مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
سال:1386 | دوره:6 | شماره:3 (پی در پی 24) |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: مسیر سروتونرژنیک یکی از سیستم های تعدیل کننده می باشد که به طور عمده از هسته رافه خلفی (Dorsal Raphe Nucleus) شروع می شود. در این پژوهش به منظور بررسی نقش سروتونین در پردازش حسی، به مطالعه اثر تحریک الکتریکی هسته رافه خلفی بر ویژگی های پاسخی نورون های لایه IV و V قشر حسی اولیه موش های صحرایی مربوط به ناحیه سبیل ها (Whiskers) پرداخته شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از 20 سر موش صحرایی بالغ نژاد Wistar با وزن 350-250 گرم استفاده شد. هسته رافه خلفی، در زمان های 0، 50، 100، 200 و 400 میلی ثانیه قبل از خم نمودن سبیل اصلی یا سبیل کناری به تنهایی و یا قبل از خم شدن توام سبیل ها تحریک می شد. برای بررسی اثر تحریک الکتریکی هسته رافه خلفی بر میدان دریافتی مهاری نورون های قشر بارل، سبیل اصلی 20 میلی ثانیه بعد از خم شدن سبیل کناری جا به جا می شد. یافته ها: تحریک الکتریکی هسته رافه خلفی موجب کاهش اندازه بزرگی پاسخ On نورون های لایه V به جا به جایی سبیل اصلی شد (p<0.05). هم چنین در لایه IV، به دنبال تحریک الکتریکی هسته در زمان های 200 و 400 میلی ثانیه قبل از جا به جایی سبیل اصلی، زمان تاخیر پاسخ On نورون ها افزایش یافت (به ترتیب p<0.05 و p<0.01). علاوه بر آن، تحریک الکتریکی هسته رافه خلفی تاثیری بر اندازه بزرگی و زمان تاخیر پاسخ On نورون ها به جا به جایی سبیل کناری نداشت. تحریک الکتریکی هسته رافه خلفی 200 میلی ثانیه قبل از جا به جایی سبیل اصلی، موجب کاهش مهار ناشی از جا به جایی سبیل کناری بر بزرگی پاسخ نورون به جا به جایی سبیل اصلی شد (p<0.05). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر پیشنهاد می کند که هسته رافه خلفی نقش تنظیمی بر پردازش اطلاعات در قشر حسی – پیکری موش صحرایی دارد.

زمینه و هدف: تعیین سن حاملگی و تخمین زمان زایمان از فاکتورهای مهم در مراقبت دوران حاملگی است. قانون نیگل یک روش معمولی برای تعیین سن حاملگی و تخمین زمان زایمان (EDC) بر پایه LMP است که یک سال و هفت روز اضافه و 3 ماه کم می شود. امروزه سونوگرافی یکی از روش های معمول جهت تخمین تاریخ زایمان و سن حاملگی است. هدف ما از این مطالعه تعیین کردن دقت قانون نیگل و سونوگرافی جهت تخمین زمان زایمان می باشد. مواد روش ها: در این مطالعه ارزیابی آزمون تشخیصی، 260 زن باردار که جهت مراقبت دوران حاملگی به بیمارستان های شهید صدوقی یزد و مادر مراجعه کرده بودند، با یک توزیع مساوی در سه ماهه دوم و سوم، موارد مورد مطالعه قرار گرفتند و EDC آن ها بر اساس قانون نیگل و سونوگرافی به روش BPD و FL تخمین و با زمان واقعی زایمان مقایسه شد. یافته ها: اختلاف بین EDC بر اساس قانون نیگل و زمان واقعی زایمان 5- تا 8+ روز بود. این اختلاف، زمانی که EDC بر اساس سونوگرافی بود به 1- تا 18+ روز تغییر کرد. در سه ماهه دوم، میانگین به دست آمده برای قانون نیگل 2.21 روز و از طریق سونوگرافی 4.32 روز بود. در سه ماهه سوم، اعداد به دست آمده از طریق قانون نیگل 2.42 روز و با روش سونوگرافی 9.20 روز با زمان واقعی زایمان اختلاف داشت. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده بیانگر این مطلب است که قانون نیگل جهت تخمین زمان زایمان، دقت بیشتری نسبت به سونوگرافی داشته و دقت هر دو روش به ویژه سونوگرافی با افزایش سن حاملگی کاهش می یابد.

زمینه و هدف: استفاده از دکسترومتورفان خوراکی و کلونیدین وریدی قبل از عمل جراحی منجر به کاهش فشار خون و ضربان قلب حین باد کردن تورنیکه می گردد. تاکنون تاثیر کلونیدین خوراکی روی این متغیرها مشخص نشده است. هدف از انجام مطالعه حاضر مقایسه تاثیرات پیش داروی کلونیدین خوراکی با دکسترو متورفان خوراکی بر روی تغییرات همودینامیک ناشی از بستن تورنیکه حین عمل جراحی ارتوپدی در اندام تحتانی تحت بیهوشی عمومی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 75 بیماران انجام شد. نمونه ها به طور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند: گروه دکسترومتورفان (تعداد نمونه 25 عدد و دوز دارو 30 میلی گرم خوراکی)، گروه کلونیدین (تعداد نمونه 25 عدد و دوز دارو 3 میکروگرم بر کیلوگرم خوراکی) و گروه کنترل (تعداد نمونه 25 عدد با دارو نمای خوراکی). دکسترومتورفان، کلونیدین و دارو نمای خوراکی 90 دقیقه قبل از القای بیهوشی داده شد. فشار خون شریانی و ضربان قلب طی زمان های پایه صفر، 30، 45 و 60 دقیقه پس از شروع باد کردن تورنیکه و نیز قبل و 20 دقیقه بعد از خالی  شدن تورنیکه کنترل شد. یافته ها: فشار خون سیستول، دیاستول و متوسط شریانی به طور معنی دار در گروه کلونیدین نسبت به گروه کنترل 45 و 60 دقیقه بعد از باد کردن تورنیکه و قبل از خالی کردن تورنیکه پایین تر بود (P<0.05) 20 دقیقه بعد از خالی کردن تورنیکه، فشار خون دیاستولی و متوسط شریانی در گروه کنترل هنوز افزایش داشت و به طور معنی دار نسبت به گروه کلونیدین بالاتر بود (p<0.05).نتیجه گیری: استفاده از پیش داروی کلونیدین خوراکی نسبت به دکسترومتورفان خوراکی قبل از عمل جراحی در پیش گیری از افزایش فشار خون سیستمیک حین بستن تورنیکه تحت بیهوشی عمومی موثرتر است .

زمینه و هدف: در مطالعات قبلی بیان شده است که داروی تری فلوپرازین دارای اثر ضد التهابی است. در مطالعه حاضر به منظور تعیین مکانیسم احتمالی اثر ضد التهابی این دارو، نقش محور هیپوتالاموس- هیپوفیز - آدرنال در اثرات ضد التهابی داروی تری فلوپرازین بررسی شد. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی بر روی 100 سر موش صحرایی نر بالغ انجام شد. با تزریق 0.1 میلی لیتر از محلول 0.5 درصد کاراگینین به کف پنجه چپ، خیز التهابی ایجاد شد. موش ها به طور تصادفی به سه گروه کلی کنترل، آدرنالکتومی شده و دریافت کننده مهار گر corticotropin-releasing hormone) CRH) تقسیم شدند. آدرنالکتومی به صورت دو طرفه انجام شد و یک هفته پس از عمل حیوان ها تحت آزمایش قرار گرفتند. مهار گر CRH با دوز 20 میکروگرم در هر موش به صورت داخل بطنی تزریق شد. تری فلوپرازین ( دوزهای 0.2 و 8 میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. چهار ساعت بعد از تزریق دارو، میزان خیز التهابی از طریق اندازه گیری تغییرات حجم و محتوای رنگ آبی ایوانز در پنجه ملتهب تعیین گردید. هم چنین غلظت سرمی ACTH و پرولاکتین نیز اندازه گیری شد. یافته ها: دوزهای دارو در هر دو گروه کنترل و آدرنالکتومی شده، اثرات مهاری بر روی افزایش حجم و محتوای رنگ در پنجه داشتند به طوری که به ترتیب به میزان 38% و 65% در گروه های کنترل و آدرنالکتومی شده افزایش حجم پنجه ناشی از تزریق کاراگینین مهار شد. هم چنین محتوای رنگ آبی ایوانز در گروه های فوق به ترتیب به میزان 60% و 20% مهار شد. در گروه دریافت کننده مهارگر CRH، دوزهای مختلف دارو افزایش حجم پنجه را به میزان 50% مهار کردند، اگرچه اثر مهاری معنی داری را بر محتوای رنگ آبی ایوانز نداشتند. آدرنالکتومی باعث افزایش غلظت سرمی ACTH به میزان 9 برابر نسبت به گروه کنترل شد و این افزایش به میزان 82% توسط هر دو دوز تری فلوپرازین مهار شد. غلظت سرمی پرولاکتین تحت تاثیر آدرنالکتومی قرار نگرفت. نتیجه گیری: این نتایج پیشنهاد می کند که اثرات ضد التهابی تری فلوپرازین در حیوان های آدرنالکتومی شده و گروه دریافت کننده مهارگر CRH وجود دارد، بنابراین به نظر می رسد که داروی مورد نظر اثرات ضدالتهابی خود را مستقل از عملکرد محور هیپوتالاموس- هیپوفیز - آدرنال اعمال می کند.

زمینه و هدف: بررسی های اپیدمیولوژیک نشان می دهند که با کاهش شیوع عفونت هلیکوباکتر پیلوری، میزان ریفلاکس معده به مری افزایش می یابد. هم چنین نشان داده شده است که افراد مبتلا به ریفلاکس معده به مری، دارای شیوع کمتری از عفونت هلیکوباکترپیلوری هستند. هدف از این مطالعه بررسی بروز ریفلاکس معده به مری پس از ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری است. مواد و روش ها: این مطالعه کوهورت تاریخی با بررسی پرونده 9500 بیمار انجام گرفته است. بیمارانی که پس از آندوسکوپی اول، با تشخیص ضایعات پیتیک در زمینه هلیکوباکترپیلوری مثبت و عدم وجود ریفلاکس معده به مری، تحت درمان ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری قرار گرفته و ریشه کنی با تست تنفسی اوره تایید شده و پس از مدتی به دلیل علایم گوارشی فوقانی، تحت آندوسکوپی مجدد قرار گرفته اند، وارد مطالعه شده اند. در آندوسکوپی دوم، علاوه بر وضعیت هلیکوباکترپیلوری، ریفلاکس معده به مری نیز مورد توجه قرار گرفته است. یافته ها: تعداد صد بیمار وارد مطالعه شدند که 81 نفر آن ها در گروه مورد (هلیکوباکترپیلوری منفی) و 19 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران در گروه مورد 37.6±12.6 سال و در گروه کنترل 37.4±12.2 سال بود. متوسط مدت زمان بین دو مراجعه در گروه مورد 29.4±7.9 ماه و در گروه کنترل 32.1±10.1 ماه بود. از نظر سنی، جنسی و مدت زمان بین دو مراجعه، تفاوت آماری معنی داری بین گروه مورد و گروه کنترل مشاهده نشد. از نظر ایجاد ریفلاکس معده به مری %38.3 بیماران در گروه مورد و %15.8 بیماران در گروه کنترل دچار ریفلاکس معده به مری شده بودند که این میزان در گروه تفاوت آماری معنی داری با گروه کنترل داشت (p<0.05). نتیجه گیری: درمان ریشه کنی هلیکوباکتر پیلوری می تواند منجر به بروز ریفلاکس معده به مری شود. بنابراین در صورت تصمیم به درمان بیماران هلیکوباکترپیلوری مثبت، بایستی منتظر ایجاد ریفلاکس معده به مری در تعداد قابل توجهی در آن ها بود.

زمینه و هدف: ژیاردیا لامبلیا انگل تک یاخته ای است که به عنوان شایع ترین عامل بیماریزای روده ای در تمام دنیا، به ویژه در کشورهای در حال توسعه شناخته شده است. در این کشورها شایع ترین عامل شناخته شده اسهال کودکان در مهد کودک ها، ژیاردیا می باشد. بنابراین بررسی منظم و مستمر آن به منظور برنامه ریزی جهت کنترل آلودگی های انگلی به خصوص در مهد کودک ها، به عنوان عامل انتقال، ضروری به نظر می رسد. در همین راستا این مطالعه جهت تعیین شیوع ژیاردیازیس در کودکان مهد کودک های شهر رفسنجان در سال 1383 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی cross sectional)) بر روی 252 کودک در مهد کودک های رفسنجان با میانگین سنی 5.33±0.96 سال انجام شد. نمونه ها به طور تصادفی انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه پژوهشگر ساخته بود. پس از ثبت متغیرهایی مثل جنس، نوع مهد کودک، شغل و تحصیلات والدین و سابقه عفونت انگلی، سه نمونه مدفوع به صورت یک در میان از کودکان گرفته شد و با دو روش مستقیم و فرمالین اتر آزمایش شدند. پس از مثبت شدن جواب آزمایشات و گردآوری اطلاعات، داده ها مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: تعداد 252 کودک، 140دختر (%55.56) و 112 پسر (%44.44) در این پژوهش مورد مطالعه قرار گرفتند. 44 کودک (%17.5) مبتلا به ژیاردیا بودند. حداکثر شیوع در مهد کودک های دولتی 39 نفر (%21.3)، در جنس مذکر 27 نفر (%24.1) دیده شد. میزان آلودگی در کودکان مادران خانه دار با مدرک کمتر از دیپلم 19 نفر (%22.4)، در کودکانی که بعد از اجابت مزاج عادت به شستن دست ها نداشتند 4 نفر (%44.4) و در کودکانی که سابقه عفونت انگلی داشتند 10 نفر (%76.9) بود. نتیجه گیری: با توجه به یافته های فوق و شیوع ژیاردیا بایستی با آموزش مداوم مربیان مهد کودک ها به خصوص مهد کودک های دولتی و والدین آن ها در خصوص رعایت اصول بهداشت فردی از گزارش این بیماری جلوگیری کرد.

زمینه و هدف: نظر به شیوع توده های قابل لمس پستان و عوارض شناخته شده تشخیص دیر هنگام و گزارشات متفاوتی که از قدرت Fine Needle Aspiration) FNA) نسبت به روش استاندارد و پاتولوژی بیوپسی باز وجود دارد، به منظور تعیین قدرت FNA نسبت به پاتولوژی در تشخیص توده های قابل لمس پستان، این تحقیق انجام شد. مواد و روش ها: تحقیق به روش بررسی آزمون تشخیصی انجام گرفت. 75 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان آیت اله طالقانی با شکایت توده پستان قابل لمس در سال های 1383-1382، تحت بررسی قرار گرفتند. بعد از تمیز کردن پوست با الکل و گرفتن توده بین انگشت شست و سبابه با سرسوزن شماره 25-22 و سرنگ 10 سی سی وارد توده شده و ساکشن ممتد با 4 تا 5 بار تغییر محل سوزن در توده صورت می گرفت. سپس ساکشن قطع شده ، نمونه به دست آمده روی لام پاشیده شده و پس از فیکس کردن با الکل 96% به بخش پاتولوژی ارسال می گردید. در صورتی که توده کیستیک بود و به صورت کامل تخلیه می گردید از مطالعه حذف می شد. FNA توسط سیتوپاتولوژیست بر اساس آخرین تقسیم بندی سیتوپاتولوژی توده های پستان به گروه C1 نمونه ناکافی، C2 نمونه خوش خیم، C3 نمونه به نفع خوش خیم، C4 نمونه به نفع بدخیم و C5 بدخیم تقسیم بندی می شد (C4 و C3 گروه indeterminate). سپس با توجه به جواب پاتولوژی بیوپسی باز (استاندارد طلایی) میزان حساسیت، ویژگی، ارزش پیش بینی مثبت و منفی و کارآیی کلی FNA در تشخیص بدخیمی توده های قابل لمس پستان تعیین می گردید. یافته ها: میانگین سن بیماران 44±10 سال با حداقل سن 20 سال و حداکثر سن 75 سال بود. 4 مورد به علت کیستیک بودن توده از مطالعه خارج شدند، در 11 مورد FNA (%14.7) ها نمونه ناکافی بود، 9 مورد (15%) در گروه indeterminate قرار گرفتند. %43.3 خوش خیم و 41.7 بدخیم بودند که همگی با پاتولوژی بیوپسی باز تطابقت داشت و میزان ارزش پیش بینی مثبت و ارزش پیش بینی منفی 100% به دست آمد. نتیجه گیری: به نظر می رسد FNA یک روش مناسب بررسی تشخیص بدخیمی توده قابل لمس پستان باشد و لذا بکارگیری آن توصیه می شود.

زمینه و هدف: غده پیاز (Allium cepa L.) دارای خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد انقباضی و کاهنده زیادی فشار خون است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر ضد انقباضی عصاره پوست پیاز بر فعالیت انقباضی ایلئوم موش صحرایی نر می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی پودر پوست پیاز با الکل 70% به مدت 72 ساعت با روش خیساندن عصاره گیری شد. بخش انتهایی ایلئوم موش صحرایی نر نژاد ویستار جدا شد و انقباضات آن تحت یک گرم کشش و دمای 37 درجه سانتی گراد، در حمام بافت حاوی محلول تایرود به روش ایزوتونیک ثبت شد. یافته ها: غلظت های تجمعی عصاره پوست پیاز (0.2, 0.1 و 0.4 میلی گرم بر میلی لیتر) توانست انقباضات ناشی از کلرورپتاسیم (60 میلی مول) و کارباکول (10 میکرومول) را به صورت وابسته به غلظت کاهش دهد (p<0.0001). اینکوبه کردن بافت به مدت 30 دقیقه با پروپرانولول (1 میکرومول) و یا نالوکسون (1 میکرومول) و نیز 20 دقیقه با100) L-NAME  میکرومول) عملکرد ضد انقباضی عصاره را کاهش نداد. اینکوبه کردن بافت (5 دقیقه) با گلی بن کلامید (10 میکرو مول) و یا تترا اتیل آمونیوم (1 میلی مول) نیز سبب کاهش اثر ضد انقباضی عصاره نشد. در محلول تایرود فاقد کلسیم با پتاسیم بالا (60 میلی مول)، غلظت های تجمعی کلرور کلسیم (0.225 تا 2.7 میلی مول) سبب انقباض ایلئوم گردید و عصاره پوست پیاز (0.0125 تا 0.1 میلی گرم بر میلی لیتر) انقباضات ناشی از کلرور کلسیم را کاهش داد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق به نظر می رسد عصاره آبی الکلی پوست پیاز بدون دخالت رسپتور های بتا آدرنرژیک، اوپیوئیدی، سنتز نیتریک اکساید و نیز بدون دخالت کانال های پتاسیمی سبب مهار انقباض ایلئوم گردیده است. هم چنین نتایج نشان دهنده دخالت کانال های کلسیمی در بروز عملکرد ضد انقباضی عصاره می باشد. احتمال دارد که کوئرستین موجود در پوست پیاز در این امر دخیل باشد.

زمینه و هدف: لنفوهیستیوسیتوزیس هموفاگوسیتیک (HLH) یک بیماری نادر است. علت آن تکثیر غیرطبیعی هیستیوسیت ها داخل بافت ها و ارگان ها و میزان بروز آن 1 مورد در 50000 تا 300000 مورد می باشد. هدف از این مطالعه مدنظر قرار گرفتن بیماری HLH در شیرخوارانی که علایم کبدی به خصوص همراه باسیتوپنی دارند، بود. شرح مورد: این گزارش مربوط به شیرخواری 50 روزه مبتلا به HLH است که تظاهرات کبدی خیلی برجسته شامل آسیت شکمی همراه با فتق نافی، بزرگی کبد، آنزیم های کبدی افزایش یافته و تست های انعقادی مختل داشت و در آسپیراسیون مغز استخوان در سن هفتاد روزگی هموفاگوسیتوز توسط هیستیوسیت ها، مطابق با HLH گزارش شد. متاسفانه والدین بیمار رضایت به شروع درمان ندادند و شیرخوار در سن 90 روزگی فوت نمود. نتیجه گیری: گر چه علایم بالینی HLH غیراختصاصی می باشند ولی همیشه باید در هر شیرخواری که دچار بیماری کبدی است به خصوص اگر با سیتوپنی همراه باشد، به عنوان تشخیص افتراقی مدنظر قرار گیرد.