مجله طب نظامی
سال:1398 | دوره:21 | شماره:6 |تعداد مقالات:16

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

این مطالعه به بررسی مروری بین نسلی در اختلال استرس پس از آسیب از پدران به فرزندان در خانواده ها می پردازد. اختلال استرس پس از آسیب، در میان مهم ترین اختلالات روانی در بین افراد آسیب دیده ای که از جنگ برگشته اند می باشد. این اختلال منجر به ایجاد استرس و نگرانی برای افراد آسیب دیده می شود. امروزه تعریف اختلال استرس پس از آسیب نه تنها شامل افرادی است که تحت تاثیر یک فاجعه قرار گرفته اند، بلکه شامل کسانی که شاهد آن رویداد نیز بوده اند، می باشد. این مطالعه بر این موضوع متمرکز است که پدران گرایش بیشتری برای انتقال پریشانی ذهنی به فرزندان خود دارند، از این رو باید دریافت که چه عواملی باعث انتقال بین نسلی می شوند و مکانیزم انتقال در نسل بعدی چیست. اکثریت تحقیقات اولیه در مورد معرفی ژنهای مرتبط با خطر PTSD منفی بوده است، اما مطالعاتی اثرات میان نسلی PTSD را نشان داده اند. مکانیزم های اپی ژنتیک هر دوی عوامل ارثی و محیطی را شامل می شوند که ابعاد روان شناختی جامعی را برای انتقال بین نسلی PTSD فراهم می کند. نظریه عوامل اپی ژنتیک بر این فرض است که عوامل بیولوژیکی و روان شناختی در تعاملی نزدیک با یکدیگر عمل می کنند و تحقیقات امیدوار کننده ای در مورد نقش اصلاح اپی ژنتیک در زمینه کاهش اثرات ماندگار زیست محیطی بخصوص در اوایل دوره های رشد وجود داشته است. اطلاعات زیادی وجود دارد که نشان می دهند برخی از فرزندان پتانسیل بیشتری برای ابتلا به این اختلال دارند. این مطالعه مروری نشان می دهد که اعضای خانواده و سیستم های فرا خانوادگی در انتقال بین نسلی اختلال استرس پس از آسیب سهم بسزایی دارند.

زمینه و هدف: با رشد تولید علم در دنیا، لزوم تحلیل وضعیت دانش تولید شده به منظور استفاده در سیاستگذاری علمی بسیار مهم می باشد. یکی از ابزارهای تحلیل در این زمینه شاخص های علم سنجی است. با عنایت شرایط ویژه ایران و گستره تأثیرگذاری جنگ تحمیلی بر مردم ایران یکی از حوزه های علمی که می تواند با قوت به تولید دانش در منطقه و دنیا بپردازد حوزه روانشناسی و روانپزشکی نظامی است. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت تولید علم در حوزه روانشناسی و روانپزشکی نظامی در ایران انجام گردیده است. روش ها: مطالعه مروری حاضر با رویکرد علم سنجی می باشد که با توجه به هدف مطالعه، کلیدواژه های مرتبط با حوزه روانشناسی و روانپزشکی نظامی تعیین گردید. سپس پایگاه استنادی اسکوپوس به عنوان مرجع معتبر علمی برای جستجوی تولیدات علمی ایران انتخاب شد و با رعایت دستورالعمل این پایگاه فرمول جستجو با ترکیب کلیدواژه ها تنظیم گردید. منابع انتشار یافته تا تاریخ 27 شهریور 1397 استخراج و تحلیل داده های آماری صورت گرفت. یافته ها: تولیدات روانشناسی و روانپزشکی نظامی در دنیا 52419 مورد بوده که آمریکا با تولید 26318 مورد رتبه اول و انگلستان با 3510 مورد در جایگاه دوم قرار دارد و سهم ایران نیز 310 مورد (رتبه 18) است. برترین دانشگاه در ایران در این حوزه دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله با انتشار 85 مقاله و بیشترین سهم در پذیرش و انتشار مقالات در بین مجلات مربوط به مجله طب نظامی با انتشار 56 مقاله می باشد همچنین بیشترین ارجاع به مقالات این حوزه مربوط به مقاله چاپ شده در مجله Basic and clinical pharmacology and toxicology در سال 2006 میلادی می باشد. نتیجه گیری: با عنایت به سابقه جنگ تحمیلی و تأثیر کل جامعه ایران از آثار جنگ و همچنین شرایط ویژه کنونی منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا فرصت های وسیعی برای پژوهش در این زمینه وجود دارد و علیرغم رشد پژوهشی ایران در حوزه روانشناسی و روانپزشکی نظامی این قابلیت وجود دارد که پژوهشگران ایرانی بتوانند نقش بیشتری در تولید دانش در این بخش ایفا نمایند. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله در تولید و انتشار دانش در این زمینه پیشرو بوده بنابراین به نظر می رسد با برنامه ریزی دقیق بتوان سایر دانشگاه های نظامی را در این زمینه فعال نمود و همچنین بتوان در گام بعدی در جهت کاربردی کردن این دانش قدم های جدی را برداشت.

زمینه و هدف: اورژانس بیمارستان های نظامی به علت ماهیت وجودی خود یکی از مهمترین ارائه دهندگان خدمات بهداشتی و درمانی به آسیب دیدگان در اغتشاشات شهری می باشد. هدف از این پژوهش شناسایی ابعاد و مؤلفه های آمادگی اورژانس بیمارستان های نظامی در اغتشاشات شهری بود. روش ها: مطالعه از نوع کیفی بود که به روش تحلیل محتوی قراردادی انجام گرفت. جامعه مورد پژوهش شامل پزشکان، پرستاران، مدیران اورژانس 3 بیمارستان نظامی در شهر تهران با حداقل 15 سال سابقه کار بودند. نمونه گیری به صورت هدفمند با مصاحبه نیمه ساختاریافته شروع و به روش گلوله برفی تا رسیدن به حد اشباع (10 نفر) ادامه یافت. مصاحبه ها در بازه زمانی مهر 1397 الی بهمن 1397 انجام شد. مراحل مختلف طرح، یافته ها و مدل مفهومی پژوهش جهت اعتبارپذیری (روایی) و پایایی (انتقال پذیری) به تایید خبرگان رسید. داده ها در نرم افزار MAXQDA10 ثبت و تحلیل ها انجام گردید. یافته ها: پس از پیاده سازی مصاحبه ها، ابتدا 659 کد احصاء شد که پس از حذف هم پوشانی ها تعداد 128 کد بدست آمد. در مرحله بعد کد های استخراج شده در 7 بعد (تم) و 31 مؤلفه (ساب تم) طبقه بندی شد. ابعاد هفتگانه آمادگی به ترتیب شامل؛ فرماندهی و کنترل، برنامه منابع انسانی، پشتیبانی و مدیریت منابع، ارتباطات، حفاظت و امنیت، درمان و افزایش ظرفیت بود. در نهایت مدل مفهومی آمادگی اورژانس بیمارستان های نظامی در اغتشاشات شهری برگرفته از یافته ها تدوین و به تایید خبرگان رسید. نتیجه گیری: با توجه به مدل مفهومی بدست آمده از مطالعه که شامل 7 بعد (تم) اصلی بود، مؤلفه های آمادگی اورژانس ها تقریبأ در اغلب بحران ها مشابه به هم است ولی در اهمیت و اولویت بندی نسبت به هم متفاوت اند. در مدل آمادگی اورژانس بیمارستان های نظامی در اغتشاشات شهری تفاوت قابل ملاحظه ای خصوصأ از نظر حفاظت و امنیت وجود دارد که ضعف در این زمینه تأثیر بسزایی بر سایر ابعاد آمادگی خواهد گذاشت. از آنجایی که در بلایای طبیعی، عمدتا دیدگاه و عقاید مردم با کارکنان درمانی نظامی همسو و هم جهت است چالش های قابل توجه در بعد حفاظت و امنیت وجود ندارد ولی بر عکس در اغتشاشات شهری، خصوصا اگر با موضوعات سیاسی همراه باشد به علت اختلاف عقاید و سایر مؤلفه های تاثیرگذار، تهدیدات جبران ناپذیری بر مصدومین، کارکنان، مراکز درمانی و نیز بر ادامه ناآرامی های شهری خواهد داشت.

زمینه و هدف: پرستاران در شرایط بحرانی و میادین رزم بزرگترین گروه درمانی هستند که ارائه خدمات امدادی می دهند. اگرچه مطالعات زیادی در زمینه نقش پرستاران در میادین رزم انجام شده، ولی تحقیقات کیفی اندکی از دیدگاه پرستاران در زمینه امداد و انتقال انتشار یافته است. این مطالعه با هدف تبیین عناصر و ابعاد امداد و انتقال مجروحین بر اساس دیدگاه پرستاران انجام شد. روش ها: این مطالعه کیفی با روش تحلیل محتوا در سال 1397، بر روی 26 نفر از پرستاران شرکت کننده در ماموریت های اخیر که با نمونه گیری هدفمند انتخاب شده بودند، انجام گرفت. جهت جمع آوری داده ها از مصاحبه های عمیق نیمه ساختار یافته استفاده گردید. تمام داده ها ضبط و پس از تایپ در نرم افزار MAXQDA، تحلیل ها در هشت مرحله شامل تایپ متن مصاحبه ها، تعیین واحدهای معنایی، کدگذاری متن، بازنگری کدها با متن، طبقه بندی و توسعه طبقات، بازنگری طبقات، شناسایی درون مایه ها و گزارش یافته ها انجام گرفت. یافته ها: استخراج کدهای مطالعه (212) منجر به پدیدار شدند سه درون مایه شامل "ناجی حیات در امداد و انتقال"، "مدیریت و رهبری امداد و انتقال" و "نابسامانی های امداد و انتقال" در هفت طبقه؛ مهارت مدیریت در امداد و انتقال، مدیریت و توسعه نیروی انسانی، صفات و قابلیت های ناجی، دانش و مهارت ناجی، نابسامانی در انتقال، نابسامانی ها اقدامات نجات بخش و نابسامانی های مدیریتی و 23 زیر طبقه گردید. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که امداد و انتقال در صحنه نبرد متناسب با نیاز های جنگ می باشد. بکارگیری تجارب پرستاران در امداد و انتقال مجروحین می تواند منبعی معتبر جهت ایجاد یکپارچگی خدمات امداد و انتقال و ارتقاء توان رزم باشد.

زمینه و هدف: تحقیقات نشان داده است که نوع دستورالعمل های توجه، نقشی حیاتی در اجرا و یادگیری مهارت های مختلف از جمله مهارت های تعادلی و کنترل پاسچر دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر دستورالعمل های کانون توجه درونی و بیرونی (دور و نزدیک) بر تعادل ایستا و پویا جانبازان شیمیایی دارای اختلال حرکتی بود. روش ها: در این تحقیق که از نوع نیمه تجربی می باشد تعداد 30 نفر از جانبازان شیمیایی دارای اختلال حرکتی مراجعه کننده به یک بیمارستان نظامی در شهر تهران در سال1396 با استفاده از روش نمونه گیری کرجسی و مورگان انتخاب و جهت آزمون مورد نیاز شرکت نموده و مورد ارزیابی قرار گرفتند. تکالیف آزمون، تست لک لک (تعادل ایستا) و تست تخته موازنه (تعادل پویا) بود که برای هر 2 حالت تعادل 12 مرتبه و در 4 حالت توجهی (توجه درونی، توجه بیرونی دور، توجه بیرونی نزدیک و کنترل) انجام شد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری نشان داد که شرکت کنندگان در دو شرایط کانون توجه بیرونی دور و نزدیک، به طور معناداری (p=0. 001) نسبت به شرایط توجه درونی و کنترل، تعادل ایستا و پویا بهتری دارند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر از فرضیه عمل محدود شده و فرضیه پردازش آشکار حمایت کرده و نشان می دهد که تمرکز روی اثرات حرکت در محیط، عملکرد حرکتی جانبازان شیمیایی دارای اختلال حرکتی در تکلیف تعادل ایستا و پویا را بهبود می-بخشد.

زمینه و هدف: افزایش مقادیر پلاسمایی TNF-α (فاکتور نکروز تومور آلفا)، HCY (هموسیستئین)، CRP (پروتئین واکنشی فاز حاد)، cTnI (تروپونین قلبی I) و cTnT (تروپونین قلبی T) به عنوان شاخص های التهابی خطر ساز کاردیومایوپاتی شناخته شده-اند؛ از این رو هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تفاوت میان 8 هفته تمرینات ترکیبی، تناوبی هوازی و تداومی هوازی بر میزان HCY، CRP، TNFα ، cTnI، cTnT، پروفایل لیپیدی و عملکرد نظامیان 45 – 30 سال در شرایط آب و هوای سرد و کوهستانی می-باشد. روش ها: تعداد 30 مرد نظامی با محدوده سنی 45-30 سال به طور تصادفی در سه گروه 10 نفری، شامل: گروه تمرین ترکیبی، گروه هوازی تناوبی و گروه هوازی تداومی تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته، به صورت سه جلسه در هفته و هر جلسه 90 دقیقه با شدت 60% تا 80% حداکثر تکرار بیشینه (در تمرینات ترکیبی) و ضربان قلب بیشینه (در تمرینات هوازی) در شرایط آب و هوای سرد (آذرماه تا دی ماه-با اختلاف دمایی 5% پایین تر از میانگین دمای روزانه) و کوهستانی شهر تبریز اجرا گردید. مقادیر سرمی HCY، CRP، TNF-α ، cTnI، cTnT، Lipid Profile (LDL, HDL, TGC) با استفاده از روش های آزمایشگاهی الایزا و الکتروکمی لومینسانس سنجیده شد. یافته ها: اجرای 8 هفته برنامه پروتکل تمرینات ترکیبی، تناوبی هوازی و تداومی هوازی به طور معناداری میزان HCY، CRP، TNF-α ، cTnI، cTnT، Lipid Profile (LDL, HDL, TGC) پلاسمای نظامیان را کاهش می دهد (P<0. 05). همچنین نتایج آزمون آماری ANOVA و بنفرونی نشان داد، کاهش مقادیر پایه این شاخص ها درگروه تمرینات ترکیبی نسبت به گروه تمرینات تناوبی هوازی (P<0. 05) و گروه تمرینات تداومی هوازی (P<0. 05) معنادار بود. نتیجه گیری: اجرای 8 هفته پروتکل تمرینات ترکیبی، موجب کاهش پاسخ های نکروز و کاتابولیکی خطرزای قلبی-عروقی می گردد، چنانکه این تغییرات باعث بهبود عملکرد در نظامیان مستقر در شرایط آب و هوای سرد و کوهستانی می گردد.

زمینه و هدف: یکی از عوامل زیان آور محیط های کاری، استرس گرمایی است که اثرات سوء آن بر سلامتی گزارش شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین استرس گرمایی و سطح برخی از مولفه های خونی کارگران در یک صنعت ریخته گری انجام شد. روش ها: این مطالعه در تیرماه سال 1397 به صورت مورد-شاهدی بر روی 55 مرد شاغل در کارخانه ریخته گری مالیبل سایپا واقع در تهران، ایران انجام گرفت. افراد منتخب شامل 35 نفر از سالن ریخته گری چدن (گروه مواجهه) و 20 نفر از سالن ماشین کاری (گروه شاهد) بودند. ابتدا اطلاعات فردی، سوابق پزشکی و شغلی کلیه افراد با استفاده از پرسشنامه خودتنظیم جمع آوری گردید. از افراد در حین انجام کار5 سی سی نمونه خون به منظور تعیین مولفه های خونی (WBC، RBC، HCT، HGB، MCH، MCHC، MCV، PLT، RDW، PDW، MPV) گرفته شد. نمونه ها توسط روش Automated Blood Cell Counting آنالیز شدند. جهت بررسی استرس گرمایی نیز میانگین وزنی-زمانی شاخص دمای ترگویسان (WBGT) برای چهار وظیفه شغلی از گروه مواجهه و دو وظیفه شغلی از گروه شاهد، تعیین گردید. همچنین اندازه گیری تراز صدا و روشنایی نیز در این خصوص انجام شد. یافته ها: میانگین شاخص WBGT در گروه مورد 32/97 درجه سانتیگراد و در گروه شاهد 22/5 درجه سانتیگراد بود. یافته های آزمایشگاهی نشان داد که در گروه مواجهه تعداد گلبول های سفید کمتر و غلظت هموگلوبین، درصد هماتوکریت، حجم متوسط گلبول قرمز (MCV) و تعداد پلاکت ها نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (P<0. 05). اما رابطه معنی داری بین سایر مولفه های خونی و استرس گرمایی مشاهده نشد (P>0. 05). نتایج آزمون تی-تست اختلاف معناداری را میان میانگین شدت روشنایی و تراز صدا در دو گروه مواجهه و کنترل را نشان نداد (P>0. 05). نتایج ازمون اسپیرمن همبستگی معناداری بین تراز فشار صوت و شدت روشنایی با مولفه های خونی اندازه گیری شده نشان نداد. اما بین میانگین شاخص WBGT و تعداد گلبول های سفید، غلظت هموگلوبین و درصد هماتوکریت همبستگی معناداری مشاهده شد. نتیجه گیری: میانگین تعداد گلبول های سفید در گروه مواجهه یافته با استرس گرمایی در مقایسه با گروه شاهد کمتر بود و همچنین میانگین غلظت هموگلوبین، درصد هماتوکریت، حجم متوسط گلبول قرمز (MCV) و تعداد پلاکت ها در گروه مواجهه نسبت به گروه شاهد بیشتر تعیین گردید. مواجهه با استرس گرمایی به صورت مزمن می تواند با تاثیر افزایشی بر فاکتورهای هماتولوژیک، میزان غلظت خون را افزایش دهد و سبب افزایش مقاومت عروقی و کاهش اکسیژن رسانی به بافت ها شود.

زمینه و هدف: با عنایت به لزوم ایجاد، حفظ و ارتقاء سلامت کارکنان به عنوان اصلی ترین سرمایه سازمانی، با هدف رصد جامع و کامل وضعیت سلامت کارکنان در ابعاد فردی، شغلی و سازمانی، این پژوهش برای دستیابی به الگوی مدیریت سلامت حرفه ای انجام شد. روش ها: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، یک مطالعه کیفی از نوع پژوهش های پیمایشی و مطالعات مشاهده ای و ارزیابی هاست. این پژوهش در سالهای 95 الی 97 در 300 ایستگاه کاری در 5 ساختمان یک سازمان انتظامی با روش نمونه گیری گلوله برفی انجام شده است. جمع آوری داده ها به صورت میدانی و با دستگاه های فنی و استفاده از فرم های طراحی شده که بوسیله بحث گروهی متمرکز نهایی شد، انجام شد یافته ها: ایجاد الگوی مدیریت سلامت منجر به: ایجاد بانک اطلاعاتی در خصوص وضعیت سلامت فردی کارکنان انتظامی و سلامت محیط کار آنان و ایجاد داشبورد مدیریتی برای رصد لحظه ای وضعیت سلامت سازمانی شد. با استفاده از این الگو امکان ارزیابی و پایش سلامت فردی و شغلی کارکنان انتظامی در هر لحظه امکانپذیر شد. نتیجه گیری: با طراحی این الگوی سلامت حرفه ای ضمن سطح بندی مشاغل مرتبط با حوزه انتظامی، به یک روش مدیریتی دست پیدا شد که در هر لحظه تصویری واضح، واقعی و کامل از وضعیت سلامت جامعه هدف را ارئه می دهد. همچنین استراتژی های مرتبط با سلامت نیروی انسانی با توجه به وضعیت سلامت کارکنان تنظیم گردید.

زمینه و هدف: درک اپیدمیولوژی طغیان بیماریهای منتقله از راه آب و غذا برای اتخاذ شیوه های پیشگیری و کنترل آن ضروری می باشد. هدف ما در این مطالعه بررسی طغیان های گزارش شده طی سالهای 1391 تا 1397 در ایران می باشد. روش ها: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر از داده های ثانویه استخراج شده از گزارشات طغیان بیماریهای منتقله از راه آب و غذا به مرکز مدیریت بیماریهای واگیر وزارت بهداشت طی سالهای 1391 تا 1397 استفاده شد. روند و جنبه های اپیدمیولوژیک موارد طغیان را برحسب عامل اتیولوژیک، محل رخداد طغیان، ماده غذایی عامل طغیان، ماه، سال و موقعیت جغرافیایی تحلیل گردید. یافته ها: بین سالهای 1391 تا 1397 تعداد 20615 مورد طغیان گزارش شده است که منجر به 158650 مورد بیماری، 19664 مورد بستری در بیمارستان و 288 مورد مرگ شده است. عامل طغیان بیماری منتقله از راه آب و غذا فقط در 40 % موارد براساس نتیجه آزمایشگاهی مشخص شده است. شایعترین عامل شناخته شده، ای کلای (30/6 %) و پس از آن شیگلا (1/8 %) بوده است. شایعترین مکان رخداد طغیان، منازل شخصی (69/1 %)، مراسم جشن و مذهبی (5/8 %) و رستوران (4/4 %) بوده است. نتیجه گیری: اگرچه گزارش دهی طغیان بیماری های منتقله از راه آب و غذا در سالیان اخیر ارتقاء یافته است ولی هنوز هم با گزارش کمتر از واقعیت مواجه هستیم. بررسی و گزارش دهی طغیان در مناطق مختلف کشور با تفاوت آشکاری همراه است. این مطالعه فقط بر اساس گزارش موارد طغیان به وزارت بهداشت و درمان می باشد و الزاماً نمی تواند بار صحیح طغیان ها را در کشور نشان دهد. تقویت و آموزش افراد درگیر در سیستم گزارش دهی از جمله برای جمع آوری نمونه ها و داده های اپیدمیولوژیک توصیه می شود.

زمینه و هدف: توسعه آموزش و ارزیابی همکاری بین حرفه ای در سیستم های آموزش علوم پزشکی در جهت ارائه بهتر خدمات سلامت اهمیت دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی همکاری بین حرفه ای اعضای تیم درمان در اورژانس با استفاده از روبریک سنجش همکاری بین حرفه ای انجام شده است. در این مطالعه روانسنجی روبریک سنجش همکاری بین حرفه ای (روایی، پایایی و تحلیل عاملی تاییدی) نیز انجام شده است. روش ها: مطالعه توصیفی-مقطعی حاضر در دو فاز انجام شد. در فاز اول، روایی محتوایی، صوری و سازه ای روبریک سنجش همکاری بین حرفه ای تایید شد. این ابزار شامل 17 گویه در شش بعد اساسی همکاری بین حرفه ای شامل ارتباطات، همکاری، نقش و مسئولیت، کارتیمی، همکاری با بیمار و خانواده وی و مدیریت تعارض است. پایایی روبریک با استفاده از انسجام درونی و تکرارپذیری (با استفاده از رویکرد آزمون-بازآزمون در دو هفته متوالی) بررسی شد. تحلیل عاملی تاییدی از روش برآوردیابی ML از نرم افزار EQS استفاده شده است. در فاز دوم ارزیابی همکاری بین حرفه ای از طریق مشاهده مستقیم اعضای تیم درمان بخش اورژانس (شامل 70 نفر از دستیاران، کارورزان و پرستاران) انجام شد. همچنین همکاری بین حرفه ای اعضای تیم درمان با استفاده از آزمون های توصیفی (میانگین و انحراف معیار) آنالیز و از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه برای مقایسه بین گروه ها استفاده شده است. یافته ها: با توافقِ کلیه شرکت کنندگان (18 نفر از اعضای هیئت علمی آموزش پزشکی، آموزش پرستاری و متخصصین بالینی) روایی محتوایی و صوری ابزار تایید شد (CVR> 0/49، 0/70

زمینه و هدف: مواجهه همزمان با صدا و شرایط دمایی می تواند بر پاسخ های نوروفیزیولوژیکی بدن شاغیلن بخش اداری موثر باشد. مطالعه حاضر به منظور بررسی اثر مواجهه توام صدا و دماهای پایین بر پاسخ های فیزیولوژیکی و آسایش محیطی افراد انجام شد. روش ها: در این مطالعه تجربی جامعه مورد مطالعه از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان در خرداد ماه 1397 به صورت تصادفی ساده انتخاب شد. در این پژوهش، 24 نفر از دانشجویان در یک اتاقک شرایط سازی با 10 شرایط ترکیبی دماهای پایین هوا 18، 14 و22 درجه سانتی گراد و ترازهای صدا 65، 55 و75 دسی بل مواجهه داده شدند. مدت زمان هر جلسه آزمایشی 55 دقیقه بود. پارامترهای فیزیولوژیکی از قبیل فشار خون، ضربان قلب، دمای سطحی بدن، دمای پوست انگشت، پاسخ گالوانیکی پوست و نرخ تنفس قبل و بعد از مواجهه اندازه گیری شدند. احساس حرارتی و آسایش حرارتی افراد بر اساس استاندارد ISO 10551 تعیین گردید. میزان حساسیت به صدا نیز با استفاده از مقیاس استاندارد آزار صوتی ISO15666 تعیین گردید. یافته ها: در محدوده شرایط ترکیبی دمایی و صدای مورد مطالعه، اندازه اثر تغییرات کاهش دمای هوای بیش از اندازه اثر تغییرات افزایش صدا بر پاسخ های فیزیولوژیکی بود (0/05>P). با کاهش دمای هوای در مواجهه، افراد احساس آزار صوتی را بدتر گزارش کردند و همچنین افزایش تراز صدا در شرایط هوای سرد، درک حرارتی افراد را تحت تاثیر قرار داد (0/05>P). در مواجهه با صدای گفتار نامربوط در مقایسه با صدای فن، میانگین تغییرات پاسخ گالوانیکی پوست، نرخ تنفس و ضربان قلب و احساس آزار صوتی افزایش یافت (0/05>P). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که کاهش دمای محیط نسبت به افزایش صدا منجر به تغییرات بیشتری در پاسخ های فیزیولوژیکی افراد شد. علاوه براین دما احساس آزار صوتی و صدا درک حرارتی افراد را تحت تاثیر قرار داد. همچنین مواجهه با صدای گفتار در محیط های اداری در آسایش محیطی افراد بسیار تاثیرگذار است.