زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1397 | دوره:21 | شماره:10 |تعداد مقالات:16

مقدمه: در افراد کاندیدای سزارین با سابقه سزارین قبلی، احتمال چسبندگی داخل شکمی بیش از افراد بدون سابقه سزارین می باشد و این امر می تواند موجب افزایش طول مدت جراحی، خونریزی حین عمل، عوارض مادری و جنینی و نیاز به کمک گرفتن از جراحان دیگر شود، لذا مطالعه حاضر با هدف استفاده از مشخصات اسکار شکمی جهت پیش بینی و آمادگی برای مقابله با چسبندگی های داخل شکمی انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی آینده نگر در سال 1395 بر روی 109 زن با حاملگی ترم و سابقه سزارین و کاندیدای سزارین مجدد در بیمارستان آیت الله طالقانی تهران انجام شد. برای هر بیمار فرم اطلاعاتی شامل خصوصیات فردی، شاخص توده بدنی، خصوصیات اسکار شکم و شدت چسبندگی حین عمل ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های آماری من ویتنی، کای دو و دقیق فیشر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از 109 زن مورد مطالعه، 73 نفر (97/66%) فاقد چسبندگی و 36 نفر (02/32%) دارای چسبندگی بودند که از میان آنها، 17 نفر (60/15%) چسبندگی متراکم و رگ دار یا لگن منجمد داشتند. بر اساس نتایج مطالعه، دو گروه افراد با چسبندگی نازک یا فاقد چسبندگی و افراد با لگن منجمد یا چسبندگی متراکم از نظر مسطح و غیر مسطح بودن اسکار (042/0=p)، ارتفاع اسکار (005/0=p) و فرورفته و غیرفرو رفته بودن اسکار (004/0=p) با هم تفاوت معنی داری داشتند. نتیجه گیری: اسکار شکمی فرورفته در زنان با سابقه سزارین قبلی، با میزان و شدت چسبندگی ارتباط دارد (05/0>p).

مقدمه: دیابت بارداری، از اختلالات مهم زنان در سن بارداری بالای 24 هفته می باشد. شناخت عوامل مرتبط با آن می تواند نقش مهمی در بهبود شرایط زنان باردار ایفا کند، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین سطح سرمی ویتامین D و دیابت بارداری در مراجعین به بیمارستان امام حسین (ع) تهران انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1395 بر روی 164 زن باردار مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین (ع) تهران انجام شد. از بیماران تست های غربالگری دیابت بارداری با استفاده از چالش گلوکز خوراکی 50 گرم و سپس تست تحمل قند 3 ساعته انجام شد. افراد دارای معیارهای دیابت بارداری در گروه مورد و افراد فاقد این معیارها، در گروه شاهد قرار گرفتند. سپس نمونه خون جهت تعیین سطح سرمی ویتامین D اخذ و میزان آن بین دو گروه مورد و شاهد مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های کای اسکوئر و تی مستقل انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سطح سرمی ویتامین D در گروه مورد 3/13± 2/24 و در گروه شاهد 19± 4/29 بود که بر اساس نتایج آزمون تی مستقل، اختلاف آماری معناداری بین دو گروه وجود داشت (042/0=p). همچنین بر اساس منحنی ROC، مقدار ویتامین D با نقطه برش 20، دارای حساسیت 53% و ویژگی 45% بود. بر اساس نتایج این مطالعه، زنان باردار دچار کمبود ویتامین D تا 2 برابر بیشتر در معرض خطر ابتلاء به دیابت بارداری هستند. نتیجه گیری: سطح سرمی پایین ویتامین D یک عامل خطر مستقل برای ابتلاء به دیابت بارداری محسوب می شود.

مقدمه: تمرینات ورزشی می تواند با جلوگیری از افزایش بی رویه وزن طی بارداری، تضمین کننده سلامت مادر در حین بارداری و پس از آن باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه تأثیر 12 هفته تمرین هوازی در نوبت های صبح و عصر بر ترکیب بدنی زنان باردار تا 2 ماه پس از زایمان انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی در سال 1396 بر روی 90 زن باردار با سن بارداری 25-24 هفته در مشهد انجام شد. شرکت کنندگان در سه گروه تمرین هوازی صبح (29 نفر)، تمرین هوازی عصر (26 نفر) و گروه کنترل (27 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی شامل 12 هفته سه جلسه ای و مدت هر جلسه 55-35 دقیقه و شامل راه رفتن تداومی بود. شدت تمرین 60% ضربان قلب ذخیره بیشینه در جلسات ابتدایی بود که به 45% در جلسات پایانی کاهش یافت. پارامترهای درصد چربی بدن و شاخص توده بدنی مادر در ابتدا و انتهای پژوهش تعیین شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه20) و آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، تی زوجی و آنووا انجام گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: 12 هفته تمرین هوازی بر میانگین چربی بدن شرکت کنندگان تأثیر معناداری داشت (020/0=p)، ولی بین تمرین صبح و عصر تفاوت معناداری وجود نداشت (422/0=p). تمرین هوازی منتخب بر میانگین شاخص توده بدنی شرکت کنندگان تأثیر معناداری داشت (022/0=p)، ولی بین تمرین صبح و عصر تفاوت معناداری وجود نداشت (293/0=p). نتیجه گیری: پروتکل تمرینات هوازی، از افزایش بیش از حد چربی بدن زنان باردار جلوگیری نموده و موجب می شود زنان باردار در حین بارداری، وزن گیری مطلوب تری داشته باشند.

مقدمه: زایمان زودرس و عود آن، تبعات درازمدتی برای خانواده ها و جوامع دارد، بنابراین ارزیابی عوامل اپیدمیولوژیک و زیست محیطی برای تشخیص زنان در معرض خطر زایمان زودرس، حائز اهمیت است. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع عود زایمان زودرس و عوامل مرتبط با آن انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 94-1393 بر روی 3763 زن باردار مراجعه کننده به زایشگاه شهید مصطفی خمینی (ره) شهر ایلام انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته و شامل 37 سؤال بود که اطلاعات مربوط به متغیرهای فردی، تاریخچه مامایی و طبی مادری و متغیرهای جنینی (سن حاملگی، تعداد زایمان های قبلی، وزن تولد، آپگار، مرگ پری ناتال، ناهنجاری مادر زادی، سابقه زایمان زودرس قبلی، پرزانتاسیون، اختلالات جفت، سابقه سقط، سابقه فشارخون، دیابت در بارداری، سابقه ضربه و جراحی، اختلالات ساختمانی رحم و سرویکس، پارگی زودرس کیسه آب) جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمون های آماری کای اسکوئر و تی تست انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: از مجموع 350 مورد زایمان زودرس، 289 نفر (6/82%) سابقه زایمان زودرس نداشتند و 61 نفر (4/17%) دارای سابقه زایمان زودرس قبلی بودند. بیشترین عود زایمان زودرس در سنین 40-31 سالگی یافت شد. بین سن، سطح تحصیلات، پاریته، عفونت تناسلی، عفونت ادراری، سابقه جراحی، دیابت، مرگ جنین، ناهنجارهای جنینی و عود زایمان زودرس ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد (05/0>p). نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن شیوع عود زایمان زودرس در زنانی که سابقه زایمان زودرس دارند، می توان با افزایش مراقبت های بالینی و یافتن عوامل مؤثر در زایمان زودرس، از عود آن پیشگیری کرد و از شیوع عود زایمان زودرس کاست.

مقدمه: خونریزی بعد از زایمان، یکی از سه علت مهم عوارض و مرگ و میر مادری به خصوص در کشورهای در حال توسعه می باشد. تاکنون بررسی های متنوعی در رابطه با تأثیر داروهای شیمیایی و گیاهی بر کاهش خونریزی بعد از زایمان انجام شده است. با توجه به اهمیت کنترل خونریزی پس از زایمان در زندگی مادر و کودک، مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر پودر هسته انگور بر کاهش خونریزی بعد از زایمان انجام گرفت. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهد دار تصادفی شده در سال 1395 بر روی 120 نفر زن باردار مراجعه کننده به زایشگاه بیمارستان ولی عصر (عج) شهر بیرجند جهت انجام زایمان طبیعی انجام شد. افراد به طور تصادفی به چهار گروه 30 نفره تقسیم شدند که 3 گروه دریافت کننده پودر هسته انگور در دوزهای 50، 100 و 150 میلی گرم و یک گروه دارونما بودند. کپسول ها پس از خروج جفت همراه با یک لیوان آب گرم توسط مادر مصرف گردید. سپس حجم خونریزی مادر طی 24 ساعت بعد از زایمان اندازه گیری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، تست تعقیبی توکی و بونفرونی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: در چهار گروه مورد مطالعه حجم خونریزی از ساعت اول تا ساعت سوم کاهش آماری معناداری را نشان داد (001/0>p). در ساعت اول، دوم و سوم بعد از مداخله بالاترین حجم خونریزی در گروه شاهد و کمترین حجم خونریزی در گروه مداخله 100 میلی گرم هسته انگور مشاهده شد. در گروه شاهد بالاترین میزان حجم خونریزی 24 ساعته و در گروه 150 میلی گرم کمترین حجم خونریزی مشاهده گردید که اختلاف آماری معنی داری در میانگین حجم خونریزی 24 ساعته در 4 گروه مورد مطالعه مشاهده شد و میانگین حجم خونریزی نیز در تمام گروه ها با گروه شاهد معنی دار بود (001/0>p). نتیجه گیری: پودر هسته انگور برای جلوگیری از خونریزی پس از زایمان ایمن و مؤثر است و برای استفاده در مرحله سوم زایمان توصیه می شود.

مقدمه: درد زایمان به عنوان یک عامل استرس زا، روش های مقابله ای ویژه خود را می طلبد. یکی از این روش ها که ممکن است در مقابله با درد زایمان مؤثر باشد، طب فشاری است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه فشار در نقاط مثانه ای-GV20 و کیسه صفرا-GV20 بر توانایی مقابله با درد زایمان در زنان نخست زا انجام گرفت. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سور در سال 1396 بر روی 158 زن نخست زای مراجعه کننده به بیمارستان ام-البنین (س) مشهد انجام گرفت. افراد در سه گروه طب فشاری نقاط مثانه ای (BL5، BL8، BL9) وGV20 (مداخله 1)، کیسه صفرا (GB8، GB16، GB17، GB18) و GV20 (مداخله 2) و کنترل قرار گرفتند. در فاز فعال مرحله اول زایمان در گروه مداخله 1، 5 سیکل فشار 4 دقیقه ای و در گروه مداخله 2، 4 سیکل فشار 5 دقیقه ای و در مرحله دوم زایمان نیز 1 سیکل فشار بر نقاط مذکور در هر دو گروه اعمال شد. گروه کنترل نیز مراقبت های معمول را دریافت نمودند. توانایی مقابله با درد زایمان با استفاده از پرسشنامه مشاهده ای رفتار مقابله ای با درد زایمان قبل از مداخله و سپس هر 30 دقیقه تا اتمام مرحله دوم زایمان اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS(نسخه 25) و آزمون های دقیق فیشر، آنالیز واریانس یک طرفه، توکی و ناپارامتری کروسکال والیس، دان با تصحیح بونفرونی و فریدمن انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمره توانایی مقابله با درد در مرحله اول و دوم زایمان به ترتیب در گروه مداخله 1 (9/1± 5/16، 0/2± 4/17) و مداخله 2 (1/2± 9/16، 2/2± 8/16) نسبت به گروه کنترل (7/2± 0/12، 4/2± 4/10) اختلاف آماری معنی داری داشت (05/0>p)، اما بین دو گروه مداخله اختلاف آماری وجود نداشت (05/0

مقدمه: چاقی و اضافه وزن با بسیاری از بیماری ها ارتباط دارند. اثرات تمرین منظم یا کلرلا نیز هر یک به طور مجزا بر کنترل بیماری ها تأیید شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تمرینات هوازی همراه با مکمل یاری کلرلا بر مقاومت به انسولین و سطح سرمی گرلین زنان چاق غیر فعال انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور در سال 1396 بر روی 32 زن چاق در شهرستان محلات انجام شد. افراد به طور تصادفی و مساوی در چهار گروه تمرین، مکمل کلرلا، تمرین+ مکمل و کنترل قرار گرفتند. مداخلات به مدت هشت هفته انجام شد. مصرف کلرلا، روزانه چهار عدد به شکل قرص مکمل 300 میلی گرمی بود. برنامه تمرینی شامل دویدن روی نوارگردان با 65% ضربان قلب بیشینه به مدت 16 دقیقه در هفته اول بود که در هفته هشتم به 30 دقیقه با 80% ضربان قلب بیشینه رسید. دو روز قبل و بعد از پایان مداخلات، به منظور اندازه گیری گرلین، گلوکز، انسولین و مقاومت انسولین، از هر چهار گروه در وضعیت 12 ساعت ناشتایی نمونه خونی اخذ گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه گیری مکرر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین تنها در دو گروه تمرین+کلرلا و تمرین در مقایسه با دو گروه دیگر به طور معناداری کاهش یافت (05/0>p)، اما بین دو گروه تفاوت معنی دار نبود. میزان و الگوی تغییرات گرلین سرم در چهار گروه تفاوت معناداری نداشت (05/0

مقدمه: عملکرد جنسی طبیعی بخشی از سلامت جنسی و روانی زنان محسوب می شود. روغن عنصل در طب سنتی، جزء روغن های گرم محسوب و باعث اتساع عروق ناحیه دستگاه ژنیتال می شود و با افزایش جریان خون باعث تحریک پذیری جنسی می گردد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر روغن عنصل بر روی عملکرد جنسی زنان سنین باروری انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور در سال 96-1395 بر روی 60 زن 45-15 ساله مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان قائم (عج) که از عملکرد جنسی خود رضایت نداشتند، انجام شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه روغن عنصل و دارونما قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده پژوهش، پرسشنامه عملکرد جنسی زنان (FSFI) بود. فعالیت جنسی زنان قبل و بعد از مداخله مورد سنجش و میانگین نمرات حیطه عملکرد جنسی و ابعاد آن در گروه ها بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون های تی مستقل، کای دو و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمره عملکرد جنسی و ابعاد آن قبل از مداخله بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت (273/0=p)، ولی پس از 4 هفته، تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده شد و روغن عنصل نسبت به دارونما سبب بهبود عملکرد جنسی در حیطه میل، رطوبت، ارگاسم و تهییج زنان شد (0001/0>p). نتیجه گیری: روغن عنصل عملکرد جنسی (و ابعاد آن) زنان را بهبود می بخشد.

مقدمه: زایمان به روش سزارین نسبت به زایمان طبیعی عوارض بیشتری دارد، اما شیوع آن بیشتر از نرخ توصیه شده سازمان جهانی بهداشت است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر اختصاصی کردن پیام های آموزشی بر انتخاب نوع زایمان در زنان باردار انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو گروهه در سال 1395 بر روی 72 زن در هفته 25-20 بارداری در شهر اصفهان انجام شد. افراد به دو گروه 36 نفره آزمون و کنترل تقسیم شد. پیش آزمون به وسیله پرسشنامه متغیرهای آگاهی، نگرش، خودکارآمدی درک شده، حمایت اجتماعی درک شده و قصد زایمان در هر دو گروه انجام شد. سپس در گروه آزمون به هر زن و همسرش بر اساس نمره هر قسمت از پیش آزمون، پیام های آموزشی اختصاصی در فایل کامپیوتری داده شد. در هفته 37 بارداری، پس آزمون انجام شد و بعد از زایمان، نوع زایمان در پرسشنامه ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های تی مستقل، تی زوجی، من ویتنی و کای اسکوئر انجام شد. میزانp کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: قبل از مداخله آگاهی، نگرش، خودکارآمدی، حمایت اجتماعی و قصد نوع زایمان بین دو گروه تفاوت معناداری نداشت (05/0p). تغییر تصمیم قطعی زایمان واژینال در گروه آزمون از 6/30% به 3/58% و در گروه کنترل از 16/30% به 1/36% رسید که در گروه آزمون به طور معناداری بیشتر بود (03/0=p). نسبت زایمان طبیعی در گروه آزمون (2/72%) بیشتر از گروه کنترل (8/52%) بود (04/0=p). نتیجه گیری: پیام های اختصاصی مبتنی بر آگاهی، خودکارآمدی، نگرش و حمایت اجتماعی درک شده باعث افزایش انتخاب روش زایمان طبیعی در زنان باردار می شود. برنامه های آموزشی بر اساس این عوامل روان شناختی برای هدایت مداخلات آموزشی در بارداری پیشنهاد می شود.

مقدمه: کمبود ویتامین D در بارداری با عوارضی در مادر و جنین و نوزاد همراه است و به دلیل اهمیت مسئله، درمان این کمبود لازم به نظر می رسد. پروتکل بهینه برای درمان کمبود ویتامین D و یا دادن مکمل با دوز مناسب و تأثیر آن بر پیامدهای مادر و نوزاد هنوز مشخص نیست و از طرفی ایمنی و اثربخشی مکمل های ویتامین D در دوران بارداری، موضوعی بحث برانگیز شده است. درباره دوزهای بالاتر ویتامین D از جمله دوز 50، 000 واحدی ویتامین D مطالعات محدود است، لذا مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی دوز 50، 000 واحدی ویتامین D در مادران باردار انجام شد. روش کار: در مطالعه حاضر برای شناسایی مقالات مرتبط، بانک های اطلاعاتی pubmed، Google scholar، science direct، IranMedex و Irandoc با توجه به کلمات کلیدی ویتامین D در بارداری، کمبود ویتامین D در بارداری، مکمل و درمان ویتامین D در بارداری و کلینیکال ترایال به زبان انگلیسی و فارسی در فاصله سال های 2017-2010 مورد جستجو قرار گرفتند. در جستجوی اولیه 8648 مقاله یافت شد که در نهایت 8 مقاله مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: مطالعات بر روی تقریباً 2011 مادر باردار که از بین آنها حدود 992 نفر دوز 50، 000 واحدی دریافت کرده بودند، انجام شده بود. در این مطالعات ارتباط معنی داری بین افزایش دوز بالای ویتامین D بر سطح سرمی مادر و تأثیر آن بر نوزاد و کاهش عوارض مادری و نوزادی مانند کاهش دیابت بارداری، کاهش زایمان زودرس و وزن بیشتر نوزاد در مادرانی که کمبود ویتامین D نداشتند، مشاهده شد. نتیجه گیری: دوز 50، 000 واحدی ویتامین D در مادران باردار با کمبود ویتامین D به نظر بیشتر از دوزهای پایین که در بارداری توصیه می شوند، می تواند سطح سرمی را بالاتر ببرد. این دوز می تواند برای مادر و نوزاد نسبتاً بی خطر در نظر گرفته شود.

مقدمه: شاخص های مرجع یا مقادیر رفرنس آزمایشگاهی در دوران بارداری متحمل تغییرات عمده ای می گردند که اگر مطابق با مقادیر مرجع آزمایشگاهی زنان غیر باردار تعریف شوند، می توانند موجب اتخاذ تصمیمات نامناسب در دوران بارداری و ایجاد اثرات سوء بر روی بارداری شوند. به دلیل تغییرات ویژه فیزیولوژیک در بدن زنان باردار، مقادیر مرجع آزمایشات دچار تغییرات مهمی می شوند که در آزمایشگاه های تشخیص پزشکی به طور استاندارد تعریف شده نیستند، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین مقادیر مرجع آزمایش های بیوشیمی، هماتولوژی و هورمونی در دوران بارداری انجام شد. روش کار: در مطالعه حاضر گزارشات مربوط به شاخص های آزمایشگاهی گزارش شده در مادران باردار از جستجوگرهای علمیSID، Google Scholar، ISI، MedLib و PubMed و از طریق کلیدواژه های فارسی مقادیر مرجع، آزمایشگاه، بارداری، سرم و خون و واژگان کلیدی لاتین Laboratory، Hematology، Reference values و Pregnancy جستجو شدند. این جستجو به دلیل گزارشات محدود موجود، بدون محدودیت زمانی انجام شد. یافته ها: در مجموع تعداد 46 شاخص آزمایشگاهی وجود داشت که در زنان باردار نسبت به افراد غیر باردار متفاوت بودند. این تغییرات شامل شاخص های CBC، پروتئین های انعقادی خون، آلکالن فسفاتاز، آلبومین، اوره-کراتینین و هورمون های آلدوسترون، کورتیزول، استرادیول، پروژسترون، تستوسترون پرولاکتین و hCGبودند. نتیجه گیری: با بررسی شاخص های آزمایشگاهی در دوران بارداری مشخص شد که تفاوت های مهمی در مقادیر نرمال آزمایش های بیوشیمی، هماتولوژی و هورمونی زنان باردار و افراد غیرباردار وجود دارد که می توان با شناخت آن ها و تمایز آن با مقادیر مرجع پاتولوژیک توسط پزشکان محترم و زنان باردار، از اتخاذ تصمیمات نامناسب جلوگیری نمود.

مقدمه: خونریزی پست پارتوم به دنبال زایمان، بالاترین میزان مرگ ومیر را به همراه دارد که علل شناخته شده مختلفی دارد. پارگی لایه داخلی میومتر از علل کمتر شناخته شده ای است که عدم تشخیص آن می تواند منجر به مرگ مادر گردد. در این گزارش، یک مورد نادر خونریزی پست پارتوم به دنبال پارگی لایه داخلی میومتر معرفی می شود. معرفی بیمار: بیمار خانم 35 ساله G3L2 بود که با حاملگی ترم و شکایت پارگی پرده های جنینی جهت ختم بارداری تحت نظر قرار گرفت و به دنبال القاء زایمان، زایمان طبیعی انجام شد. به دنبال تولد نوزاد با وزن 3700 گرم، مادر دچار خونریزی پست پارتوم شدید شد که به دلیل عدم پاسخ به اقدامات حمایتی و دریافت داروهای یوتروتونیک و یک نوبت CPR، منتقل اتاق عمل شد و تحت هیسترکتومی قرار گرفت. در بررسی پاتولوژی رحم، پارگی لایه داخلی میومتر در دیواره خلفی رحم مشاهده شد. در روز اول بستری در ICU بیمار به دلیل تاکی کاردی بطنی و سپس برادی کاردی و ایست قلبی و تنفسی، CPR شد ولی ناموفق بود و متأسفانه بیمار فوت شد. نتیجه گیری: در نظر داشتن پارگی لایه داخلی میومتر به عنوان یک علت مهم و قابل کنترل خونریزی بعد از زایمان می تواند منجر به تشخیص این عارضه شود.