زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1388 | دوره:12 | شماره:3 |تعداد مقالات:10

مقدمه: نشانگان پیش از قاعدگی، تاثیرات متعددی بر سبک زندگی زنان دارد. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر نشانگان پیش از قاعدگی بر حافظه های کوتاه مدت، بلندمدت و آینده گرای زنان مبتلا به این نشانگان پرداخته است.روش کار: این مطالعه، به عنوان یک پژوهش آزمایشی و میدانی بر روی 60 خانم مبتلا به نشانگان پیش از قاعدگی با میانگین سنی 33 سال، در دو مرحله قبل و بعد از قاعدگی اجرا شد. داده ها با روش تحلیل واریانس درون موردی (تحلیل کوواریانس) و آزمون t گروه های همبسته، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای ارزیابی حافظه های کوتاه مدت و بلندمدت، از 30-WLT و برای ارزیابی حافظه آینده گرا، از درخواست انجام یک فعل از پیش تعیین شده به عنوان ابزار، استفاده گردید.نتایج: نشانگان پیش از قاعدگی در افراد مورد بررسی، باعث کاهش کارکرد حافظه های بلندمدت و کوتاه مدت می شد (P<0.001)؛ ولی در میزان کارکرد حافظه آینده گرا تاثیری نداشت.نتیجه گیری: نشانگان پیش از قاعدگی، نه تنها به عنوان نوعی اختلال در نوسانات خلقی و زوال حافظه موثر است، بلکه وجود بیماری های موجود در پس زمینه این اختلال در افراد مورد مطالعه در این پژوهش قابل طرح می باشد. بنابراین کنترل و درمان عوارض جسمی و روانی این نشانگان به عنوان یکی از شایع ترین اختلالات زنان به منظور بهبود کارکردهای شغلی، تحصیلی و اجتماعی آنان پیشنهاد می گردد.

مقدمه: اندوه پس از زایمان، یک اختلال خلقی خفیف است که در صورت پیشرفت به سوی افسردگی پس از زایمان، می تواند تهدیدکننده حیات مادر و نوزاد باشد. از این رو، شناخت و پیش بینی این اختلالات می تواند گامی مهم برای کمک به مادران در دوران پس از زایمان باشد. مطالعه حاضر، به منظور بررسی شیوع اندوه و افسردگی پس از زایمان و ارتباط آن با نشانگان پیش از قاعدگی در خانم های مراجعه کننده به مراکز بهداشتی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بوشهر انجام شد.روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی به منظور تعیین شیوع نشانگان پیش از قاعدگی، اندوه و افسردگی پس از زایمان و ارتباط آنها با یکدیگر، در خانم های مراجعه کننده به مراکز بهداشتی - درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بوشهر انجام شد. تعداد 400 نفر که در سه ماهه اول حاملگی برای مراقبت های دوران بارداری مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه گیری به روش آسان انجام شد. ابزار گردآوری داده ها عبارت بود از: پرسشنامه دموگرافیک و دو پرسشنامه برای بررسی نشانگان پیش از قاعدگی، و اندوه و افسردگی پس از زایمان. پرسشنامه های دموگرافیک و بررسی نشانگان پیش از قاعدگی، در سه ماهه اول بارداری و پرسشنامه مربوط به اندوه و افسردگی پس از زایمان، در 10 روز اول بعد از زایمان تکمیل گردید. اطلاعات جمع آوری شده پس از کدگذاری، با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی، تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: شیوع نشانگان پیش از قاعدگی، %35.3، و شیوع اندوه و افسردگی پس از زایمان، به ترتیب، 29 و 15.5 درصد بود. بین نشانگان پیش از قاعدگی و سن، سن ازدواج، شغل، تحصیلات، تعداد حاملگی، مصرف داروهای اعصاب و روان، و رضایت از زندگی زناشویی، ارتباط آماری معنی دار دیده نشد. بین این نشانگان با تعداد زایمان (P=0.023) و وجود بیماری های ژنیکولوژیک (P=0.013) ارتباط آماری معنی دار وجود داشت. بین فاکتورهای ذکر شده با اندوه و افسردگی پس از زایمان، ارتباط آماری معنی داری دیده نشد. آزمون همبستگی پیرسون، ارتباط آماری مثبت و معنی دار را بین نمرات نشانگان پیش از قاعدگی با اندوه و افسردگی پس از زایمان نشان داد که آزمون مجذور کای نیز این ارتباط را تایید نمود (P<0.001).نتیجه گیری: نشانگان پیش از قاعدگی و اندوه پس از زایمان، در خانم های مورد بررسی، نسبتا شایع بود. نشانگان پیش از قاعدگی می تواند یک فاکتور پیش بینی کننده برای اندوه و افسردگی پس از زایمان در این افراد باشد. توجه به تاریخچه نشانگان پیش از قاعدگی در خانم های باردار می تواند در شناخت افراد در معرض خطر اندوه و افسردگی پس از زایمان مفید واقع شود.

مقدمه: واژینوز باکتریال، شایع ترین علت ترشح غیر طبیعی در زنان سنین باروری است. هر چند تست تشخیصی طلایی آن، استفاده از معیار Nugent در لامی که رنگ آمیزی گرم شده است می باشد؛ اما معمولا پیشنهاد می شود در درمانگاه، برای تشخیص از معیار Amsel استفاده شود. هدف از این مطالعه، تعیین ارزش اجزای معیار Amsel در تشخیص واژینوز باکتریال بود.روش کار: این مطالعه توصیفی و مقطعی، بر روی 69 خانم با شکایت ترشح واژینال انجام شد. نمونه ترشح واژینال در تمام افراد، از حیث 4 جزء معیار Amsel و امتیاز Nugent مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از تست Nugent به عنوان استاندارد طلایی، حساسیت، ویژگی، نسبت درست نمایی مثبت و منفی، ارزش اخباری مثبت و منفی و سطح زیر منحنی هر کدام از معیارهای Amsel و ترکیب های دوتایی آنها محاسبه شد.نتایج: شیوع واژینوز باکتریال در افراد تحت مطالعه، 42% بود. نتایج نشان داد که بیشترین حساسیت مربوط به جزء pH (83%) و بیشترین ویژگی مربوط به جزء سلول کلیدی (84%) بود. همچنین حساسیت و ویژگی معیار Amsel، به ترتیب، 55% و 73% بود. حساسیت ترکیب های دوتایی، بین 24 تا 62 درصد و ویژگی آنها، بین 70 الی 87 درصد بود.نتیجه گیری: مقایسه نتایج ترکیب های دوتایی معیارهای ذکرشده با تست استاندارد طلایی Nugent نشان داد برای تشخیص واژینوز باکتریال می توان ابتدا از pH استفاده کرد و در صورت منفی بودن، آن را رد کرد. در صورت مثبت بودن باید جزء دیگری را هم امتحان کرد و در صورت مثبت بودن هر دو جزء می توان تشخیص واژینوز باکتریال را تایید نمود و درمان را شروع کرد. در صورت منفی بودن جزء دوم باید از اجزای دیگر برای تایید یا رد بیماری استفاده نمود.

مقدمه: سرطان روده بزرگ یکی از سرطان هایی است که قویا تحت تاثیر فاکتورهای محیطی می باشد. در سال 1980، هورمون های زنانه به عنوان یکی از فاکتورهای مرتبط با این سرطان مطرح شدند و از آن به بعد مطالعات گوناگونی در این زمینه صورت گرفت. در این پژوهش، حوادث قاعدگی، باروری و مصــرف قرص ضد بارداری خوراکی، در دو گروه مورد (زنان بالای 45 سال مبتلا به سرطان روده بزرگ) و شاهد مورد مقایسه قرار داده شدند.روش کار: در این مطالعه موردی - شاهدی که در دو بیمارستان بزرگ مشهد صورت گرفت، 83 زن بالای 45 سال مبتلا به سرطان روده بزرگ و 99 زن به عنوان گروه شاهد با سن مشابه که به دلایلی غیر مرتبط با بیماری های گوارشی و زنان، در بیمارستان های قائم (عج) و امام رضا (ع) بستری شده بودند، را شامل می شد. تعداد دفعات حاملگی، سن فرد در اولین حاملگی کامل، تعداد دفعات سقط، سن یائسگی و تعداد سال های مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی در این دو گروه مقایسه گردید.نتایج: یــک کاهــش چشمـــگیر در ریســـک ابتلا به سرطان روده بزرگ با افزایش تعداد حاملگی وجود داشت (P=0.01). سن فرد در زمان اولین حاملگی مستقیما با ریسک ابتلا مرتبط بود (P<0.01). بین دو گروه، از لحاظ تعداد دفعات سقط تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت (P>0.1). سن یائسگی بیش از 50 سال با ریسک ابتلا ارتباط معنی دار نداشت (P>0.1). بین دو گروه مورد و شاهد از لحاظ مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی تفاوت معنی داری وجود نداشت (P>0.1).نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، به نظر می رسد ارتباط فاکتورهای باروری با سرطان روده بزرگ، چشمگیرتر از ارتباط فاکتورهای قاعدگی و مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی می باشد؛ اما اثبات یا رد فرضیه فوق نیازمند مدارک محکم تر و قطعی تری است.

مقدمه: یائسگی طبیعی عبارت است از قطع عادت ماهیانه در خانم ها که به دلیل توقف فعالیت فولیکولار تخمدان در طی 12 ماه متوالی، بدون هیچگونه علت پاتولوژیکی و فیزیولوژیکی روی می دهد و به پایان یافتن دوران باروری در زن می انجامد. یائسگی، بر کیفیت زندگی زنان تأثیر می گذارد و می تواند موجب بروز مشکلاتی همچون پوکی استخوان و بیماری های قلبی نیز بشود. در این مطالعه، الگوی سنی یائسگی طبیعی درزنان شهرستان شاهرود مورد بررسی قرار گرفته است.روش کار: در این مطالعه مقطعی، 1392 خانم 30 ساله و بالاتر ساکن شهر و روستاهای شهرستان شاهرود طی سال 1385 به روش خوشه ای، انتخاب و به روش مصاحبه، پرسشنامه حاوی اطلاعات لازم برایشان تکمیل شد. از آنجا که هدف این بررسی، برآورد الگوی سن یائسگی طبیعی بود، لذا موارد غیر طبیعی ناشی از جراحی کنار گذاشته شدند و در نهایت، 1338 خانم، مورد بررسی قرار گرفته و الگوی سن یائسگی آنان با استفاده از شیوع یائسگی در هر گروه سنی، برآورد شد.نتایج: میانگین±انحراف معیار و میانه سن یائسگی برای شهرستان شاهرود به ترتیب، 53.2±5.7 و 50.7 سال برآورد شد. یائسگی از سن 30 تا تقریبا 42 سالگی به آرامی افزایش می یافت؛ اما پس از آن، تا سن تقریبا 54 سالگی سرعت آن رو به افزایش گذاشته و سپس به آرامی رو به کاهش می گذاشت.نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهند میانگین سن یائسگی شهرستان شاهرود در مقایسه با سایر نقاط کشور، بالاتر می باشد. برای ارزیابی دقیقتر این امر، انجام مطالعات با متدولوژی مناسب، در نقاط مختلف کشور ضروری است.

مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک، یکی از علل عدم تخمک گذاری و یا کاهش تخمک گذاری، و در نتیجه ناباروری به شمار می رود. درمان ناباروری در این افراد به دو صورت انجام می گیرد: 1) درمان های طبی شامل متفورمین، کلومفین سیترات و گنادوتروپین؛ 2) جراحی گوه برداری، کوتریزاسیون لاپاروسکوپیک تخمدان (LOD). این مطالعه با هدف بررسی اثر کوتریزاسیون لاپاروسکوپیک تخمدان در درمان نازایی بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به درمان طبی و نیز بررسی نتیجه بارداری در این افراد انجام گرفت.روش کار: این مطالعه به صورت نیمه تجربی (قبل و بعد) در بیمارستان بعثت شهر سنندج بر روی 45 بیمار نابارور مبتلا به تخمدان پلی کیستیک و مقاوم به درمان با کلومفین سیترات انجام گرفت. این بیماران تحت درمان جراحی با روش LOD قرار گرفتند. نتایج درمان شامل تنظیم سیکل های قاعدگی، میزان بارداری به دست آمده تا 12 ماه پس از درمان، سرانجام بارداری و همچنین عوارض بعد از عمل جراحی در طی 12 ماه پیگیری مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (مجذور کای، مک نمار و تی تست) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: 40 نفر (%88.9) از بیماران مورد مطالعه، قبل از انجام جراحی، قاعدگی نامنظم داشتند. پس از جراحی، این میزان به 14 نفر (%31) کاهش یافت. بین شاخص توده بدن و نسبت هورمونی (FSH/LH) غیر طبیعی که قبل از کوتریزاسیون تخمدان اندازه گیری شده بود و همچنین میزان تنظیم سیکل های قاعدگی، رابطه آماری معنی دار وجود تداشت؛ ولی رابطه ریاضی در این نسبت ها دیده شد. 28 نفر (%60) از بیماران، در طی 12 ماه پیگیری، باردار شدند. متوسط فاصله بارداری افراد مورد مطالعه بعد از کوتریزاسیون تخمدان، 5 ماه بود. عوارض بعد از عمل فقط در یک بیمار به صورت چسبندگی روده بزرگ به تخمدان مشاهده شد. در هیچیک از زنان مورد مطالعه، عارضه سندرم تحریک بیش از حد تخمدان و حاملگی چند قلویی مشاهده نشد. 21 مورد (75%) از بارداری های حاصله بعد از جراحی منجر به تولد نوزاد سالم شد.نتیجه گیری: جراحی کوتریزاسیون تخمدان، یک انتخاب درمانی مؤثر در درمان بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک و مقاوم به کلومفین سیترات می باشد و می تواند به عنوان خط اول درمان در این افراد در نظر گرفته شود.

مقدمه: سقط القاشده، عبارت است از ختم بارداری به روش طبی یا جراحی، قبل از دستیابی جنین به قابلیت ادامه حیات، به دلایل جنینی و یا مادری. با توجه به عوارض جراحی و بیهوشی، نیاز به بستری شدن بیمار در بیمارستان، و صرف وقت و هزینه، در دهه اخیر، روش های طبی جایگزین روش های جراحی شده اند. هدف از این مطالعه، بررسی سقط طبی در سه ماهه اول بارداری با استفاده از میزوپروستول بود.روش کار: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، در سال 1385، یکصد خانم که در سه ماهه اول بارداری خود به منظور ختم بارداری به بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه کرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. در ابتدا برای کلیه بیماران، 800 میکروگرم میزوپروستول واژینال تجویز شده و در صورت عدم دفع جنین، 24 ساعت بعد، دوز دوم میزوپروستول به میزان 800 میکروگرم تجویز می شد. در همه بیماران، یک هفته بعد، سونوگرافی کنترل انجام شد و در صورت وجود رزیدو یا باقی ماندن حاملگی کورتاژ صورت گرفت. نتایج، با استفاده از آزمون مجذور کای، بررسی گردید و مقدار p کمتر از 0.05، معنی دار تلقی شد.نتایج: از یکصد بیمار، 83 نفر سقط کامل داشتند. 17 نفر به کورتاژ نیاز پیدا کردند. از 83 مورد، 55 نفر (%62) با دوز اول و 28 نفر (%34) با دوز دوم، سقط کامل داشتند. عارضه جانبی با مصرف میزوپروستول دیده نشد.نتیجه گیری: در بیماران مورد بررسی، در طی سه ماهه اول بارداری، ختم حاملگی با استفاده از میزوپروستول واژینال روشی مطمئن و بی خطر، مقرون به صرفه، و بدون عارضه جانبی بود.

مقدمه: ورزش می تواند نقش مهمی را در سلامت دوران بارداری داشته باشد. مطالعات محدودی برای اثبات علل و اثرات مختلف ورزش در پیامد بارداری در زنان انجام شده است. با توجه به احتمال پیامدهای ناگوار در زنان باردار و همچنین خسارات مالی، جسمی و روحی متاثر از آنها، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر انجام حرکات ورزشی مناسب و وضعیت بدنی صحیح هنگام انجام فعالیت های روزانه بر پیامد بارداری از طریق آموزش و انجام آن توسط خانم های باردار طراحی و اجرا شد.روش کار: در این مطالعه تجربی، 138 نفر از خانم های بارداری که سن بارداری آنها بین 8 الی 12 هفته بود و برای دریافت خدمات بهداشتی دوران بارداری به مراکز بهداشتی- درمانی و متخصصین بیماری های زنان و زایمان مراجعه می کردند، مورد بررسی قرار گرفتند. این افراد، بر اساس معیارهای ورود و خروج، انتخاب و همسان سازی شده و با روش نمونه گیری تخصیص بلوکی تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. پس از اخذ رضایت نامه آگاهانه از آنان، پژوهش در چهار مرحله زیر، اجرا شد:1) اخذ شرح حال؛ 2) آموزش به گروه مورد؛ 3) اجرای پژوهش (گروه مورد، در طی 30 هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 60 دقیقه، 10 نوع حرکت ورزشی سبک و هوازی را زیر نظر یک نفر فیزیوتراپ انجام می دادند)؛ 4) ارزیابی نهایی و تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از آزمون های آماری t و مجذور کای.نتایج: %98.4 از زنان باردارگروه مورد و %61.1 از زنان باردار گروه شاهد، زایمان طبیعی داشتند. بین دو گروه، از نظر نوع زایمان، تفاوت معنی دار آماری وجود داشت (P<0.05 و c2=14.5). مقدار نسبت شانس انجام زایمان طبیعی در گروه مورد، 5.36 به دست آمد. آزمون t، تفاوت آماری معنی داری را بین نوزادان دو گروه از نظر آپگار دقیقه اول (P<0.009 و t=0.85) و آپگار دقیقه پنجم (P<0.001 و t=2.80) نشان داد. تفاوت آماری معنی داری بین میانگین افزایش وزن دوران بارداری و وزن نوزادان حین تولد بین دو گروه وجود نداشت.نتیجه گیری: در افراد مورد بررسی، ورزش در دوران بارداری نه تنها موجب صدمه به جنین و مادر نشد، بلکه در پیامد بارداری، اثر مثبت قابل ملاحظه ای نیز بر جای گذارد.