مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی ایلام
سال:1389 | دوره:18 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

مقدمه: ویبریوکلرا نوعی باکتری گرم منفی و عامل وبا است. مهم ترین فاکتور پاتوژنی ویبریوکلرا انتروتوکسینی به نام کلراتوکسین است که عامل بروز اسهال می باشد. علاوه بر کلراتوکسین و توکسین های جانبی همانندzot  و ace، یکی دیگر از مهم ترین فاکتورهای پاتوژنی ویبریوکلرا پیلی می باشد که در اتصال وکلونیزاسیون نقش کلیدی داشته و به tcp معروف است.مواد و روش ها: سویه ها در محیط اختصاصی کشت داده شدند. پس از انکوباسیون، کلنی های ظاهر شده با روش های بیوشیمیایی و سرولوژی تعیین هویت گردیدند. در مرحله بعد، پس از کشت سویه ها روی محیط LB و انکوباسیون به مدت 18 ساعت در دمای 37 درجه سانتیگراد، از رسوب به دست آمده جهت استخراج DNA استفاده گردید. در نهایت با استفاده از پرایمرهای اختصاصی، حضور یا عدم حضور ژن های‏zot ،Ace ،tcpA  و ctxA با روش PCR مورد بررسی قرار گرفت.یافته های پژوهش: در سی و نه سویه مورد مطالعه، پس از انجام PCR، فراوانی ژن های Zot،Ace ،tcpA  و ctxA به ترتیب برابر بود با 39 (100 درصد)، 39 (100 درصد)، 32 (84.61 درصد) و 35 (89.74 درصد).بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه می توان استنباط نمود که وجود ژن هایace و zotدر سویه های ویبریوکلرای فاقد ژن ctxA در بیماری زایی باکتری اهمیت دارد.

مقدمه: زخم به مفهوم گسیختگی قسمتی از بافت های بدن یکی از مشکلات امروزه جامعه پزشکی محسوب می شود. هر سال، حوادث رانندگی به ایجاد زخم های متنوع در هزاران نفر منجر می گردد. بنابراین، انجام تحقیق به منظور یافتن راهی برای بهبود سریع زخم از اهمیتی ویژه برخوردار است. گیاه یونجه توسط بعضی افراد به عنوان داروی التیام بخش زخم استفاده می شود. از این رو، در این تحقیق با هدف یافتن دارویی مناسب، تاثیر عصاره یونجه بر التیام زخم در مدل حیوانی را مورد بررسی قرار دادیم.مواد و روش ها: در این مطالعه بر روی قسمت پشت 35 موش با استفاده از تیغ بیستوری زخمی به طول یک سانتی متر ایجاد گردید. سپس این موش ها به پنج گروه هفت تایی تقسیم شدند. گروه اول و سوم با عصاره خام یونجه تازه و گروه دوم و چهارم با عصاره آبی خشک شده یونجه درمان شدند. گروه پنجم به عنوان گروه شاهد فقط سرم فیزیولوژی دریافت کردند. بهبودی زخم با اندازه گیری طول زخم و هم چنین سرعت بهبودی مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته های پژوهش: میانگین طول زخم در گروه هایی که عصاره تازه یونجه دریافت کرده بودند کمتر از میانگین طول زخم در گروه شاهد بود، هر چند این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. هم چنین سرعت رشد در گروهی که چند بار عصاره تازه یونجه دریافت کرده بودند به طور قابل ملاحظه ای سریع تر از سایر گروه ها مخصوصا گروه شاهد بود.بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این بررسی پیشنهاد می شود تحقیقات بیشتری در این مورد انجام گیرد.

مقدمه: درد پدیده ای طبیعی و جزء لاینفک زایمان است. تاکید زیادی در درمان درد زایمان وجود دارد. از آن جائی که کاهش درد با استفاده از دارو اثرات نامطلوب به همراه دارد، بهتر است از روش های غیردارویی در تسکین درد استفاده شود. یکی از روش ها، استفاده از طب فشاری است. هدف این مطالعه بررسی تاثیر فشار در نقطه هوگو بر شدت درد و مدت زایمان در زنان نخست زا بود.مواد و رو ش ها: این کار آزمایی بالینی روی 60 خانم نخست زا انجام شد. نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. روش گرد آوری داده ها پرسش نامه بود. ابتدا قبل از هر گونه مداخله، شدت درد با استفاده از مقیاس سنجش درد(VAS)  در دیلاتاسیون 4 سانتی متر و سپس 6 و 8 و 10 سانتی متر سرویکس اندازه گیری شد. بعد از انجام مداخله، شدت درد مجددا اندازه گیری شد. برای انجام مداخله، با شروع هر انقباض کمک پژوهشگر در گروه مورد با انگشتان شست خود بر روی نقطه هوگو در هر دو دست مددجو فشار وارد نمود و در گروه شاهد انگشتان شست با نقطه هوگو تماس داشتند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی تی تست، کای اسکوئر و تی زوجی تجزیه و تحلیل شد.یافته های پژوهش: یافته ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین میانگین شدت درد مرحله اول بعد از مداخله در دو گروه مورد و شاهد وجود دارد هر چند با پیشرفت لیبر، شدت درد نیز افزایش می یافت، در گروه مورد این افزایش به طور معنی داری کمتر بود (P=0) هم چنین در این گروه میانگین شدت درد قبل و بعد از مداخله در دیلاتاسیون های 4 و 6 و 8 سانتی متر معنی دار بود، (P=0). بین میانگین طول مدت مرحله اول و دوم نیز اختلاف معناداری بین دو گروه مورد و شاهد وجود داشت. (P=0)بحث و نتیجه گیری: فشار بر نقطه هوگو به تسکین درد و کوتاه شدن مدت زایمان منجر می گردد و هیچ عارضه جانبی روی مادر و نوزاد ندارد.

مقدمه: اوپیات ها در تنظیم برخی از کارکردهای بدن و تظاهرات رفتاری نقش دارند. مصرف مزمن یا حاد مرفین می تواند پاسخ های متفاوتی را به همراه داشته باشد. بنابراین، هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تجویز حاد و مزمن مرفین بر میزان مصرف غذا در رت های نر بوده است.مواد و روش ها: برای این منظور از 30 سر موش صحرایی نر با وزن حدود 300-250 گرم از نژاد اسپراگ-داولی استفاده شد که به طور تصادفی در 3 گروه کنترل، حاد و مزمن (معتاد شده) توزیع شدند. 12 ساعت پس از ناشتایی، به گروه حاد یا مزمن مرفین و به گروه کنترل نرمال سالین تزریق گردید. سپس هر حیوان به قفس ویژه آزمایش که دسترسی آسان به آب و غذا داشت انتقال یافته و میزان مصرف تجمعی غذا به فاصله هر 15 دقیقه طی دوره ای یک ساعته، و نیز 4 ساعت پس از تزریق اندازه گیری شد. در تحلیل آماری داده ها، در آزمون ANOVA یک طرفه و آزمون تعقیبی دانت استفاده گردید.یافته های پژوهش: یافته های ما نشان داد که تجویز حاد مرفین با دوز 10 میلی گرم/کیلو (در موش های غیر معتاد) باعث تاخیر در شروع تغذیه و کاهش مصرف غذا در 60 دقیقه نخست پس از تزریق، در مقایسه با گروه کنترل شده بود. ولی میزان مصرف غذا را در 4 ساعت پس از تزریق افزایش داد. تجویز مرفین با دوز 10 میلی گرم/کیلو به موش هایی که به طور مزمن مرفین دریافت کرده بودند (موش های معتاد) تاخیری در شروع تغذیه ایجاد نکرد و مصرف غذا را هم در 60 دقیقه نخست و هم در 4 ساعت پس از تزریق افزایش داد که این افزایش نسبت به گروه حاد (غیر معتاد) و کنترل معنی دار بود.بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه اوپیات ها می توانند رفتار تغذیه ای حیوانات را تغییر دهند و نیز این که الگوی پاسخ تغذیه ای به مرفین در موش های معتاد در مقایسه با موش های غیر وابسته متفاوت است. هم چنین اعتیاد به مرفین باعث افزایش حساسیت پاسخ تغذیه ای نسبت به میزان آن در موش های صحرایی نر می گردد.

مقدمه: پره اکلامپسی نوعی سندرم ویژه حاملگی و از علل اصلی مرگ و میر مادر و جنین است. هدف از مطالعه حاضر بررسی سطوح سرمی آدیپونکتین، رابطه بین لپتین و آدیپونکتین و نیز میزان نسبت لپتین به آدیپونکتین در زنان باردار مبتلا به پره اکلامپسی در مقایسه با زنان باردار نرمال بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی تعداد 60 نمونه بیمار، شامل 30 زن باردار مبتلا به پره اکلامپسی و نمونه غیر بیمار شامل 30 زن باردار نرمال، مورد بررسی قرار گرفت. میزان سطوح سرمی لپتین و آدیپونکتین در نمونه ها با استفاده از روش ELISA اندازه گیری و تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون آماری -test‏t مستقل و آنالیز همبستگی پیرسن انجام شد. مقادیر 0.05>p از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد.یافته های پژوهش: سطوح سرمی لپتین در زنان باردار مبتلا به پره اکلامپسی به طور معنی داری بالاتر از گروه نرمال بود، در حالی که سطوح سرمی آدیپونکتین کاهشی معنی دار را نشان داد. همبستگی معکوس معنی داری بین سطوح سرمی لپتین و آدیپونکتین در هر دو گروه بیمار و نرمال مشاهده گردید. نسبت لپتین به آدیپونکتین در زنان باردار مبتلا به پره اکلامپسی افزایش معنی داری را نشان داد.بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از این مطالعه، افزایش غلظت لپتین و کاهش سطوح آدیپونکتین می تواند به عنوان نوعی شناساگر در تشخیص پره اکلامپسی شدید مطرح گردد.

مقدمه: زردی نوزادی یکی از شایع ترین بیماری های دوران نوزادی است که 5 تا 10 درصد نوزادان را نیازمند فتوتراپی می کند. درمان با فتوتراپی مشکلاتی از قبیل افزایش طول مدت بستری در بیمارستان، هزینه متعاقب آن و جدایی مادر و نوزاد را به دنبال دارد. در نتیجه، کاهش نیاز به فتوتراپی بسیار اهمیت دارد. هدف ما در این مطالعه بررسی اثر پیش گیرانه ژل خوراکی آگار بر سطح بیلی روبین، زردی بالینی و نیاز به فتوتراپی در نوزادان رسیده سالم بود.مواد و روش ها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی دوسوکور، 50 نوزاد رسیده وارد مطالعه شدند که 25 نفر در گروه آگار و 25 نفر در گروه پلاسبو قرار گرفتند. تغییرات سطح بیلی روبین، زردی بالینی و نیاز به فتوتراپی در روز های اول، سوم و پنجم بررسی شد و اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزارspss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته های پژوهش: وزن هنگام تولد، وزن روزهای سوم و پنجم، سن اولین ویزیت، جنس و سایر اطلاعات دموگرافیک در دو گروه اختلاف معنا داری نداشت. سطح سرمی بیلی روبین در هر دو گروه افزایش نشان داد، اما این افزایش به طور معنا داری در گروه آگار نسبت به گروه پلاسبو کمتر بود و زردی بالینی و نیاز به فتوتراپی نیز به طور معنا داری در گروه آگار نسبت به گروه پلاسبو کمتر بود.بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد که مصرف آگار خوراکی در نوزادان رسیده باعث کاهش سطح بیلی روبین و زردی بالینی و کاهش نیاز به فتوتراپی می شود.

مقدمه: فراوانی چاقی و اضافه وزن در دوران کودکی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه در حال افزایش است و امروزه به صورت نوعی مشکل سلامتی در آمده است که از تغییر در عادات غذائی و کاهش فعالیت بدنی به عنوان شایع ترین علل آن یاد می شود. گزارش های موجود نشان دهنده تاثیر مهم این مشکل در بروز ناتوانی ها و مرگ در سنین بالاتر است. در این تحقیق فراوانی اضافه وزن و چاقی در دانش آموزان 7-6 ساله یزدی مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، 2768 دانش آموز دختر و پسر کلاس اول ابتدائی مدارس شهر یزد مورد پرسش گری قرار گرفتند. مدارس به صورت تصادفی ساده و دانش آموزان در هر مدرسه از طریق سرشماری انتخاب شدند. قد و وزن آنان اندازه گیری و نمایه توده بدنی هر کدام محاسبه گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری EPI6 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته های پژوهش: 6.3 درصد کودکان اضافه وزن داشته و 2.4 درصد چاق بودند. اضافه وزن و چاقی به ترتیب در پسرها 5.9 درصد و 2.6 درصد و در دخترها 6.7 و 2.3 درصد مشاهده شد. فراوانی اضافه وزن و چاقی در فرزندان مادران با تحصیلات بالاتر، کودکان با دفعات مصرف بیشتر پفک و چیپس در هفته و نیز وزن بالاتر در هنگام تولد به طور معنی داری بیشتر بود. ضمنا، رابطه معنی داری بین جنس، مدت مصرف شیر مادر، سابقه مصرف شیر مصنوعی و نیز مدت تماشای تلویزیون و مصرف سایر تنقلات با اضافه وزن و چاقی به دست نیامد.بحث و نتیجه گیری: تغییر در شیوه زندگی، به ویژه تغییر عادات غذائی در بچه ها توصیه می شود. والدین و مدارس گروه های هدف مهم در برنامه های مداخله ای سلامت عمومی برای کاهش چاقی و اضافه وزن در کودکان محسوب می گردند.

مقدمه: ارزشیابی به علت ماهیت و عملکرد خاص خود در هر گونه نظام آموزشی یکی از گسترده ترین مباحث فرایند آموزش است. امروزه برای بررسی هر گونه رشد توسعه فرهنگی، اجتماعی و آموزشی از روش های مختلف ارزشیابی به عنوان عامل تعیین کننده استفاده می گردد.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه تحلیلی، مقطعی است که در سال تحصیلی 86-1385 صورت گرفت. نمونه های مورد مطالعه از 193 نفر دانشجو تشکیل شده که به روش تصادفی طبقه ای انتخاب گردید. هم چنین کلیه اعضا هیات علمی که در نیم سال تحصیلی دوم 86-85 مشغول به تدریس بودند به صورت سر شماری به تعداد 27 نفر، مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار به کار گرفته شده با توجه به اهداف تحقیق پرسش نامه محقق ساخته بود داده های گردآوری شده از طریق آزمون خی دو و F, Z مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته های پژوهش: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد بین نتایج ارزشیابی دانشجویان و خودسنجی اساتید در حیطه های خصوصیات فردی استاد، روش آموزش، توان علمی، ارتباط استاد با فراگیر، ارتقا کیفیت پژوهش در آموزش و به کارگیری وسایل کمک آموزشی توسط استاد تفاوت معنی دار وجود نداشت. ولی بین نتایج ارزشیابی دانشجویان از اساتید بر حسب جنسیت، ترم تحصیلی، رشته تحصیلی دانشجویان تفاوت معنی دار بود. ( .(P<%001 نتایج آزمون آماری بین خودسنجی اساتید و نوع استخدام، مدرک تحصیلی، جنسیت و سابقه تدریس استاد تفاوت معنی دار نشان نداد.بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد، نتایج خود سنجی اساتید با ارزشیابی دانشجویان تطابق دارد و رابطه متقابل دانشجو و استاد از استحکام بیشتری بر خوردار است و دانشجویان انتظارات آموزشی خود را به صورت واقع بینانه و نزدیک به نظرات اساتید مورد ارزیابی قرار داده اند. و خودسنجی اساتید را می توان به همراه ارزشیابی دانشجویان، به عنوان ابزاری کارآمد در ارزشیابی اساتید به کار گرفت.