مجله انجمن آنستزیولوژی و مراقبت های ویژه ایران
سال:1379 | دوره:20 | شماره:29 |تعداد مقالات:6

در این مقاله تلاش می شود که سه سیستم جدید تهویه فارنگوتراکیال را از لحاظ جنبه های گوناگون با هم مقایسه نمائیم و انتخاب سیستم برتر را در هر بیمار به تشخیص خواننده گرامی بسپاریم. خواهیم گفت که سیستم "لوله حلقی کافدار" از لحاظ سهولت کاربرد، عدم ایجاد گلو درد و عوارض فوری و دیررس، موثر بودن صد در صد در مقابله با هر نوع لوله گذاری مشکل در صدر لیست قرار خواهد گرفت.  اخیرا "ایروی دهانی حلقی کافدار" نیز کم کم وارد بازار مصرف می شود این سیستم از لحاظ سهولت کاربرد، کمبود عوارض فوری و دیر رس دارای جاذبه های فراوانی است که می تواند رقیب سرسخت و پیروزی در مقایسه با ماسک لارنژه باشد با وجودیکه این سیستم برای تنفس کنترله و نیز برای مقابله با لوله گذاری مشکل کارساز نیست. اما ماسک لارنژه علی رغم محبوبیت و شهرت فعلی و با وجودیکه هنوز برای تنفس با فشار مثبت از سایر سیستم ها موثرتر است، معذالک به علت عدم سهولت کاربردی شیوع عارضه گلو درد فوری و دیررس و قیمت سرسام آور آن تاکنون در جهان و بویژه در جهان سوم اشاعه کافی نیافته است و با ورود رقبای زورمند تازه که مشخصات و کیفیت مطلوب تری برای مصرف همگانی دارند به گمان من، ماسک لارنژه بزودی از اوج شهرت فعلی خود افول خواهد کرد.    

پیشگفتار: تجویز ساکسی نیل کولین، لارنگوسکوپی و لوله گذاری نای موجب افزایش فشار داخل چشم (IOP) می گردد. بمنظور پیشگیری از این افزایش خصوصا در موارد نافذ چشم و ترمیم پارگی چشم، تجویز پیش داروهای مختلفی مورد حمایت قرار گرفته است. نتایج مطالعات انجام شده در این زمینه بحث انگیز است.مواد و روشها: در این مطالعه دو سویه کور، سه گروه 70 نفری که در زمان 90 ثانیه قبل از لوله گذاری نای به ترتیب سوفنتانیل، لیدوکائین و دارونما دریافت کرده بودند از نظر تغییرات فشار داخل چشم متعاقب تجویز ساکسی نیل کولین، لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. نتایج: میانگین IOP در دقایق 2 و 5 پس از تجویز ساکسی نیل کولین در دو گروه سوفنتانیل و لیدوکائین به صورت معناداری کمتر از گروه دارونما بود. میانگین تغییرات IOP در دقیقه 2 در سه گروه مذکور به ترتیب 1.84-، 2.03- و 2.82+ میلی متر جیوه و در دقیقه 5 به ترتیب 4.78-، 4.73- و 1.35+ میلی متر جیوه بود که به صورت معناداری در دو گروه اول نسبت به گروه سوم کاهش در میزان IOP را نشان می دهد. میزان رضایت جراح در دو گروه سوفنتانیل و لیدوکائین بصورت چشمگیری بیش از گروه دارونما بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعات قبلی در رابطه با آثار دو پیش داروی سوفنتانیل و لیدوکائین در پیشگیری از افزایش فشار داخل چشم متعاقب تجویز ساکسی نیل کولین، لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه توافق ندارند. مطالعه حاضر این اثرات پیشگیری کننده را به اثبات رسانید. احتمالا تفاوت حاصله در مطالعات قبلی، معلول عدم رعایت مقدار دارو و زمان تجویز می باشد.  

از بین بردن درد، یا تخفیف آن هدف اساسی در طب، از گذشته های دور تا امروز بوده است.افزودن فنتانیل به لیدوکائین در بی حسی نخاعی، نه تنها طول مدت بی حسی بلکه کیفیت آن را نیز بالا می برد، و نیز بیدردی بعد از عمل جراحی طولانی می شود. دوز مصرفی اوپیوئید ساب آراکنوئید خیلی کمتر از دوز وریدی، اپیدورال و عضلانی بوده و در ضمن بیدردی طولانی تری با عوارض کمتر فراهم می کند، در این راستا جهت بررسی فواید مخلوط فنتانیل و لیدوکائین، در یک کارآزمایی بالینی 40 خانم کاندید عمل جراحی TL تحت بی حسی نخاعی، در محدوده سنی 45-25 ساله در یک مطالعه دو سوکور و آینده نگر بصورت تصادفی در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. در گروه A بی حسی نخاعی با 100mg لیدوکائین %5 بعلاوه 25mcg فنتانیل، و در گروه B با 100mg لیدوکائین بعلاوه 0.5cc نرمال سالین (دارونما) انجام گردید، اثرات بیدردی حین و بعد از عمل و نیز عوارض همراه نظیر تهوع و استفراغ، لرز، افت فشارخون، خارش و دپرسیون تنفسی حین عمل و تا 6 ساعت پس از عمل جراحی بررسی شد. نتایج حاصله به این صورت بود که بیدردی موثر بطور متوسط با دریافت فنتانیل از 98 دقیقه به 124 دقیقه افزایش یافته ولی کیفیت بیدردی در درستکاری پریتوان تفاوت چندانی نکرده، همچنین تهوع و استفراغ، لرز، افت فشار خون در گروهی که فنتانیل گرفته کمتر بوده و خارش و دپرسیون تنفسی در هیچیک از بیماران مشاهده نگردید. بنابراین با افزودن فنتانیل به لیدوکائین داخل نخاعی در عمل جراحی بستن لوله بیدردی موثر بطور متوسط 26 دقیقه افزایش یافته (T-test P<0.05) و تهوع و استفراغ و لرز و افت فشارخون در حول و حوش عمل جراحی کاهش می یابد. (Chi-Square P<0.005)  

مقدمه: بیهوشی سرپایی از جمله روش هایی است که در حال پیشرفت سریعی می باشد بطوریکه از آن جهت که بسیار سودمند تشخیص داده شده است در حال حاضر در استان کبک کانادا دو بیمارستان صرفا به درمان بیماران جراحی سرپایی اختصاص دارند و بالطبع موازی با این روش داروهای بیهوشی متناسب و روش های بیحسی های گوناگون نیز در حیطه عمل بیهوشی عرضه گردیده و مورد استعمال است. برای آشنایی بیشتر با محیط مقدمتا از دو موضوع در مورد بیمارانی که بصورت سرپایی عمل شده اند صحبت می کنیم. هدف از طرح مورد اول بررسی بعضی از خواص فارکولوژی گازهای بیهوشی و بررسی بعضی از موارد استعمال ماسک حنجره ای می باشد و مورد دوم از بعضی تغییرات در بیهوشی سرپایی، بررسی بعضی اختصاصات و بررسی مزایای بیهوشی با یک هوشبر واحد می باشد. این دو مورد بصورت سوال و جواب مطرح می شود تا همکاران خود در ضمن فراگیری شرکت داده شوند و سپس کلیاتی راجع به بیهوشی سرپایی بیان خواهد شد و در آخر نیز جواب صحیح سوالات مطرح شده برای دو مورد یاد شده به اطلاعتان خواهد رسید.  

اختلالات مجاری هوایی فوقانی که فرد را مستعد لوله گذاری مشکل می کنند، می توانند موجب آپنه انسدادی حین خواب (OSA) نیز گردند. ارتباط بالقوه مزبور اهمیت خاصی دارد چرا که هر دو حالت موجب افزایش خطرات حوالی عمل میگردند و بیماری که لوله گذاری تراشه اش مشکل است، ممکن است نیاز به بررسی از لحاظ OSA نیز داشته باشد. ما در این تحقیق مشخص کردیم که هرگاه بیماری لوله گذاری مشکل داشته باشد، خطر بیشتری از OSA برای وی مطرح می گردد، و در این حالت آیا چنین بیماری تغییرات مشخص بالینی و رادیولوژیک در مجاری هوایی فوقانی خود دارد یا خیر. ما 15 بیمار با لوله گذاری مشکل را مورد مطالعه قرار دادیم و آنها را با 15 بیمار کنترل، مقایسه کردیم. هر کدام از این بیماران از 3 جنبه مورد ارزیابی قرار گرفتند: از لحاظ بالینی (عدد مالامپاتی، فاصله تیرومنتال، اندازه دور گردن، اکستانسیون سر) از لحاظ پلی سومنوگرافیک (اندکس آپنه هیپوپنه AHI)، و از لحاظ رادیوگرافی (سفالومتری لاترال). AHI در بیماران با لوله گذاری مشکل، بیشتر از گروه کنترل بود (متوسط 28.4 [SD=31.7] در مقابل 5.9 [SD=8.9]) P<0.02.    

دستگاه گوارش: دستگاه گوارش «موتور MODS» است. علت اطلاق این عنوان به قرار زیر است: دستگاه گوارش نسبت به کاهش برون ده قلبی بسیار آسیب پذیر می باشد. چرا که کاهش خونرسانی آن بسیار شدیدتر از کاهش برون ده قلبی است. همچنین دستگاه گوارش آخرین دستگاهی است که پس از برقراری طبیعی برون ده قلبی، خونرسانی طبیعی پیدا می کند. از این رو است که امروزه بهترین شاخص تصحیح برون ده قلبی، و در نتیجه بهبود بیماران بستری در ICU را pH مخاط معده می دانند. عوامل متعددی مانند اعصاب خودکار، هورمون ها، عوامل شیمیایی موضعی، و حتی حرکت و اتساع لوله گوارشی در این امر دخیلند، اما نقش هر یک به خوبی مشخص نیست. مثلا تحریک دستگاه سمپاتیک باعث کاهش قابل توجه خون رسانی دستگاه گوارش می شود، اما قطع اعصاب خودکار یا مهار دارویی این پدیده را مرتفع نمی سازد. اما انقباض عروق دستگاه گوارش با مهار دارویی یا جراحی محور Renin-Angiotensin برطرف می شود.