندی به وعده ها از سوی سیاستمداران، تا چه حد الزامی است؟ پاسخ اخلاق به این سوال روشن است، ولی آیا فقه هم با اخلاق همراهی نموده و آن را واجب می شمارد؟ متاسفانه پاسخ بسیاری از اهل فقاهت، منفی است. ولی این پاسخ با توجه به منابع اسلامی قابل بررسی و نقد است به علاوه جواز خلف وعده، در صحنه روابط اجتماعی، دارای پیامدهای منفی فراوانی است که نمی توان آن را به شرع مقدس نسبت داد. این مقاله از یک سو نقد نظریه جواز خلف وعده و از سوی دیگر ارائه راهکار برای تثبیت نظریه لزوم عمل به وعده را بر عهده دارد.

زمینه و هدف: در مواردی که قسمت کوچکی از یک روکش سرامیکی، سالم جدا شود، می توان آن را با کامپوزیت ترمیم کرد.هدف از این مطالعه تعیین استحکام پیوند برشی کامپوزیت به پرسلن فلدسپاتیک با استفاده از آماده سازی سطح پرسلن به وسیله دو لیزر CO2 و Er:YAG می باشد. روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی 36 بلوک پرسلنی به ابعاد 10×10×1 میلی متر تهیه و به سه گروه 12 تایی تقسیم شد. سطح پرسلن در گروه 1 به وسیله لیزر CO2 با توان 1.8 وات، در گروه 2 با لیزر Er:YAG و توان پنج وات و در گروه 3 با اسید هیدروفلوریک 9.5% آماده سازی گردید. پس از اعمال سایلن و ادهزیو، استوانه کامپوزیتی به قطر 3.5 و ارتفاع پنج میلی متر به تمامی نمونه ها باند شد. جهت استحکام باند برشی از دستگاه اینسترون با سرعت یک میلی متر بر دقیقه استفاده گردید. یافته ها با استفاده از آزمون های One-way ANOVA و Tukey در سطح معنی داری 0.05 بررسی شد. یافته ها: میانگین استحکام برشی (مگاپاسکال) گروه های 1-3 به ترتیب2.57 ±13.03، 3.4±12.02 و 4.62±19.23 بود. آنالیز واریانس نشان داد که اختلاف آماری معنی داری است (p<0.001) و تست Tukey تفاوت معنی دار بین گروه های 1-3 (0.000= p)، 2-3 (0.000=p) نشان داد، ولی بین گروه های 1-2 تفاوت معنی دار نبود. (0.778=p) نتیجه گیری: استفاده از لیزرهای CO2 و Er:YAG به تنهایی به عنوان روش جایگزین اسید هیدروفلوریک برای آماده سازی پرسلن فلدسپاتیک پیشنهاد نمی شود.

زمینه و هدف: موفقیت ترمیم های کامپوزیت به ثبات رنگ آنها در حین سرویس دهی وابسته است، بنابراین هدف از این مطالعه بررسی تغییرات حاصل از محلول های رنگ زا و اثر پرداخت مجدد بر رنگ رزین کامپوزیت می باشد. روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی دویست نمونه از کامپوزیت اسپکتروم ((TPH, Dentsply Point4 (Kerr, USA), در رنگ های A2 و B2 تهیه گردید. نمونه ها به پنج گروه ده تایی تقسیم شدند، سپس در محلول های (قهوه، چای، کولا، آب پرتقال و آب مقطر) به مدت سی روز غوطه ور شدند. از نمونه ها با دوربین دیجیتال (fine pix S9600) عکس برداری گردید. آنالیز رنگ توسط برنامه فتوشاپ CS (فضای رنگ CIE lab) در ابتدای کار، بعد از رنگ پذیری و پرداخت مجدد صورت گرفت. نتایج توسط آزمون های 3 way ANOVA و LSD مورد ارزیابی قرار گرفت. (P<0.05) به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: همه کامپوزیت ها در تمام محلولها به جز آب تغییر رنگ مشهودی داشتند (DE>3.3). بیشترین تغییر رنگ مربوط به اسپکتروم (B2) در قهوه و کمترین مربوط به Point 4 (A2) در آب بود. تفاوت رنگ بین دو نوع کامپوزیت در تمام محلول ها به جز آب و کولا معنی دار بود. تغییرات رنگ B2 نسبت به A2 به طور معنی داری بیشتر بود. تغییر رنگ مشهودی در نمونه ها بعد از پرداخت مجدد مشاهده شد. تغییر رنگ در قهوه، چای به حد قابل قبولی از لحاظ کلینیکی نرسید. نتیجه گیری: تغییر رنگ کامپوزیت به نوع و رنگ کامپوزیت، عادات غذایی وابسته است.

زمینه و هدف: انتخاب بهترین ماده ترمیمی به جهت کاهش میزان ریزنشت در حفرات ClV، یکی از چالشهای مهم در دندانپزشکی ترمیمی است. هدف از این مطالعه آزمایشگاهی مقایسه میزان ریزنشت کامپوزیت های با بیس سیلوران در مقایسه با کامپوزیت های بابیس متاکریلات با درصد انقباض کم در حفرات ClV می باشد. روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی حفرات ClV در سطح باکال و لینگوال 24 دندان پرمولر و مولر انسانی تراشیده شد (48 حفره).دندانها به چهار گروه شش تایی (12حفره) تقسیم شدند: گروه یک: کامپوزیت Bond + Filtek P90 & LS System Adhesive Primerگروه دو: کامپوزیتClearfil SE bond + Kalore-GC گروه سه: کامپوزیت+ Grandio  Clearfil SE bond گروه چهار: کامپوزیت + Aelite LS Posterior  Clearfil SE bond همه دندانها تحت دو هزار سیکل حرارتی قرار گرفتند. در نهایت دندانها در فوشین بازی0.5 % به مدت 24 ساعت و در دمای 37 درجه سانتی گراد قرار گرفتند و سپس دندانها برش داده شده و تحت استریومیکروسکوپ مشاهده شدند. آنالیز آماری با استفاده از تستهای Kruskal-Wallis و Dunn Procedure انجام شد و ریزنشت اکلوزال و جینجیوال با تست Wilcoxon مقایسه شد. یافته ها: از نظر آماری تفاوت بین میزان ریزنشت اکلوزالی بین چهار گروه معنی دار نیست. (p>0.05) ولی میزان ریزنشت جینجیوالی در گروه چهارم (Aelite) به طور معنی داری بیشتر از نمونه های ترمیم شده با سیلوران بود. (p<0.05) در مقایسه میزان ریزنشت اکلوزالی و جینجیوالی در هر یک از گروه ها به جز در سیلوران و Kalore-GC میزان ریزنشت جینجیوالی به طور معنی داری بیشتر از ریزنشت اکلوزالی بود. (p<0.05) نتیجه گیری:سیلوران عملکرد بهتری نسبت به کامپوزیت های با بیس متاکریلات با انقباض کم به غیر از الیت در مطالعه حاضر نداشته است.  

زمینه و هدف: در سالهای اخیر توجه به Inlay retained FPDs برای حفاظت از ساختار دندان و محدود کردن تراش دندان هنگام آماده سازی آن افزایش یافته است. سطوح خاصیت خیش شوندگی سرامیک IPS2 می تواند توسط اسید اچینگ افزایش یابد که موجب بهبود باند IPS2 با سمان رزینی می شود. سرامیک های با استحکام بالا به علت مقاوم بودن آلومینا و زیرکونیا به اسید نمی توانند اچ شوند. عدم باند مناسب بین زیرکونیا-سمان رزینی در FPD های با پایه زیرکونیا منجر به عدم پخش نیرو در تمام سطح می شود که می تواند موجب جدا شدن باند و شکست در ریتینر اینله شود. هدف این مطالعه اثر میله زیرکونیای شیاردار بر روی استحکام خمشی کور سرامیک IPS-Empress2 می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 21 نمونه سرامیکی در ابعاد 25×4×3 میلی متر در سه گروه طبقه بندی شد: گروه 1: (Control group) از سرامیک In-Ceram alumina گروه 2: از کور سرامیک IPS-Empress2 گروه 3: از IPS-Empress2 به همراه بار زیرکونیایی در طول و کف نمونه سپس نمونه ها تحت آزمایش خمش سه نقطه ای با Span=15 میلی متر و با سرعت 0.5 میلی متر/دقیقه قرار گرفته و نیروهای شکست ثبت شدند و داده ها با آزمون آماری یک طرفه ANOVA و Tukey مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت سطح شکست نمونه ها تحت ارزیابی با میکروسکوپ الکترونی قرار گرفت. یافته ها: استحکام خمشی نمونه های گروه 1 معادل 302.66، نمونه های گروه 2 معادل 187.25 و استحکام خمشی گروه 3 معادل 247.89 مگاپاسکال برآورد گردید.استحکام خمشی نمونه های In-Ceram به صورت معنی داری (p<0.019) بیشتر از نمونه های IPS2 بوده ولی تفاوتی بین سرامیک های In-ceram و سرامیک های IPS2 با زیرکونیای شیاردار وجود نداشته است. بر این اساس استفاده از زیرکونیای شیاردار در کف نمونه ها IPS2 اثرات محدودی در افزایش میزان استحکام خمشی نمونه ها داشته است. نتیجه گیری: در استفاده از سرامیک های زیرکونیای شیاردار به همراه Ips-Empress2، استحکام خمشی در حد دو گروه دیگر بوده و علی رغم بیشتر بودن آن از نمونه های Ips-Empress2 و کمتر بودن آن از نمونه های In-Ceram Alumina، تفاوت گروه ها از نظر آماری معنی دار نبوده است.

زمینه و هدف: یکی از را ههای آموزش عملی اندودنتیکس به دانشجویان، اجرای کامل مراحل درمان بر روی بیمار توسط استاد می باشد. در روش نمایش طرز کار به دلیل کوچک بودن حفره دهان، امکان مشاهده دقیق فرآیندهای بالینی فراهم نیست و آموزش به سختی صورت می گیرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی استفاده از برنامه مولتی مدیای آموزشی اندودنتیکس بر دانش و مهارت دانشجویان دندانپزشکی انجام شده است. روش بررسی: در یک کارآزمایی مداخله ای و تصادفی، دانشجویان شرکت کننده در دوره اندودنتیکس عملی در دو گروه، آموزش های مورد نظر را از طریق روش نمایش طرز کار معمول و روش نمایش طرز کار به همراه استفاده از مولتی مدیای آموزشی در قالب DVD، دریافت کردند. میزان اطلاعات پایه ای دانشجویان به کمک پیش آزمون و دانش و مهارت آنان بعد از دریافت آموزش در زمینه مهارتهای عملی اندودنتیکس ارزیابی گردید. نتایج با استفاده از آزمون Kruskal-wallis در گروه های مختلف مقایسه شد. یافته ها: هیچ تفاوت معنی داری از نظر دانش و مهارت عملی به دنبال آموزش با استفاده از برنامه مولتی مدیای آموزشی در مقایسه با روش نمایش طرز کار معمول دیده نشد، ولی استفاده از این برنامه، میزان دفعات مراجعه دانشجو به استاد را جهت رفع اشکال به صورت معنی داری کاهش داد. (p<0.001) نتیجه گیری: به دلیل عدم وجود تفاوت معنی دار بین نتایج آموزش به روش نمایش طرز کار معمول با آموزش به کمک برنامه مولتی مدیای آموزشی، به نظر می رسد بتوان از این روش به صورت موفقیت آمیزی در کنار روشهای معمول در آموزش اندودنتیکس عملی استفاده کرد.

زمینه و هدف: رزین های فوچوراجن و جی سی ریلاین سخت، به تازگی در بازار دندانپزشکی عرضه شده اند. هر چند هنوز به صورت علمی ثابت نشده است ولیکن ادعا شده دارای برخی خصوصیات مثبت می باشند. هدف از این مطالعه مقایسه چسبندگی کاندیدا و باکتریال بر رزین های آکریلی دنچر بیس می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 24 نمونه دیسک شکل از آکریل های فوچوراجن، جی سی و ملیودنت ساخته شد. سپس توسط سه گونه کاندیدا و باکتری استرپتوکوکوس موتانس در سه زمان تیمار و پس از رنگ آمیزی، میزان جذب نوری (میزان چسبندگی و تشکیل بیوفیلم) به روش اسپکتروفتومتری محاسبه گردید. از آنالیز واریانس دو طرفه و Tukey برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده گردید. یافته ها: میزان جذب نوری سویه کاندیدا آلبیکانس بر رزین های آکریلی فوچوراجن، رزین های ملیودنت و جی سی در یک ساعت به ترتیب 0.22، 0.011 و 0.028، در 24 ساعت 0.057، 0.022 و 0.062 و در یک هفته 0.101، 0.051 و 0.11، بود. میزان جذب نوری سویه های کاندیدا گلابراتا بر رزین های مذکور در یک ساعت 0.012، 0.008 و0.016 ، در 24 ساعت 0.039، 0.029 و 0.044 و در یک هفته 0.075، 0.068 و 0.081 بود. میزان جذب نوری سویه های کاندیدا دابلینینسیس بر این رزین ها در یک ساعت به ترتیب 0.026، 0.035 و 0.027، در 24 ساعت 0.064، 0.066 و 0.067 و در یک هفته 0.11، 0.12 و 0.13 بود. میزان جذب نوری سویه استاندارد استرپتوکوکوس موتانس در یک ساعت 0.027، 0.014 و 0.035 در 24 ساعت 0.064، 0.026 و 0.064 و در یک هفته 0.11، 0.05 و 0.11 بود. میزان چسبندگی باکتری و نیز انواع قارچهای بررسی شده بر روی رزین های آکریلی دنچر بیس در همه زمانهای مورد مطالعه تفاوت آماری معنی داری با یکدیگر نداشتند. (P>0.05) نتیجه گیری: به جز در مورد کاندیدا دابلینینسیس کمترین میزان جذب نوری به طور کلی در ملیودنت می باشد. لیکن با افزایش زمان، میزان جذب نوری افزایش یافت. در خصوص باکتری استرپتوکوکوس موتانس میزان جذب نوری در رزین ملیودنت کمتر بود. در بین گونه های مخمری بیشترین جذب نوری در مورد کاندیدا دابلینینسیس، مشاهده گردید.

زمینه و هدف: توان پوسیدگی زایی آب میوه های مورد استفاده توسط کودکان به عنوان میان وعده های مغذی از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف از این مطالعه بررسی اثر مصرف سه نوع آب میوه صنعتی ایرانی بر pH پلاک دندانی می باشد. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی تصادفی ده دانشجوی دندانپزشکی بر مبنای معیارهای ورودی چون میزان استرپتوکک های موتان و لاکتوباسیل ها، میزان جریان بزاق، عدم وجود پوسیدگیهای فعال در دهان، عدم وجود بیماری سیستمیک خاص و غیره.شرکت کردند. pH پلاک دندانی در ناحیه مشخص در هر چهار کوادرانت دهانی قبل و در دقایق دو الی شصت پس از مصرف نوشیدنی پرتقال کودک، نکتار پرتقال پالپ دار و نکتار آناناس و محلول ساکارز 10% توسط میکروالکترود شیشه ای W Metrohm و pH متر دیجیتال تعیین و سپس منحنی pH برای هر ماده با توجه به زمان رسم گردید. یافته ها توسط آنالیز آماری (p<0.05) Repeated measure ANOVA مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: حداکثر افت pH در مورد هر سه آب میوه مورد مطالعه در دقیقه دو رخ داده است. pH پلاک پس از مصرف نکتار پرتقال پالپ دار از همه طولانیتر (2.24±10.75) و پس از مصرف نکتار آناناس از همه کوتاهتر (1.14±3.46) زیر pH بحرانی باقیمانده است. در دقایق پایانی مطالعه pH پلاک به دنبال مصرف همه مواد به جز نکتار پرتقال پالپ دار (0.15±6.14) به حد PH پایه برگشت کرده است. نتیجه گیری: به دنبال مصرف نکتار پرتقال پالپ دار میانگین pH پلاک از بقیه نوشیدنی ها کمتر و زمان افت pH پلاک بیشتر بود.

زمینه و هدف: با توجه به امکان عفونت متقاطع، نیاز مبرمی به ضد عفونی گچ های دندانی وجود دارد به شرطی که خواص مکانیکی دستخوش تغییر نشود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مواد ضدعفونی کننده بر سختی گچ های دندانی می باش د. روش بررسی: این مطالعه از نوع آزمایشگاهی می باشد. برای هر گروه گچ دندانی نوع 3 و 4، چهل نمونه گچی دیسکی ساخته شد. برای هر ده نمونه محلول های ضدعفونی کننده %1 Virkon، هیپوکلریت 0.525% و آب مقطر اشباع شده روی نمونه ها اسپری شد. سختی نمونه ها بر اساس پهنای شیار حاصل از روش کیفی Mohs بررسی گردید و سطوح نمونه ها توسط میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. جهت آنالیز داده ها از آزمون آماری Kruskal Wallis و Mann Whitney استفاده شد. (p<0.05) یافته ها: روش Mohs به طور کیفی نشان داد که پهنای خطوط ایجاد شده بر روی نمونه های اسپری شده با Virkon کمتر از هیپوکلریت و آب Slurry می باشد. بیشترین پهنای شیار در گچ دندانی نوع 3 در اسپری با آب مقطر اشباع شده (0.02±1.35) و کمترین پهنای شیار در گروه اسپری با (0.97±0.01) Virkon بود. بیشترین پهنای شیار در گچ دندانی نوع 4 در اسپری با آب مقطر اشباع شده (0.01±1.20) و کمترین پهنای شیار در گروه اسپری با  (0.61±0.01) Virkonبود. در هر دو تیپ گچ های نوع 3 و 4، اختلاف معنی دار بین گروه های اسپری شده وجود نداشت در حالی که بین تک تک گروه ها با گروه گچ های خام قبل از اسپری، اختلاف آماری معنی دار وجود داشت. نتیجه گیری: سختی سطحی استون هاپس از اسپری مواد ضدعفونی در تمام نمونه ها کاهش پیدا کرد که در این بین Virkon کمترین تاثیرکاهنده را به همراه داشت.

زمینه و هدف: استحکام باند بین مواد لایه نرم و بیس دنچر، یکی از ویژگی های اساسی در کاربرد این مواد به شمار می رود. هدف از این مطالعه تعیین اثر محلولهای تمیزکننده هیپوکلریت سدیم (NaOCL) 2.5% و Corega برمقاومت باند کششی لایه های نرم آکروپارس، Molloplast-B، GC soft liner و Mollosil به بیس پروتز می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی سی نمونه از هر یک از چهار ماده لایه نرم بر اساس دستورالعمل کارخانه و بین دو بلوک پلی متیل متاکریلات پروسس شدند. نمونه ها به سه گروه تقسیم شده و پس از غوطه وری در محلول های هیپوکلریت سدیم 2.5% و Corega به منظور انجام آزمایش استحکام باند توسط  Universal Testing Machine (ZwickRoll, Z50, Germany) با سرعت پنج میلی متر در دقیقه تحت کشش قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های واریانس دو سویه، Tamhane post hoc و Fisher’s exact استفاده شد. یافته ها: میانگین استحکام باند کششی در مجموع سه حالت برای ماده لایه نرم آکروپارس، Molloplast-B، GC soft liner و Mollosil به ترتیب برابر با 1.04±3.27، 0.34±0.93، 0.31±0.71 و 0.11±0.28 مگاپاسکال بود. نوع ماده لایه نرم اثر معنی داری بر میزان استحکام باند کششی بین ماده لایه نرم و بیس دنچر داشت، (p<0.0001) اما اثر نوع محلول بر میزان استحکام باند کششی نمونه ها معنی دار نبود. نتیجه گیری: دو محلول هیپوکلریت سدیم (NaOCL) 2.5% و Corega، اثر آشکاری بر میزان استحکام باند کششی لایه های نرم به بیس پروتز نداشتند.

زمینه و هدف: امروزه یکی از مشکلات رایج در دندانپزشکی ترمیمی، رنگ پذیری و عدم ثبات رنگ ترمیمهای همرنگ به دنبال مصرف نوشیدنیهای رنگی می باشد. کامپوزیت های P90 که از دو جزء Oxirane و Siloxane تشکیل شده اند با هدف کاهش انقباض ناشی از پلی م ریزاسیون ارائه شده اند. هدف از این مطالعه بررسی اثر چای بر تغییر رنگ کامپوزیت های P90 و Z250 به روش اسپکتروفوتومتری می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی بیست عدد دیسک کامپوزیتی از دو نوع رزین کامپوزیت Z250 و P90 در مولدهای فلزی آماده شده و توسط دستگاه لایت کیور LED کیور شدند. پس از نگهداری نمونه ها به مدت 24 ساعت جهت تکمیل پلی مریزاسیون در آب مقطر 37 درجه سانتی گراد، رنگ نمونه ها توسط دستگاه اسپکتروفوتومتر در ابتدای کار و بعد از پنج روز نگهداری در محیط آب و چای اندازه گیری شد. نتایج توسط آزمونهای Independent sample t.test و Two way ANOVA مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: میزان تغییر رنگ دو کامپوزیت P90 و Z250 پس از قرارگیری در محیط آب مقطر نسبت به رنگ سنجی اولیه از لحاظ آماری معنی دار نبود. (P>0.05)، میزان تغییر رنگ هر دو نوع کامپوزیت پس از نگهداری در محیط چای نسبت به اولیه به طور معنی داری افزایش پیدا کرد (P<0.05) و از این میان میزان رنگ پذیری کامپوزیت Z250 در چای با اختلاف معناداری بیشتر از P90 بود ولی در محیط آب مقطر P90 تغییر رنگ بیشتری از Z250 نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به محدودیت این مطالعه، کامپوزیت Z250 میزان تغییر رنگ بیشتری پس از قرارگیری در محیط چای نسبت به کامپوزیت P90 دارد.

زمینه و هدف: مصرف بالای نوشیدنیهای گازدار و رژیمی، شایعترین عامل اتیولوژیک اروژن دندانی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر افزودن زایلیتول به نوشابه های گازدار رژیمی در پیشگیری از کاهش میکروهاردنس مینای دندان دائمی در مقایسه با نوشابه های گازدار رژیمی معمول می باشد. روش بررسی: این مطالعه به روش تجربی - آزمایشگاهی بر روی چهل دندان مولر سوم دائمی نهفته نه که به روش جراحی خارج شده و فاقد پوسیدگی، سایش، ترک و هیپوکلسیفیکاسیون انجام گرفت. برای ارزیابی صحیح میکروهاردنس، سطح نمونه ها با سمباده پنج هزار پالیش شد و با دستگاه سنجش میکروهاردنس ویکرز اندازه گیری گردید، سپس دندانها در چهار گروه در چهل میلی لیتر از چهار نوع محلول مختلف به مدت پنج دقیقه قرار داده شدند (کوکاکولای معمول به عنوان شاهد اول، کوکاکولای زیرو، کوکاکولای زیرو به اضافه ده گرم زایلیتول، آب شهری به عنوان شاهد دوم). سطح مورد بررسی مربعی به ابعاد 5X5 میلی متر از مینای دیستال دندانها بود. در پایان زمان آزمایش، مجددا میکروهاردنس دندانها مورد ارزیابی قرار گرفت. تغییرات میکروهاردنس در هر گروه با آزمون Paired t- test و بین گروه ها با آزمون ANOVA مورد قضاوت قرار گرفت. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده، میزان میکروهاردنس پس از غوطه وری در کوکاکولای نرمال، کوکاکولا زیرو به اضافه 25% زایلیتول کاهش یافته و این کاهش به ترتیب 24.87±38.66-، 16.65±26.1-، 23.52±19.5- بود. این میزان کاهش از نظر آماری معنی دار می باشد، (P3=0.005), (P2=0.001), (P1=0.001) اما در گروه غوطه ور در آب شهری میزان تغییر در میکروهاردنس 9.17±7.4- بود که این از نظر آماری معنی دار نمی باشد (0.5= P4). علاوه بر این کاهش میکروهاردنس مینای دندان در مجاورت با زایلیتول به طور معنی داری کمتر از دو گروه مشابه بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر افزودن زایلیتول به نوشابه های گازدار رژیمی باعث کاهش میزان اروژن دندانی می شود اما از بروز آن پیشگیری نمی کند.

زمینه و هدف: یکی از مشکلترین درمانهای پریودنتال، بازسازی پاپیلای بین دندانی خصوصا در نواحی زیبایی می باشد. ایجاد این نقایص متعاقب برخی جراحیهای پریودنتال گزارش شده و برای تصحیح آن روشهای مختلفی که اکثرا جراحی و تهاجمی بوده پیشنهاد گردیده است. به همین جهت هدف این مطالعه، بررسی کاربرد کلینیکی اثر ژل هیالورونیک اسید بر بازسازی پاپیلای بین دندانی در نواحی زیبایی می باشد. روش بررسی: این مطالعه به روش تجربی از نوع قبل و بعد بر روی 11 بیمار دارای 21 پاپیلا با معیارهای ورود و خروج مشخص انجام گردید. بعد از انجام بی حسی موضعی تزریق ژل به میزان کمتر از 0.2 میلی لیتر در نواحی مورد نظر انجام و این عمل مجددا پس از سه هفته و سه ماه جهت تمام نواحی تکرار گردید. فتوگرافی به عمل آمده نواحی قبل از شروع و زمانهای سه هفته، سه ماه و شش ماه توسط نرم افزار Image J مورد ارزیابی بر حسب پیکسل های تصاویر قرار گرفت. یافته ها استخراج و تغییرات فضای بین دندانی در فواصل زمانی با آزمون Repeated Measurement ANOVA مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: کاربرد ژل هیالورونیک اسید در بازسازی پاپیلاهای بین دندانی بیماران، در بررسی شش ماهه موفقیت آمیز بوده است به طوری که در پیگیری دوم در 10% نمونه ها، 50% بازسازی پاپیلای بین دندانی و در پیگیری سوم (شش ماهه) در 43% نمونه ها، نیز 50% و بیشتر بازسازی پاپیلای بین دندانی را داشتند و آزمون آماری این اختلاف را معنی دار نشان داد. (p<0.05) نتیجه گیری: کاربرد ژل هیالورونیک اسید تا حدودی در بازسازی پاپیلای بین دندانی در نواحی زیبایی موثر بوده و به عنوان یک روش غیرتهاجمی توصیه می شود.