زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1389 | دوره:13 | شماره:6 |تعداد مقالات:12

مقدمه: حمایت فاز لوتئال در بیمارانی که تحت تحریک تخمک گذاری همراه با تلقیح داخل رحمی قرار می گیرند در بعضی از مراکز ایران به طور معمول انجام می شود. هدف از این مطالعه مقایسه اثر پرو‍ژسترون تزریقی و شیاف پروژ‍سترونی برای حمایت از فاز لوتئال در این بیماران بود.روش کار: این کارآزمایی بالینی تصادفی آینده نگر روی 225 بیمار مراجعه کننده به مرکز ناباروری منتصریه وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1387 انجام شد. این بیماران که تحت تحریک تخمک گذاری و تلقیح داخل رحمی قرار گرفتند و نیاز به حمایت فاز لوتئال داشتند به طور تصادفی به دو گروه درمان با پروژ‍سترون تزریقی عضلانی 50 میلی گرم (114بیمار) و شیاف واژینال 400 میلی گرمی (111 بیمار) تقسیم شدند. در بیمارانی که سرم در آنها مثبت شد دوره درمانی تا هفته 12 حاملگی ادامه یافت. میزان حاملگی، سقط و ادامه حاملگی بعد از هفته 20 ارزیابی شد. داده ها با آزمون های تی دانشجویی، مجذور کای، آزمون دقیق فیشر و من ویتنی و به کمک نرم افزار SPSS (نسخه 11.5) تحلیل شد.یافته ها: به طور کلی نتیجه حاملگی در گروه درمان با شیاف بهتربود (p=0.008). همچنین میزان سقط و عوارض دارویی کمتر بود (p=0.000). رضایت مندی بیماران به طور معنی داری در گروه درمان با شیاف بیشتر بود (p=0.000).نتیجه گیری: تاثیر شیاف پروژسترون در حمایت از فاز لوتئال و نتیجه حاملگی در بیماران تحت تحریک تخمک گذاری به همراه تلقیح داخل رحمی نسبت به پروژسترون تزریقی بهتر است و با توجه به عوارض کمتر و رضایت مندی بیشتر بیماران می توان از آن استفاده نمود.

مقدمه: در مطالعات محدودی که در مورد کاهش مدت تجویز سولفات منیزیم انجام شده اند به این نتیجه رسیده اند که دریافت کوتاه مدت سولفات منیزیم در پیشگیری از تشنج در بیماران پره اکلامپسی به اندازه تجویز طولانی مدت آن موثر ا ست. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای تاثیر دو روش درمانی با سولفات منیزیم در بهبود پره اکلامپسی انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی روی 148 خانم حامله مبتلا به پره اکلامپسی که کاندیدای دریافت سولفات منیزیم بودند، طی سال های 84-1383 در بیمارستان مهدیه وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران انجام شد. واحدهای پژوهش پس از زایمان به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول تحت درمان با سولفات منیزیم به مدت 24 ساعت قرار گرفتند و در گروه دوم بر اساس زمان بهبودی علایم بالینی، سولفات منیزیم طی 12-6 ساعت قطع شد. اطلاعات مورد نیاز با مصاحبه، تکمیل پرسش نامه مشخصات فردی و مراقبت دقیق بیماران جمع آوری شد. داده ها با روش های آماری توصیفی و آزمون نی تست به کمک نرم افزار SPSS (نسخه 10) تحلیل شد.یافته ها: از نظر سن، فشارخون، دفع ادراری پروتئین، ملیت (ایرانی و افغانی)، تعداد حاملگی در دو گروه اختلاف معنی دار وجود نداشت. هیچکدام از بیماران دو گروه تشنج نکردند.نتیجه گیری: با توجه به محدود بودن مطالعات در این زمینه، با توصیه به بررسی بیشتر می توان نتیجه گیری کرد که تجویز کوتاه مدت سولفات منیزیم علاوه بر ایمن و مقرون به صرفه بودن به اندازه تجویز طولانی مدت این دارو موثر باشد.

مقدمه: دیس منوره یا قاعدگی دردناک اختلال شایعی است که حداقل نیمی از زنان در طول دوره باروری خود آن را تجربه می کنند. از روش های کاهنده سطح پروستاگلاندین ها می توان در درمان دیس منوره استفاده کرد. یکی از این روش ها به کارگیری آیودی آزاد کننده لونورژسترل با نام تجاری میرنا است. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی دیس منوره در مصرف کنندگان آیودی مسی در مقایسه با آیودی میرنا صورت گرفت.روش کار: این کارآزمایی بالینی دوسوکور روی 160 زن 20-35 ساله، متقاضی استفاده از آیودی مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی شهید آیت در سال 86-1385 انجام شد. نمونه ها با روش تصادفی سازی به دو گروه 80 نفره گروه A (جایگذاری آی یودی میرنا) و گروه B (جایگذاری آی یودی مسی 380-A) استفاده می کردند، تقسیم شدند. دو گروه در بدو ورود به مطالعه و ماه های 1، 3 و 6 بعد از جایگذاری آی یودی پیگیری شدند و پرسش نامه های طراحی شده در مورد هر کدام از آنها تکمیل شد. داده ها با آزمون مجذور کای، آزمون تی مستقل و آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر به کمک SPSS (نسخه 11.5) تحلیل شد.یافته ها: با وجود این که شش ماه پس از جایگذاری آیودی دیس منوره به طور معناداری در هر دو گروه در مقایسه با ماه اول کاهش یافته بود (0.001>p)، دیس منوره در گروه A به طور معناداری زودتر و سریع تر از گروه B کاهش یافت (0.003>p).نتیجه گیری: در موارد عدم پاسخ بیماران به درمان های دیس منوره می توان به صورت انتخابی از میرنا علاوه بر روش ضد بارداری به عنوان روشی موثر در درمان دیس منوره در خانم های جوان استفاده کرد.

مقدمه: کلامیدیا تراکوماتیس قادر است دستگاه تناسلی را آلوده کند و عامل ایجاد طیف وسیعی از تظاهرات بالینی در زنان شود که از عفونت های بدون علامت تا عفونت های پیش رونده پیچیده مانند بیماری های التهابی لگن، نازایی و حاملگی نابه جا متغیراست. همچنین در مردان کلامیدیا شایع ترین عامل ترشحات مجرا است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی عفونت کلامیدیا در نمونه های مجرا و گردن رحم بیماران مراجعه کننده به بیمارستان قائم (عج) مشهد بود.روش کار: این مطالعه توصیفی روی 861 نمونه از سرویکس و مجرای ادراری بیماران دارای علایم عفونت مجرای تناسلی مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان قائم (عج) مشهد به منظور بررسی وجود کلامیدیا طی مدت 3 سال انجام شد. نمونه ها روی رده سلولی McCoy تیمارشده با سیکلوهگزامید کشت داده شدند و پس از رنگ آمیزی گیمسا، حضور انکلوزیون بادی های داخل سیتوپلاسمی در آنها بررسی شد. داده ها به کمک آمار توصیفی تحلیل شد.یافته ها: 588 مورد از نمونه ها (%68.3) مربوط به سرویکس و 273 مورد (%31.7) نمونه مجرا بودند. 408 مورد (69.39) از نمونه های سرویکس و 189 مورد (69.23) از نمونه های مجرا از نظر وجود کلامیدیا در سیستم کشت سلول مثبت شدند.نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده حضور بالای کلامیدیا تراکوماتیس در نمونه های بیماران ارجاعی به آزمایشگاه ها است. با توجه به نقش کلامیدیا در ایجاد ناباروری، پیشنهاد می شود تمامی بیماران نابارور ابتدا از نظر وجود کلامیدیا تراکوماتیس ارزیابی شود.

مقدمه: سرطان مهاجم دهانه رحم از شایعترین علل مرگ ناشی از سرطان های دستگاه تناسلی زن است که می توان با شناخت عوامل خطر و کنترل آنها میزان بروز و مرگ و میر ناشی از آن را کاهش داد. با توجه به تفاوت های اقتصادی، اجتماعی و فعالیت جنسی جامعه ایران و سایر کشورها، این مطالعه به منظور بررسی عوامل فردی اجتماعی و اقتصادی در زنان مبتلا به سرطان دهانه رحم انجام شد.روش کار: این مطالعه مقطعی روی 50 بیمار مبتلا به سرطان دهانه رحم بستری در مرکز آموزشی درمانی الزهرا تبریز (گروه بیمار) و 200 نفر زن سالم گروه شاهد در سال های 1380 تا 1387 انجام شد. مشخصات فردی، اجتماعی و اقتصادی دو گروه به کمک یک فرم جمع آوری و با آزمون های تی مستقل، من ویتنی یو، مجذور کای و رگرسیون لوجستیک به کمک نرم افزار SPSS (نسخه 16) تحلیل شد.یافته ها: خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم در سن بالای 50 سال (1.33=OR)، در زنان دارای شوهران سیگاری (1.45=OR) و در سطح پایین در آمد شوهر (1.32=OR) افزایش نشان داد. سن پایین ازدواج (p<0.05)، تعداد پاریتی 5 و بالاتر (p<0.05)، سن پایین اولین زایمان (p<0.05) و دفعات زیاد ازدواج (p<0.05) با افزایش خطر سرطان دهانه رحم همراه بود. سابقه مصرف کاندوم %70 و انجام پاپ اسمیر %90 اثر محافظتی در ایجاد بیماری نشان داد.نتیجه گیری: با توجه به عوامل فردی اجتماعی و اقتصادی دخیل به عنوان عوامل خطر برای ایجاد سرطان دهانه رحم، تدوین برنامه های آموزشی و تشویق به شرکت در برنامه های غربالگری به وبژه برای زنان در سطوح اقتصادی پایین ضروری است.

مقدمه: پارگی ها صدمات شایع پرینه در زنان نخست زا هستند و اپی زیاتومی رایج ترین برش جراحی در مامایی است. هیچ مدرک مستند علمی در تایید اپی زیاتومی رایج وجود ندارد و توصیه شده اپی زیاتومی بصورت انتخابی و بر اساس اندیکاسیون های مادری و جنینی انجام شود. پژوهش حاضر با هدف مقایسه میزان صدمات پرینه در مادران نخست زا با اپی زیاتومی رایج و انتخابی در بیمارستان شهید مدرس کاشمر انجام شد.روش کار: این کار آزمایی بالینی تصادفی روی 100 خانم نخست زای 35ـ17 ساله با شروع خودبخودی زایمان در بیمارستان شهید مدرس کاشمر در سال 1382 انجام شد. واحدهای پژوهش ابتدا به صورت مبتنی بر هدف انتخاب و سپس به روش تخصیص تصادفی در دو گروه با اپی زیاتومی رایج و انتخابی قرار گرفتند. همه زایمان ها توسط پژوهشگر انجام شد، اما تعیین میزان صدمات پرینه توسط پژوهشگر دیگری که از گروه بندی اطلاع نداشت، صورت گرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم های مصاحبه، مشاهده و مقیاس سنجش قدرت عضلات کف لگن بود. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های تی دانشجویی، مجذور کای، من ویتنی و فیشر با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه11.5 ) صورت گرفت.یافته ها: در گروه انتخابی 12 نفر (24درصد) اپیزیوتومی و در گروه رایج 50 نفر (100درصد) اپیزیوتومی شدند (p<0.0001). صدمات پرینه در گروه اپیزیوتومی انتخابی 62 درصد و در گروه اپیزیوتومی رایج 100 درصد بود که تفاوت معنادار آماری وجود داشت (p<0.0001). در دو گروه از نظر متغیرهای موثر بر صدمات پرینه همگن بودند.نتیجه گیری: انجام اپی زیاتومی انتخابی سبب کاهش صدمات پرینه می شود که می تواند به عنوان روشی ایمن و با صرف وقت کمتر جایگزین اپی زیاتومی رایج شود.

مقدمه: هیسترکتومی یکی از شایع ترین جراحی های زنان است که %90 این موارد غیر اورژانس و به منظور بهبود کیفیت زندگی زنان انجام می شود، اما مطالعات انجام شده در زمینه کیفیت زندگی زنان هیسترکتومی شده، نتایج متفاوتی ارایه نموده اند. پژوهش حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی پس از هیسترکتومی در زنان ایرانی با یائسگی طبیعی و یائسگی به دنبال جراحی انجام شد.روش کار: این مطالعه مقطعی روی 180 زن که حداقل 3 ماه از هیسترکتومی آنها گذشته بود و با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه یائسه قبل از هیسترکتومی، یائسه بعداز هیسترکتومی و غیر یائسه قرار گرفتند، انجام شد. کیفیت زندگی آنان با استفاده از ابزار 66 آیتمی کیفیت زندگی فرانتس پاورز بررسی شد. داده ها با شاخص های آمار توصیفی و آزمون مجذور کای، ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز واریانس آنووا به کمک نرم افزار SPSS (نسخه 14) تحلیل شد.یافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی کل 11.93±2.55 با حداقل 8.5 و حداکثر 21.25 بود. میانگین نمره کیفیت زندگی در سه گروه یائسه قبل از هیسترکتومی، یائسه بعداز هیسترکتومی و غیر یائسه به ترتیب (12.54±2.73)، (11.4±2.31) و (11.58±2.51) بود. مقایسه میانگین دو گروه اول تفاوت معنا دار نشان داد (p=0.003). نمرات معیارهای این گروه کیفیت زندگی در ابعاد اجتماعی روانی تفاوت معنادار بین سه گروه نشان داد.نتیجه گیری: کیفیت زندگی به ویژه در ابعاد روانی و اجتماعی در زنانی که قبل از رسیدن به سن یائسگی هیسترکتومی می شوند پایین است. استفاده از روش های جایگزین به منظور تسکین علایم و انجام مشاوره روانی بعنوان جز ضروری و مکمل درمان پیشنهاد می شود.

مقدمه: سرطان پستان شایع ترین سرطان زنان (بدون درنظر گرفتن سرطان پوست) در دنیا است. شیوع آن سالانه %2 افزایش می یابد. شناسایی عوامل خطر قابل تغییر در این سرطان در مطالعات مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی عوامل خطر سرطان پستان در زنان استان گلستان بود.روش کار: در این مطالعه مورد شاهدی تمام موارد سرطان پستان ثبت شده در سیستم ثبت سرطان استان گلستان در سال های 1383 تا 1385و همسایگان با رده سنی مشابه از نظر عواملی مانند سن ازدواج، سن قاعدگی، سن حاملگی، مدت شیردهی و سایر عوامل فردی بررسی شدند (134مورد و133 شاهد). داده ها با مصاحبه بر اساس پرسش نامه تهیه شده جمع آوری شد. داده ها با آزمون تی مستقل و مجذور کای به کمک نرم افزار SPSS (نسخه 13) تحلیل شد.یافته ها: در افراد با سن ازدواج زیر 19.29 سال شانس ابتلا به سرطان پستان 0.76 برابر، در سن قاعدگی زیر 13.37 شانس ابتلا 1.3، در افراد با سن یائسگی زیر  46.6سال شانس سرطان پستان 2.91برابر (p=0.021)، در سن حاملگی کمتر از 20.51 سال شانس ابتلا به سرطان پستان 0.87 برابر، در شیردهی بیش از 64.35 ماه شانس سرطان پستان 0.73 برابر، در افراد مجرد 1.33 برابر و در تحصیلات زیر دیپلم 1.2 برابر بود. در افراد دارای سابقه سرطان در فامیل درجه اول و دوم به ترتیب شانس ابتلا 0.53 و 0.67 برابر بود.نتیجه گیری: ارتباط معنادار بین متغیرهای مورد بررسی (به جز سن یائسگی) و شانس ابتلا به سرطان پستان وجود ندارد. پیشنهاد می شود مطالعات هم گروهی وسیع تری در این زمینه انجام شود.