پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه اضطراب رایانه با خودکارآمدی رایانه, تجربه رایانه, انگیزه پیشرفت, اضطراب خصیصه ای, جنسیت, و رشته تحصیلی دانشجویان انجام گرفته است. نمونه پژوهش 730 نفر دانشجویان مقطع کارشناسی شامل 295 دختر و 435 پسر در سه رشته تحصیلی فنی و مهندسی, علوم پایه, و علوم انسانی از 12 دانشکده دانشگاه تهران, با نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. برای بررس متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه محقق ساخته تجربه رایانه, مقیاس درجه بندی اضطراب رایانه، پرسشنامه ای انگیزه پیشرفت, مقیاس خودکارآمدی رایانه, و مقیاس اضطراب خصیصه ای استفاده گردید. یافته ها نشان می دهد که خوکارآمدی رایانه, تجربه رایانه, و انگیزه پیشرفت بیشترین روابط مثبت و معناداری را با آن نشان می دهد. دانشجویان علوم انسانی در مقایسه با دو رشته دیگر اضطراب بیشتری نشان داده اند. براساس یافته های پژوهش پیشنهاد شده است که دوره های آموزشی رایانه, به ویژه برای دانشجویان علوم انسانی, ارائه شود تا از این طریق شاهد کاهش اضطراب و افزایش خودکارآمدی رایانه در افراد باشیم.