مقدمه: کشت سلولهای پستانداران یکی از روشهای مهم و بااهمیت است که در زمینه های مختلف از جمله تولید پروتئین های نوترکیب، آنتی بادی مونوکلونال و هورمونها کاربرد دارد. مونوسیت ها و ماکروفاژها، از سلولهای موثر در پاسخ های ایمنی در مقابل آنتی ژن های بیگانه هستند. جداسازی این سلولها از سلولهای تک هسته ای خون محیطی با روشهای مختلفی صورت می گیرد، یکی از روشهای متداول در جداسازی مونوسیتها از سلولهای تک هسته ای خون محیطی استفاده از فلاسک کشت سلولی حاوی محیط RPMI 1640 است. هدف از این مطالعه طراحی محیط کشت سلولی با استفاده از دکستروز 5 درصد همراه با پلاسم ی اتولوگ به منظور تولید محیط کشت ارزان و در دسترس برای جداسازی مونوسیتها بوده است.روش کار: در این مطالعه ای تجربی، از 40 داوطلب، سلولهای تک هسته ای خون محیطی جدا شده و در شرایط یکسانی در محیط های RPMI 1640 و سرم دکستروز 5 درصد حاوی پلاسمای اتولوگ (autologous plasma) تحت شرایط دمای 37 درجه و 5% دی اکسید کربن کشت داده شد. سپس تعداد، میزان زنده بودن و مرفولوژی سلولها، با استفاده از رنگ تریپان بلو و میکروسکوپ Invert مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: 1.8-2´106 سلول از محیط کشت RPMI و 2-2.2´106 سلول از سرم دکستروز 5% حاوی پلاسمای خودی جدا شد که از نظر آماری بین دو روش تفاوت معنی داری وجود نداشت. همچنین تفاوت مورفولوژیکی بین دو محیط مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که از سرم دکستروز 5% می توان در جداسازی مونوسیتها از سلولهای تک هسته ای خون محیطی استفاده کرد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که این روش یکی از تکنیک های ساده برای جداسازی مونوسیتها است.