هدف این مطالعه بررسی اثربخشی آموزش گروهی همدلی بر بهبود روابط بین شخصی و خودتنظیمی عاطفی دانش آموزان دارای نشانه هایADHD بود. این پژوهش به شیوه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری شامل: کلیه دانش آموزان پسر سال های اول، دوم و سوم مقطع راهنمایی شهرستان نورآباد (دلفان) در سال تحصیلی 91-90 بودند. آزمودنی های پژوهش شامل: 40 دانش آموز پسر دارای ADHD بود که از میان دانش آموزان بعد از شناسایی و انجام مصاحبه بالینی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه بالینی ساختاریافته، مقیاس تشخیصی کوتاه اختلال بیش فعالی/کم توجهی بزرگسالان، مقیاس روابط بین شخصی و خودتنظیمی عاطفی استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش گروهی همدلی بر بهبود روابط بین شخصی و خودتنظیمی عاطفی دانش آموزان دارای نشانه های ADHD موثر بوده است (P<0.001). یافته های این پژوهش نشان می دهند آموزش مهارت همدلی در مدارس، به ویژه در سنین نوجوانی، با فراهم کردن توانایی درک دیگران می تواند به کاهش رفتارهای تکانشی و بهبود روابط بین شخصی دانش آموزان دارای نشانه های نقص توجه/ بیش فعالی منجر شود.