مجله انجمن آنستزیولوژی و مراقبت های ویژه ایران
سال:1387 | دوره:30 | شماره:62 |تعداد مقالات:13

مقدمه: متادون به عنوان داروی اصلی در ترک اعتیاد به روش MMT استفاده می شود. از عوارض متادون افزایش فاصله QTc و گاها ایجاد ریتم تورساد دی پونت می باشد. با توجه به استفاده فراوان از متادون و احتمال استفاده از دیگر داروهای افزایش دهنده فاصله QTc در زمان ترک اعتیاد و نیزمشخص نبودن دقیق مقدار متادونی که باعث افزایش فاصله QTc می شود بررسی مقایسه ای اثر مقادیر مختلف متادون بر روی فاصله QTc در معتادان تحت درمان با متادون انجام گرفت.روش کار: مطالعه به صورت بالینی بر روی 90 نفر از معتادان تحت درمان با متادون در بخشهای ترک اعتیاد بیمارستان نور و حضرت علی اصغر (ع) و کلینیک قائدی انجام گرفت. بیماران بر اساس میزان متادون دریافتی به سه گروه 30 نفری (59-0، 109-60 و 150-110 میلی گرم در روز) تقسیم شدند. از بیماران قبل و بعداز شروع درمان با متادون نوار الکتروکاردیوگرام گرفته و فاصله QTc محاسبه گردید. سپس نتایج بر اساس آزمون آنالیز واریانس بررسی شدند.نتیجه: اختلاف معنی داری بین میانگین فاصله QTc در هر سه گروه قبل و بعد از درمان با متادون وجود داشت. در هیچ یک از گروهها اختلال ریتم تورساد مشاهده نگردید.بحث: متادون تا مقدار 150 میلی گرم در روز اگر چه که باعث افزایش فاصله QTc گردید اما آریتمی تورساد دی پونت مشاهده نشد. شاید بتوان گفت در صورتی که معتادان دارای ریسک فاکتورهای افزایش فاصله  QTcنباشند و در زمان ترک نیز داروهای افزایش دهنده فاصله QTc مصرف نکنند مصرف متادون تا 150 میلی گرم برای ترک اعتیاد آنها مشکلی را ایجاد نمی کند.

سابقه هدف: امروزه توجه بیشتری برای انجام بیحسی نخاعی در اعمال جراحی سزارین بعمل می آید. اهمیت بیحسی نخاعی نسبت به روش های دیگر به لحاظ عوارض کمتر، سرعت و سهولت انجام کار، رضایت بیمار، شروع زوداثر بیحسی جهت انجام عمل جراحی و کاهش میزان خونریزی حین عمل آشکار می باشد.مواد و روش ها: بمنظور ارزیابی تاثیر داروی لیدوکائین 5 درصد و بوپیواکائین 0.5 درصد داخل نخاعی بر روی تغییرات همودینامیک قلبی - عروقی همچنین عوارض دیگر این داروها در اعمال جراحی سزارین بدنبال بیحسی داخل نخاعی در 80 بیمار (محدوده سنی 38-21 ساله و کلاس فیزیکی (ASA I که در دو گروه 40 نفری تقسیم شدند انجام گردید. این مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی صورت پذیرفت. دو گروه با استفاده از تست های اسکوار و آزمون تی مورد مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: در مجموع 80 بیمار مورد مطالعه ما با میانگین سنی در گروه لیدوکائین و بوپیواکائین به ترتیب برابر 28±4 و27.8±4.6  بود. هر دو گروه از نظر خصوصیات سن، وزن، قد مشابه بودند (P- value>0.05) مقایسه روند تغییر فشارخون سیستولی و دیاستولی در دقیقه های متوالی نسبت به میزان پایه در هر دو گروه یکسان بوده است. اختلاف معنی داری بین دو گروه از نظر متغیرهای همودینامیک قلبی - عروقی مشاهده نگردید.  (P-value >0.05)نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که تغییرات همودینامیک بدنبال بیحسی داخل نخاعی در اعمال جراحی سزارین با استفاده از داروی لیدوکائین و بوپیواکائین تفاوت زیادی نسبت به یکدیگر نداشته اند. کاربرد بوپیواکائین در بیحسی داخل نخاعی جهت اعمال جراحی سزارین بدلیل اقامت بیشتر مادر در اتاق ریکاوری و تاخیر در شروع تغذیه با شیر مادر می تواند در ارتباط مادر- نوزاد و شیردهی اختلال ایجاد نماید.

زمینه و هدف:شیورینگ یا لرز بعد از عمل از مشکلات شایع بعد از بیهوشی عمومی بوده و می تواند سبب عوارض متعددی مثل تاخیر در بیداری از بیهوشی مشکلات قلبی و سایر مشکلات شود.برای پیشگیری و درمان لرز بعد از عمل از روشها و داروهای مختلفی استفاده شده است. در مطالعه حاضر تاثیر تجویز قبل از بیهوشی اندانسترون و پتدین نسبت به دارونما در بروز لرز بعد از عمل جراحی مورد مقایسه قرار گرفته است.روش کار: در این مطالعه دو سوکور 90 بیمار داوطلب اعمال جراحی زنان بصورت تصادفی بلوک بندی شده در سه گروه تقسیم شدند . در گروه اول برای بیماران 4 میلی گرم اندانسترون، در گروه دوم  0.4میلی گرم/کیلوگرم پتدین و در گروه سوم یا کنترل 2 سی سی سرم سالن نرمال بلافاصله قبل از القای بیهوشی تزریق و بیهوشی بیماران بصورت یکسان برقرار گردید. دمای مرکزی، دمای پوستی، فشار خون سیستولیک، دیاستولیک و ضربان قلب بیماران قبل از شروع بیهوشی و در طول بیهوشی و ریکاوری اندازه گیری و ثبت شده،همچنین میزان بروز لرز تهوع و استفراغ بعد از عمل، در ریکاوری توسط پرستار مسوول ریکاوری بررسی و ثبت گردید.یافته ها: لرز بعد از عمل یا شیورینگ در 13.3% (4 نفر) از گروه اندانسترون و 20% (6 نفر) از گروه پتدین مشاهده گردید که بطور معنی داری نسبت به گروه کنترل که 50% (15نفر) از بیماران دچار لرز شدند کاهش نشان می داد (p<0.05). افت درجه حرارت مرکزی و پوستی درطی مراحل بیهوشی و ریکاوری در هر سه گروه مشاهده شد و تفاوت معنی داری با هم نداشت(p>0.05) . تغییرات فشار خون سیتولیک، دیاستولیک و ضربان قلب نیز در سه گروه با هم تفاوت معنی دارینداشت. (p>0.05) میزان بروز تهوع در هر سه گروه یکسان بود 10% (3 نفر در هر گروه)، ولی استفراغ در گروه پتدین در 6.7% (2 نفر) و در گروه کنترل در 3.3 (یک نفر) مشاهده شد، هیچکدام از بیماران گروه اندانسترون دچار استفراغ نشدند.نتیجه گیری: تجویز چهار میلی گرم انداسترون قبل از شروع بیهوشی تاثیر قابل توجهی در کاهش میزان بروز لرز بعد از عمل داشته و با توجه به ثبات همودینامیک و اثرات این دارو و کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل می تواند در اعمال جراحی سرپایی مخصوصا در افراد با مشکلات قلبی مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: هدف این مطالعه ارزیابی میزان شیوع موارد غیرطبیعی در تستهای بیماریابی قبل از عمل جراحی و لزوم انجام این تستها است.روش بررسی: این مطالعه توصیفی بر روی 1220 بیمار که در بخش جراحی بیمارستان طالقانی طی سال 1384 کاندید عمل جراحی الکتیو بودند، انجام گرفت. ارزیابیهای قبل عمل شامل عکس ساده قفسه سینه، شمارش گلبولهای سفید، هموگلوبین، نیتروژن اوره خون، کراتینین، سدیم، پتاسیم و گلوکز خون و آنالیز ادرار به صورت موارد طبیعی و غیرطبیعی دسته بندی شدند.یافته ها: از 10980 تست انجام شده، موارد غیرطبیعی شامل%9.6  عکس قفسه سینه،%1.3  شمارش گلبولهای سفید، %3.5 نیتروژن اوره خون، %2.4 کراتینین، %8.4 گلوکز خون، %0.2 سدیم، %0.3 پتاسیم و %10.3 آنالیز ادرار بود. موارد غیرطبیعی هموگلوبین در 11.5% زنان و 4% مردان دیده شد. موارد غیرطبیعی با افزایش سن افزایش یافته، بطوری که در افراد بالای 50 سال 18% و 7.7% تست های گلوکز خون و هموگلوبین (در مردان)، در افراد بالای 60 سال 23.7% و 14.4% تست های نیتروژن اوره خون و کراتینین، در افراد بالای 70 سال 0.2% و 0.3% تست های سدیم و پتاسیم، و در افراد بالای 80 سال 70.8% و 4.1% تست های عکس قفسه سینه و شمارش گلبولهای سفید غیرطبیعی بودند. موارد غیرطبیعی هموگلوبین در تمام گروههای سنی زنان دیده شد. هزینه تست ها حدود 46 میلیون ریال برای این 10980 تست طی یک سال بوده است.نتیجه گیری: تست های ارزیابی قبل از عمل باید بر اساس علایم و نشانه ها یا شرح حال و معاینه درخواست شوند. با توجه به یافته های این مطالعه بجای استفاده از تست های روتین، از تست های انتخابی که بر اساس هم سن و هم شرح حال و معاینه تنظیم شده باشند، می توان استفاده نمود. با این روش می توان هم تعداد تست های پاراکلینیک غیرضروری را کاهش داد و هم از هزینه گران آنها کاست.

سابقه و هدف: در هنگام القا بیهوشی عمومی معمولا از یک نوع مخدر تزریقی سریع و کوتاه اثر برای مهار درد ناشی از لوله گذاری نای استفاده می شود در این مطالعته اثرات فنتانیل، آلفنتانیل، سوفنتانیل و رمی فنتانیل روی تغییر فشار خون شریانی و تعداد ضربان قلب بدنبال القا بیهوشی و لوله گذاری نای در کودکان 6-1 سال مقایسه شده است.مواد و روشها: 80 کودک 6-1 ساله کاندید اعمال جراحی انتخابی در یک کار آزمایی بالینی تصادفی دو سویه کور وارد مطالعه شدند. بیماران در چهار گروه فنتانیل (1 میکروگرم/کیلوگرم)، آلفنتانیل (10 میکروگرم/کیلوگرم)، سوفنتانیل (0.1 میکروگرم/کیلوگرم) و رمی فنتانیل (1 میکروگرم/کیلوگرم) قرار گرفتند. متغیرهای همودینامیک قبل از القا بیهوشی اندازه گیری شدند، القا بیهوشی عمومی و لوله گذاری نای انجام شدند و مجددا متغیرهای همودینامیک 1 دقیقه پس از آن ثبت شدند.یافته ها: تغییرات فشار خون سیستولی بین چهار گروه تفاوت معنی دار داشت .(p=0.006) در گروه فنتانیل کمترین درصد تغییر و در گروه سوفنتانیل بیشترین درصد تغییر مشاهده شد. تغییرات فشار خون دیاستولی نیز بین چهار گروه از نظر آماری متفاوت و معنی دار بود .(p=0.013) گروه فنتانیل، کمترین تغییر و گروه سوفنتانیل بیشترین تغییر را داشتند. تغییرات ضربان قلب بین چهار گروه تفاوت معنی دار نداشت (p=0.153)، ولی فنتانیل کمترین و آلفنتانیل بیشترین درص تغییر ضربان قلب را به همراه داشتند. در هیچ یک از بیماران برادیکاردی نیاز به درمان مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های فوق در ضمن لوله گذاری نای در کودکان 6-1 سال، فنتانیل با دوز (1 میکروگرم/کیلوگرم) کمترین تغییرات همودینامیک را در بیمار به دنبال دارد.

مقدمه: امروزه علیرغم تلاش جامعه پزشکی و نیز پیشرفت تکنولوژی درمان، میزان شکایات بیماران از کادر معالج رو به افزایش نهاده است. شکایت از تیم بیهوشی نیز به دلایل مختلف مانند افزایش تعداد اعمال جراحی از این قاعده مستثنی نمی باشد، هدف از انجام این مطالعه شناسایی علل و عوامل موثر در بروز آسیب های منجر به قصور بیهوشی می باشد.مواد و روشها: این مطالعه توصیفی مقطعی بوده و پرونده های مطرح شده در کمیسیون پزشکی قانونی و سازمان نظام پزشکی شهرستان اصفهان (مراجع کارشناسی رسیدگی کننده به دعاوی قصور پزشکی) از سال 1379 تا 1383 مورد بررسی قرار گرفته و اطلاعات مربوط به شکایت از تیم بیهوشی جمع آوری گردید.نتایج: تعداد 31 عدد پرونده مربوط به شکایت از رشته بیهوشی مورد بررسی قرار گرفت که روش بیهوشی استفاده شده در25 مورد (86%) بیهوشی عمومی و در 5 مورد موضعی بوده است. در 27 مورد (87%) عمل جراحی اکتیو بوده و بیشترین اعمال جراحی نیز مربوط به رشته زنان و زایمان می باشد. در23 مورد (77%) نتیجه زیانبار مرگ بیماربوده است که در 10 مورد (46%) اتوپسی انجام شده و در 16 مورد (52%) مکانیسم آسیب دپرسیون سیستم تنفسی بوده است. رای نهایی صادره در 12 مورد (39%) برعلیه کادر بیهوشی (قصور) صادر شده که در تمامی این موارد متخصص بیهوشی نیز مقصر اعلام شده است.بحث: با توجه به شرایط خاص بیمار در اتاق عمل، قصور و کوتاهی توسط کادر بیهوشی می تواند منجر به مرگ بیمار شود که این مساله می تواند منجر به آشفته شدن و تحریک اذهان عمومی و سیستم قضایی شود. لذا ویزیت قبل از عمل بیماران توسط متخصص بیهوشی، انجام آزمایشات و مشاوره لازم، دقت در تعیین روش بیهوشی بویژه در اعمال جراحی الکتیو، توجه ویژه به سیستم تنفس بیمار حین عمل جراحی و بیهوشی و در ریکاوری و بخش و در صورت فوت بیمار تاکید بر انجام اتوپسی نقش بسزایی در کاهش خطاهای حین بیهوشی و آسیب یا مرگ بیماران و تعیین مقصر دارد.

سابقه و هدف: لوله گذاری داخل تراشه حین لارنگوسکوپی مستقیم بدلیل تحریک دردناک و فعال شدن سیستم عصبی سمپاتیک، باعث افزایش ضربان قلب و فشار خون می شود و خطر ایسکمی میوکارد و نارسایی قلبی و حتی خونریزی مغزی در بیماران بدحال را بدنبال دارد. روشهای مختلف دارویی و غیر دارویی با تداخل در مسیرهای ایجاد درد، جهت کاهش این پاسخهای همودینامیک مورد استفاده قرار گرفته اند. در تعدادی از مطالعات انجام شده نتیجه گیری شده که دعا درمانی می تواند به عنوان یک روش درمانی مفید جهت کاهش آلام بیماریها در نظر گرفته شود. دعا در واقع عملکرد روحانی است که با متوجه کردن ذهن و قلب به سوی ذات اقدس پروردگار و پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) انجام می شود. در این مطالعه تاثیر فرستادن صلوات قبل از القا بیهوشی برتغییرات همودینامیک بیماران حین لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل تراشه مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها: این مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی در 200 بیمار در محدوده سنی 65-18 سال با کلاس فیزیکی منطبق با انجمن بیهوشی آمریکا 1 و 2 که بطور تصادفی در دو گروه 100 نفری تقسیم شده بودند صورت گرفت در گروه مورد از بیماران خواسته می شد که بلافاصله قبل از القا بیهوشی 5 عدد صلوات بر حضرت محمد (ص) و آل محمد (ص) بفرستند و در گروه شاهد بدون انجام این کار بطور یکسان با گروه مورد، تحت القا بیهوشی عمومی قرار می گرفتند سپس فشار خونهای شریانی و ضربان قلب و اندکس فشار - ضربان بطور غیرتهاجمی، قبل از القا، بیهوشی (اندازه گیری پایه) و تا 9 دقیقه بعد از لوله گذاری اندازه گیری شدند.یافته ها: میزان افزایش ضربان قلب و فشار خونهای شریانی و اندکس فشار - ضربان در گروه مورد کمتر از گروه شاهد بود (P<0.05) و زمان برگشت ضربان قلب و فشار خونهای شریانی واندکس فشار - ضربان به مقادیر قبل از تحریک نیز در گروه مورد سریعتر رخ داد (P<0.05).نتیجه گیری :ایجاد آرامش روحی و روانی از طریق فرستادن صلوات بر ائمه اطهار (ع) قبل از القا بیهوشی باعث تعدیل تغییرات همودینامیک ناشی لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل تراشه می شود.

گلودرد یکی از مشکلات بعد از خارج کردن لوله تراشه است که گاهی تا چند روز پس از عمل بطول می انجامد. بیهوشی عمومی با لوله گذاری تراشه متداولترین روش بیهوشی در ایران است، تعداد کثیری از افرادی که مورد عمل جراحی قرار می گیرند از این درد رنج می برند. تحقیقات نشان داده دگزامتازون برای مقابله با سایر عوارض ناشی از لوله گذاری و بیهوشی نظیر استریدور و یا تهوع و استفراغ پس از عمل تاثیرات مثبتی داشته است. هدف این پژوهش استفاده از دگزا متازون وریدی برای پیشگیری از گلو درد بعد از خارج کردن لوله تراشه است.روش بررسی: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی است و نمونه های آن 180 بیمار می باشند که بطور الکتیو مورد عمل جراحی، تحت بیهوشی عمومی با لوله گذاری تراشه قرار گرفته اند. بیماران واجد شرایط به روش تصادفی ساده در دو گروه 90 نفری مورد بررسی قرار گرفته اند. تنها به یک گروه قبل از خارج کردن لوله تراشه، دگزامتازون وریدی با دوز 0.1 میلی گرم/کیلوگرم تزریق شد. دو ساعت بعد از هر دو گروه در مورد وضعیت گلوی آنها سوال شد و نتایج در پرسشنامه ها منعکس گردید.یافته ها: پس از خارج کردن لوله تراشه درصد گلو درد،درگروه تزریق 22.2% (20 از 90) و بدون تزریق 78.9% (71 از 90) بوده که نشان دهنده تاثیر بالای تزریق دگزا متازون است و می تواند عامل پیشگیری کننده گلودرد محسوب شود (p<0.001). شانس گلودرد در زنان و مردان یکسان و در دو جنس می تواند احتمال گلو درد را کاهش دهد. در رابطه با سن،میزان بروز گلو درد در گروه سنی زیر 30 سال بیش از سنین بالاتر بوده که نشان دهنده ارتباط بین گلو درد و سن است (p<0.001). بیماران دردوگروه (تزریق و بدون تزریق) از نظر سنی توزیع یکسان داشته اند. تزریق در هر سه گروه سنی کاهش گلو درد را نشان داده است. (p<0.001)نتیجه گیری: تزریق وریدی دگزا متازون عامل پیشگیری کننده از گلودرد پس از خارج کردن لوله تراشه است.

تریکوبزوار یک توده موی بلعیده شده است که در دستگاه گوارش تجمع و گاها انسداد ایجاد می کند. تا کنون از آندوسکوپی برای خارج کردن بزوار استفاده می شده است. این کار دارای عوارضی است. یکی از این عوارض تهدید کننده حیات که به ندرت دیده می شود انسداد راه هوایی فوقانی است که ما در این گزارش، یک دختر 17 ساله را معرفی می کنیم که ضمن آندوسکوپی برای خارج کردن تریکوبزوار، حجم بزرگی از توده در مسیر راه هوایی فوقانی گیر افتاده و موجب انسداد راه هوایی و ارست تنفسی و کلاپس قلبی عروقی شد و انسداد راه هوایی فوقانی بیمار در اطاق عمل، تحت بیهوشی عمومی و با ازوفاگوسکوپ سخت برطرف شد و روز بعد، بیمار با حال عمومی خوب به منظور ادامه درمان به بخش داخلی منتقل شد.