پژوهش در حوزه شهرهای دوستدار کودک به طورخاص در اروپا از سال 1980 موردتوجه قرار گرفته است که با هدف ایجاد فرصتی برای کودکان در راستای شکلدادن و یا تغییر محیط پیرامون آنها می باشد. مکان علاوه بر بعد مادی از بعد غیرمادی نیز برخورداربوده و احساساتی در ساکنان خود ایجاد می کند. این حس تعلق مکانی بر نشاط اجتماعی و امنیت اجتماعی کودکان شهر تاثیر می گذارد که تحلیل این فرایند هدف این مقاله است. هدف دیگر معرفی کاربرد مدل های ساختاری، بهعلت چندبعدیبودن ابعاد بررسی و وجود متغیرهای مکنون، در حوزه مطالعات شهری است. پژوهش حاضر از حیث هدف کاربردی و از حیث روش پیمایشی محسوبمی شود. جمعیت آماری این پژوهش کودکان 12 تا 18ساله شهر قزوین می باشند که از این بین کودکان منطقه 2 شهرداری قزوین به عنوان جمعیت نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه محقق-ساخته استفاده شد و پس از اطمینان از پایایی و روایی آن در جمعیت نمونه توزیع گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تکنیک تحلیل عاملی تاییدی و مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج تحلیل داده ها مدل مفهومی ارایه شده را تایید می کند. همچنین، نتایج پژوهش نشان دهنده تاثیر مثبت و معنادار حس تعلق مکانی بر امنیت اجتماعی و نشاط اجتماعی و تاثیر مثبت و معنادار امنیت اجتماعی بر نشاط اجتماعی در جامعه مورد مطالعه می باشد.