مجله دندانپزشکی (journal of islamic dental association of iran)
سال:1382 | دوره:15 | شماره:3 (مسلسل 46) |تعداد مقالات:10

هدف از این مطالعه بررسی ماهیت نسوج تشکیل شده در ارتباط با ماده پیوندی Bio - Oss و همچنین بررسی مزان رژنریشن استخوان و ضخامت و ترابکولای استخوان ساخته شده و بروز التهاب و واکنش جسم خارجی در رابطه با کاربرد این ماده می باشد.بدین منظور پنج راس گوسفند نر که از نظر سن، نژاد، وزن و سلامت سیستمیک هماهنگ شده بودند انتخاب شده و طی عمل جراحی در مندیبل آنها دو عدد دیفکت جراحی به ابعاد 5×5×5 میلی متر تهیه و به طور تصادفی در یک سمت Bio - Oss و در سمت دیگر به عنوان گروه کنترل هیچ گونه ماده پیوندی قرار داده نشد.پس از شش ماه حیوانات کشته شده و مورد مطالعه هیستولوژی و هیستومورفومتری قرار گرفتند. نتایج حاصله با استفاده از آزمون Mann - Whitney U نشان داد میانگین درصد استخوان ساخته شده در گروه Bio - Oss نسبت به گروه کنترل به صورت معنی داری بیشتر می باشد (P-Value=0.004). همچنین ضخامت ترابکولای استخوانی (دنسیتی) در گروه Bio - Oss نیز نسبت به گروه کنترل بیشتر بوده است.التهاب و واکنش جسم خارجی نیز در گروه Bio - Oss دیده نشد.بنابر این مطالعه حاضر نشان داد استفاده از ماده پیوندی Bio - Oss جهت درمان دیفکت های استخوانی و Augmentation در مقایسه با گروه کنترل مفید بوده است و از این ماده می توان جهتRidge augmentation  برای قرار دادن ایپلنت و نیز برای درمان ضایعات استخوانی بهره جست.

هدف از این مطالعه، بررسی امکان وجود ارتباط بین ضایعات فاقد پوسیدگی طوق دندان و تماسهای زودرس در حرکات Centric و Eccentric می باشد.ضایعات فاقد پوسیدگی ناحیه طوق دندان (NCCL) به صورت Wedge type می باشند. اولین عامل اتیولوژیک در ایجاد این ضایعات، تنشهای کششی و فشاری ناشی از نیروهای جویدن و مال اکلوژن می باشد. از بین مراجعان به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد دو گروه انتخاب شدند. در هر گروه 167 دندان از نظر وجود تماس زودرس در حرکات مرکزی و خارج مرکزی مورد معاینه قرار گرفتند. گروه اول (NCCL) دارای ضایعات فاقد پوسیدگی ناحیه طوق دندان و گروه دوم (کنترل) فاقد این گونه ضایعات بودند.در گروه NCCL بین هفت نوع دندان از نظر میزان شیوع ضایعات اختلاف معنی داری وجود داشت. دندان پرمولر اول و بعد از آن دندان کانین، بیشترین تعداد ضایعه سرویکالی و دندان مولر دوم کمترین ضایعه را دارا بودند. در مقایسه هفت نوع دندان، نتایج مشابه فوق الذکر در مورد تعداد کل تماسهای زودرس به دست آمد. همچنین تجزیه آماری وجود یک رابطه مثبت و بسیار معنی داری را بین شیوع NCCL و تماسهای زودرس مشخص ساخت. اختلافات معنی داری بین گروه کنترل و گروه دارای ضایعات سرویکالی فاقد پوسیدگی (NCCL) از نظر تعداد تماسهای زودرس در رابطه مرکزی و سمت کارگر وجود داشت، معذالک در پیشگرایی و Balancing تفاوت بین دو گروه معنی دار نبود. بین دندانهای فک بالا و پایین از نظر شیوع ضایعات تفاوت معنی داری وجود نداشت.تماسهای زودرس دندانی به خصوص تماسهای زودرس در رابطه مرکزی و سمت کارگر می تواند در ایجاد و شیوع ضایعات سرویکالی موثر باشد.

اطلاع از چگونگی قرارگیری دندان نهفته و تعیین نوع و عمق و سایر مشخصات نهفتگی می تواند کلینیسین را در انتخاب درمان مناسب، روش جراحی بهتر و نیز جلوگیری از عوارض حین جراحی یاری نماید. با توجه به این موضوع مطالعه حاضر به منظور بررسی نمای رادیوگرافی دندانهای نهفته ار جهت قرار گرفتن آنها در فکین انجام شد.این بررسی به صورت مطالعه داده های موجود (Existing data) بر روی کلیشه های رادیوگرافی اکلوزال و پانورامیک بیماران مراجعه کننده به بخش بیماریهای دهان و تشخیص و رادیوگرافی صورت گرفت. جمع آوری اطلاعات با استفاده از فرم اطلاعاتی انجام شد و در نهایت اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزاری آماری SPSS مورد تحلیل و قضاوت آماری قرار گرفت که شامل آمار توصیفی مربوط بود.براساس یافته های این مطالعه شیوع نهفتگی کلی در 334 نمونه از دو هزااز نمونه مورد بررسی یعنی 16.7% نمونه ها بدست آمد. از نظر نوع دندانهای نهفته به ترتیب میزان شیوع دندان مولرسوم فک بالا، مولرسوم فک پایین، کانین های فک بالا، پرمولرهای فک پایین، دندانهای اضافی، پرمولرهای فک بالا و کانین فک پایین هر کدام به ترتیب با شیوع 43%، 40.5%، 5%،3.5% ، 3%، 2.5%،  2.5% و 2.5% بیشترین فراوانی را داشتند. شیوع نهفتگی در زنان اندکی بیشتر از مردان و همچنین شیوع در فک بالا کمتر از فک پایین بود.شیوع نهفتگی در این بررسی در حد شیوع اعلام شده در منابع و کتب معتبر بدست آمد.

محاسبه شاخص DMFT در کودکان 12 ساله به عنوان شاخص بهداشتی از سوی مراجع مختلف از جمه WHO پذیرفته شده است. هدف این مطالعه بررسی میزان DMFT در کودکان 12 ساله شهرستان صومعه سرا و برخی از عوامل مؤثر بر آن می باشد.این مطالعه از نوع توصیفی - تحلیلی و به طور مقطعی بر روی 144 دانش آموز که تعداد76 نفر آنها پسر و 68 نفر دختر که در کلاس اول راهنمایی شهرستان صومعه سرا مشغول تحصیل بودند انجام شد. بیماران به گونه تصادفی انتخاب و معاینات آنها در نور طبیعی با استفاده از آینه و سوند ، دستکش و گاز استریل انجام گردید و اطلاعات عمومی و وضعیت دندانی در پرسشنامه ویژه ای ثبت و با استفاده از آزمون مقایسه آماری انجام شد.متوسط DMFT در افراد مورد بررسی 1.78+1.68، بود (در پسران 1.64+1.44 و دختران 1.91±1.69). 42.9% پسران و 28.4% دختران فاقد پوسیدگی (Caries free) بودند. اما این تفاوتها از نظر آماری معنی دار نبوده است. وضعیت اقتصادی خانواده، تحصیلات والدین، مسواک زدن، دفعات مراجعه به دندانپزشک بر میزان DMFT موثر بودند، هر چند این تأثیرات از نظر آماری معنی دار بنودند. با توجه به گزارش سال 1373 که متوسط DMFT را 2.7 در این شهرستان گزارش کرده است، نتایج این بررسی از بهبود شاخص حکایت می کند.

این مطالعه در دانشکده دندانپزشکی تهران جهت بررسی مقایسه اندازه های شش دندان قدامی فک بالا در جامعه ایرانی با اندازه های دندانهای مصنوعی موجود در بازار ایران انجام گرفت. مطالعه حاضر از نوع Cross sectional بود. در این مطالعه صد نفر در محدوه سنی 30-20 سال که نیمی مرد و نیمی دیگر زن بودند انتخاب شدند. در این مطالعه فرم صورت، فرم دندان سانترال ، طول و پهنای دندان سانترال و همچنین پهنای شش دندان قدامی فک بالا بررسی شد و با اندازه و شکل دندانهای مصنوعی پنج کارخانه (ایده آل ماکو، مرجان، ویتاپن - ایوکلار و آکری را) مقایسه گشت. نتایج بدست آمده بدین صورت بود که فرم دندان سانترال را تا 76% می توان پیش بینی کرد و قابل ذکر است که محصولات کارخانه ایده آل ماکو با در نظر گرفتن فرم صورت در ساخت دندانها مطابق با فرم صورت از محصولات کارخانه مرجان در نظر گرفته نشده است مناسبتر می باشد ولی از نظر اندازه هر دو کارخانه دندانهایی کوچکتر از دندانهای افراد مورد مطالعه در این بررسی تولید می کنند. برای صورتهای نسبتا بزرگ و در بعضی موارد معمولی، دندان مناسبی وجود ندارد، اما در میان کارخانجات خارجی، کارخانه ویتاپن و ایوکلار تولید کننده مناسبترین دندانهای مصنوعی از لحاظ فرم و اندازه می باشند که در این میان کارخانه آری راک  (Acry Rock)نیز محصولاتی کاملاً مناسب از نظر اندازه دندانها با دندانهای ایرانیان داشته ولی شکل صورت در محصولات این کارخانه نیز در نظر گرفته نشده است.

هدف از این مطالعه بررسی وضعیت سلامت دهان و دندان در کودکان 15-13 ساله شهرستان رضوانشهر در سال 1380 شمسی می باشد. روش تحقیق از نوع توصیفی و معاینات بالینی با استفاده از ابزار و وسایل و بر طبق روش استانداردWHO  می باشد. متغیرهای مورد بررسی عبارت بودند از معاینات خارج دهانی، بررسی مفصل گیجگاهی - فکی، مخاط دهان، لکه های مات مینایی/هیپوپلازی. فلوروزیس دندانی، شاخص پریودنتال جامعه، وضعیت دندانی و نیازهای درمانی، آنومالی های دندانی - صورتی متغیرزمینه ای مورد بررسی جنس، جامعه مورد بررسی دانش آموزان 15-13 ساله و تعداد نمونه ها شامل سیصد نفر (صد پنجاه مرد و صد و پنجاه زن) که با روش نمونه گیری خوشه ی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج در این مطالعه نشان داد که: 1-در معاینات خارج دهانی 91.3% افراد وضعیت نرمال در سر، گردن و صورت داشتند و 8.7% آنها دارای وضعیت غیر طبیعی (زخم ، جراحت و آنومالی) بودند.2- در بررسی مفصل گیجگاهی فکی 89.3% افراد سالم و 10.7% افراد، حداقل یکی از علایم (صدا ، درد، کاهش میزان باز شدن فک) را دارا بودند.3- در ارزیابی مخاط دهان 90.6% وضعیت طبیعی و 9.4% وضعیت غیر طبیعی ( هر پس ، آبسه) را داشتند.4- در ارزیابی هیپوپلازی - لکه مات مینایی در نمونه ها 93% وضعیت طبیعی و 3.7% نقاط مات با مرز مشخص و 3% نقاط مات منتشر و 0.3% دچار هیپوپلازی بودند.5- میزان فلوروزیس در افراد مورد بررسی صفر بود.6- از نظر وضعیت پریودنتال در کل نمونه ها 19.88% دارای وضعیت نرمال، 33.24% دارای خونریزی از لثه و 46.88% دارای جرم بودند.7- میانگین دندانهای بدون نیاز به درمان در افراد 24.05 بود.8- افرادی که یکی از دندانهای (اینسایزور- کانین - پره مولر) را خارج کرده اند 4% بودند.%49.7 -9 افراد دارای شلوغی در بخش قدامی قوس فکری و 9.7% افراد دارای فضای بین دندانهای قسمت قدامی قوس فکلی و 6% افراد دارای دیاستم و 39% افراد دارای بی نظمی در دندانهاای قدامی مندیبل و 2% دارای این بایت قدامی بودند و میانگین بیرون زدگی فک بالا (اورجت) 1.09 و میانگین بیرون زدگی فک پایین (اورجت معکوس) 0.067 بود. 10- ارتباط قدامی - خلفی مولرها که در 8.7% افراد وضعیت نرمال و 83.3% به اندازه نصف کاسپ مزیالی یا دیستالی از حالت طبیعی و 8% به اندازه تمام کاسپ مزیالی یا دیستالی از حالت طبیعی قرار گرفته بودند.اجرای یک برنامه پیشگیری بهداشت دهان و دندان در اسرع وقت برای دانش آموزان شهرستان رضوانشهر ضروری به نظر می رسد.

افزایش انتقال بیماریهای مانندHBV ،  HIVوHCV  سبب شده است ه دندانپزشکان به کنترل عفونت توجه بیشتری معطوف دارند. مشکلات رعایت کنترل عفونت در کلینیک دندانپزشکی براساس شرایط اقتصادی جامعه تفاوت می کند و از کشوری به کشور دیگر ممکن است فرق داشته باشد.هدف از این مطالعه بررسی رعایت کنترل عفونت در شهر ورامین می باشد.در این مطالعه مشاهده ای، پرسشنامه ای در سه قسمت تهیه شد. قسمت اول و سوم پرسشنامه توسط دندانپزشک و دستیار وی و قسمت دوم توسط پرسشگر و به صورت مشاهده ای تکمیل شد. نتایج این مطالعه نشان داد که 79.5% و 90.9% به ترتیب از ماسک و دستکش استفاده کردند. 64% در طی کار عینک می زند. 97.9% از دندانپزشکان بر علیه هپاتیت B واکسینه شده بودند اما 41% تیتر آنتی بادی را انجام نداده بودند. سطح آگاهی دندانپزشکان در مورد طریق انتقال HIV و HBV خوب بود. تمام مطبها دارای فور و 35% دارای اتوکلاو بودند. هیچ یک از دندانپزشکان هند پیس های داندانپزشکی را استریل نمی کردند بلکه آن را ضد عفونی می کردند.این مطالعه نشان داد مشکلاتی در ارتباط با استریل کردن هندپیس و استفاده از اتوکلاو وجود دارد و ارایه دوره های بازآموزی برای دندانپزشکان و دستیاران دندانپزشک امری ضروری به نظر می رسد.

زمانی که طرح درمان در یک ترمیم آمالگام قدیمی و ناقص، شامل برداشت قسمتی از آمالگام و جایگزینی آن توسط آمالگام جدید باشد، به منظور دستیابی به نتایج قابل قبول کلینیکی ، استحکام اتصال بین دو توده آمالگام قدیمی و جدید حائز اهمیت است. عوامل بسیاری ممکن است در اتصال بین دو توده آمالگام مؤثر باشند از جمله نوع آمالگام، آماده سازی و زمان آماده سازی و آمالگام قدیمی، استفاده از سیستم های باندینگ و ...هدف مطالعه حاضر علاوه بر ارزیابی استحکام دو نمونه آمالگام ایرانی (سینالوکس، سینامیکس) ارزیابی اثر سیستم باند آمالگام در طی زمان بر استحکام شکست ناحیه اتصال آمالگام قدیم و جدید می باشد. حفرات CL II استاندارد (MO یا DO) بر روی صد و بیست دندان مولر سالم تهیه شد و نمونه ها به شش گروه بیست تایی تقسیم شدند.گروه یک: توسط آمالگام کروی (سینالوکس) به طور کامل ترمیم شدند.گروه دو: توسط آمالگام مخلوط (سینالوکس) به طور کامل ترمیم شدند.گروه سه: یک ساعت پس از ترمیم توسط آمالگام کروی قسمت پروکسیمالی ترمیم خالی شد و حفره مجدداً توسط آمالگام جدید از همان نوع ترمیم شد.گروه چهار: یک ساعت پس از ترمیم توسط آمالگام مخلوط قسمت پروکسیمالی ترمیم خالی شد و حفره مجدداً توسط آمالگام جدید از همان نوع ترمیم شد.گروه پنج: یک ساعت پس از ترمیم توسط آمالگام کروی قسمت پروکسیمالی ترمیم خالی شد. بر روی آمالگام قدیمی در دیواره اکسیال، باند آمالگام (Alloy bond) استفاده شد و مجدداً حفره توسط آمالگام کروی ترمیم گردید.گروه شش: نظیر گروه پنج عمل شد فقط نوع آمالگام مورد استفاده متفاوت بود (آمالگام مخلوط) در تمام گروهها نیمی از نمونه ها پس از 48 ساعت و نیم دیگر پس از سی روز تحت نیروی فشاری در ناحیه اتصال قرار گرفتند و استحکام شکست آنها توسط نمودار و آزمونهای آماری (Kruskal wallis, Mann-whitney U)محاسبه شد.مطالعه حاضر نشان داد که در هیچ یک از گروههای آزمایشی نوع آمالگام (کروی ، مخلوط) اثر معنی داری در استحکام شکست ناحیه اتصال ایجاد نمی کند (p>0.05). به علاوه استفاده یا عدم استفاده از سیستم باند آمالگام نیز اثر معنی داری بر استحکام شکست ناحیه اتصال ندارد (p>0.05) در مطالعه حاضر مدت زمان نگهداری نمونه ها در آب مقطر (دو روز در برابر سی روز) اثر معنی داری در استحکام شکست ناحیه اتصال ایجاد نکرد، هر چند نتایج بیانگر کاهش قابل مشهود استحکام ناحیه اتصال پس از سی روز در همه گروهها بود. به علاوه نتایج آزمون Kruskal wallis نیز بیانگر عدم اختلاف معنی داری آماری بین گروههای درمان شده توسط آمالگام کروی پس از 48 ساعت (p=0.32) و گروههای درمان شده توسط آمالگام مخلوط (p=0.51) بود. نتایج مقایسات بین گروهها پس از سی روز نیز در مورد آمالگام کروی (p=0.06) و آمالگام مخلوط (p=0.33) معنی دار نبود.مطالعه حاضر نشان داد که:1- استحکام شکست ناحیه ترمیم شده آمالگام (توسط سیستم بان آمالگام و یا بدون آن) قابل مقایسه با توده آمالگام یک دست و سالم می باشد.2- نوع آمالگام یک دست و سالم می باشد.3- استحکام شکست نمونه های ترمیم شده پس از سی روز کمتر از استحکام شکست پس از دو روز می باشد.

کاربرد آماده سازی سطح ریشه با تتراسایکلین هیدروکلراید در روشهای درمانی تحلیل لثه در مطالعاتIn vitro  نتایج مثبتی را نشان داده اند. همچنین بررسیهای بالینی نسبتا اندکی با این روش در همراهی با پیوند بافت همبند آزاد انجام گرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر آماده سازی سطح ریشه با و بدون تتراسایکلین هیدروکلراید بر میزان پوشش ریشه توسط پیوند بافت همبندی آزاد تحت مخاطی پایه دار بود.در همین ارتباط سی مورد تحلیل لثه CL I میلر به صورت قرینه در 15 بیمار (متوسط سنی 48 سال) در این کار آزمایی بالینی کنترل شده مورد بررسی قرار گرفتند. در هر فرد به طور تصادفی یک نقص تحلیلی با روش جراحی پیوند بافت همبندی آزاد تحت مخاطی پایه دار به شکل Thickness full SPCTG همراه با آماده سازی سطح ریشه با تتراسایکلین هیدروکلراید درمان گردید. گروه SPCTG+TTC و نقص تحلیلی طرف دیگر به روش جراحی SPCTG به تنایی درمان شد. (گروه (SPCTG. پارامترهای بالینی زیر قبل و سه ماه بعد از جراحی محاسبه و ثبت گردیدند. ارتفااع تحلیل، عرض تحلیلی، ارتفاع لثه کراتینیزه، عمق شیار لثه و حد چسبندگی بالینی. دو پارامتر عرض پایی (قبل از جراحی) و ارتفاع دهیسنس استخوانی (در حین جراحی) نیز اندازه گیری شدند. تغییرات داخل گروهی و بین گروهی قبل و بعد از جراحی با کمک آزمونهای آماری آنالیز شدند. میزان سطح پوشش یافته توسط نرم افزار Autocad محاسبه گردید.متوسط پوشش ریشه به دست آمده در گروه SPTG+TCC و SPCTG به ترتیب 99% و 97% بود و متوسط سطح پوشش یافته در این دو گروه به ترتیب  2.62+11.83میلی متر مربع و 1.36 + 6.78 میلی متر مربع بود و تفاوت هر دو مقادیر معنی دار بود (هر دو (p<0.05. موارد پوشش کامل ریشه در گروه SPTG+TCC و SPCTG، 86.7% و در گروه SPCTG 53.3% بود. تغییرات سه ماه ارتفاع میدباکال تحلیل، عرض تحلیل، ارتفاع لثه کراتینیزه و حد چسبندگی بالینی در هر دو گروه SPTG + TCC و SPCTG از نظر آماری معنی دار بود(P<0.05) . کاهش عمق شیار لثه در گروه SPTG+TCC، سه ماه بعد از جراحی معنی دار نبود (P<0.05) اما در گروه SPTG این کاهش معنی دار بود(P>0.05) . در مورد تغییرات عمق شیار لثه، ارتفاع میدباکال تحلیل، عرض تحلیل، ارتفاع لثه کراتینیزه و حد چسبندگی بالینی اختلاف محاسبه شده در بین دو گروه تفاوت معنی دار نبود.(P>0.05)  ارتفاع تحلیل در هر دو گروه رابطه معنی داری با میزان پوشش داشت(P<0.05) . ارتفاع میدباکال تحلیل در هر دو گروه ارتباط معنی داری با درصد موارد پوشش کامل ریشه نداشت(P>0.05) . میزان عرض تحلیل، ارتفاع دهیسنس استخوانی و عرض پایی در هر گروه با میزان پوشش ریشه رابطه ای نداشتند(P>0.05) . میزان حساسیت به پوار هوا قبل و بعد از عمل در هر دو گروه مشابه بود (P=ns). کاهش این حساسیت در گروه SPTG + TCC بعد از عمل معنی دار بود(P<0.05) . اما در گروه SPTG معنی دار نبود (P=ns). میزان حساسیت به سوند قبل و بعد از عمل در هر دو گروه مشابه بود، هر چند در هر دو گروه بعد از عمل این حساسیت کاهش یافت. تفاوتها بین گروهها و نه داخل گروهها قابل توجه نبودند(P=ns) .افزایش پوشش ریشه، سطح پوشش یافته و همچنین 86.7% پوشش کامل ریشه در گروه SPTG + TCC نسبت به گروه SPCTG، 53.3% می تواند انعکاسی از اثرات مطلوب کاربرد تتراسایکلین در این روش جراحی بوده و کلینیسین های دیگر را تشویق به استفاده از این ماده شیمیایی نماید.