مجله دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اردبیل
سال:1395 | دوره:16 | شماره:3 |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: ریتالین از داروهایی است که در درمان اختلال کمبود توجه و بیش فعالی مورد استفاده قرار میگیرد. هدف این مطالعه بررسی اثر مقایسهای مصرف ریتالین با عصاره هسته انگور بر یادگیری اجتنابی غیرفعال در موشهای صحرایی نر بالغ بود.روش کار: این مطالعه یک مطالعه تجربی بود که بر روی 40 سر موش صحرایی نر بالغ که به صورت تصادفی به 5 گروه 8 تایی شامل گروههای کنترل، شاهد و سه دسته تجربی تقسیم شدند، انجام گرفت. گروه کنترل تحت هیچ تیماری قرار نگرفتند. گروه شاهد نیز یک میلی لیتر آب مقطر را در هر روز، دریافت نمودند. گروههای تجربی به ترتیب mg/kg 100 عصاره هسته انگور، mg/kg 1 ریتالین و mg/kg 100 عصاره هسته انگور به همراه mg/kg 1 ریتالین دریافت داشتند. تجویزها برای 28 روز و به صورت گاواژ انجام گرفت. برای اندازه گیری میزان یادگیری احترازی از دستگاه شاتل باکس استفاده گردید. داده ها با کمک آزمون های آماری ANOVA و پی گیری توکی و با کمک نرم افزار SPSS- 18 ارزیابی گردید و معناداری اختلاف داده ها در سطح p<0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج نشان داد ریتالین باعث کاهش یادگیری اجتنابی غیرفعال می شود در حالی که عصاره هسته انگور به تنهایی و همراه با ریتالین باعث افزایش یادگیری اجتنابی غیرفعال میشود.نتیجه گیری: مصرف ریتالین باعث کاهش یادگیری اجتنابی غیرفعال میشود در حالی که مصرف همزمان ریتالین با عصاره هسته انگور مانع اثر ریتالین و افزایش یادگیری میگردد.

زمینه و هدف: اکثر بیماران درباره آنژیوگرافی آگاهی کافی ندارند و همین موضوع سبب بروز اضطراب و در نتیجه تغییرات علائم حیاتی بیماران می گردد. خلاهای مطالعاتی در زمینه آموزش موثر به بیمار با توجه به زبان بومی وجود دارد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش از طریق فیلم مبتنی بر زبان بومی بر تغییرات علائم حیاتی ناشی از اضطراب بیماران بستری برای آنژیوگرافی در بیمارستان امام خمینی (ره) اردبیل انجام گردید.روش کار: مطالعه حاضر به صورت نیمه تجربی در این بیمارستان روی 160 نفر از بیماران بستری برای آنژیوگرافی کرونر در سال 1392 انجام گردید. نمونه ها به صورت تصادفی به دو گروه مورد (آموزش با فیلم به زبان ترکی (آذری)) و کنترل تقسیم شدند. جهت جمع آوری داده ها، برگه ثبت متغیرهای همودینامیک تکمیل گردید. از آزمون های آماری واریانس با اندازه گیری های تکراری و کای دو جهت تجزیه و تحلیل داده ها در SPSS- 13 استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری نشان داد که در هر دو گروه مورد و کنترل، شاخص های علایم حیاتی بجز شاخص درجه حرارت در طول زمان بهبودی معنی داری داشته است (p<0.05) و میانگین علائم حیاتی در مقاطع زمانی مختلف با یکدیگر اختلاف معنی داری داشت (p<0.05).نتیجه گیری: آموزش رسانه ای از طریق فیلم مبتنی بر زبان بومی باعث افزایش آگاهی بیماران نسبت به آنژیوگرافی و در نتیجه کاهش اضطراب آنان میشود و این امر باعث تعدیل علائم حیاتی در این بیماران میگردد، لذا توصیه می شود از این روش جهت تعدیل علائم حیاتی بیماران، قبل از روش های تهاجمی استفاده شود.

زمینه و هدف: استرپتوکوکوس پنومونیه به عنوان یکی از عوامل مهم مرگ و میر قابل پیشگیری توسط واکسن در سراسر دنیا است. واکسن های رایج پنوموکوک از آنتی ژن های کپسولی باکتری تشکیل شده اند. این واکسن ها وابسته به سروتیپ هستند و حفاظت کامل در برابر عفونت های پنوموکوکی را به وجود نمی آورند. به دلیل چنین مشکلاتی نسل جدید واکسن ها بر پایه پروتئین های پنوموکوکی در حال توسعه هستند. هدف این مطالعه تعیین توزیع ژن های کدکننده پنج آنتی ژن پروتئینی استروپتوکوکوس پنومونیه شامل پروتئین سطحی پنوموکوکی C (pspC) [ 1] هیستیدین تریاد پنوموکوکی D و E (phtE، phtD)، پروتئین A تنظیم شونده توسط rlr (rrgA) 3 و اتولیزین (lytA) 4 در میان ایزوله های پنوموکوکی جدا شده از نمونه های نازوفارنژیال کودکان سالم بود.روش کار: در مجموع 43 ایزوله استرپتوکوکوس پنومونیه از نمونه های نازوفارنژیال کودکان سالمی که در سال 1392 به مهدکودک های شهرستان اردبیل مراجعه کرده بودند، جدا شد. ایزوله ها در ابتدا توسط آزمایشات فنوتیپی مانند حساسیت به اپتوچین و حلالیت در صفرا شناسایی شدند. سپس توسط ردیابی ژن کد کننده آنتی ژن کپسولی (cpsA) تایید شدند. برای ردیابی ژن های pspC، phtD، phtE، rrgA و lytA از روش PCR استفاده شد.یافته ها: در 84.4 درصد ایزوله ها حداقل یکی از ژن های مورد مطالعه ردیابی شد. ژن های lytA، pspC، phtE، phtD و rrgA به ترتیب در 70، 60، 39.5، 35 و 25.5 درصد ایزوله ها شناسایی شدند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که ژن های مورد مطالعه به طور یکنواخت در میان ایزوله ها وجود ندارند و برای بدست آوردن یک واکسن پنوموکوکی با پوشش حفاظتی کامل بایستی از مجموعه ای از این آنتی ژن ها استفاده شود.

زمینه و هدف: ژن KAI 1 در واقع یک ژن شناخته شده سرکوبگر متاستاز است که با مهار تحرک و تهاجم سلولهای سرطانی اولیه، متاستاز را سرکوب میکند. بیان KAI 1 در همه بافت های نرمال نشان داده است، اما میزان بیان mRNA آن در تومورها یکسان نیست. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی نیمه کمی بیان ژن KAI 1 در mRNA بافتی بیماران ایرانی مبتلا به سرطان کولورکتال و ارتباط خاموش یا روشن بودن این ژن در هر یک از مراحل توموری با فاکتورهای پاتولوژیک بیماران است. شاید بتوان به مارکری مفید در شناسایی مراحل توموری بویژه متاستاز و تهاجم در سرطان کولورکتال دست یافت.روش کار: بدین منظور 80 نمونه توموری تازه و 14 نمونه نرمال از 80 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی تهیه شد و آزمایش RT-PCR بر روی cDNA سنتز شده حاصل از mRNA بافت ها با پرایمرهای بتا اکتین و ژن KAI 1 انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد در 51.2% نمونه ها بیان ژن KAI 1 روشن و در 48.8%نمونه ها بیان این ژن خاموش بود. بطور جزئی تر تمامی نمونه های نرمال، 60% نمونه های مرحله یک و 75.5% نمونه های توموری مرحله دو، برای ژن KAI 1 دارای بیان بود. در حالیکه 97.3% نمونه های مراحل 3 و4 و 94.5% نمونه های توموری واجد متاستاز بیانی برای این ژن را نشان نداد. تجزیه و تحلیل آماری مقایسه بیان ژن KAI 1 در چهار گروه نرمال، مرحله یک، مرحله دو و مرحله سه توموری نشان داد که اختلاف معنی داری در بیان ژن KAI 1 در این گروه ها وجود دارد (p<0.05).نتیجه گیری: ارتباط معناداری بین بیان نیمه کمی ژن KAI 1 با متاستاز به گره های لنفاوی (فاکتور N) (p=0.02) و متاستاز (p=0.000001) مشاهده شد.

زمینه و هدف: ناکارآمدی عضلات هیپ در تشدید سندرم درد پتلافمورال نقش مهمی بازی میکند که میتواند به صورت نقاط ماشه ای مایوفاشیال در عضلات این ناحیه بروز کند. بنایراین هدف ما بررسی شیوع نقاط ماشه ای مایوفاشیال عضلات گلوتئوس مدیوس و کوادرتوس لومبروم و تاثیر یک مداخله درمانی بر شدت درد و قدرت ایزومتریک عضلات ابداکتور هیپ در بیماران مبتلا به سندرم درد پتلافمورال بود.روش کار: تعداد 40 آزمودنی (20 نفر بیمار و 20 نفر سالم) به صورت داوطلبانه وارد مطالعه شدند. نقاط ماشه ای مایوفاشیال پنهان در دو عضله گلوتئوس مدیوس و کوادرتوس لومبروم مورد ارزیابی قرار گرفت و از دینامومتر دستی جهت اندازه گیری قدرت ایزومتریک حداکثری عضلات ابداکتور ران استفاده شد. آزمودنیهای مبتلا به سندرم درد پتلافمورال که دارای نقاط ماشه ای در عضله گلوتئوس مدیوس بودند به طور تصادفی به دو گروه درمانی (میانگین سن: 23.2±4.3 سال) و کنترل (میانگین سن: 24.4±4.6 سال) تقسیم شدند. مداخله درمانی شامل آزادسازی فشار نقاط ماشهای و کینزیوتیپینگ بود. شدت درد و قدرت ایزومتریک حداکثری عضلات ابداکتور رانی پیش و پس از اعمال مداخله در دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: بیماران مبتلا به سندرم درد پتلافمورال به طور معنی داری بیشتر از افراد سالم دارای نقاط ماشه ای مایوفاشیال پنهان در عضلات گلوتئوس مدیوس و کوادرتوس لومبروم میباشند (p<0.001). استفاده از مداخله درمان آزادسازی فشار نقاط ماشه ای و کینزیوتیپینگ میتواند به طور معنی داری باعث کاهش درد این بیماران شود (p<0.001)، در حالی که تاثیر معنی داری بر روی قدرت ایزومتریک عضلات ابداکتور رانی ندارد (p>0.05).نتیجه گیری: استفاده از مداخله درمانی آزادسازی فشار نقاط ماشه ای و کینزیوتیپینگ به صورت توامان میتواند باعث کاهش درد بیماران مبتلا به سندرم درد پتلافمورال گردد. مطالعات بیشتری جهت فهم مکانیزم اثربخشی این روش مورد نیاز است.

زمینه و هدف: جنس شیگلا باکتریهای گرم منفی هستند که عامل بیماری شیگلوزیس بوده و در کودکان زیر دو سال، افراد مسن و کسانی که ضعف سیستم ایمنی دارند میتواند مشکل ساز شود. آنچه که امروزه درمان بیماریهای عفونی را پیچیده میکند، مقاومت همزمان به چند آنتی بیوتیک میباشد.گونه های شیگلا نیز مانند سایر باکتریها به آنتی بیوتیکهایی که به صورت معمول در درمان شیگلوزیس استفاده میشود، مقاوم شده اند. هدف این مطالعه بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و مقاومت به تتراسایکلین و آزیترومایسین در جدایه های شیگلا میباشد.روش کار: 50 جدایه شیگلا از کودکان زیر پنج سال مبتلا به اسهال از سه بیمارستان در شهر تهران جمع آوری و وارد مطالعه شدند که شناسایی آنها به روش های بیوشیمیایی، آگلوتیناسیون و مولکولی (ژنهای، rfc ipaH، wbgz) انجام شد. حساسیت ضدمیکروبی با روش دیسک آگار دیفیوژن برای آمپی سیلین، آزیترومایسین، سیپروفلوکساسین، داکسی سایکلین، لووفلوکساسین، ماینوسایکلین، نالیدیکزیک اسید، نورفلوکساسین، استرپتومایسین، تری متوپریم سولفامتوکسازول و تتراسایکلین و بررسی حداقل غلظت بازدارندگی برای تتراسایکلین و آزیترومایسین انجام شد.یافته ها: از 50 جدایه شیگلا 16 درصد به عنوان شیگلا فلکسنری و 84 درصد به عنوان شیگلا سونئی شناسایی شدند. 98 درصد همزمان به چند دارو مقاوم بودند. بیشترین جدایه ها به استرپتومایسین، تری متوپریم سولفا متوکسازول، تتراسایکلین و داکسی سایکلین مقاوم بودند. مقاومت به آزیترومایسین 6 درصد گزارش شد. تمامی جدایه ها به نورفلوکساسین و لووفلوکساسین حساس بودند. در این مطالعه نه الگوی مقاومت برای شیگلا مشاهده شد.نتیجه گیری: مقاومت به تتراسایکلین در این جدایه ها بسیار بالا بوده و همچنین مقاومت به آزیترومایسین هم به عنوان آنتی بیوتیکی که در سالهای اخیر استفاده میشود قابل ملاحظه میباشد.

زمینه و هدف: بر اساس نظریه جدید بن یاخته های سرطانی، اختلال در فرآیند خودبازسازی بن یاخته های موجود در بافت ها میتواند منجر به بروز غدد سرطانی گردد. تحقیق حاضر فعالیت ژن خودبازسازی Oct- 4 را در تومورهای تیروئید مورد بررسی قرار داده است.روش کار: در این مطالعه مورد- شاهدی، بیان ژن Oct- 4 به صورت مقایسه ای در نمونه های سرطانی، بافت حاشیه ای تومورها و ندول های غیرتوموری تیروئید با استفاده از تکنیک RT-PCR ارزیابی گردید.یافته ها: نتایج بدست آمده از آنالیز داده ها با آزمون One-way ANOVA، حاکی از بیان معنی دار ژن Oct- 4 در بافتهای پاپیلاری کارسینومای تیروئید نسبت به حاشیه تومور و غده های غیرتوموری تیروئید میباشد (p<0.05).نتیجه گیری: بیان غالب ژن Oct- 4 در سلول های توموری تیروئید ضمن تایید نظریه بن یاخته های سرطانی، بیان گر نقش آن در بروز سرطان تیروئید است که می تواند به عنوان مارکر تشخیصی برای تمییز کارسینومای پاپیلاری تیروئید از انواع ندول های غیرتوموری و همچنین مرزبندی غده ها به کار گرفته شود.

زمینه و هدف: سرطان تخمدان یکی از کشنده ترین سرطانهای زنان می باشد و نوع اپیتلیالی آن، شایع ترین فرم تومورهای بدخیم تخمدان را شامل می شود. از جمله درمانهای مرسوم، استفاده از شیمی درمانی میباشد، اما با استفاده متداول از این روش درمانی، عوارض جانبی و مقاومت دارویی نیز مشاهده میشود که موجب عدم پاسخ مناسب به درمان میباشد. سیلیبینین ماده موثره گیاه خار مریم (Milk thistle)، ترکیب گیاهی است که از دیرباز به دلیل آثار مفید آن بر روی اندامهای مختلف انسان مورد استفاده قرار میگرفت و اخیرا نیز اثر ضدسرطانی آن به اثبات رسیده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر سیلیبینین 48 ساعت پس از تیمار بر روی رده سلولی SKOV- 3 سرطان تخمدان و بررسی بیان ژن p 21، که دخیل در پیشرفت چرخه سلولی میباشد.روش کار: رده سلولی SKOV- 3 سرطان اپیتلیالی تخمدان انسانی، بصورت تک لایه داخل فلاسکهای 25 cm 2 در محیط RPMI- 1640 به همراه 10% سرم جنین گاوی (FBS) کشت داده شدند، سلولهای زنده به وسیله هموسایتومتر شمارش شده، داخل پلیتهای 96 خانه ریخته شده و توسط غلظتهای مختلف سیلیبینین تیمار شدند. روش MTT به منظور یافتن درصد زنده بودن سلولها انجام یافت. به منظور بررسی بیان ژن P 21، RNA آنها استخراج و c-DNA سنتز شده، نهایتا real-time PCR انجام یافت.یافته ها: رشد سلولها پس از 48 ساعت تیمار با سیلیبینین در مقایسه با گروه کنترل بدون تیمار با دارو به طور قابل توجهی مهار شدند، همچنین افزایش بیان در ژن 21P  مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، سیلیبینین به عنوان یک داروی موثر گیاهی در درمان سرطان مطرح میباشد و بررسی بر روی مدل حیوانی پیشنهاد میشود.

مقدمه و هدف: دژنراسیون وابسته به سن ماکولا (AMD) بیماری است که نواحی مرکزی رتین و کروئید را تحت تاثیر قرار می دهد و منجر به از دست دادن دید مرکزی می شود. مطالعات در زمینه اتیولوژی این بیماری پیشنهاد می کند که AMD یک بیماری پیچیده میباشد که در اثر واکنشها و میان کنشهای چندین ژن و عوامل محیطی ایجاد می شود. یکی از ژن های شناخته شده در مورد این بیماری، ژن LOC 387715 می باشد. جایگاه این ژن بر روی کروموزوم 10 بوده و پروتئینی تولید می کند که احتمالا با بیماری دژنراسیون وابسته به سن ماکولا ارتباط دارد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم rs 10490924 (A69S) این ژن با بیماری دژنراسیون وابسته به سن ماکولا در جمعیتی از شهر تبریز در دو گروه بیمار و کنترل بود.روش کار: در این مطالعه مورد- شاهدی 63 نفر به عنوان گروه بیمار و 150 نفر به عنوان گروه کنترل از منطقه مورد نظر در پلی مورفیسم A69S) rs 10490924) ژن LOC 387715 مورد بررسی قرار گرفت. ژنوتیپ آنها با واکنش زنجیرهای پلیمراز و چند شکلی طول قطعات هضم شونده تعیین و با تعیین توالی تعدادی از نمونه ها مورد تایید قرار گرفت.یافته ها: از مجموع 63 بیمار مورد بررسی 17نفر (26.98٪) دارای ژنوتیپ GG، 24 نفر (38.1٪) با ژنوتیپ (GT) و 22 نفر (34.92٪) باقی دارای ژنوتیپ (TT) بودند. در گروه کنترل نیز 91 نفر (60.66٪) ژنوتیپ GG، 49 نفر (32.67٪) هتروزیگوت و 10نفر (6.67٪) دارای ژنوتیپ TT بودند. مقادیر p-value محاسبه شده برای ژنوتیپ GG و TT معنی دار بوده و کمتر از 0.000 بود. OR برای ژنوتیپ TT در حدود 11.9 بود. آنالیز آماری نشان دهنده فرکانس بالای الل T در گروه بیمار (54%) در مقایسه با گروه کنترل (23%) بود. همانند مطالعات قبلی در جمعیتهای چین و ژاپن، و در جمعیتی در ایران، در مطالعه حاضر نیز ارتباط معنی داری بین آلل T و بیماری AMD وجود دارد.نتیجه گیری: وجود ژنوتیپ TT در افراد احتمال بیماری AMD را 11.9 برابر نسبت به افرادی که ژنوتیپی غیر از TT دارند، افزایش میدهد و ژنوتیپ GG نقش محافظتی در برابر این بیماری دارد.

زمینه و هدف: مجاوربودن ساختمان های مسکونی مردم در روستاها با محل نگهداری دام ها باعث می شود که انگل های خارجی دام از جمله کک ها به راحتی بتوانند به انسان منتقل شده و از میزبان انسانی خونخواری نمایند. انگل های خارجی شناخته شده با توجه به خونخوار بودن قادر به انتقال انواع مختلفی از عوامل پاتوژن از حیوان به حیوان و نیز از حیوان به انسان هستند و به همین دلیل از نظر زئونوتیک اهمیت دارند. از این رو مطالعه در جهت شناسایی کک ها امری لازم و ضروری می باشد.روش کار: در این مطالعه حدود 30 فرد با علایم گزیدگی و 800 راس گوسفند و بز مورد بررسی قرار گرفتند. حدود 50 کک از افراد آلوده و 160 کک از دام ها جمع آوری گردید. در آزمایشگاه، با نمونه ها محلول پتاس شفاف سازی و سپس با استفاده از کلید تشخیص معتبر شناسایی شدند.یافته ها: بر اساس نتایج بدست آمده مشخص گردید که گوسفندها و بزهای منطقه مذکور آلوده به کک کتنوسفالیدس کنیس و پولکس ایریتانس می باشند. از مجموع 160 کک مورد بررسی 118 عدد آن کتنوسفالیدس کنیس (73.7٪) و 42 مورد پولکس ایریتانس تشخیص داده شد (26.3٪). از مجموع 50 کک جمع آوری شده از افراد آلوده 43 عدد آن کک کتنوسفالیدس کنیس (86%) و 7 عدد (14%) پولکس ایریتانس تشخیص داده شد.نتیجه گیری: گزارش حاضر اولین گزارش آلودگی انسان به کک سگ یا همان کتنوسفالیدس کنیس می باشد. با توجه به شرایط آب و هوایی منطقه و اشتغال اکثریت روستائیان به دامپروی به شکل سنتی شرایط برای رشد و تکثیر انگل های خارجی از جمله کک ها فراهم می باشد. به همین دلیل مطالعات در زمینه شناسایی و گزارش آلودگی می تواند در تدوین برنامه های استراتژیک کنترل مورد توجه قرار گیرد.

زمینه و هدف: در میان بدخیمیهای زنان، سرطان آندومتر چهارمین علت شایع مرگ و میر ناشی از سرطان در سراسر جهان میباشد. پکلی تاکسل، یک داروی شیمی درمانی میباشد که در درمان سرطان آندومتر از آن استفاده میشود. درمان تومورهای سرطانی با استفاده از پکلی تاکسل باعث القای آپوپتوز میشود ولی این دارو نیز با عوارض جانبی جدی همراه میباشد. بنابراین جستجو برای رژیمهای شیمی درمانی امن تر و موثرتر ضروری به نظر میرسد. سیلیبینین عصاره گیاهی خار مریم میباشدکه اثر آنتی اکسیدانی آن در برابر برخی سرطانها مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی اثر استفاده توام دو داروی سیلیبینین و پکلی تاکسل بر روی رده سلولی سرطان آندومتر میباشد.روش کار: رده سلولی Hela داخل فلاسکهای cm 2 25 در محیط کشت 1640 RPMI - به همراه 10٪ سرم جنین گاوی (FBS) کشت داده شد. پس از آن تعداد سلولهای زنده توسط روش تریپان بلو محاسبه شد و داخل پلیتهای 96 خانه کشت داده شدند و سپس چاهکها بوسیله سیلیبینین، پکلی تاکسل و ترکیب توام سیلیبینین و پکلی تاکسل تیمار شدند و یک گروه نیز بدون دارو بعنوان کنترل منفی در نظر گرفته شد. روش MTT به منظور بررسی سمیت سلولی تیمارهای مختلف، بر روی سلولها مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: 48 ساعت پس از تیمار، ترکیب توام سیلیبینین و پکلی تاکسل رشد سلولها را بصورت معنی داری نسبت به گروههای دیگر مهار کرد (p<0.05). مقادیر IC 50 داروی پکلی تاکسل 0.006 میکرومولار و سیلیبینین250 میکرومولار در زمان 48 ساعت پس از تیمار بود.نتیجه گیری: ترکیب توام سیلیبینین و پکلی تاکسل رشد سلولهای سرطانی را مهار کرد. با این حال، نیاز به بررسی بیشتر در شرایط آزمایشگاهی در زمانبندی های مختلف ضروری به نظر میرسد.