زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1392 | دوره:16 | شماره:52 |تعداد مقالات:3

مقدمه: حدود 10 درصد معتادان کشور را زنان تشکیل می دهند. احتمال استفاده زنان از مواد مخدر غیر قانونی کمتر از مردان است، ولی زنان با شروع مصرف، سریع تر از مردان گرایش به اعتیاد را نشان می دهند و پیامدهای منفی آن را زودتر تجربه می کنند. یکی از پیامدهای اعتیاد زنان، خطرات آن برای فرزندان آنان در آینده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش اعتیاد مادر بر اعتیاد فرزند انجام شد. روش کار: این مطالعه مورد - شاهدی در سال 1391 بر روی 236 از دختران و زنان معتاد سنین 25-16 سال در شهر مشهد انجام شد. افراد در سه گروه معتاد آسیب پذیر، معتاد فاقد آسیب پذیری و کنترل قرار گرفتند. نمونه گیری به صورت طبقه ای تصادفی و در دو طبقه گروه سنی 16 تا 20 سال و 21 تا 25 سال انجام شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 11.5) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت توصیف آزمودنی ها، از روش های آمار توصیفی و جهت مقایسه متغیرها در سه گروه از آزمون های پارامتریک (آنالیز واریانس) و غیر پارامتریک (کروسکال والیس) استفاده شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: بین اعتیاد مادر در دوران بارداری و اعتیاد فرزند، ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (p<0.001). همچنین بین اعتیاد مادر و نقص عضو فیزیکی مشهود در هنگام تولد، سابقه خشونت خانوادگی، آزار جسمی و روانی کودک ارتباط معناداری وجود داشت (p<0.01). نتیجه گیری: با توجه به ارتباط اعتیاد مادر در دوران بارداری با اعتیاد دختران آنان در آینده و از طرفی، تاثیر اعتیاد مادر بر تمام جنبه های سلامتی فرزندان، توجه به مراقبت های مادر و کودک و اهتمام بر پیشگیری، درمان و کنترل سوء مصرف مواد در مراقبت های قبل و هنگام بارداری، ضروری است.

مقدمه: افسردگی پس از زایمان، شیوع بالایی از اختلالات روانی را در بین مادران به خود اختصاص داده است، اما در مورد درمان آن، تلاش های اندکی با رویکردهای شناختی - رفتاری انجام گرفته است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر درمان افسردگی پس از زایمان و بررسی سه عامل پویشی تعارضات وابستگی، خشم و مادری در مادران افسرده پس از زایمان انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه آزمایشی بالینی در سال 1391 بر روی مادران تازه زایمان کرده در شهرستان سنندج انجام شد. پس از غربالگری 361 مادر زایمان کرده در دو هفته بعد از زایمان، با استفاده از مقیاس افسردگی بک - ویرایش دوم، مقیاس ادینبرگ، مصاحبه بالینی ساختار یافته و تشخیص بالینی روان پزشکی، به طور تصادفی در دو گروه مداخله (32 نفر) و شاهد (32 نفر) قرار گرفتند. در جریان درمان نیز جهت بررسی اثربخشی درمان شناختی - رفتاری از مقیاس نگرش های ناکارآمد و تحریف های شناختی و جهت ارزیابی رابطه مادر و کودک برای بررسی تغییر در تعارضات خشم، مادری و وابستگی، از مقیاس فرافکن استفاده شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از شاخص های آمار توصیفی، تحلیل کواریانس و تحلیل مبتنی بر اندازه گیری های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نمرات گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد در مقیاس افسردگی بک (p<0.001) و نیز در پرسشنامه ادینبرگ (p<0.001) هم در پس آزمون و هم در مرحله پیگیری تغییر معنی داری داشت. در خصوص تعارضات وابستگی، خشم و مادری، به وسیله درمان شناختی - رفتاری فقط در تعارضات مادری، کاهش معناداری مشاهده شد (p<0.005). نتیجه گیری: افسردگی پس از زایمان تحت تاثیر درمان شناختی - رفتاری، در قالب طرح آزمایشی اخیر و با استفاده از دو مقیاس شناخته شده بک و ادینبرگ، بهبود می یابد. با این حال، اثر خود را فقط برای یکی از سه مقیاس تعارض، یعنی تعارض مادری معنی دار نشان می دهد.

مقدمه: افسردگی دوران بارداری، یک موضوع مهم سلامتی می باشد که 12 تا 20 درصد مادران را مبتلا می سازد و بر توانایی خود مراقبتی مادر تاثیر گذاشته و ممکن است منجر به مشکلاتی نظیر تغذیه ناکافی و حضور نامنظم جهت معاینات دوره ای بارداری شود. وقفه تنفسی خواب، نوعی اختلال شایع است که با افسردگی ارتباط دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین وقفه های تنفسی خواب با افسردگی دوران بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی - تحلیلی در سال 1391 بر روی 140 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان سقز انجام شد. نمونه گیری به روش آسان انجام شد. جهت بررسی افسردگی دوران بارداری از پرسشنامه افسردگی ادینبرگ و جهت بررسی وقفه های تنفسی خواب، از پرسشنامه برلین استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های آمار توصیفی، کای اسکوئر و آزمون دقیق فیشر انجام شد. میزان p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: 46 نفر (32.9%) از مادران باردار، دارای افسردگی دوران بارداری و 12 نفر (8.6%)، دارای وقفه تنفسی خواب بودند. 10 نفر (21.7%) از مادران افسرده و 2 نفر (2.1%) از مادران غیر افسرده، در معرض خطر بالای وقفه تنفسی خواب بودند. میزان وقفه تنفسی در مادران افسرده، 12.7 برابر مادران غیر افسرده بود. نتیجه گیری: بین وقفه های تنفسی خواب با افسردگی دوران بارداری ارتباط معنی داری وجود دارد.