مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک
سال:1391 | دوره:15 | شماره:5 (پیاپی 64) |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: اختلال توجه/بیش فعالی یک اختلال رفتاری در کودکان است که با یک یا ترکیبی از عوامل از جمله بیش فعالی، عدم توجه و تکانش گری شناخته می شود. هدف مطالعه حاضر ارزیابی اثربخشی بازی های توپی و غیر توپی بر کاهش نشانگان اختلال کمبود توجه/بیش فعالی دانش آموزان پسر 9 تا 11 ساله شهر اراک می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، که با طرح پیش آزمون، پس آزمون اجرا شد، 60 دانش آموز مبتلا به اختلال توجه/ بیش فعالی به صورت تصادفی به سه گروه مساوی بازی های توپی، بازی های غیر توپی و کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 12 هفته به تمرین پرداختند. برنامه تمرینی شامل 3 جلسه در هفته و هر جلسه 45-30 دقیقه بازی درمانی بود. نشانه های اختلال توجه/بیش فعالی از طریق پرسش نامه علائم مرضی کودکان CSI-4، قبل و بعد از 12 هفته برنامه تمرینی ارزیابی شد.یافته ها: پس از 12 هفته بازی درمانی کاهش معنی داری در نشانه های اختلال توجه/بیش فعالی در گروه های آزمایشی در مقایسه با ابتدای مطالعه مشاهده شد (p<0.05)، اما تفاوت معنی داری بین بازی توپی و غیر توپی مشاهده نشد(p<0.05) .نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه می توان بیان کرد که انجام بازی های توپی و غیر توپی، تاثیر مثبتی در بهبود نشانه های اختلال توجه/ بیش فعالی دارد.

زمینه و هدف: بروسلوز یکی از شایع ترین بیماری های مشترک بین انسان و دام در ایران می باشد. در اغلب موارد تشخیص بروسلوز دشوار است و دلیل این دشواری نه فقط به خاطر شباهت بالینی این بیماری با بسیاری از بیماری های عفونی و غیرعفونی می باشد بلکه هم چنین روش های تشخیصی در اغلب موارد موفق به جداسازی ارگانیسم نمی گردند. یکی از روش های تشخیصی سریع و ایمن PCR می باشد. هدف این مطالعه تعیین حساسیت و ویژگی روش PCR در تشخیص بروسلوز انسانی با استفاده از نمونه های سرم می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع ارزیابی تست های تشخیصی می باشد. افراد شرکت کننده در این مطالعه شامل 30 فرد دارای علائم بالینی و تست رایت مثبت که گروه بیماران ما را تشکیل می دادند و 30 فرد سالم و با تست رایت منفی که گروه شاهد ما بودند. 30 نمونه سرم از افراد گروه بیماران و 30 نمونه سرم از افراد سالم مورد استفاده قرار گرفت. بر روی این نمونه ها آزمایش PCR انجام شد.یافته ها: از30 فرد گروه بیماران، 15 نمونه با روش PCR مثبت شدند و از افراد سالم، 4 مورد با روش PCR مثبت شدند. حساسیت روش 50 PCR درصد و ویژگی آن 86.6 درصد تعیین شد.نتیجه گیری: هر چند در تعدادی از مطالعات نمونه ارجح برای تشخیص بروسلوز را سرم می دانند، ما به حساسیت و اختصاصیت بالایی برای روش PCR با استفاده از نمونه سرم جهت تشخیص بروسلوز دست نیافته ایم. بدین منظور، استفاده از ترکیبی از روش های آزمایشگاهی را برای تشخیص بروسلوز انسانی پیشنهاد می کنیم.

زمینه و هدف: اندازه گیری فشار متوسط شریانی نسبت به فشار خون سیستولیک یا فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، فاکتور پیش بینی کننده بهتری برای افزایش فشارخون بارداری است. با توجه به فرضیه "اثر محافظتی مکمل روغن ماهی بر فشارخون بارداری" و اهمیت کنترل فشارخون در بارداری، مطالعه حاضر برای بررسی اثر مصرف مکمل روغن ماهی بر فشار متوسط شریانی در حاملگی انجام شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمای بالینی، 120 مادر باردار سالم به طور تصادفی به دو گروه 60 نفره تقسیم شدند. در حالی که مراقبت بارداری برای هر دو گروه یکسان انجام می شد، فقط به گروه مداخله، از هفته 16 تا انتهای بارداری، روزانه یک کپسول 1000 میلی گرمی روغن ماهی سالمون داده شد. فشارخون سیستول و دیاستول در هر دو گروه، هر 4 هفته یک بار تا 28 هفتگی، هر 2 هفته یک بار از 28 تا 36 هفتگی و هفته ای 1 بار از 36 هفتگی تا پایان بارداری اندازه گیری و متوسط فشارخون شریانی نیز محاسبه شد. با استفاده از نرم افزار SPSS، داده ها با آزمون تحلیلی تی تست و من ویتنی آنالیز شد.یافته ها: میانگین فشار متوسط شریانی در گروه کنترل و مداخله به ترتیب 4.50±78.46 و 5.50±80.76 میلی متر جیوه بود. آزمون تی، اختلاف معنی داری بین دو گروه را نشان نداد (p>0.05).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که افزودن مکمل روغن ماهی به رژیم غذایی مادران باردار تاثیری در کاهش فشار متوسط شریانی آنها ندارد.

زمینه و هدف: تمام اعضای میکوباکتریوم توبرکلوزیس به سه گروه ژنتیکی مختلف بر اساس پلی مورفیسم در دو ژن katG و gyrA تقسیم می شوند. تعیین سویه های متعلق به هر گروه و به ویژه تشخیص سریع آن، دارای اهمیت ویژه اپیدمیولوژیک است. هدف این تحقیق، تعیین گروه های اصلی ژنتیکی سویه های کلنیکی میکوباکتریوم توبرکلوزیس می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، سی و سه نمونه خلط از بیماران مسلول استان مرکزی جمع آوری و پس از کشت، مورد جداسازی DNA با استفاده از Chelex 100 قرار گرفت. شناسایی نمونه ها با تشخیص ژن katG با کمک PCR انجام و تائید گردید. موتاسیون در کدون KatG463 با کمک RFLP انجام شد. قطعه 620 bp از ژنkatG و 194bp از ژن gyrA تکثیر و تعیین ترادف شد.یافته ها: جستجو و تکثیر قطعه 620-bp ژن katG، روش مناسبی برای تائید مولکولی در تشخیص باکتری بود. این مساله از نظر فنوتیپی نیز انطباق کامل نشان داد. از میان 33 ایزوله مورد مطالعه، دوازده نمونه، گروه ژنتیکی 1، پانزده نمونه گروه ژنتیکی 2 و شش نمونه گروه ژنتیکی 3 را نشان دادند. بدین ترتیب فراوانی گروه دو به عنوان گروه غالب سویه ها در استان مرکزی با فراوانی معادل 45.5 درصد مشخص گردید.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق بیان گر رخداد گروه دو با فراوانی بیشتر در میان سویه های کلنیکی استان مرکزی می باشند. این مساله با حساس بودن این سویه ها به آنتی بیوتیک های رایج، انطباق داشته و درخور توجه می باشد. در این تحقیق کاربرد سه گانه تست ارائه شده در تعیین هم زمان گروه های ژنتیکی، ماهیت باکتری و مقاومت به ایزونیازید اثبات گردید.

زمینه و هدف: درد یک مشکل پیچیده طبی است، که می تواند وضعیت فیزیکی و روحی بیماران را تحت تاثیر قرار دهد. کنترل ناکافی درد پس از عمل اثرات نامطلوبی بر وضعیت فیزیولوژیکی، متابولیکی و روحی بیمار دارد. افزودن مکمل های جدید منجر به افزایش مدت بی دردی می شود. هدف این مطالعه مقایسه نئوستیگمین و میدازولام داخل نخاعی در افزایش مدت بی دردی بعد از عمل می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سو کور، بر روی زنان 50-35 سال ASA کلاس 1 و 2 کاندید جراحی کولپورافی الکتیو انجام گرفت که در آن تعداد 60 بیمار به طور تصادفی در سه گروه میدازولام، نئوستیگمن و شاهد تقسیم شدند. در گروه اول به لیدوکائین هیپربار 1 میلی گرم میدازولام، گروه دوم 50 میکروگرم نئوستیگمین و گروه سوم 0.5 سی سی نرمال سالین اضافه گردید، سپس بر اساس معیار VAS نمره درد بیماران و مدت بی دردی بیماران، با یکدیگر و با استفاده از نرم افزار SPSS مقایسه شد.یافته ها: مدت بی دردی در بیماران گروه میدازولام 18.2±98.4، در گروه نئوستیگمین 32.6±74.5 و در گروه شاهد 9.9±64.5 دقیقه بود که میانگین مدت بی دردی در گروه میدازولام بیشتر از دو گروه دیگر بود (p<0.001). میانگین دوز مصرفی مسکن در 24 ساعت بعد از عمل به طور معنی داری طبق p<0.001 در گروه میدازولام کمتر از دو گروه دیگر بود (p<0.001).نتیجه گیری: میدازولام و نئوستیگمین داخل نخاعی منجر به افزایش مدت بی دردی بعد از عمل می شوند که میدازولام موثرتر از نئوستیگمین می باشد.

زمینه و هدف: عفونت هلیکوباکتری پیلوری یکی از شایع ترین عفونت های مزمن باکتریایی در انسان است به طوری که که بیش از 85 درصد افراد جامعه ایران آلوده به هلیکوباکتر پیلوری می باشند. این باکتری سبب بروز بیماری های متعدد گوارشی نظیر التهاب معده، زخم های گوارشی و حتی بروز بدخیمی می شود. یکی از عوامل موثر در بیماری زایی باکتری، ژن cagA می باشد. سویه های حاوی ژن cagA از قدرت بیماری زایی بالاتری نسبت به سویه های فاقد این ژن، برخوردارند. هدف از انجام این تحقیق تعیین فراوانی ژن cagA سویه های هلیکوباکتر پیلوری در مبتلایان به اختلالات گوارشی مراجعه کننده به مرکز درمانی بیمارستان امام حسین می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، بلوک های پارافینه ناحیه انتروم معده 84 بیمار مورد استفاده قرار گرفت. بعد از تهیه برش و رنگ آمیزی گیمسا، حضور و دانسیته نمونه های هلیکوباکتر پیلوری بررسی گردید. DNA باکتری با استفاده از کیت استخراج گردیده و حضور ژن cagA با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن به روش PCR تعیین شد.یافته ها: در این مطالعه از 84 نمونه بلوک پارافینه که در رنگ آمیزی گیمسا از نظر هلیکوباکتر پیلوری مثبت بودند، 72 (85.7 درصد) سویه هلیکوباکتر پیلوری 16s rRNA مثبت و از بین نمونه های 16s rRNA، 46 سویه (63.9 درصد) دارای ژن cagA بودند. شیوع cagA مثبت در بین بیماران مبتلا به زخم گوارشی (43.5 درصد) بیشتر از مبتلایان به التهاب معده (30 درصد) بود.نتیجه گیری: در این مطالعه نشان داده شده است که هلیکوباکتر پیلوری با ژن cagA در بین بیماران مبتلا به زخم معده و سرطان در مقایسه با بیماران دیگر بیشتر می باشد.

زمینه و هدف: بی خوابی اثرات منفی عمده ای بر کیفیت زندگی افراد یائسه دارد و سبب کاهش میزان عملکرد روزانه از نظر جنبه های فیزیکی، روانی و اجتماعی می شود. حدود 64.8 درصد زنان استفاده از مکمل های گیاهی را جهت رفع مشکلات خواب ترجیح می دهند. هدف پژوهش حاضر بررسی نمره اختلال خواب و رضایت از مصرف والرین در درمان آن، در طول یک دوره زمانی 6 ماهه می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی، بر روی 100 زن واجد شرایط مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گردید. ابزار پژوهش شامل سه قسمت برگه ثبت مشخصات فردی، شاخص کیفیت خواب پیترزبرگ و خط کش دیداری ده نمره ای رضایت مصرف بود. جمع آوری اطلاعات در سه مقطع زمانی بلافاصله، یک ماه و شش ماه بعد از قطع مصرف والرین صورت گرفت.یافته ها: در نمره اختلال خواب و رضایت مصرف تنها بلافاصله بعد از مصرف والرین بین دو گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی داری مشاهده گردید (p=0.001) و بعد از یک و شش ماه پس از قطع مصرف هیچ گونه تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده نگردید. هم چنین در مقایسه سه زمان فوق، تفاوت معنی داری دیده شد بدین صورت که با گذشت زمان این رضایت و بهبودی در نمره اختلال خواب رو به کاهش می باشد.نتیجه گیری: والرین باعث بهبود اختلال خواب زنان یائسه تنها در طول دوره مصرف می شود و بعد از قطع مصرف، تفاوتی بین گروه دارونما و والرین وجود ندارد. بنابراین برای بهبودی اختلال خواب نیاز به مصرف مداوم این مکمل می باشد.

زمینه و هدف: در سال های اخیر ویروس آنفلوانزا باعث عفونت های متوسط تا شدید با میزان پراکندگی وسیع در سرتاسر دنیا شده است. بر این اساس، واکسن آنفلوانزایی که تنها یک دوز آن محافظت ایجاد نماید هنوز در دسترس نیست. بنابراین، تهیه یک واکسن عمومی و فراگیر بر اساس ذرات شبه ویروسی غیرتکثیری ایده ال می باشد. در تحقیق حاضر یکی از سازه های مولکولی برای ساخت این ذرات مد نظر قرار گرفته است.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، رده سلولی MDCK برای تکثیر ویروس آنفلوانزای انسانی تیپ A/New Caledonia H1N1 استفاده شد. سپس کل RNA سلول، استخراج شده و با استفاده از پرایمر random hexamer به عنوان پرایمر عمومی cDNA ساخته شد. قطعه (NA (1413 bp با روش PCR تکثیر داده شد و در وکتور pBluescript SK کلون شد. سپس قطعه نورآمینیداز در پلاسمید pFastBac11 از طریق محل های برش آنزیمی SalI و XhoI ساب کلون گردیده و صحت آن با توالی یابی دو طرفه مورد تایید قرار گرفت. وکتور pFastBac1NA به میزبان E.coli DH10Bac که حاوی بکمید و پلاسمید کمکی بود منتقل شد تا بکمید نوترکیب نورآمینیداز ساخته شود.یافته ها: بکمید نوترکیب نورآمینیداز با روش نوترکیبی هومولوگ بین pFastBac1NA و بکمید به وجود آمد. این محصول با استفاده از PCR و پرایمرهای اختصاصی نورآمینیداز و عمومی M13 تایید گردید.نتیجه گیری: از بکمید نوترکیب ساخته شده در این مطالعه به همراه بکمیدهای نوترکیب، حاوی سایر ژن های ساختمانی ویروس، می توان برای ساخت ذرات شبه ویروسی آنفلوانزا استفاده نمود و یا پروتئین حاصل از بیان این سازه را در سلول های حشرات خالص نموده و در تحقیقات واکسن شناسی استفاده نمود.

زمینه و هدف: از آنجائی که در مطالعات قبلی، شواهدی دال بر اثر ضد دردی عصاره هیدروالکلی کرفس دیده شده است، در پژوهش حاضر، مکانیزم های احتمالی اثر این عصاره مورد ارزیابی قرار گرفته است.مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی از موش کوچک نر استفاده شد. به منظور بررسی اثر ضد دردی عصاره تست فرمالین مورد استفاده قرار گرفت و با تداخل سه دارو (نالوکسان با دوز 2 میلی گرم بر کیلو گرم، دکسترومتورفان با دوز 20 میلی گرم بر کیلوگرم و L-NAME با دوز 10 میلی گرم بر کیلو گرم) و عصاره هیدروالکلی میوه کرفس (400 میلی گرم بر کیلو گرم) مکانیزم احتمالی عصاره بررسی شد.یافته ها: تجویز نالوکسان تاثیری بر اثر ضد دردی عصاره هیدروالکلی میوه کرفس نداشت. تداخل دکسترومتورفان و کرفس نشان می دهد که بین گروه دریافت کننده دکسترومتورفان و عصاره نسبت به گروه دریافت کننده دارو به تنهایی تفاوت معنی داری در فاز اول وجود ندارد. پیش تیماری با L- NAME سبب کاهش اثر ضددردی عصاره میوه کرفس در فاز دوم تست فرمالین شد.(p<0.05) نتیجه گیری: با توجه به این که دکسترومتورفان خود در فاز حاد اثر ضددردی دارد، تداخل دکسترومتورفان و عصاره نشان می دهد که ممکن است حداقل بخشی از اثر ضد دردی عصاره در فاز حاد از طریق گیرنده های NMDA باشد. از طرف دیگر، احتمالا بخشی از اثرات ضددردی عصاره در فاز مزمن مربوط به مهار آنزیم نیتریک اکسیدسنتتاز است. عصاره کرفس ممکن است از طریق مسیرهای عصبی دیگر نظیر مسیرهای دوپامینی، نورآدرنالین یا سروتونین نیز اثر کند که نیاز به پژوهش بیشتر دارد.

مقدمه: از جمله شایع ترین دلایل انسداد راه هوایی، متاستاز و یا اثر فشاری تومورهای مجاورتی می باشد که ممکن است به علت ایجاد دیسترس تنفسی نیاز به ایجاد راه هوایی اورژانس و یا تراکئوستومی باشد.مورد: بیمار خانم 61 ساله بوده که با شکایت تنگی نفس به بیمارستان مراجعه کرده بود. وی سابقه پاپیلاری سل کارسینوم تیروئید با متاستاز به ریه، تراشه و تارهای صوتی را داشته است. بیمار در همان ساعات اولیه دچار حملات آپنه شده و پس از شکست اقدامات اولیه برای کنترل راه هوایی، تصمیم گرفته شد تا برای ایجاد راه هوایی مطمئن، بیمار تحت برونکوسکوپی و تراکئوستومی قرار گیرد.نتیجه گیری: در صورت عدم وجود تجهیزات کافی و وجود شرایط اورژانس تنفسی، بهتر است سریعا برای بیمار یک راه هوایی مناسب و مطمئن با استفاده از بیهوشی با عمق کم و عدم استفاده از شل کننده های عضلانی برقرار نمود.