علوم پایه (دانشگاه آزاد اسلامی)
سال:1383 | دوره:14 | شماره:54 (ویژه نامه زیست شناسی) |تعداد مقالات:9

گونه Asplenium onopteris L. برای اولین بار از ایران معرفی می شود. این گونه بر اساس ویژگی های ریخت شناسی و تزیینات سطح اسپور از گونه Asplenium adiantum-nigrum قابل تفکیک است. انتشار جهانی گونه A. onopteris L. در جنوب غربی اروپا، جزایز آتلانتیک شمالی، آسیا و ترکیه می باشد. پراکنش این گونه در ایران در شیب های شمالی البرز در استان های گیلان، گلستان و مازندران می باشد.

با در نظر گرفتن متعدد هورمون آبسیزیک اسید در مراحل مختلف رشد و نمو گیاه و امکان وجود ارتباطی بین این فاکتور داخلی و ایجاد مقاومت در برابر تنش های محیطی برای گیاه، اثر این هورمون در برقراری شاخص های رشد چند گونه گیاه مرتعی بررسی قرار گرفت. در این آزمایش ها اثر غلظت های 0 و 20 و 40 PPM این هورمون در سه سطح پتانسیل آبی 0 و 4 و Bar 8 در سه دمای 15 و 25 و 35 درجه سانتیگراد در زمان استقرار روی پنج گونه گیاه مرتعی، آگروپیرن تریکوفوروم، بروموس تومنتولوس، فستوکااووینا، سکال مونتانوم و استیپا بارباتا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از آنالیز طرح اسپلیت پلات در مکان 135 تیمار نشان می دهد که در حضور این هورمون با کاهش پتانسیل آب و افزایش دما میزان اسید آمینه پرولین و غلظت آبسیزیک اسید درونی افزایش نشان می دهد و این نشانگر نوعی حالت سازگاری در گیاهان مورد بررسی نسبت به شرایط تنش زای ایجاد شده می باشد تا گیاه بتواند در چنین شرایطی استقرار پیدا نماید.

بیماری انسدادی مزمن شریان های محیطی معمولا نتیجه آترواسکلروز بوده که در اندام های تحتانی بسیار شایع است. انسداد تجربی شریان های اصلی اندام حرکتی تحتانی در رت می تواند تقلیدی از بیماری انسدادی مزمن شریان های محیطی باشد. در مطالعه حاضر اثر ایسکمی دراز مدت روی عضله اسکلتی گاستروکنمیوس اندام عقبی رت نژاد ویستار با وزن 120±15 gr مورد بررسی قرار گرفته است. ایسکمی عضله اسکلتی با بستن سرخرگ فمورال به وسیله cauter و یا با گره زدن (ligation) به وسیله نخ بخیه silk 3-0 انجام گرفت و اندام عقبی راست به عنوان کنترل در نظر گرفته شد. 28، 21، 14، 7، 3 روز پس از ایسکمی، در گروه های آزمایشی (n=8) مشاهده گردید که اندازه متوسط قطر و وزن عضله نسبت به وزن بدن کاهش یافته و در بررسی های هیستولوژیکی نیز کوچک شدن هسته ها و همچنین کاهش تعداد هسته ها، مشهود بوده است. نتایج حاصل از الکتروفورز (SDS-PAGE) و دنسیتومتری باندهای پروتئینی و آنزیمی ژل الکتروفورز مشخص کرد که میزان زنجیره سنگین میوزین و اکتین در عضله ایسکمیک در دوره های مختلف آزمایش کاهش یافت و این کاهش با یک روند تدریجی صورت گرفت. همچنین آنزیم های گلیکولیتیک در طی ایسکمی کاهش یافته و تغییراتی در آنزیم کاتالاز مشاهده شد که به سبب زیاد شدن پراکسیداسیون در سلول های عضله ایسکمی شده با توجه به منابع علمی موجود می باشد.

استرادیول والریات و اتینیل استرادیول از انواع استرادیول های نیمه مصنوعی می باشند که در موارد ضد بارداری و ناهنجاری های سیکل استروس مصرف می شوند. در این پژوهش تاثیر تزریق درون صفاقی این دو دارو با دوزهای 0.2، 0.4، 0.8، 1.2 میلی گرم بر کیلوگرم در یادگیری اجتنابی فعال دو طرفه موش های صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفت.نتایج آزمایشات حاکی از آن است که هر دو نوع استرادیول مذکور سبب افزایش معنی دار درصد پاسخ های شرطی شدند و بیشترین پاسخ با دوز 1.2 میلی گرم بر کیلوگرم مشاهده شد.این نتایج نشان می دهد که استرادیول ها احتمالا با تغییر میزان ناقلین عصبی موثر در یادگیری نظیر استیل کولین و گلوتامات عمل کرده و یا ممکن است سبب تاثیر بر ساختمان نورونی و تغییر بیان ژن ها در نورون ها گردند.

قلمه های یک ساله گیاه میخک از مرکز پرورش گل و گیاهان زینتی ورامین تهیه و به صورت ردیفی در زمین کشت شدند. سپس به روش قطره ای آبیاری و تحت تاثیر تیمارهای الکلی (اتانول – متانول) با غلظت های 3، 6 و 9 درصد قرار گرفتند. در آزمون دیگر نمونه هایی از قلمه ها در شرایط آزمایشگاهی تحت همان نوع تیمارهای الکلی قرار گرفتند، عوامل رشد و نموی و پدیده های تکوینی گیاهان شاهد و تحت تاثیر تیمارهای الکلی بررسی و مقایسه شد. نتایج به شرح زیر است.تیمارهای الکلی موجب گسترش مریستم رویشی، تحدب و برآمده شدن آن، رنگ پذیری بیشتر و همگن شدن رنگ پذیری بخش های مختلف مریستم، به دلیل فعال شدن تقسیمات میتوزی سلول های تونیکا و کورپوس، می شوند. میزان واکوئلی شدن سیتوپلاسم سلول های مریستم مغزی کاهش می یابد و در مجموع مریستم ویژگی هایی مشابه مریستم زایشی به خود می گیرد، شدت تغییرات در تیمارهای متفاوت الکلی یکسان نیست. نتایج حاصل از بررسی غنچه های همسن و هم اندازه در نمونه های شاهد و تحت تیمار نشان داد که الکل سبب تسریع در تکوین اجزای گل می شود. تیمارهای الکلی سبب تسریع در گل دهی گیاهان (3-2 هفته) و نیز اتانول و متانول 3 درصد موجب افزایش تعداد شاخه های گل زا و گل ها شد. بررسی تیمارهای الکلی بر گل های بریده میخک با طول دمگل های برابر نشان داد که تیمارهای الکلی به ویژه غلظت های سبک سبب به تاخیر افتادن پیری و پژمردگی گل های بریده می شود. افزایش عمر مفید گل های بریده شده میخک در تیمار 3 درصد اتانول محسوس تر از سایر تیمارها است.

در بررسی رویش گلسنگ های استان خراسان، تعدادی از نمونه های موجود در شش منطقه استان، جمع آوری گردید. پس از آن مطالعات ریخت شناسی، تشریحی و شیمیایی، بر روی نمونه های جمع آوری شده انجام شد. بر اساس نتایج حاصل، تاکنون چهارگونه گلسنگ، از چهار جنس، متعلق به چهار تیره شناسایی شدند. به طوری که دو گونه آن برای اولین بار از ایران گزارش می شوند. دو گونه دیگر نیز برای اولین بار در خراسان مشاهده شدند.

هورمون آزاد کننده تیروتروپین (Thyrotropin-releasing hormone, TRH) نقش مهمی در حفظ هوشیاری، هیجان و اعمال فکری در مغز دارد. وابستگی عملی بین TRH و سیستم عصبی کولینرژیک و کارایی TRH در درمان فراموشی بیماران ناشی از تخریب اعصاب کولینرژیک پیشنهاد شده است. بهبودهایی در علایم بیماری ذهنی (مانند اختلال در تاثیرپذیری اختلالات هیجانی، کاهش در توانایی فکر کردن) در بیماران آلزایمری پس از تیمار با TRH دیده شده است. TRH موجب تقویت اثر استیل کولین بر نورون های کورتیکال و موجب افزایش تعداد گیرنده های موسکارینی در بعضی نواحی مغزی می گردد. واکنش ایمنی TRH و مکان های اتصالی آن در ساختمان های لیمبیک خصوصا در سپتوم و هیپوکامپ مشخص شده است.نوروترانسمیترمهاری گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) بر فرایند یادگیری و حافظه نقش موثری دارد. وجود گیرنده های GABA در ساختمان های آمیگدال، سپتوم میانی و هیپوکامپ مشخص شده است. در این تحقیق میانکنش TRH و باکلوفن (آگونیست گیرنده GABAB) بر فرایند به یادآوری حافظه با تزریق درون هیپوکامپی با استفاده از شیوه احترازی غیرفعال در موش های صحرایی نر بالغ مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور، موش های صحرایی نر بالغ را توسط دستگاه استریو تاکسی کانولا گذاری نموده و پس از آموزش، TRH (غلظت های 10mg/ml، 5، 2.5، 1)، باکلوفن (غلظت های 1mg/ml، 0.5، 0.3، 0.2) را به داخل ناحیه هیپوکامپ تزریق نموده و 48 ساعت بعد، سطح به یادآوری مورد سنجش قرار داده شد. هم چنین تزریقات توام TRH و باکلوفن نیز انجام شد.نتایج تحقیق نشان می دهد که TRH موجب افزایش و باکلوفن موجب کاهش میزان تثبیت و به یادآوری حافظه می گردد و تداخل معنی داری بین تزریق توام TRH و باکلوفن مشاهده نمی گردد.