مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی زنجان
سال:1391 | دوره:20 | شماره:79 |تعداد مقالات:15

زمینه و هدف: گیرنده های دوپامینی و هیستامین رفتارهای شبه اضطرابی را تحت تاثیر قرار می دهند. به علاوه برهمکنش بین هیستامین و گیرنده های دوپامینی D1 در زمینه تعدیل برخی رفتارها اثبات شده است. در این مطالعه برهمکنش بین هیستامین و گیرنده دوپامینی D1 در زمینه رفتار اضطرابی در هیپوکامپ پشتی مورد مطالعه قرار گرفت.روش بررسی: در این مطالعه تجربی از آزمون ماز به علاوه ای شکل مرتفع برای سنجش رفتارهای شبه اضطرابی مورد استفاده قرار گرفت. موش های سوری نر با تزریق درون صفاقی کتامین هیدروکلراید، به علاوه زایلزین بی هوش شدند و دو کانول در ناحیه هیپوکامپ پشتی آن ها قرار داده شد. آنالیز واریانس دوطرفه و یکطرفه (ANOVA) و به دنبال آن تست LSD برای آنالیز داده ها استفاده شد. تمامی آزمایشات مطابق با راهنمای اخلاقی نگهداری و کار با حیوانات آزمایشگاهی انجام گرفت.یافته ها: تزریق هیستامین و آگونیست (SKF 38393) و آنتاگونیست (SCH23390) گیرنده دوپامینی D1 به داخل ناحیه CA1 باعث القای اضطراب گردید. تزریق SKF 38393 و SCH23390 دو دقیقه بعد از دوز موثر هیستامین (10 میکروگرم بر موش) اثرات اضطراب زای هیستامین را مهار کرد.نتیجه گیری: به نظر می رسد علاوه بر اینکه هیستامین و گیرنده های دوپامینی D1 در تعدیل اضطراب در هیپوکامپ پشتی موش سوری نقش دارند، بین آن ها یک برهمکنش پیچیده نیز وجود دارد.

زمینه و هدف: تغییرات کمیتی لیپیدهای پلاسما بعد از غذا نقش مهمی در پاتوژنز آترواسکلروز بازی می کند. وجود ترکیبات آنتی اکسیدانی در قره قات ما را برآن داشت تا تاثیرات احتمالی -حمایتی این گیاه را بر روی برخی ریسک فاکتورهای آترواسکلروز، به دنبال مصرف غذا، در خرگوش های هیپرکلسترولمیک بررسی نماییم.روش بررسی: در این تحقیق مداخله ای تعداد 24 خرگوش نرنیوزیلندی به طور تصادفی به 3 گروه 8 تایی به شرح زیر تقسیم شدند: گروه اول رژیم معمولی، گروه دوم رژیم پرکلسترول (1 درصد)، گروه سوم رژیم پر کلسترول و 2 درصد پودر قره قات دریافت کردند. فاکتورهای گلوکز، توتال کلسترول (TC)، تری گلیسرید (TG)، آپولیپو پروتئین B (ApoB)، ترانس آمینازهای کبدی (ALT، AST)، لیپو پروتئین با دانسیته پایین (LDL-C) نیترات، نیتریت، فیبرینوژن و فاکتور VII قبل از آزمایش و سه ساعت پس از تیمار، اندازه گیری و در گروه های مختلف با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه و پس آزمون دانت با یکدیگر مقایسه شدند.P<0.05 معنی دار تلقی شد.یافته ها: مصرف پودر قره قات کاهش معنی داری را در سطح LDL-C، توتال کلسترول، آنزیم های کبدی (ALT، AST)، ApoB و و فیبرینوژن نسبت به گروه رژیم پرکلسترول نشان داد (P<0.05). مصرف قره قات تغییر معنی داری بر روی میزان گلوکز، تری گلیسرید (TG)، فاکتور VII، نیتریت و نیترات ایجاد نکرد (p>0.05).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دهنده تاثیر مثبت مصرف حاد قره قات بر روی برخی از ریسک فاکتورهای آترواسکلروز در هیپرلیپیدمی بعد از غذا می باشد.

زمینه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده است که مصرف مورفین در طی بارداری می تواند موجب تاخیر در نمو جنین و ایجاد نقایص جنینی گردد. این پژوهش به بررسی اثر مصرف مورفین توسط مادر باردار و اثرات آن بر تکوین حباب های مغزی پروزنسفال و رومبنسفال در جنین موش بزرگ آزمایشگاهی نژاد ویستار پرداخت.روش بررسی: تعداد 12 موش ماده با محدوده وزنی 170 تا200 گرم استفاده شد. گروه های آزمایش و کنترل پس از بارداری، گروه آزمایش مورفین را با دوز 0.05 میلی گرم در میلی لیتر در آب آشامیدنی دریافت نمودند. گروه کنترل فقط آب آشامیدنی دریافت می کردند. در روز 10 بارداری موش های باردار با کلروفرم کشته شده، جنین ها به همراه رحم طی عمل جراحی از بدن حیوان خارج، به منظور فیکس شدن به مدت یک هفته در محلول فرم آلدئید 10 درصد قرار گرفتند. سپس جنین های فیکس شده مراحل پردازش بافتی را طی و پس از برش گیری و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین-ائوزین از نظر تکوین حباب های اولیه مغزی پروزنسفال، رومبنسفال و ضخامت قشر مغز به وسیله میکروسکوپی نوری و نرم افزار موتیک مورد برسی قرار گرفت.یافته ها: کاهش شدید مساحت رومبنسفال و پروزنسفال در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل قابل ملاحظه بود. همچنین افزایش ضخامت قشر مغز در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل اختلاف معنی دار نشان داد (p<0.05).نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مصرف مورفین در دوران بارداری باعث نقص تکوین حباب های مغز اولیه در جنین می گردد. این آسیب ممکن است منشا نقص عملکرد و تکوین دستگاه عصبی مرکزی در نوزادانی باشد که از مادران معتاد به دنیا آمده اند.

زمینه و هدف: مطالعات گذشته نشان داده که دو آنتی بیوتیک پلی میکسین B سولفات و تری متوپریم به تنهایی اثر چندانی روی یرسینیا انتروکلی تیکا و گونه های وابسته به آن ندارند. هدف از این تحقیق بررسی و تفاوت اثر سینرژیسمی آنتی بیوتیک های فوق بر یرسینیا انتروکلی تیکا و گونه های وابسته به آن از نمونه های انسانی و محیطی در ایران و نمونه های انسانی و محیطی گرفته شده ازکلکسیون انستیتو پاستور فرانسه بود.روش بررسی: در این مطالعه 73 سویه یرسینیا از ایران و 25 سویه کلکسیون از انستیتو پاستور فرانسه مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین MIC از روش ماکرودایلوشن طبق روش استاندارد استفاده شد.یافته ها: نتایج به دست آمده برای سویه های یرسینیا انتروکلی تیکا نشان داد که پس از اضافه کردن تری متوپریم به پلی میکسین B سولفات از غلظت 0.05±0.5 میکروگرم در میلی لیتر به غلظت 1.6±16 میکروگرم در میلی لیتر، کاهش رشد آن ها از 4.7 به 100 درصد رسید. همچنین اثر سینرژیسمی یکسانی میان سویه های انسانی و محیطی ایران وجود داشت، برعکس، سویه های محیطی فرانسه با غلظت 100 درصد 1.6+16 میکروگرم در میلی لیتر مقاوم تر از سویه های انسانی بودند (100 درصد 0.4+4 میکروگرم در میلی لیتر). در مقایسه سویه های یرسینیا آنتروکلی تیکا ازسویه های گونه های دیگر مانند یرسینیا اینتر مدیا، یرسینیا فردریکسنی، یرسینیا کریستنسنی، یرسینیا آلدوه از حساسیت کمتری برخوردار بودند.نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که دو آنتی بیوتیک ذکر شده اثر سینرژیسمی بیشتری بر روی گونه های دیگر یرسینیا نسبت به یرسینیا انتروکلی تیکا دارد. همچنین سویه های انسانی انستیتو پاستور از سویه های کلینیکی و محیطی ایران حساس تر بودند.

زمینه و هدف: مدیتیشن به عنوان یک روش کمک درمانی در مدیریت بیماری های روانپزشکی (نظیر اضطراب و افسردگی) و حفظ سلامت ذهن مورد توجه قرار گرفته است. تاکنون بر اساس ویژگی های سیگنال های بیولوژیکی در هیچ یک از مطالعات، شاخصی برای تخمین عمق مدیتیشن ارایه نشده است. از آنجا که تخمین عمق مدیتیشن می تواند به کنترل سطوح مختلف عمق مدیتیشن و همچنین بازخورد به فرد برای رسیدن یا باقی ماندن به سطح مطلوبی از عمق مدیتیشن به کار رود، از این رو در این تحقیق شاخصی از عمق مدیتیشن براساس ویژگی های سیگنال های الکتروآنسفالوگرام و نرخ ضربان قلب ارایه شد.روش بررسی: بدین منظور، سیگنال های نرخ ضربان قلب و الکتروآنسفالوگرام در سه کانال Fz، Cz و Pz در هنگام مدیتیشن و قبل از آن در قالب دو مجموعه داده مجزا از 25 نفر زن جمع آوری شد. سپس بر اساس ویژگی توان نسبی آلفای سیگنال الکتروآنسفالوگرام و ویژگی زمانی نرخ ضربان قلب الگوریتمی پیشنهاد گردید تا عمق های مختلف مدیتیشن را تخمین بزند.یافته ها: تحلیل سیگنال های بیولوژیکی با استفاده از این الگوریتم نشان داد که از بین 25 فرد شرکت کننده، 22 نفر به عمیق ترین سطح مدیتیشن خود رسیدند و دو نفر از گروه مبتدی و یک نفر از گروه باتجربه با راهنمایی مربی نتوانسته اند به عمیق ترین سطح مدیتیشن خود برسند. این نتایج با تحلیل پرسشنامه نیز تایید می گردد.نتیجه گیری: الگوریتم پیشنهادی، دارای خصوصیاتی نظیر امکان کالیبره شدن برای هر فرد و همچنین عدم نیاز به حجم محاسباتی بالا و زمان زیاد برای اجرا بود.

زمینه و هدف: امروزه پروپوفول رایج ترین داروی بیهوشی داخل وریدی مورد استفاده می باشد. یکی از عوارض جانبی این دارو درد هنگام تزریق می باشد. روش های مختلفی نظیر لیدوکایین، سرد کردن یا گرم و رقیق کردن پروپوفول برای کاهش این عارضه به کار رفته است. اما هر کدام از این روش ها در مواردی با شکست مواجه می شوند. ما این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور را با هدف بررسی اثر افدرین در کاهش درد ناشی از تزریق پروپوفول طراحی نمودیم.روش بررسی: پنجاه بیمار 20 تا 60 ساله با وضعیت فیزیکی ASA کلاس I و II به طور تصادفی در دو گروه مساوی مطالعه و شاهد وارد این مطالعه تجربی شدند. علایم حیاتی همه بیماران ثبت شد. تحت شرایط یکسان، بدون تجویز پره مدیکاسیون، 30 ثانیه قبل از القای بیهوشی در گروه مطالعه 70 میکروگرم به ازای هر کیلو گرم افدرین و در گروه شاهد نرمال سالین و با حجم مساوی تزریق شد. سپس 20 درصد دوز القای بیهوشی پروپوفول به همه بیماران تزریق و شدت درد ناشی از تزریق بر اساس Verbal Rating Scale (VRS) (با درجه بندی 0 تا 3) و Face Pain Scale (FPS) (با درجه بندی 1 تا 6) اندازه گیری و ثبت گردید. سپس بقیه دوز پروپوفول و آتراکوریوم تزریق شد.یافته ها: بیماران دو گروه از لحاظ سن، جنس، وضعیت فیزیکی ASA و علایم حیاتی پایه مشابه بودند (p>05). آنالیز یافته ها میانگین درجه شدت درد را بر اساس VRS در گروه مطالعه 0.48±51 و در گروه شاهد 1.08±759 نشان داد (P=0.002). همچنین میانگین درجه شدت درد بر اساس FPS در گروه مطالعه 1.48±0.586 و در گروه شاهد 2.04±0.841 بود (p=0.009).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه و سایر مطالعات، به نظر می رسد که تجویز افدرین قبل از پروپوفول، یکی از روش های مناسب برای کاهش درد ناشی از تزریق پروپوفول می باشد.

زمینه و هدف: نوزادان در طی انجام پروسیجرهای تهاجمی روتین، درد را تجربه می کنند. دردی که به علت واکسیناسیون ایجاد می شود قابل کنترل است ولی این پروسیجر ها در نوزادان همچنان بدون تسکین درد صورت می گیرد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ساکارز 20 درصد بر تسکین درد ناشی از تزریق واکسن هپاتیت B در نوزادان ترم بود.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی تصادفی، 60 نوزاد انتخاب و به صورت تصادفی به دوگروه تقسیم شدند. 2 دقیقه قبل از تزریق عضلانی واکسن هپاتیت B، در گروه مورد 2 میلی متر از محلول ساکارز 20 درصد و در گروه شاهد 2 میلی متر آب مقطر استریل به صورت خوراکی به نوزاد داده شد. قبل از دادن ساکارز، بلافاصله و 5 دقیقه بعد از تزریق، درد نوزاد با اسکیل درد نوزادان تازه متولد شده NIPS بررسی شد.یافته ها: نتایج نشان داد که دو گروه از نظر جنس، نمره آپگار، سن تولد، وزن، سن حاملگی نوع زایمان و میانگین شدت درد قبل از تزریق تفاوت معنی داری نداشتند. شدت درد بلافاصله بعد از تزریق در گروه ساکارز 20 درصد کاهش معنی داری نداشت. شدت درد 5 دقیقه بعد از تزریق در گروه ساکارز 20 درصد به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (p=0.012).نتیجه گیری: ساکارز 20 درصد بلافاصله بعد از تزریق عضلانی، درد را نمی کاهد، ولی بعد از 5 دقیقه اثر تسکینی بر درد دارد.

زمینه و هدف: ارتباط قوی بین نقاط ماشه ای، درد گردن و سردرد وجود دارد. مطالعه به منظور مقایسه تاثیر تکنیک انرژی عضلانی با لیزر کم توان در کاهش درد و ناتوانی گردن و شانه در بیماران با نقاط ماشه ای در عضلات تراپزیوس و لواتور اسکاپولا انجام شد.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور در سال 1388 در زاهدان انجام شد. سی بیمار با نقاط ماشه ای در عضلات تراپزیوس و لواتوراسکاپولا به صورت تصادفی در سه گروه مساوی قرار گرفتند. در گروه لیزر، از لیزر گالیوم-آرسناید با پهنای پالس 200 نانو ثانیه و میزان انرژی 6 ژول، گروه انرژی عضلانی از مکانیسم شلی عضله بعد از انقباض ایزومتریک و گروه کنترل از لیزر خاموش استفاده شد. درمان به مدت 10 جلسه انجام شد. درد و ناتوانی گردن و شانه (رتبه ای) به ترتیب با شاخص درد و ناتوانی گردن و شانه و دامنه حرکتی گردن (درجه)، با گونیامتر قبل و بعد از درمان ارزیابی شدند. از آزمون های آماری T زوج و آنالیز واریانس یکطرفه برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: درد گردن در گروه انرژی عضلانی از 8.2±1.2 به 3.5±0.85 و گروه لیزر از 8.4±1.4 به 2.6±1.2 و درد و ناتوانی شانه در گروه انرژی عضلانی از 102.9±10.7 به 24±10.3 و گروه لیزر از 104.7±11.8 به 22.6±10.7 کاهش یافت (p<0.05). اختلافی بین دو گروه درمان از نظر درد و ناتوانی گردن و شانه و دامنه حرکتی وجود نداشت (p>0.05).

زمینه و هدف: هدف از این پژوهش، تعیین رابطه بین برآورد ذهنی آمادگی جسمانی با وضعیت واقعی در دختران و پسران غیر ورزشکار بود.روش بررسی: جامعه آماری این تحقیق کلیه دانشجویان دختر و پسر غیر ورزشکار دانشگاه گیلان بودند. پس از ترجمه پرسشنامه استاندارد SPQ (دلیگنرس، 1994) و تعدیل برخی از پرسش ها، با نظرخواهی از متخصصین روایی صوری، توسط آزمون- آزمون مجدد، پایایی آن (آلفای کرونباخ 0.84) به دست آمد. سپس براساس جدول اودینسکی 150 آزمودنی پسر و 170 آزمودنی دختر به ترتیب با میانگین سنی 21.83±1.17 و 21.13±1.56 سال، قد 173.64±1.56 و 159.29±6.45، وزن 70.66±11.80 و 57.73±10.27 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 23.45±3.3 و 22.74±3.7 کیلوگرم بر مترمربع به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و T-student استفاده شد.یافته ها: دانشجویان دختر و پسر برآورد ذهنی درستی از آمادگی جسمانی، قدرت عضلانی، انعطاف پذیری و ترکیب بدن خودشان نداشتند. همچنین بین برآورد ذهنی از آمادگی جسمانی و اندازه گیری آزمون های آمادگی جسمانی در میان دختران و پسران اختلاف معنی داری مشاهد شد (p<0.01)، به عبارت دیگر، پسران دانشجو نسبت به دختران دانشجو برآورد ذهنی صحیح تری از توانایی های خودشان داشتند.نتیجه گیری: بنابراین با توجه به این که دانشجویان دختر و پسر در پژوهش حاضر برآورد ذهنی اشتباهی از وضعیت آمادگی جسمانی خودشان داشتند، لذا پیشنهاد می شود که با فراهم آوردن امکانات لازم و تشویق و ترغیب دانشجویان به شرکت در فعالیت های بدنی و تمرینات آمادگی جسمانی مستمر زمینه رشد، بهبود سلامت جسم و روان و ایجاد برآورد ذهنی درست و واقعی از آمادگی جسمانی را در آن ها فراهم نمود.

زمینه و هدف: عفونت بیمارستانی با افزایش مرگ و میر و هزینه های بستری در بیمارستان، به عنوان یکی از مشکلات بهداشتی مهم جوامع مطرح می باشد. عفونت سیستم ادراری به عنوان شایع ترین عفونت بیمارستانی شناخته شده بیش از 40 درصد تمام عفونت های بیمارستانی را تشکیل می دهد. در این مطالعه فراوانی و زمینه عفونت ادراری بیمارستانی در بخش مراقبت های ویژه مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، 353 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های بعثت و اکباتان شهر همدان مورد بررسی قرارگرفتند. با مراجعه هفتگی به ICU ها، بیماران مبتلا به عفونت ادراری بیمارستانی شناسایی و نوع آنتی بیوتیک مصرفی و همچنین ارگانیسم یافت شده ثبت شد. در نهایت آنالیز اطلاعات با استفاده از آزمون های Chi-Square test و آزمون دقیق فیشر انجام شد.یافته ها: از بین 353 بیمار با میانگین سنی 51.2±21.9 سال، 61 (17 درصد) نفر مبتلا به UTI بیمارستانی بودند. آزمایش کشت ادرار در 20 درصد بیماران مثبت شد به طوری که میکروارگانیسم های گرم منفی، گرم مثبت و قارچ ها به ترتیب 41.7، 33.3 و 25 درصد از موارد را تشکیل می داد. در 85 درصد از موارد، بیماران قبل از ابتلا به UTI بیمارستانی آنتی بیوتیک دریافت نموده بودند، به طوری که در 55 درصد موارد آنتی بیوتیک های گروه سفالوسپورین بود. همچنین در 44 درصد از موارد بیش از یک نوع آنتی بیوتیک می گرفتند. بین نوع میکروارگانیسم و نوع آنتی بیوتیک مصرفی (قبل از ورود به ICU) ارتباط معنادار وجود داشت (p=0.011).نتیجه گیری: در این مطالعه فراوانی عفونت ادراری بیمارستانی در 17 ICU درصد برآورد شد به طوری که گرم منفی ها شایع ترین بودند و همچنین بین مصرف آنتی بیوتیک قبل از ورود به بخش مراقبت ویژه با عفونت ادراری بیمارستانی در آن بخش ارتباط معنی داری وجود داشت. لذا آموزش در کاهش مصرف آنتی بیوتیک ها خصوصا غیر ضروری و امپریک، امری لازم و ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: سندرم تونل کارپال به گیرافتادگی عصب میانی در تونل کارپال مچ گویند. حاملگی یک عامل خطر سندرم کارپال تونل می باشد و سندرم کارپال تونل از عوارض شایع حاملگی می باشد. با وجود شیوع زیاد این سندرم در زنان نسبت به مردان، شیوع سندرم در ارتباط با حاملگی و غیرحاملگی در زنان بعضی کشورها مانند ایران نامشخص می باشد. هدف این مطالعه تعیین شیوع و شدت سندرم تونل کارپال در زنان حامله و غیرحامله شهرستان بویر احمد می باشد.روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه مقطعی توصیفی- تحلیلی بود که از اسفند 88 تا دی 89 در کلینیک های زنان و زایمان شهر یاسوج در 2656 زن غیرحامله و 1508 زن حامله انجام شد. 175 نفر از زنانی که به دلایل مشکلات زنان و زایمان به متخصصین زنان و زایمان مراجعه کرده بودند و دارای علایم بالینی سندرم تونل کارپال بودند، به وسیله متخصص توانبخشی مورد مطالعات الکترودیاگنوستیک استاندارد قرار گرفتند.یافته ها: شیوع سندرم تونل کارپال در زنان دارای علایم 2.7 درصد بود. شیوع این سندرم در زنان حامله و غیرحامله به ترتیب 3.4 و 2.3 درصد بود. در کل، 51 زن حامله دچار سندرم تونل کارپال بودند که %59.4 سندرم خفیف، %18.8، سندرم متوسط و %21.9 سندرم تونل کارپال شدید داشتند. همچنینن 61 زن غیر حامله دچار سندرم تونل کارپال بودند که %73.6 به نوع خفیف، %20.8 درصد به نوع متوسط و %5.6 به نوع شدید مبتلا بودند.نتیجه گیری: شیوع سندرم تونل کارپال در زنان حامله بیشتر از زنان غیرحامله بود. سندرم تونل کارپال شدید در زنان حامله شایع تر از زنان غیرحامله بود.

رحم دو شاخ یکی از آنومالی های مادرزادی مجرای مولرین می باشد که می تواند همراه با عوارض متعددی باشد. در سال 1389 خانم 34 ساله ای به دلیل دردهای زایمانی مراجعه نمود. روش جلوگیری از بارداری وی استفاده از IUD بود که روش موفقیت آمیزی نبود. به دلیل پرزانتاسیون بریچ و سابقه سزارین قبلی تحت عمل سزارین قرار گرفت. طی عمل جراحی رحم دو شاخ با قرار داشتن IUD در یکی از شاخ ها و حاملگی در شاخ دیگر مشاهده شد. تشخیص به موقع این ناهنجاری ها و دادن اطلاعات کامل به بیمار از بروز بسیاری از عوارض جلوگیری می کند.