یکی از فرایندهای شکل دهی کامپوزیتها که در سالهای اخیر توسعه قابل توجهی یافته و تحقیقات زیادی را به خود اختصاص داده است، فرایند قالبگیری انتقالی رزین است که از قابلیتهای زیادی برای تولید قطعات کامپوزیتی پیچیده برخوردار است. با توجه به مزایای قابل توجه این فرایند استفاده از آن روز به روز گسترش می یابد. موفقیت تولید با این فرایند بستگی اساسی به طراحی مناسب قالب دارد و از مهمترین گزینه ها در طراحی و ساخت قالب، علاوه بر جنس و ساختار آن، تعیین محل یا محلهای تزریق و خروج هواست. در این مقاله، پس از معرفی فرایند RTM و مزایای استفاده از آن، درباره چگونگی تعیین محلهای مناسب تزریق و خروج هوا برای قطعه ای با شکل هندسی پیچیده که کاربردهای زیادی در صنایع هوا - فضا دارد به روش تجربی و شبیه سازی عددی بحث می شود. همچنین، اثر مقدار الیاف مورد استفاده بر زمان پر شدن قالب، اثر زاویه قالب و تغییر ضخامت بررسی می گردد. نتایج حاصل بیانگر تطابق خوب نتایج تجربی و شبیه سازی عددی و اهمیت تعیین محلهای مناسب تزریق و خروج هوا در تولید یک قطعه بدون نقص است.