مجله پزشکی هرمزگان
سال:1388 | دوره:13 | شماره:4 |تعداد مقالات:14

مقدمه: محافظت میوکارد یکی از مهمترین عوامل تعیین کننده نتیجه در اعمال جراحی قلب با استفاده از پمپ قلب و ریه می باشد. استفاده از آمینوفیلین یکی از روشهای محافظت میوکارد است که تاثیر آن همراه کاردیوپلژی antegrade  قبلا ثابت شده ولی همراه کاردیوپلژی antegrade و retrograde هنوز مطالعه نشده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر تجویز پیش از عمل آمینوفیلین وریدی جهت محافظت میوکارد همراه با کاردیوپلژی antegrade و retrograde در عمل CABG می باشد.روش کار: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، بیمارانی که تحت عمل CABG با پمپ و همراه کاردیوپلژی دوطرفه قرار می گرفتند، به صورت تصادفی به دو گروه 20 نفری تقسیم شده و به ترتیب برای آنها یک دوز آمینوفیلین وریدی (5mg/kg)  یا پلاسبو پیش از عمل جراحی تجویز شد و سپس مشخصات بالینی و سطح تروپونین T بعد از عمل در زمانهای نیم، دو و 24 ساعت پس از عمل در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهایt ، کای اسکوئر، ویلکاسون و من ویتنی استفاده شد.نتایج: میانگین سطح تروپونین T در گروه آمینوفیلین به میزان معنی داری نسبت به گروه شاهد در زمان های30 دقیقه (0.07 در برابر 0.11، P=0.03) و 2 ساعت (44/0 در برابر 68/0، P=0.01) پس از cross clamp آئورت پائین تر بود، اما بین دو گروه از نظر سطح تروپونین 24 ساعت بعد تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت (39/0 در برابر 52/0، P=0.11). از نظر سایر معیارهای بالینی تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد.نتیجه گیری: مشاهدات فوق نشان دهنده تاثیر آمینوفیلین در محافظت میوکارد در عمل CABG است.

مقدمه: متوترکسات جزء داروهایی است که در شیمی درمانی تومورهای مختلف و در درمان بیماریهای التهابی کاربرد وسیعی دارد. مطالعات نشان داده اند که این دارو روی روند اسپرماتوژنز و اووژنز اثر مهاری داشته و باعث کاهش باروری و تغییرات بافتی مختلف در بیضه حیوانات آزمایشگاهی می شود. هدف از این مطالعه تعیین اثر تجویز متوترکسات بر روی تغییرات مورفومتری بافت بیضه در موش صحرایی بالغ می باشد.روش کار: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، به طور تصادفی به چهار گروه کنترل و تحت مطالعه تقسیم شدند. گروه تحت مطالعه اول و دوم به ترتیب 14 و 28 روز هر هفته یکبار، داروی متوترکسات را با دوز 1mg/kg به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند. گروه کنترل نیز مدت 14 و 28 روز سالین نرمال را به صورت داخل صفاقی دریافت نمود. بعد از گذشت زمانهای ذکر شده، نمونه بیضه اخذ و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین - ائوزین، از لحاظ بافت شناسی و پارامترهای هیستومورفومتری مطالعه شدند. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که داروی متوترکسات دارای اثرات مخرب بر روی بافت بیضه و فرآیند اسپرماتوژنز در گروههای تحت درمان در مقایسه با گروه کنترل می باشد. بر اساس این نتایج، در روز 28 بعد از تجویز متوترکسات، قطر لوله های منی ساز و ضخامت اپی تلیوم لوله های منی ساز نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار (P<0.05) و ضخامت بافت بینابینی و ضخامت کپسول همبند نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار (P<0.05) نشان می دهد.نتیجه گیری: به نظر می رسد اثر متوترکسات در کاهش اسپرماتوژنز و تغییرات معنی دار در قطر لوله های منی ساز، ضخامت اپی تلیوم لوله های منی ساز، ضخامت بافت بینابینی و ضخامت کپسول همبند بافت بیضه موش صحرایی ممکن است از طریق کاهش تقسیم سلولی و اثرات سمی دارو باشد.

مقدمه: تالاسمی یک کم خونی ارثی بوده که با کاهش سنتز زنجیره گلوبولین و یا یک خونسازی غیرموثر همراه است. در تالاسمی اینترمدیا هم که یکی از انواع تالاسمی می باشد، این افراد هم به علت خون سازی غیرموثر و هم به علت دریافت خون، دچار عوارض رسوب آهن در ارگان های مهم بدن از جمله غدد آندوکرین می شوند. در این مطالعه اختلالات آندوکرین در بیماران تالاسمی اینترمدیا مورد بررسی قرار گرفته است.روش کار: در این مطالعه توصیفی، 86 نفر از بیماران تالاسمی اینترمدیا، مراجعه کننده به مرکز تالاسمی بندرعباس، از نظر یافته های دموگرافیک و سپس بیماری های قبلی و سابقه بیماری های خانوادگی مورد بررسی قرار گرفته و معاینات بالینی از نظر قد، وزن، BMI و بلوغ جنسی و معاینه تیروئید انجام شد. نمونه خون جهت سنجش هورمون های تیروئید، پاراتیروئید، هورمون های جنسی، قندخون، منیزیم و فریتین از این افراد گرفته شد. سپس نمونه ها تحت تجزیه و تحلیل آماری با نرم افزار SPSS قرار گرفتند.نتایج: 7/54 درصد افراد مذکر و 3/45 مونث بودند و میزان هیپوپاراتیروئیدی 6/18 درصد، دیابت 1/8 درصد، هیپوتیروئیدی تحت بالینی 65/4 درصد، هیپوفسفاتمی 29.06%، هیپومنیزیمی 1.16% و تاخیر بلوغ در دختران 6.07% و در پسران 4.7% بوده و آمنوره اولیه در 15.4% افراد وجود داشت. میزان هموگلوبین اختلاف معنی داری بین میزان دو گروه هیپوپاراتیروئیدیسم و افراد نرمال وجود داشت (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به شیوع اختلالات آندوکرین در بیماران تالاسمی اینترمدیا، توصیه می شود این افراد به صورت دوره ای تحت بررسی از نظر عملکرد تیروئید، پاراتیروئید، دیابت، بلوغ جنسی قرار بگیرند.

مقدمه: هدف از این تحقیق تعیین اثرات انسولین و ال ـ اسید اسکوربیک به عنوان آنتی اکسیدان در پیشگیری از آپوپتوز نورون های لایه گرانولار شکنج دندانه دار و لایه پیرامیدال ناحیه CA3 هیپوکامپ رت های دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین می باشد.روش کار: در این مطالعه تجربی، دیابت نوع یک با استفاده از تک دوز داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (60mg/kg) در رت های بالغ و نر نژاد ویستار ایجاد گردید. پس از گذشت 6 هفته، رت های دیابتی شده به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. پس از گذشت 2 هفته از درمان، مغز رت ها خارج گردید. تراکم عددی نورون های TUNEL مثبت در لایه گرانولار شکنج دندانه دار و لایه پیرامیدال CA3 به کمک اصل دایسکتور فیزیکی شمارش گردید. فراساختار نورون های آسیب دیده جهت تایید نوع مرگ نورونی با استفاده از میکروسکوپ الکترونی گذاره مورد مطالعه قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و بکارگیری توصیفی و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: یافته های ما نشان داد دیابت نوع 1 موجب افزایش تراکم عددی نورون های TUNEL مثبت در لایه گرانولار شکنج دندانه دار و لایه پیرامیدالCA3  می گردد (P<0.001). فراساختار نورون های آسیب دیده، تراکم شدید کروماتین و رادیواوپایسیته سیتوپلاسم را همراه با حفظ تمامیت غشا هسته نشان داد تراکم عددی نورون های TUNEL مثبت در لایه گرانولار شکنج دندانه دار و لایه پیرامیدال CA3 در گروههای تحت درمان به طور معنی داری نسبت به گروه دیابتی بدون درمان کاهش یافت (P<0.001).نتیجه گیری: به نظر می رسد درمان رت های دیابتی با انسولین، اسید اسکوربیک و یا هر دو توانست از بروز آپوتپوز در نورون های لایه گرانولار شکنج دندانه دار و لایه پیرامیدال CA3 پیشگیری کند.

مقدمه: در این پژوهش، اختلالات روانپزشکی و عملکرد کودکان و نوجوانان والدین مبتلا به اختلال دوقطبی با فرزندان دارای والدین سالم مقایسه شده است.روش کار: در این مطالعه مورد – شاهد، 52 نفر از والدین بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی به همراه 74 تن از فرزندانشان (گروه مورد) و 48 نفر از والدین سالم به همراه 63 تن از فرزندان آنها (گروه شاهد) مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه ها به روش نمونه گیری آسان و در دسترس انتخاب شدند. از ابزارهایK-SADS  و C-GAS جهت جمع آوری اطلاعات و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمونهای آماری کی دو ، t، به کمک نرم افزار آماری  SPSSاستفاده شده است.نتایج: فراوانی نسبی اختلالات روانپزشکی (حداقل یک اختلال) در گروه مورد 4/51 درصد (38 نفر) و در گروه شاهد 6/20 درصد (13 نفر) بود. اختلاف دو گروه با توجه به (P<0.001) از نظر آماری معنی دار می باشد. دو گروه از نظر ابتلا به اختلالات خلقی (از هر نوع)، اختلالات اضطرابی (از هر نوع) و اختلالات کم توجهی و بیش فعالی با یکدیگر تفاوت معنی داری داشتند. سطح عملکرد بر اساس پرسشنامه C-GAS در گروه شاهد بالاتر بود.نتیجه گیری: اختلالات روانپزشکی و افت عملکرد در فرزندان مبتلایان به اختلال دوقطبی بیشتر از کودکان گروه شاهد است.

مقدمه: اگرچه ورزش اثرات شناخته شده ای روی اجزای سیستم ایمنی و عفونت آن دارد، اما هنوز دلایل اصلی این تاثیرات بطور کامل مشخص نشده است .هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر فعالیت بدنی با شدت های کم و زیاد بر تغییرات فعالیت انفجار تنفسی و تعداد نوتروفیل ها در جودوکاران دانشگاهی بود.روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، از میان 12 نفر جودوکار دانشگاه، تعداد10 نفر بصورت داوطلب انتخاب و وارد مطالعه شدند. آزمودنی ها در هفته اول با شدت کم یعنی با %45 ضربان قلب و در هفته سوم با شدت زیاد یعنی با %75 ضربان قلب به اجرای آزمون پرداختند. قبل از تمرین و بلافاصله بعد از تمرین از آزمودنی ها نمونه خونی گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t وابسته و به کمک نرم افزار SPSS 11.5 انجام شد و سطح معنی داری a=0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: نتایج نشان داد که فعالیت بدنی با شدت زیاد باعث افزایش معنی داری در فعالیت انفجار تنفسی (P<0.05) و تعداد نوتروفیل ها شده است (P<0.05). بر اساس این نتایج، فعالیت انفجار تنفسی و تعداد نوتروفیل ها بر اثر فعالیت بدنی با شدت کم افزایش می یابند ولی این افزایش از لحاظ آماری معنی دار نیست.نتیجه گیری: اگر چه فعالیت بدنی با شدت کم و زیاد هر دو باعث افزایش در تعداد نوتروفیل ها و تغییرات فعالیت انفجار تنفسی می شوند، با این وجود باید خاطر نشان کرد که این افزایش در تعداد نوتروفیل ها و فعالیت انفجار تنفسی در اثر فعالیت های با شدت زیاد چشمگیر می باشد ولی فعالیت بدنی با شدت کم افزایش چشمگیری روی تعداد نوتروفیل ها و فعالیت انفجار تنفسی بر جای نمی گذارد.

مقدمه: سوء رفتار در بارداری یکی از عوامل خطر در ایجاد پیامد نامطلوب حاملگی می باشد که سلامت مادر را تحت تاثیر قرار داده و نیز می تواند بطور مستقیم یا غیرمستقیم بر سلامت جنین تاثیر بگذارد. این تحقیق با هدف تعیین همبستگی سوء رفتار همسر با پیامد حاملگی در زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستانهای شهر گچساران در سال 1386 انجام گردید.روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی است که بر روی 500 زن باردار مراجعه کننده به بیمارستانهای شهر گچساران که به روش آسان انتخاب شده بودند، انجام گردید. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه مشتمل بر سه بخش مشخصات دموگرافیک، سوالات مربوط به سوء رفتار و سوالات مبنی بر پیامد حاملگی بود. جهت تعیین اعتبار و پایایی ابزار به ترتیب از روش اعتبار محتوا و آزمون مجدد استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS 15  و با استفاده از آزمونهای آماری t و آزمون دقیق فیشر، من ویتنی و کای دو انجام گرفت و سطح معنی دار 0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: سوء رفتار با پیامدهای مادری مانند سقط و زایمان زودرس و پیامدهای جنینی مانند پارگی زودرس پرده های جنینی، وزن کم حین تولد نوزاد و مرگ جنین ارتباط معنی داری نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله و ضرورت توجه به سلامت زنان بخصوص زنان باردار و از آنجایی که مداخله برای کاهش خشونت از عواقب نامطلوب آن بر زنان باردار می کاهد، غربالگری روتین و قطع چرخه خشونت از طریق برنامه ریزی های مناسب توصیه می شود.

مقدمه: عقیده بر این است که 50 تا 80 درصد زنان تهوع و استفراغ را در حاملگی تجربه می کنند که معمولا در هفته 4 تا 7 بعد از لقاح شروع می شود. تهوع و استفراغ حاملگی می تواند کارایی افراد را بشدت کاهش دهد و درجه این محدودیت در ارتباط با شدت تهوع و استفراغ دوران بارداری است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر شاخص توده بدنی بر شدت استفراغ حاملگی و تعیین رابطه شدت استفراغ حاملگی بر کیفیت زندگی است.روش کار: پژوهش حاضر از نوع تحلیلی – مقطعی است. 140 خانم باردار که در سنین 12-4 هفته حاملگی بوده و به درمانگاههای پره ناتال بیمارستانهای منتخب مراجعه کرده بودند به صورت تصادفی انتخاب شدند. تمام خانم ها پرسشنامه ای شامل متغیرهای مربوط به بارداری و متغیرهای دموگرافیک را تکمیل کردند و شاخص توده بدنی محاسبه گردید. شدت استفراغ شامل تعداد استفراغ، میزان استفراغ، حجم استفراغ در 12 ساعت گذشته مورد ارزیابی قرار گرفت. افراد به دو گروه خفیف استفراغ حاملگی (نمرات 6-3) و گروه متوسط و شدید استفراغ حاملگی (نمرات 7 و بالاتر از آن) تقسیم گردیدند. جهت ارزیابی کیفیت زندگی از پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در تهوع واستفراغ حاملگی استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون t و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: شاخص توده بدنی به طور معنی داری در گروه متوسط و شدید استفراغ حاملگی پایین تر از گروه خفیف استفراغ حاملگی بود. میانگین شاخص توده بدنی در گروه متوسط و شدید 76/2±91/21 و در گروه خفیف 32/3±77/23 بود (P<0.05). افرادی که در گروه متوسط و شدید قرار داشتند، کیفیت زندگی پایین تری را در مقایسه با گروه خفیف استفراغ حاملگی گزارش کردند (P<0.05).نتیجه گیری: افراد دچار شاخص توده بدنی پایین تر در حاملگی دچار استفراغ های شدیدتری می گردند و شدت استفراغ خاملگی با کاهش کیفیت زندگی مرتبط می باشد.

مقدمه: افسردگی پس از زایمان اختلال روانی جدی و فراوان ترین عارضه شایع در این دوره می باشد. آموزش های دوران بارداری بر آمادگی جسمی، عاطفی و روانی خانواده ها برای زایمان و ارتقا سلامتی تمرکز می کند. لذا این تحقیق با هدف تعیین تاثیر آموزش های دوران بارداری بر افسردگی پس از زایمان در مراجعه کنندگان به مراکز بهداشتی درمانی شهرستـــان دزفول انجام شد.روش کار: در این مطالعه مورد - شاهد تعداد 140 زن باردار 30-26 هفته بدون افسردگی، بطور تصادفی در دو گروه شرکت کننده (گروه تجربه) یا عدم شرکت کننده در کلاسهای آموزشی (گروه شاهد) قرار گرفتند. کلاسهای آموزشی شامل 8 جلسه آموزشی بودند. ابزار گرد آوری داده ها در این مطالعه پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه افسردگی پس از زایمان ادینبرگ بود. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از آزمونهای آماری t و کای اسکوئر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: در این مطالعه، 4/31 درصد از زنان پس از زایمان امتیاز ادینبرگ 10 یا بیشتر را کسب نمودند. میانگین امتیاز ادینبرگ در زنان گروه شاهد بطور معنی داری نسبت به زنان گروه تجربه بیشتر بود (P<0.001). دیگر نتایج نشان داد که شرکت در کلاسهای آموزشی دوران بارداری احتمال افسردگی پس از زایمان را 2.7 برابر کاهش می دهد که این کاهش با فاصله اطمینان %95 بین 1.4-4.1 بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، توصیه می شود در مراکز بهداشتی و درمانی غربالگری افسردگی دوران بارداری انجام شده و سپس کلاس های آموزشی دوران بارداری را به منظور کاهش افسردگی پس از زایمان تشکیل دهند.

مقدمه: با توجه به نقش کمیته مدیکال رکورد در نظارت و ارزیابی کیفیت پرونده های پزشکی و حمایت از استانداردهای لازم در ارتباط با آن، مطالعه ای در مورد وضعیت موجود کمیته مدیکال رکورد در ایران و ارایه الگو انجام گرفت.روش کار: پژوهش حاضر از نوع کاربردی است. الگوی پیشنهادی بر اساس وجوه تشابه و اختلافات مولفه های ساختار و فعالیتهای کمیته مدیکال رکورد در کشورهای منتخب طراحی شد، سپس در اختیار صاحبنظران قرار گرفت.نتایج: یافته های حاصل از تکنیک دلفی نشان داد که 97.2 درصد صاحبنظران با هدف، 63.9 درصد با ترکیب اعضا، 94.4 درصد با مراجع تحت نظارت، 97.2 درصد با قوانین و استانداردها، 91.7 درصد با شرح وظایف کمیته مدیکال رکورد موافق بودند. در نهایت 86.4 درصد از صاحبنظران با الگوی پیشنهادی موافق بودند.نتیجه گیری: با توجه به نقایص مربوط به دستورالعمل کمیته مدیکال رکورد و موافقت اکثر صاحبنظران در ارتباط با الگوی پیشنهادی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران باید دستورالعمل جدید با ساختار جامع و فعالیتهای مکتوب و مدون برای کمیته مدیکال رکورد تدوین و به تمام بیمارستانها ابلاغ کند.