علوم و تکنولوژی پلیمر
سال:1382 | دوره:16 | شماره:1 (پیاپی 63) |تعداد مقالات:6

در این پژوهش کوپلیمرهای دو دسته ای و سه دسته ای با ساختار مشخص به وسیله پلیمر شدن زنده رادیکالی با استفاده از آغازگرهای PSt-TEMPO و TEMPO-PEG-TEMPO تهیه شده اند. کوپلیمرهای سه دسته ای به وسیله C9H9Br3 دارای پیوندهای عرضی شده اند. کوپلیمرهای دو دسته ای داری پلی استیرن به کمک -N برموسوکسینیمید برم دار شده و سپس به وسیله آنیون پلی اتیلن گلیکول دارای پیوندهای عرضی شده اند. همچنین، اثر درجه برم دار شدن و در نتیجه شاخه دار شدن کوپلیمرهای دو دسته ای روی خواص انحلال پذیری پلیمرهای دارای پیوندهای عرضی بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که با ایجاد پیوندهای عرضی در کوپلیمرهای دو دسته ای و سه دسته ای تهیه شده به روش پلیمر شدن زنده رادیکالی می توان پلیمرهای شبکه ای اصلاح شده تهیه کرد.

در این پژوهش اثر افزودن استیک اسید و پلی اتیلن گلیکول بر شکل شناسی و عملکرد غشای پلی وینیل الکل تهیه شده به روش جدایی فاز بررسی شد. غشاها از محلول پلیمر شامل PVA، آب و استیک اسید یا PEG به وسیله رسوبگیری در اثر غوطه وری در حمام انعقاد Na2SO4/NaOH/H2O تهیه شدند. نتایج تجربی نشان می دهد که افزایش استیک اسید یا PEG به محلول پلیمر PVA  منجر به تغییر مکانیسم تشکیل غشا و در نتیجه تغییر عملکرد و شکل شناسی غشای PVA می شود. افزایش غلظت استیک اسید موجب کاهش ضخامت پوسته و افزایش ضخامت و تخلخل و اندازه حفره لایه زیرین می شود. کاهش ضخامت و تراکم پوسته منجر به افزایش نفوذپذیری غشا و بهبود عملکرد آن می شود. دلیل این امر آن است که با افزایش غلظت استیک اسید در محلول پلیمر PVA غلظت یون H3O+ در محلول پلیمر افزایش یافته و در نتیجه سرعت ورود غیر حلال از حمام انعقاد به محلول پلیمر برای رسیدن به حالت تعادل اسید و باز نیز افزایش می یابد. همچنین PEG که پلیمری قطبی و آبدوست است به شکل الکترولیت در محلول پلیمر عمل کرده و با افزایش غلظت یونها در محلول پلیمر، باعث افزایش سرعت ورود غیر حلال از حمام انعقاد به محلول پلیمر می شود. در مقایسه با استیک اسید، افزودن PEG تاثیر کمتری بر بهبود عملکرد غشا (نفوذپذیری) و کاهش ضخامت پوسته و افزایش تخلخل لایه زیرین دارد.

لاستیکهای مستعمل را در شرایط مختلف می توان بازیابی، فراورش و وولکانیده کرد. اما به علت استفاده از انواع کائوچوی مصنوعی در محصولات و نبود حجم زیاد ضایعات، لاستیک بازیافتی جای مهمی در صنعت لاستیک ندارد و بیشتر برای استفاده دوباره در موارد مصرفی خاص بکار می رود. از این رو شاید بتوان گفت که مهمترین انگیزه برای انجام این پژوهش، سرمایه گذاری و کاربرد لاستیک بازیافتی برای حل مسایل و مشکلات زیست محیطی است.در این کار پژوهشی، جایگزینی لاستیک بازیافتی برای BR, SBR, NR و دوده در فرمولبندی آمیزه های آج تایرهای روکش شده سواری و باری بررسی شده است و با تغییرات انجام شده خواص کاربردی متعادل و مطلوبی برای استفاده در ساخت قطعاتی که مصرف عمده آنها در حالت ایستاست، بدست آمده است.

استفاده از نخهای پیوسته با ویژگیهای منحصر به فرد در فرایندهای شکل دهی کامپوزیتها مانند رشته پیچی و پولتروژن روز به روز در حال افزایش است. در این پژوهش، از نخ شیشه به علت داشتن مدول و استحکام کششی زیاد به عنوان تقویت کننده مرکزی و از نخ پلی استر سیر شده با ساختارهای مختلف به دلیل داشتن ازدیاد طول و چقرمگی زیاد به عنوان پوسته روی نخ شیشه، به شکل نخ مغزه - تاب، استفاده شد. نخهای هیبریدی تهیه شده به شکل پارچه های تک جهتی در سه لایه با رزین پلی استر سیر نشده آغشته و از سیستم پخت سرد برای ساخت قطعات کامپوزیتی استفاده شد. اثر میزان پوشش دهی و همچنین اثر ساختار نخ پلی استر بر خواص فیزیکی و مکانیکی کامپوزیتهای تهیه شده مورد مطالعه قرار گرفت. با انجام آزمونهای مختلف، خواص فیزیکی و مکانیکی قطعات در دو جهت موازی و عمود بر الیاف معین شد. نتایج بدست آمده و بررسیهای میکروسکوپی نشان می دهند که کامپوزیتهای هیبریدی تقویت شده با نخ شیشه پوشش یافته با نخ پلی استر ریسیده در مقایسه با کامپوزیتهای دیگر از خواص مکانیکی، جذب انرژی در اثر کشش و استحکام ضربه ای بمراتب بهتری برخوردارند و کامپوزیتهای هیبریدی که از نخهای پوششی با 400 تاب در متر ساخته شده اند، خواص مکانیکی بهتری نسبت به سایر نخهای پوششی دارند. در نتیجه وجود تاب، نوع ساختار و جنس نخهای پوششی می تواند بر تغییر نحوه شکست نمونه های کامپوزیتی از حالت مخرب به حالت کنترل شده موثر باشد.

از میان پلیمرهای زیست سازگار، الاستومرپلی دی متیل سیلوکسان، به دلیل خواص برجسته کاربردهای فراوان دارد. در این پژوهش، برای ساخت واشر حلقه ای سیلیکونی بکار رفته در دیالیزگر خون از آلیاژ دو نوع لاستیک سیلیکون با سختی 40 و 70 شور A و به نسبت 35 و 65 phr و عامل پخت دی کومیل پروکسید با مقادیر 0.4، 0.6، 0.8، 1 و  1.2phrاستفاده شد. اثر مقدار عامل پخت و در نتیجه مقدار چگالی پیوندهای عرضی بر استحکام کششی، سختی، مانایی فشاری و ازدیاد طول تا پارگی نمونه ها پس از پخت اولیه و پس پخت بررسی شد. همچنین، روی نمونه ها قبل و بعد از پس پخت آزمونهای گرما وزنی و تجزیه گرمایی دینامیکی - مکانیکی بعمل آمد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که با افزایش مقدار عامل پخت، خواص فیزیکی و مکانیکی از یک نقطه بهینه مربوط به نمونه پخت شده با 0.8 phr عامل پخت می گذرد. در ضمن، پس پخت در تمام نمونه ها موجب بهبود خواص می گردد. در نهایت بعد از پس پخت چسبندگی پلاکت روی نمونه ها مورد مطالعه قرار گرفت و تعداد پلاکتهای چسبیده به سطح نمونه ها به روش لاکتات دی هیدروژناز اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد که با افزایش بیش از 0.8 phr عامل پخت، چسبندگی پلاکت به میزان قابل توجهی افزایش می یابد.

رزینهای اپوکسی به علت چسبندگی عالی، چقرمگی و عایق بودن و خواص شیمیایی و فیزیکی خوب کاربردهای فراوانی در صنایع گوناگون دارند. در این پژوهش، از واکنش پلیمر شدن اپی کلروهیدرین و بیس فنول A با نسبت مولی 12 به 1 در مجاورت کاتالیزور سود رزین اپوکسی مایع با توزیع وزن مولکولی باریک سنتز شد. رزین حاصل، که به رنگ زرد روشن بود، به کمک روشهای DSC, HNMR, IR و GPC شناسایی واکی والان اپوکسی و محتوای کلر آن به وسیله تجزیه شیمیایی معین شد. برای بالا بردن خلوص محصول نحوه اضافه کردن سود و سیستم واکنش تغییر داده شد و در نهایت با اضافه کردن سود به شکل محلول 40 درصد وزنی و تقطیر همزمان اپی کلروهیدرین در واکنش و جدا کردن آب از آن، محصولی با محتوای اپوکسی 0.52 اکی والان به 100g و محتوای کلر 0.25 درصد بدست آمد. گرانروی محصول در دماهای مختلف اندازه گیری و از روش TLC برای مطالعه اجزای تشکیل دهنده رزین اپوکسی مایع استفاده شد.