علوم و مهندسی کامپیوتر (THE CSI JOURNAL ON COMPUTER SCIENCE AND ENGINEERING)
سال:1385 | دوره:4 | شماره:4-2 (ب) |تعداد مقالات:5

شبکه ای با n گره، که -én/2ù تا én/2ù-1 شماره گذاری شده اند، در صورتی که حلقه وتری خوانده می شود که هر گره j آن (-én/2ù£j<én/2ù) به 2k گره با شماره های (0£i<k) j±si متصل باشد. اعداد صحیح sj با محدودیت های 1=s0<s1<…<sk-1<n/2، طول وترهای شبکه را تشکیل می دهند. این مقاله به دسته ای از شبکه های وتری می پردازد که در آن ها طول وترها توانهایی از یک مبنای فردند. به عبارت دیگر، si = ri که در آن r=2a+1 عددی فرد است. نتایج حاصل نشان می دهد که این گونه شبکه ها، به شرطی که گره هایشان با اعداد صحیح در مبنای r و با استفاده از مجموعه متقارن ارقام [-a, a] شماره گذاری شوند، از نظر سادگی تجزیه و تحلیل، پارامترهای مهم ساختاری، و کارآیی در زمینه های مختلف کاربردی مزایایی دارند. مثلا الگوریتم ساده ای برای مسیریابی بهینه در این شبکه ها موجود است که نه تنها هر پیام را از طریق کوتاهترین مسیر به سوی مقصد می فرستد بلکه یکنواختی ترافیک را نیز در پیوندهای ارتباطی مختلف تضمین می کند. در پایان مقاله، موضوع تحمل خرابیها و توسعه این مفاهیم به شبکه های مشابه و وابسته به اختصار بررسی می شود.

واحدهای حساب کامپیوتری مبتنی بر نظام عددی مانده ای با پیمانه های مطلوب {2n+1, 2n, nn-1} به جمع کننده های سریع نیاز دارند. جمع کننده های معمولی –n بیتی و انواع سریع آن ها برای پیمانه 2n مناسبند. اما استفاده از آن ها برای دو پیمانه دیگر مستلزم انجام یک عمل تصحیح افزایش یا کاهش است. تلاش های متعددی برای کاهش زمان تصحیح به یک مقدار ثابت ناوابسته به n صورت گرفته است که در قالب جمع کننده پیمانه ای یک مرحله ای نتیجه داده است. از جمله از طریق کدگذاری متفاوت مانده ها (مثل نمایش یک کم مانده ها به پیمانه (2n+1، جمع کننده های با طراحی خاص (در مقابل ژنریک)، یا جمع کننده های ترکیبی. در این مقاله روش های مختلف جمع به پیمانه 2n+1، به خصوص طراحی های یک مرحله ای ژنریک را بررسی کرده و از نمایش دوبیتی در کم ارزش ترین موقعیت مانده های به پیمانه 2n+1 استفاده می کنیم. در یک جمع کننده های پیمانه ای ژنریک، جمع کننده پیمانه ای –n بیتی اصلی قابل جایگزینی با هر جمع کننده دیگر است که معماری آن با اهداف طراحی در مورد سرعت، توان و مساحت بخواند.

رایانش مشبک تکنولوژی جدیدی برای اشتراک منابع و حل مساله در محیط توزیع شده است. در این مقاله الگوریتم، راهکار و نرم افزاری برای مدیریت منابع در محیط رایانش مشبک که مسوولیت زمان بندی و واسطه گری منابع را بر عهده دارد، ارایه شده است. واسطه بر اساس نیازهای کاربر و توانایی های منابع انطباق را انجام داده و بهترین منبع را به هر کار اختصاص می دهد که هدف کاهش زمان بازگشت کارها است. در کارهای گذشته [8] و [9] ما Grid-JQA را ارایه کرده ایم. در این کار ما یک فرمول تجمیع شده برای پارامترهای کیفیت خدمات ارایه نموده ایم. این فرمول بدون واحد و با استفاده از فاکتور وزن و استفاده از مقادیر سطح آستانه ای ارایه شده است. بحث در مورد مقدار سطح آستانه ای و سطوح آن انجام شده است. مقاله با ارایه یکسری نتایج شبیه سازی به پایان رسیده است.

در این مقاله، یک قرارداد مسیریابی گمنام در شبکه های بی سیم بدون ساختار متحرک با نام PseudoCAR ارایه شده است. در روش به کار گرفته شده، شناسه های تصادفی به هر اتصال بین دو گره واقع در یک مسیر در طول مسیریابی اختصاص داده می شود. به منظور ساخت یک زنجیره مجازی، این شناسه ها به صورت محرمانه در گره های واقع در مسیر به یکدیگر گره زده می شوند. این روش مسیریابی زنجیره ای نامگذاری شده است. به علت محرمانه باقی ماندن شناسه اصلی گره ها درون زنجیره، قرار داد ارایه شده گمنامی فرستنده، گیرنده و ارتباط را در ارتباطات تضمین می کند. در مقایسه با قرار دادهای مشابه ارایه شده، نوآوری PseudoCAR سادگی، انعطاف پذیری و سربار محاسباتی کم بر گره های شبکه در عین فراهم کردن گمنامی در شبکه می باشد. عملکرد صحیح قرار داد فوق به کمک آنالیز و شبیه سازی نشان داده شده است.

حملات تزریق خطا دسته از حملات تحلیل رمز هستند که توانایی کشف کلید مخفی بسیاری از پیاده سازی های الگوریتم های رمزنگاری را دارا می باشند. در نتیجه روش های بسیاری برای مقابله با این دسته از حملات کانال جانبی تاکنون ارایه شده است. از طرفی دیگر تکنیک های فراوانی برای تشخیص خطا در الگوریتم های رمزنگاری متقارن و نامتقارن پیشنهاد شده است. در این مقاله برای اولین بار توانایی روش های تشخیص خطا در مقابله با حملات تزریق خطا مورد بررسی قرار می گیرد. همچنین یک روش تشخیص خطا با سربار زمانی حداقل برای پیاده سازی الگوریتم رمز AES مطرح می شود. در بخش دیگری از این مقاله به بررسی روش های تصحیح خطا پرداخته و آن ها را از نقطه نظر ساخت سیستم های تحمل پذیر خطا و مقاومت در برابر حملات تزریق خطا مقایسه می کنیم. بررسی ها و نتایج شبیه سازی نشان می دهند که یکی از روش های تصحیح خطا توانایی تشخیص اغلب خطاها را داشته و برخی از آن ها را نیز تصحیح می کند. به عنوان نتیجه می توان گفت که این روش توانایی تشخیص تمامی خطاهای تزریق شده را دارا بوده و می تواند در برابر حملات تزریق خطا مقاومت ایجاد کند.