مجله دندانپزشکی (journal of islamic dental association of iran)
سال:1383 | دوره:16 | شماره:1 (مسلسل 48) |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: معاینات رادیوگرافی یکی از ابزارهای مهم تشخیصی برای ارزیابی تغییرات در بافت استخوانی به دنبال جاگذاری ایمپلنت می باشند. با توجه به محدودیت رادیوگرافی های معمولی در تشخیص دقیق این تغییرات، استفاده از روشهایی همانند رادیوگرافی دیجیتال ساب تراکشن (DSR) به منظور تشخیص تغییرات جزیی در دانسیته استخوان اطراف ایمپلنت ابداع و تکامل یافته اند. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات دانسیته استخوان اطراف ایمپلنت با استفاده از رادیوگرافی دیجیتال ساب تراکشن در بیماران تحت درمان ایمپلنت مراجعه کننده به بخش جراحی دهان، فک و صورت می باشد. روش بررسی: مطالعه به روش نیمه تجربی بر روی ده بیمار و بیست فیکسچر صورت گرفت. با استفاده از روش پارالل و استنت از بیماران در فواصل زمانی یک، سه و شش ماه بعد از گذاشتن فیکسچر و همچنین قبل از گذاشتن Abutment رادیوگرافی تهیه و دو به دوی آنها از یکدیگر ساب ترکت شدند. میزان متوسط سایه های خاکستری هر تصویر ساب ترکشن در چهار ناحیه کرست، قسمت میانی ریشه، آپکس و اینترآلوئولار (برای کنترل) محاسبه و نتایج با استفاده از آزمون آماری زوجی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. یافته ها: بر اساس یافته های حاصل میانگین سایه های خاکستری در کرست تصاویر ماه های (1-3)، (1-6)، (3-6) به ترتیب 123.4، 123.8، 117.1 بود. این مقادیر در آپکس به ترتیب 126.4، 126.2، 120.6 و در قسمت میانی ریشه به ترتیب 126.1، 123.8، 119.1 بود. در تصاویر ماههای (1-3) و (1-6) ناحیه کرست در نه مورد مقادیر سایه های خاکستری بالای 128 و در 11 مورد کمتر از 128 بودند. در ناحیه آپکس در ماه های (1-3) نه مورد و در ماه های (1-6) هفت مورد مقادیر بالاتر از 128 و بقیه کمتر از آن را نشان دادند. در قسمت میانی ریشه در ماه های (1-3) ده مورد و در تصاویر ماههای (1-6) نه مورد دارای سایه خاکستری بالای 128 بودند. با توجه به اختلاف کم موجود در مقدار سایه های خاکستری تصاویر ساب تراکشن در ماه های (1-3) و (1-6) اختلاف موجود از نظر تشکیل یا تحلیل معنی دار نبود. کمتر بودن میزان سایه های خاکستری در سه ماه اول به دلیل التهاب در مکان ایمپلنت بعد از قرار دادن فیکسچر بود.نتیجه گیری: بنابراین انجام رادیوگرافی Conventional یک ماه بعد از قرار گیری ایمپلنت جز در موارد پیچیده لازم نیست، در غیر این صورت، رادیوگرافی دیجیتال ساب تراکشن روش انتخابی برای دیدن تغییرات جزیی می باشد.

زمینه و هدف: Nursing Caries (NC) نوعی از پوسیدگی دندانی است که عموما کودکان 4-2 ساله را مبتلا می کند و در جوامع مختلف شیوع متفاوتی دارد. هدف از مطالعه بررسی شیوع این نوع پوسیدگی در منطقه غرب مازندران می باشد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی تعداد 255 کودک 4-2 ساله شامل 127 پسر و 128 دختر در سه شهرستان چالوس، تنکابن و رامسر مورد بررسی قرار گرفتند. دسترسی به کودکان از طریق مهد های کودک و تعدادی از خانه های بهداشت صورت گرفت. پرسشنامه ای شامل سوالات مربوط به جنس، سن، رتبه تولد کودک در خانواده، تحصیلات مادر، وضعیت مصرف شیر در دوران شیرخوارگی، در اختیار مادران کودک قرار داده شد تا با دقت پاسخ دهند. پرسشنامه ها در روز معاینه جمع آوری شدند. کودکان توسط دانشجوی سال آخر دندانپزشکی و توسط آینه در نور طبیعی مورد معاینه قرار گرفتند. پوسیدگی حداقل در دو دندان ثنایای فک بالا هم به عنوان شاخص NC مد نظر قرار گرفت. اطلاعات حاصله توسط نرم افزار SPSS روایت ده و آزمون های آماری X2 و آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از 255 کودک 4-2 ساله، 60 نفر دارای NC بودند که 27.5% جمعیت را شامل می شود. شیوع NC در پسرها 33.9% و در دخترها 21.1% بود که در گروه سنی 4-3 ساله بیشتر از 3-2 ساله ها بود.NC  با تحصیلات مادر و رتبه تولد و استفاده از شیر مادر و مصرف شیر قبل از خواب و همچنین مدت استفاده از آن ارتباطی نداشت ولی با مصرف مواد قندی در بین غذا رابطه مستقیم داشت. نتیجه گیری: شیوع  NCدر منطقه غرب مازندران 27.5% بود که در مقایسه با مطالعات انجام شده در تهران و مشهد بیشتر بود. رابطه معنی داری بین NC و استفاده از شیر مادر وجود نداشت.

زمینه و هدف: عوامل مختلفی نظیر وضعیت کانتورها و تماس های پروگزیمالی، مارجین و محل ختم تراش و عوامل دیگری که در ارتباط با کیفیت روکش های تاجی قرار می گیرند، می تواند بر سلامت پریودنتال دندان های مربوطه اثرگذار باشد. هدف از این مطالعه بررسی نقش عوامل مختلف یاد شده بر سلامت پریودنتال در دندان های دارای روکش تاجی در مراجعان به دانشکده دندانپزشکی تبریز می باشد.روش بررسی: در این مطالعه 62 بیمار شامل 24 مرد و 38 زن مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز با سن متوسط 11.22±36.42 سال شرکت کردند. مجموعا صد دندان از بیماران مورد نظر که دارای روکش تاجی بودند به عنوان گروه مورد و 99 دندان مشابه آنها در سمت مقابل به عنوان گروه شاهد انتخاب گردید. در مورد دندان های مورد و شاهد متغیرهای مورد نظر نظیر سازنده روکش، موقعیت مارجین نسبت به لثه و تطابق آن، کنتاکت پروگزیمالی و کانتور و نیز وضعیت پریودنتال این دندان ها نظیر عمق کلینیکی سالکوس، شاخص خونریزی لثه (Loe & Silness)، عرض لثه کراتینیزه و درگیری فورکیشن بر حسب طبقه بندی Glickman مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. متغیرهای مورد سنجش توسط روش های آماری توصیفی، تست X2 و Unpaired t-test مورد بررسی و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: در این مطالعه مشخص گردید که عمق متوسط سالکوس در دندان های دارای سرپوش تاجی (0.86±3.03) در مقایسه با دندان های بدون سرپوش تاجی (2.53±4.44) تفاوت معنی داری ندارد 0.28P= اما متغیر های حاکی از وضعیت التهابی لثه شامل شاخص لثه ای (0.73±2.36 برای گروه مورد و 0.59±1.51 برای گروه شاهد)، تغیر رنگ التهابی و ... به صورت قابل توجهی در گروه مورد نسبت به گروه شاهد تفاوت دارند (P<0.001).همچنین میزان فراوانی درگیری فورکیشن 0.02P= و میزان فراوانی تجمع جرم 0.004P= در دندان های دارای روکش تاجی نسبت به دندان های فاقد سرپوش تاجی به نحو معنی داری بیشتر بود. نتیجه گیری: وجود سرپوش روی دندان ها به نحو معنی داری در بروز تظاهرات التهابی در لثه های دندان های مربوطه موثر است.

زمینه و هدف: کاربرد دهان شویه ها به همراه درمانهای پریودنتال جایگاه ویژه ای دارد. در این راستا استفاده از دهان شویه های با منشأ گیاهی حایز اهمیت بسیار می باشد. در این مطالعه به مقایسه تأثیرات دو دهان شویه کلرهگزیدین (CHX) و پرسیکا در مرحله اول درمانهای پریودنتال پرداخته شده و اندکس های عمق پاکت در هنگام پروبینگ (PPD)، خونریزی از پاپیلا (PBI)، و حد چسبندگی کلینیکی (CAL)، مورد ارزیابی قرار گرفته اند.روش بررسی: مطالعه به صورت مقطعی و بر روی 46 نفر از مراجعان به بخش پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در طی سال تحصیلی 80-79 انجام گردید. بیماران به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شده و اندکس های PPD، PBI و CAL ثبت گردیدند. متعاقبا مرحله اول درمانهای پریودنتال مشتمل بر جرم گیری و تسطیح سطح ریشه انجام گردید و روش مسواک زدنRolling  و استفاده از نخ دندان به بیماران آموزش داده شد. جهت گروه آزمون دهان شویه پرسیکا و برای گروه کنترل دهان شویه کلرهگزیدین 0.2%، دو بار در روز تجویز گردید. یک ماه بعد مجددا شاخصهای PPD، PBI و CAL ثبت گردید. برای بررسی وجود اختلاف بین گروه آزمون و کنترل از آزمون t و واریانس ادغام شده استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد متوسط کاهش PPD در گروه آزمون 0.61 و در گروه کنترل 0.96 میلی متر بود. متوسط کاهش PBI در گروه آزمون 1.20 و در گروه کنترل 1.17 بود و شاخص CAL در دو گروه تفاوت مشخصی را نشان نداد.Staining ناشی از کلرهگزیدین در غالب بیماران گروه کنترل مشاهده شد ولی در گروه آزمون عارضه جانبی مشاهده نگردید. نتیجه گیری: در نهایت می توان نتیجه گرفت که تجویز پرسیکا در مرحله اول درمانهای پریودنتال در مبتلایان به ژنژیویت و پریودنتیت با عمق پاکت 4-5 میلی متر مفید می باشد.

زمینه و هدف: روش شیمیایی مکانیکی روش محافظه کارانه ای جهت حذف پوسیدگی با نرم کردن شیمیایی عاج پوسیده و سپس برداشت آرام آن با وسایل دستی می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه میزان پوسیدگی عاجی باقیمانده در این روش با روش مکانیکی معمول (استفاده از فرز) است.روش بررسی: در همین راستا تعداد 60 نمونه دندان مولر با پوسیدگی عاجی انتخاب و به دو گروه 30تایی تقسیم شدند. نمونه های گروه اول با روش شیمیایی مکانیک (استفاده از ژل(CarisolTM  و نمونه های گروه دوم با روش مکانیکی معمول تحت درمان قرار گرفتند و پوسیدگی آنها حذف و نمونه ها بعد از ساکشن با استریو میکروسکوپ ارزیابی شدند. اطلاعات بدست آمده توسط آزمونهای X2 و Mann- Withney U آنالیز گردید. فراوانی پوسیدگی باقیمانده در هر دو گروه 23.3% بود و سطح پوسیدگی باقیمانده در گروه مکانیکی و شیمیایی مکانیکی به ترتیب 0.049 و 0.008 میلی متر مربع بدست آمد.یافته ها: نتایج، اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان ندادند.نتیجه گیری: روش شیمیایی مکانیکی به عنوان جایگزینی برای روش معمول در حذف پوسیدگی توصیه می گردد.

زمینه و هدف: این مطالعه در بیماران با شکستگی فک پایین به منظور ارزیابی تاثیر مدت زمان بسته شدن فک توسط maxillomandibular fixation (MMF) بر روی میزان باز شدن دهان انجام شده است.روش بررسی: این بررسی بر روی 55 بیمار مبتلا به شکستگی فک پایین با محدوده سنی 40-20 سال تحت درمان با MMF به مدت شش ماه و 12 بیمار تحت درمان به مدت چهار هفته قرار داشتند. گروه کنترل از بین افراد طبیعی که هیچ گونه سابقه شکستگی یا بیماری مفصلی نداشته و از نظر سنی همپایه با بیماران بودند انتخاب شدند. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون t استفاده شد.حداکثر متوسط باز شدن دهان (فاصله بین ثنایای بالا و پایین) بلافاصله، یک هفته، یک ماه و سه ماه پس از باز کردن MMF بر حسب میلی متر اندازه گیری شد.یافته ها: نتایج نشان داد متوسط باز شدن دهان در بیماران با شش هفته MMF پس از سه ماه به 34.372 میلی متر می رسد، در حالیکه با چهار هفته MMF به 37 میلی متر می رسد. این میزان در گروه کنترل 41.12 میلی متر بوده است. در این مقایسه اختلاف بین گروه چهار هفته با شش هفته پس از سه ماه معنی دار است (P<0.005). گروه چهار هفته با گروه شاهد (P<0.005) و گروه شش هفته با گروه شاهد (P<0.000) و معنی دار بوده است.نتیجه گیری: با توجه به اینکه هنوز پس از سه ماه محدودیت باز شدن دهان بخصوص در افرادی که MMF طولانیتری داشته اند، بهتر است تا حد ممکن مدت MMF را به حداقل کاهش داد.

زمینه و هدف: مهمترین خاصیت یک ماده مسدود کننده انتهای ریشه فراهم کردن سیل مناسب است. مواد متعددی به عنوان مسدود کننده انتهای ریشه در جراحی اندو استفاده می شود اما تاکنون هیچکدام دارای تمام خصوصیات مطلوب نبوده اند. در این مطالعه سیل ماده تجربی جدیدی به نام سرامیک سرد با گلاس آینومر مقایسه شده است. این ماده جدید دارای پایه هیدروکسید کلسیم است اما برخلاف آن قابلیت سخت شدن دارد.روش بررسی: در این مطالعه از 40 دندان کشیده شده انسان استفاده شده است. ریشه دندان در ناحیه طوق از تاج آن جدا شد و مراحل تمیز کردن و فرم دادن کانال انجام گردید و سپس سه میلی متر آپیکال دندان قطع شد و یک حفره CII به عمق دو میلی متر تهیه گردید. سطح خارجی هر دندان توسط دو لایه لاک ناخن پوشیده شد و دندانها به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند و هر گروه به وسیله یکی از موارد مورد آزمایش پر شد، سپس به مدت ده روز در نرمال سالین غوطه ور شدند و در نهایت به روش هدایت الکتروشیمیایی ریزنشت مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که اختلاف معنی داری بین ریزنشت دو ماده وجود دارد. گروه سرامیک سرد، حداقل ریزنشت را نشان داد.نتیجه گیری: سیل ماده سرامیک سرد بهتر از گلاس آینومر می باشد.

زمینه و هدف: بیماری پریودنتال بیماری شایعی است که باعث از دست رفتن دندانها می شود. مطالعات جوامع مختلف غیر ایرانی حاکی از آن است که افراد سیگاری نسبت به افراد غیر سیگاری بیشتر به بیماریهای پریودنتال مبتلا هستند. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین بیماری پریودنتال و مصرف سیگار در افراد مراجعه کننده به درمانگاههای شهر کرمان است.روش بررسی: تعداد 300 بیمار از بین مراجعه کنندگان به درمانگاههای سطح شهر کرمان که به صورت تصادفی وخوشه ای انتخاب شده بودند مورد مطالعه قرار گرفتند. مطالعه از نوع توصیفی_تحلیلی، مقطعی بود و حجم نمونه شامل 150 فرد سیگاری و 150 فرد غیر سیگاری به عنوان گروه شاهد می باشد. بیماران مورد مطالعه از سایر جهات سالم بودند و هیچ بیماری سیستمیکی نداشتند. دامنه سنی بیماران از زیر 20 سال تا بالای 50 سال متغیر بود و گروه شاهد با گروه مورد از نظر سن و جنس همسان سازی شدند. برای بیماران پرسشنامه ای شامل مشخصات فردی و مقدار و مدت مصرف سیگار توسط فرد آموزش دیده (دانشجو) تکمیل گردید. بررسی وضعیت پریودنشیوم با استفاده از سوند ویلیامز، آیینه، نور یونیت و به کمک اندازه گیری شاخص بیماری پریودنتال(Periodontal disease index)  انجام گردید.اگر یکی از دندانها غایب می بود، دندانی که در دیستال آن واقع شده بود به عنوان جانشین مورد معاینه قرار می گرفت. همچنین در این مطالعه عوارضی همچون وجود زبان مودار، گلوسیت لوزی شکل خط وسط و وجود بوی بد دهان مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که شیوع بیماری پریودنتال در افراد سیگاری بیشتر از افراد غیر سیگاری است (P<0.05) . همچنین افزایش مدت و میزان مصرف سیگار باعث افزایش شدت بیماری پریودنتال می شود. شدت بیماری پریودنتال در محدوده سنی 39-20 سال بیشتر از سایر گروههای سنی بود. افرادی که بیماری پریودنتال داشته اند 4.6 برابر شانس سیگاری بودنشان بیشتر است. در بررسیهای فوق از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهایX2، ANOVA، Kruskal wallis استفاده شد. همچنین افراد سیگاری در مقایسه با افراد غیر سیگاری 3.25 برابر بیشتر به گلوسیت لوزی شکل خط وسط مبتلا بودند. بوی بد دهان و زبان مودار در افراد سیگاری بیشتر از افراد غیر سیگاری بود.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد بین مصرف سیگار و بیماری پریودنتال رابطه معنی داری وجود دارد.(P<0.005)  یعنی بیماری پریودنتال در افراد سیگاری بیش از افراد غیر سیگاری دیده می شود.

زمینه و هدف: داشتن اطلاعاتی در خصوص نسج پالپ دندان و چگونگی معالجه آن و نوع نگرش بیماران نسبت به درمان فوق الذکر می تواند برای عمل کننده و نیز کسانی که تحت درمان قرار می گیرند از اهمیت خاصی برخوردار باشد. به همین دلیل این بررسی با هدف آگاهی و نگرش نسبت به درمان ریشه دندان در بیماران مراجعه کننده به بخش اندودنتیکس دانشکده دندانپزشکی گیلان در سال 1382 انجام شد.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی است که زمان آن از فروردین تا خرداد ماه 1382 و مکان آن دانشکده دندانپزشکی گیلان می باشد. گردآوری اطلاعات از طریق پرسشنامه صورت گرفته است که حاوی اطلاعات دموگرافیک افراد و سوالات مربوط به آگاهی و نگرش است. سوالات توسط استادان اندودنتیک مورد تایید قرار گرفت که مشتمل بر 15 سوال مربوط به بررسی میزان آگاهی و شش سوال مربوط به نگرش بیماران نسبت به درمان اندودنتیک بوده ودر پرسشنامه درج شد.پس از انجام مرحله آزمایشی، حجم نمونه 111 نفر با ضریب اطمینان 95% تعیین گردید. جمع آوری اطلاعات و پاسخهای بیماران از طریق نرم افزار SPSS روایت ده و آزمون رگرسیون بررسی شد.یافته ها: نتایج نشان می دهد که 8.1% افراد دارای آگاهی خیلی ضعیف، 27.9% آگاهی ضعیف، 45% آگاهی متوسط، 16.2% آگاهی خوب و 2.7% دارای آگاهی خیلی خوب بوده اند. در خصوص نگرش نیز 69.4% بیماران دارای نگرش مثبت، 28.8%نگرش منفی و 1.8% بی تفاوت بوده اند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این بررسی، میزان آگاهی بیماران نسبت به درمان ریشه دندان در حد متوسط می باشد، هر چند که دارای نگرش مثبت نسبتا بالایی می باشند.

زمینه و هدف: هنگامی که دندان مولر اول فک پایین به دلائلی خارج شود، انسجام ساختاری قوس دندانی مختل و ثبات سیستم اکلوژنی به خطر می افتد. دندانهای مجاور دچار انحراف می گردد و در فک مقابل، دندان به داخل فضای بی دندانی رویش نماید. معمولترین نوع حرکت، انحراف مزیالی دندانهای موجود در دیستال فضای بی دندان می باشد. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط میان الگوهای مختلف رشدی با میزان فضای از دست رفته متعاقب خارج شدن دندان مولر اول پس از رویش کامل دندانهای مولر دوم در افراد بزرگسال انجام گردید.روش بررسی: با توجه به عدم انجام پژوهشی مشابه و با نظر متخصص آمار، 45 فرد 30-20 ساله (27 زن و 18 مرد) با میانگین سنی 23 سال به صورت نمونه گیری ساده انتخاب گردیدند. حداقل زمان از دست دادن یک طرفه دندان در افراد انتخاب شده سه سال و زمان خارج شدن دندان پس از سن 15 سالگی منظور گردید. از کلیه افراد قالب گچی فک پایین و رادیوگرافی پانورامیک (OPG) و سفالومتری جانبی تهیه شد. میزان فضای از دست رفته، انحراف محوری دندانهای مولر دوم و الگوی رشدی افراد به ترتیب توسط قالبها و رادیوگرافی های تهیه شده اندازه گیری و نتایج با روش آماری Duncan , ANOVA و ضریب همبستگی Pearson مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: الگوی رشدی افراد تحت مطالعه نشان داد که 44.4% رشد افقی، 15.6% رشد عمودی و 40% رشد طبیعی را از خود نشان دادند. میانگین فضای از دست رفته به دنبال حرکت مزیالی دندان مولر دوم به ترتیب 3.1 در رشد افقی، 5.87 میلی متر در رشد عمودی و 5.29 میلی متر در رشد طبیعی مشاهده گردید(P<0.05) . حرکت جسمی از حرکت Tipping دندان مولر دوم در افراد کمتری مشاهده و میزان حرکت جسمی به طور قابل توجهی در درصد بیشتری از افراد با رشد افقی 61.1% نسبت به سایر الگوهای رشدی اتفاق افتاد (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به افزایش میزان فضای از دست رفته در افراد با الگوی رشد عمودی نسبت به رشد طبیعی و رشد افقی، توجه به حفظ دندان مولر اول در این دسته از افراد از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و بایستی در کوتاهترین زمان ممکن نسبت به جایگزینی دندان از دست رفته اقدام کرد.

زمینه و هدف: کیست های ادنتوژن، کیست های حقیقی پوشیده از اپی تلیوم هستند که پوشش اپی تلیالی آنها از اپی تلیوم ادونتوژن منشأ می گیرد و بخش وسیعی از ضایعات پاتولوژیک فک و دهان را به خود اختصاص می دهند. این ضایعات ممکن است ماهیتی تهاجمی یافته و بخش وسیعی از فکین را درگیر کنند. علیرغم شیوع قابل توجه این ضایعات، تاکنون مطالعات کمی در خصوص فراوانی آنها در ایران و مقایسه آن با مطالعات جهانی صورت گرفته است. هدف از این مطالعه که به روش توصیفی (Archive revhew) و تمام شماری انجام گرفت، بررسی آماری کیست های ادونتوژن با منشأ رشدی ، تکاملی است.روش بررسی: جهت انجام مطالعه، آرشیو بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران از سال 1350-1381 بررسی گردید. در این مطالعه علاوه بر بررسی فراوانی کلیه کیست های ادنتوژن با منشا رشدی، تکاملی، اطلاعات مربوط به سن، جنس و محل ضایعه نیز از پرونده های آرشیو بخش استخراج شده و داده های مطالعه با برنامه نرم افزاری SPSS تجزیه تحلیل شدند.یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه بیانگر آن بود که از میان تمامی پرونده های این بخش 736 مورد کیست ادنتوژن با منشا رشدی ، تکاملی وجود داشت که به تفکیک انواع کیست های ادنتوژن رشدی تکاملی شامل 51% کیست دانتی ژور، 36% ادنتوژیک کراتوسیست، 6% کیست گورلین، 3% کیست پری موردیال، 2% لترال پریودنتال، 1% کیست رویشی و 1% کیست لثه ای بالغان بود و هیچ نمونه ای از کیست لثه ای نوزادان یافت نشد.در مجموع کل کیست ها 198 مورد معادل 28% از نمونه ها در دهه دوم زندگی روی داده بودند که بیشتراز مابقی دهه های زندگی بود. 63% از کیست های ادنتوژن رشدی تکاملی در مردان و 37% در زنان گزارش شده بودند. بر اساس محل وقوع ضایعه 61% از نمونه ها در فک پایین و 39% در فک بالا ایجاد شده بودند. از نظر نواحی فکی در فک پایین 46% از نمونه ها در فک پایین و39% در فک بالا ایجاد شده بودند. از نظر نواحی فکی در فک پایین 46% از نمونه ها در ناحیه مولار، 31% در ناحیه پره مولار، 23% در ناحیه قدامی و در فک بالا 47% از نمونه ها در ناحیه قدامی و 28 و  25%از نمونه ها به ترتیب در نواحی پره مولار و مولار دیده شدند.نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که 39% از کل کیست های فکی موجود در آرشیو بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران از نوع کیست های ادنتوژنیک با منشا رشدی، تکاملی می باشد و در این میان کیست های دانتی ژور و کراتوسیست بیشترین تعداد را به خود اختصاص می دهند.

زمینه و هدف: بازسازی پریودنتال یکی از اهداف درمانهای پریودنتال است که مطالعات بسیاری درباره آن صورت گرفته است. روش بازسازی بافتی هدایت شوندهGuided Tissue Regeneration (GTR)  با مهار مهاجرت سلول های اپی تلیایی و بافت همبندی لثه، امکان پرولیفراسیون فیبر بلاست های PDL به محل ضایعه و بازسازی سمان، استخوان و PDL جدید را فراهم می سازد. با وجود توفیقات امیدوارکننده، این روش در مطالعات حیوانی و انسانی، کاربرد آن در درمان ضایعات وسیعی چون درگیری درجه سه فورکا چندان کارساز نمی باشد. برای افزایش موفقیت درمان کاربرد عوامل رشد به عنوان عاملی در افزایش مهاجرت و پرولیفراسیون سلول ها، ساخت ماده خارج سلولی توسط آنان مطرح شده است. این مقاله مروری است بر انواع این عوامل و تحقیقات انجام شده تا دورنمایی از پریودنتیکس نوین را ارایه دهد.روش بررسی: مقالات مربوط به کاربرد عوامل رشد در بازسازی ضایعات پریودنتال تا سال 2003 از مدلاین و سایر بانک های اطلاعاتی پزشکی در اینترنت جمع آوری گردید و موارد خاص نیز از طریق مطالعه نشریات دندانپزشکی بررسی شد. یافته ها: کاربرد انواع عوامل رشد به تنهایی در ترکیب با یکدیگر به فناوریهای نوین به شکل اتوژن یا الوژن توانایی تسریع و تحریک بازسازی ضایعات پریودنتال شامل انواع ضایعات داخل استخوانی. درگیریهای فورکا تا موارد پیشرفته تری مانند بازسازی استخوان اطراف ایمپلنت را دارا می باشد. هر چند طریقه اثر و روش کاربرد آنها نیاز به مطالعات گسترده تر ساخته است.نتیجه گیری: توانایی بالای عوامل رشد در بهبود نتایج عملی درمانهای پریودنتال زمینه بسیار مساعدی را جهت تحقیقات هدفمند روی این موارد فراهم آورده است به گونه ای که می توان در انتظار نقطه عطفی در روشهای بازسازی کننده ضایعات پریودنتال بود.