مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل
سال:1388 | دوره:11 | شماره:4 (پی در پی 51) |تعداد مقالات:17

سابقه و هدف: عصاره برگ گیاه تلکا دارای خصوصیات بیولوژیک فراوانی نظیر آنتی اکسیدان، ضد لارو، ضد باکتری و ضد قارچ در محیط آزمایشگاه می باشد. این مطالعه جهت بررسی اثرات آنتی اکسیدانی، ضد افزایش قند خون و ضد پراکسیداسیون لیپیدی عصاره برگ گیاه تلکا در رت های نرمال انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی 56 سر موش نر بالغ ن‍ژاد ویستار با وزن 200-150 گرم که به هفت گروه هشت تایی کنترل و آزمایش تقسیم شده بودند، انجام شد. از گروه شاهد در ابتدای تحقیق نمونه گیری به عمل آمد. به گروههای آزمایش عصاره برگ گیاه تلکا (500 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن) برای 7، 14،  21 روز (یک روز در میان) خورانده شد. به گروههای کنترل نیز آب به میزان 1.5 سی سی خورانده شد. بررسی اثر این عصاره بر روی قند خون در سرم بوسیله روش گلوکز اکسیداز و اثرات آنتی اکسیدانی و ضد پراکسیداسیون لیپیدی در سرم و بافتها انجام شد. فعالیت آنتی اکسیدانی به وسیله روش (ferric reducing antioxidant power) FRAP و پراکسیداسیون لیپیدی بوسیله روش (Thiobarbituric acid reactive substances) TBARS انداره گیری شد.یافته ها: بعد از 14 روز از شروع تحقیق غلظت گلوکز سرم در گروه آزمایش (55.61±8.73 میلی گرم به ازای هر دسی لیتر) بود که نسبت به گروه شاهد (99.51±14.36 میلی گرم به ازای هر دسی لیتر) کاهش معنی داری داشت (P=0.032). تغییرات گلوکز در سایر روزها و بین گروههای کنترل و آزمایش معنی دار نبود. فعالیت آنتی اکسیدانی در بافتها و سرم بعد از 21 روز در گروه آزمایش (کبد: 1178±43.2، کلیه: 1031.9±53.4، پانکراس: 164.6±7.6، سرم: 1986±182.2 میکرومولار) نسبت به گروه کنترل (کبد: 33.1±4.5، کلیه: 544.63±35.2، پانکراس: 89.8±8.8، سرم: 1505±89 میکرومولار) افزایش پیدا کرد. اما میزان پراکسیداسیون لیپیدی در بافت ها تغییری نکرد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که عصاره برگ گیاه تلکا دارای فعالیت آنتی اکسیدانی در محیط in vivo در سرم و بافت های کبد، کلیه و پانکراس در رت های نرمال است.

سابقه و هدف: استرپتوکیناز به عنوان فعال کننده میکروبی پلاسمینوژن پلاسمایی در درمان  بسیاری از بیماریها از جمله سکته قلبی، درمان لخته های ایجاد شده در مجاری مصنوعی هنگام دیالیز کلیه، پروستات و التهاب های مقاوم به آنتی بیوتیک کاربرد دارد. لذا این مطالعه به منظور تولید استرپتوکیناز در کشت بسته (Batch Culture)  و بررسی فاکتورهای موثر بر تولید آن، همچنین میزان دوز کشنده هگزیل ریزورسینول جهت غیرفعال سازی باکتری انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه از سوش استرپتوکوکیH46A  پربازده از نظر تولید استرپتوکیناز استفاده شد. میزان رشد باکتری، مرحله رشد صعودی و میزان تولید استرپتوکیناز در دو وضعیت تلقیح %1 و %10 به روش کدورت سنجی در فواصل زمانی 4 ساعت، در طول موج 600 نانومتر و رنگ سنجی با سوبسترای S2251 ارزیابی شد. همچنین با طراحی یک فرمانتور، فاکتورهای موثر بر رشد باکتری و تولید استرپتوکیناز مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: در 4 ساعت اول کشت، سلولها به صورت تصاعدی رشد کردند و از ساعت چهارم به بعد سرعت رشد باکتریها کاهش یافته و به مرحله سکون وارد شد و این وضعیت تا ساعت هشتم ادامه یافت. با استفاده از مقدار مایع تلقیح مناسب (%10) در شروع کشت و افزودن گلوکز بهمراه کنترل همزمان pH محیط کشت میزان تولید استرپتوکیناز تا 3 برابر میزان شرایط عادی افزایش یافت. ضمنا غلظت کشنده موثر ماده هگزیل ریزورسینول بر این باکتری 2 میلی گرم به ازای هر میلی لیتر بدست آمد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بدلیل حساسیت بالای استرپتوکیناز به تغییرات pH و دما، همزمان با تولید آن مقداری نیز از بین می رود. بنابراین ایجاد شرایطی که سوش استرپتوکوکی H46A را در مدت زمان کوتاهتری وارد مرحله رشد صعودی کند و سرعت رشد این مرحله را افزایش دهد در افزایش برآیند تولید استرپتوکیناز موثر می باشد.

سابقه و هدف: در طی عفونت نهفته هپاتیت B سیستم ایمنی بیمار قادر به پاکسازی کامل ویروس از بدن نمی باشد. در این بیماران قسمتی از پاسخ ایمنی علیه این ویروس دچار نقص می شود که تفاوتهای ژنتیکی و ایمونولوژیکی نیز در این امر دخیل می باشد. با توجه به اثر تنظیم کنندگی ویتامین D3 بر سیستم ایمنی، بررسی تفاوتهای ژنتیکی در ژن گیرنده این ویتامین به درک بهتر بیماری کمک شایانی می کند. لذا در این مطالعه بررسی چند شکلی ژنی موجود در اگزون 9 ژن گیرنده ویتامین (VDR) D در بیماران مبتلا به عفونت نهفته هپاتیت B انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی ابتدا 3700 پلاسما از نظر anti-HBc مورد آزمایش قرار گرفتند سپس نمونه های HBsAg منفی و anti-HBc مثبت از نظر وجود HBV-DNA با روش PCR مورد بررسی قرار گرفتند. در ادامه 57 فرد مبتلا به عفونت نهفته هپاتیت  B(HBsAg منفی،anti-HBc  مثبت و HBV-DNA مثبت) و 100 فرد سالم (HBsAg  منفی،anti-HBc  مثبت و HBV-DNA منفی) از نظر چند شکلیهای ژنی موجود در اگزون 9 ژن VDR با تکنیک PCR-RFLP  مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: نتایج ما نشان داد که 57 نفر از 3700 اهداکننده مورد بررسی مبتلا به عفونت نهفته هپاتیت B بودند. با بررسی افراد مبتلا به عفونت نهفته هپاتیت B و سالم مشخص شد که 2 نفر (%3.5) از بیماران و 18 نفر (%18) از افراد سالم دارای آلل T/T در این ناحیه می باشند که بررسی های آماری این تفاوت از نظر آماری معنی دار می باشد (P<0.049). در مورد دو آلل دیگر (T/t و t/t) بین دو گروه بیمار و سالم تفاوتی مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه می توان اینگونه نتیجه گرفت که شاید آلل TT موجود در اگزون 9 ژن VDR با عدم توانایی سیستم ایمنی در ریشه کنی بیماری هپاتیت B در بیماران مبتلا به عفونت نهفته هپاتیت B در ارتباط است.

سابقه و هدف: آسیبهای پرینه که بدنبال زایمان طبیعی ایجاد می شوند عوارض کوتاه و بلند مدتی را بدنبال دارد، بنابراین مداخلاتی که احتمال شانس پرینه سالم را افزایش دهد نیاز است، لذا این مطالعه به منظور بررسی تاثیر ماساژ پرینه با اسانس روغنی اسطوخودوس، بر تعداد موارد اپی زیاتومی و پارگی پرینه انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 176 نفر از زنان نخست زا مراحعه کننده به مرکز آموزشی درمانی طالقانی اراک که جهت زایمان طبیعی مراجعه کردند، انجام شد. افراد به ترتیب ورود یک در میان در یکی از دو گروه ماساژ پرینه با اسانس روغنی اسطوخودوس (91 نفر) و یا بدون مداخله (85 نفر) قرار گرفتند، در گروه مداخله، ماساژ آرام، آهسته با دو انگشت سبابه و میانی آغشته به اسانس روغنی اسطوخودوس بمدت10-5 دقیقه بدون توجه به پوزیشن مادر در طی مرحله دوم زایمان انجام شد، در گروه کنترل فقط از مانور ریتگن استفاده شد، سپس فراوانی پرینه سالم، اپی زیاتومی، پارگی پرینه، میانگین طول مرحله دوم لیبر، نمره آپگار دقیقه اول و پنجم در دو گروه تعیین و با یکدیگر مقایسه شد.یافته ها: در گروه مداخله فراوانی پرینه سالم (53 نفر) %60.2، اپی زیاتومی (7 نفر) %8 و پارگی پرینه (31 نفر) %31.8 و در گروه کنترل این مقادیر به ترتیب (2 نفر) %2.4، (68 نفر) %80 و (15 نفر) %17.6 بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (P=0.0001). در گروه ماساژ با اسطوخودوس فراوانی پارگی درجه یک (27 نفر) %27.3 و پارگی درجه دو (4 نفر) %4.5 بود و در گروه کنترل فراوانی پارگی درجه یک (4 نفر) %4.6، پارگی درجه دو (6 نفر) %7.1 و پارگی درجه سه (5 نفر) %5.9 بود. در گروه مداخله پارگی درجه سه و چهار و در گروه کنترل پارگی درجه 4 رخ نداد. این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (P=0.0001).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که ماساژ پرینه با استفاده از اسانس روغنی اسطوخودوس طی مرحله دوم لیبر راهکار مناسبی به منظور کاهش تعداد موارد اپی زیاتومی و شدت پارگی پرینه می باشد. احتمال می رود که این کاهش بدلیل افزایش قابلیت کشش، جریان خون، نرمی پرینه و ویژگی ضد اسپاسمی اسانس روغنی این گیاه باشد.

سابقه و هدف: کورتیکواستروئیدها معمولا برای بلوغ ریه جنین به مادران باردار تجویز می شود ولی در مورد اثرات و عوارض آنها هنوز بحث های زیادی وجود دارد. لذا این مطالعه به منظور بررسی تاثیر بتامتازون بر وضعیت همودینامیک مادر (ضربان قلب و فشار خون) انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 100 زن باردار در خطر زایمان زودرس بین هفته های 34-24 بارداری در بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل در سال 1385 انجام شد. بتامتازون به صورت تزریق عضلانی 12 میلی گرم (در دو دوز به فاصله 12 ساعت) تجویز شد و فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و ضربان قلب مادر باردار قبل از تجویز بتامتازون (2 بار به فاصله 5 دقیقه) و بعد از دوز اول و دوم (هر کدام 2 بار به فاصله 2 ساعت) اندازه گیری و با هم مقایسه شدند.یافته ها: میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 24.2±4.7 سال بود که در محدوده 40-16 سال قرار داشتند. میانگین سن حاملگی 32.4±2.6 هفته بود. میانگین متوسط تعداد نبض مادران بعد از تجویز دوز اول بتامتازون (85.2±8.2) به طور معنی داری بالاتر از قبل از درمان (84±8.2) بود (P=0.033). ولی میانگین متوسط فشار خون سیستولیک و دیاستولیک مادر قبل از تجویز بتامتازون با بعد از تجویز هر دوز تفاوت معنی داری با هم نداشتند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بتامتازون سبب تغییرات معنی داری در فشار خون سیستولیک و دیاستولیک مادران باردار نمی شود ولی ممکن است متوسط ضربان قلب مادر بعد از تجویز دوز اول افزایش یابد که این تغییر هم گذرا می باشد. استفاده از بتامتازون موجب تغییرات همودینامیک قابل ملاحظه در مادر نمی شود.

سابقه و هدف: بسیاری از زنانی که به دوران یائسگی رسیده اند علایم وازوموتور (گرگرفتگی) را تجربه می کنند که علت دقیق بروز آن مشخص نیست اما برخی معتقدند که بین سطوح FSH و گرگرفتگی ارتباط وجود دارد. از آنجاییکه افزایش خطر بیماریهای مزمن به دنبال هورمون درمانی وجود دارد امروزه توجه ویژه ای به فعالیتهای ورزشی جهت درمان گرگرفتگی می شود. لذا این مطالعه به منظور بررسی تاثیر یک برنامه ورزشی منظم هوازی بر روی علایم وازوموتور (گرگرفتگی) انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 20 زن یائسه سالم و بی تحرک با میانگین سنی 53.6±4.3 سال، که در هر 24 ساعت، حداقل 5 بار گرگرفتگی را تجربه می کردند، انجام شد. افراد به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه کنترل (10 نفر) و آزمایش (10 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش، برنامه تمرینی شامل پیاده روی با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه (MHR) را 3 جلسه در هفته و به مدت 10 هفته انجام دادند. اما گروه کنترل در هیچگونه برنامه ورزشی شرکت نکردند. نمونه های خونی قبل و بعد از اجرای برنامه تمرینی جمع آوری و غلظت  FSHبه روشRIELE  اندازه گیری گردید. همچنین سطوح گرگرفتگی در دو نوبت قبل و بعد از برنامه ورزشی با استفاده از پرسشنامه کاپرمن اندازه گیری و با هم مقایسه شدند.یافته ها: میانگین سطح FSH سرم و گرگرفتگی زنان یائسه در گروه کنترل در قبل از تمرینات ورزشی (به ترتیب 52.1±13.8 و 9.2±1.93 واحد بر لیتر) نسبت به بعد از دوره تمرینی (53.4±14.1 و 8.8±2.5 واحد بر لیتر) تغییرات معنی دار نداشت. اما میانگین سطح FSH سرم و گرگرفتگی در گروه آزمایش بعد از تمرین (46.1±11.8 و 6±2.1 واحد بر لیتر) بود که نسبت به قبل (51.8±11.1 و 9.2±1.93 واحد بر لیتر) از دوره تمرینی کاهش معنی داری یافت (P+0.001).نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که برنامه ورزشی منظم هوازی، سطوح FSH سرم زنان یائسه و علایم وازوموتور را کاهش می دهد. لذا ضروری است با اتخاذ تدابیری چون تغییر سبک زندگی از کم تحرکی به فعالیت ورزشی، در جهت بهبود علایم وازوموتور زنان یائسه و ارتقا سلامت و تندرستی جسمانی آنها کمک کرد.

سابقه و هدف: زایمان زودرس یکی از عوامل مهم عوارض و مرگ میر پری ناتال محسوب می شود. تاثیر اختلالات خلقی بر روی نتایج بارداری بصورت متناقض بیان شده است. عوامل روحی و روانی با افزایش ترشح هورمون آزادکننده کورتیکوتروپین (CRH) می تواند سبب افزایش زایمان زودرس شود. لذا این مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین اضطراب مادر باردار با زایمان زودرس انجام شده است.مواد و روشها: این مطالعه کوهورت بر روی 682 نفر از زنان باردار تک قل که جهت مراقبت پری ناتال در هفته های 28-20 بارداری به مراکز بهداشتی درمانی شهری بابل مراجعه کرده و فاقد سابقه بیماری های روانی، مصرف دارو و ابتلا به بیماریهای مزمن و عوارض دوران بارداری بودند، انجام گردید. سن حاملگی بر اساس تاریخ آخرین قاعدگی(Last Menstrual Period, LMP)  و یا سونوگرافی در نیمه اول بارداری در نظر گرفته شد. میزان اضطراب آشکار (موقعیتی) و پنهان (ذاتی) آنان با استفاده از پرسشنامه معتبر اشپیل برگر (Spiel berger) مورد بررسی قرار گرفت. مادران باردار با نمره اضطراب آشکار بیش از 45 بعنوان گروه مورد (افراد مضطرب) و مادران باردار با نمره اضطراب آشکار 45 یا کمتر بعنوان گروه شاهد (بدون اضطراب) در نظر گرفته شدند و سپس تمامی نمونه ها تا پایان حاملگی از نظر وقوع زایمان زوردس پیگیری و با هم مقایسه شدند.یافته ها: میانگین نمرات اضطراب آشکار و پنهان زنان باردار با زایمان زودرس به ترتیب 42.7±10.8 و 52.9±3.9 و میانگین نمرات اضطراب آشکار و پنهان زنان باردار با زایمان ترم به ترتیب 37.81±5.71 و 50.68±5.20 بوده است. با افزایش نمرات اضطراب زنان باردار میزان وقوع زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد افزایش داشت (P<0.0001). بین اضطراب آشکار با زایمان زودرس با CI %95 (2.50-4.7) RR=3.1 و بین اضطراب آشکار با وزن کم هنگام تولد با CI%95 (1.6-4.2) RR=2.6  ارتباط آماری معنی دار وجود داشته است.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که اضطراب مادر در بارداری سبب افزایش زایمان زودرس خودبخودی و وزن کم هنگام تولد می شود بنابراین غربالگری از نظر بیماریهای روحی و روانی در مراقبتهای روتین بارداری توصیه می شود.

سابقه و هدف: افزایش فشارخون در حاملگی از اختلالات شایعی است که باعث افزایش عوارض و مرگ و میر مادر، جنین و نوزاد می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر اندکس توده بدنی قبل از بارداری در ایجاد فشارخون حاملگی و پره اکلامپسی می باشد.مواد و روشها: این مطالعه مورد - شاهدی بر روی 200 زن باردار که در سه ماهه سوم به زایشگاه بیمارستان قائم (عج) در سال 1386 مراجعه کردند، انجام شد. بیماران بر اساس فشار خون در 4 گروه 50 نفری، فشار خون حاملگی، پره اکلامپسی خفیف، پره اکلامپسی شدید و گروه کنترل قرار گرفتند. با اندازه گیری فشار خون بیماران و سنجش قد و وزن، شاخص توده بدنی محاسبه و با شاخص توده بدنی قبل از بارداری مقایسه شدند.یافته ها: میانگین شاخص توده بدنی در گروه کنترل قبل از بارداری 24±3 کیلوگرم بر متر مربع، در گروه فشار خون حاملگی 26.1±5.4 کیلوگرم بر متر مربع، در گروه پره اکلامپسی خفیف 26±1 کیلوگرم بر متر مربع و در گروه پره اکلامپسی شدید 26±4.1 کیلوگرم بر متر مربع بود که گروه کنترل با سه گروه دیگر اختلاف معنی داری داشت (P<0.05).نتیجه گیری: با توجه به رابطه معنی دار بین شاخص توده بدنی قبل از حاملگی و فشارخون ناشی از بارداری و پره اکلامپسی شدید، به زنانی که قصد حامله شدن دارند می توان توصیه نمود که در صورت افزایش وزن قبل از بارداری، با کاستن وزن از عوارض و مرگ و میر دوران بارداری جلوگیری نمایند.

سابقه و هدف: فیبروم رحمی شایعترین تومور خوش خیم لگنی است که اتیولوژی مشخصی ندارد. مطالعات مختلف در مورد فاکتورهای خطر فیبروم رحمی که وابسته به دو تئوری ژنتیکی و هورمونی هستند نتایج ضد و نقیضی نشان داده اند. هدف از این مطالعه بررسی فاکتورهای خطر مرتبط با فیبروم رحمی در بیماران مراجعه کننده جهت انجام سونوگرافی لگنی در مقایسه با گروه شاهد می باشد.مواد و روشها: این مطالعه مورد – شاهدی بر روی 990 نفر از افراد مراجعه کننده جهت انجام سونوگرافی بعلت خونریزی غیرطبیعی یا درد لگنی و یا به عللی غیراز خونریزی غیرطبیعی در مرکز سونوگرافی مرکز آموزشی درمانی الزهرا (س) رشت طی 6 ماه دوم سال 1386 انجام شد. افراد بر اساس سونوگرافی و مشاهده فیبروم رحم در گروه مورد و گروه شاهد قرار گرفتند. بیماران از نظر سن و تعداد حاملگی همسان سازی شدند. اطلاعات دموگرافیک، سابقه خانوادگی فیبروم، تاریخچه باروری، اختصاصات سیکلهای قاعدگی، شاخص توده بدنی و نوع روش پیشگیری از بارداری توسط مصاحبه حضوری در پرسشنامه ای تکمیل و سپس داده ها مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت.یافته ها: از 990 نفر، 482 نفر در گروه مورد و 508 نفر در گروه شاهد قرار داشتند. در گروه مورد 69 نفر (%14.4) و در گروه شاهد 48 نفر (%9.4) منارک زودرس (سن 10-8 سال) داشتند که ارتباط مثبت بین سن منارک زودرس و افزایش خطر فیبروم رحمی (%95 CI :0.13-1.82؛ OR=%66)، سابقه خانوادگی داشتن فیبروم رحمی (%95 CI :1.79-3.90؛ OR=2.64)، شاخص توده بدنی بالاتر از 25 (%95 CI :4.18-8.75؛ OR=6.05) و سیکلهای قاعدگی با اختصاصات غیرطبیعی و ریسک فیبروم رحمی وجود داشت. سابقه مصرف قرصهای ترکیبی پیشگیری از بارداری یک رابطه معکوس با فیبروم رحمی و اثر محافظتی داشت (%95 CI :0.23-0.72؛ OR=0.4).نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه که فیبروم رحمی با سن منارک زودرس، سابقه فامیلی فیبروم و چاقی ارتباط مثبت و با مصرف قرص پیشگیری از بارداری ارتباط عکس دارد. بنابراین جلوگیری از افزایش وزن و مصرف قرصهای پیشگیری از بارداری بخصوص در افراد پرخطر میتواند در پیشگیری از ایجاد فیبروم رحمی موثر باشد.

سابقه و هدف: مقاومت در برابر سایش کامپازیت جهت حفظ توانایی مضغی و حفظ ارتفاع عمودی اهمیت دارد. هدف از این مطالعه مقایسه مقاومت سایشی دو نوع کامپازیت لابراتواری و یک نوع کامپازیت مستقیم می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی از هر کامپازیت (SR Adoro, Clearfil ST, GC Gradia) پنج نمونه به روش لایه ای با نور دهی 40 ثانیه و با ضخامت هر لایه یک میلی لیتر تهیه شد. نمونه ها در دستگاه سایش به ترتیب در دورهای سایشی 5000، 20000، 80000 و 120000 تحت نیروی 6 کیلوگرم و با ساینده ای از جنس کروم کبالت با سطح مقطع نوک 1.98 میلی متر مربع ساییده شدند. قبل و بعد از سایش، نمونه ها توسط ترازوی الکترونیکی با دقت 0.0001 گرم (0.1 میلی گرم) وزن سنجی شده و تفاوت وزنی، مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: در تمامی نمونه های کامپازیتی از وزن اولیه تا 120000 دور، افزایش مقدار سایش از لحاظ آماری کاملا معنی دار بود (P≤0.0001) (کاهش وزن 4.42±1.26 GC Gradia میلیگرم، 6.5±0.89 SR Adoro میلیگرم،4.52±2.14 Clearfil ST  میلیگرم). اگرچه میانگین کاهش وزن بعد از تمامی سیکلهای سایشی در گروه  GC gradiaکمتر ازClearfil ST  و آنهم کمتر از  SR Adoroاست، اما این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نمی باشد.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که GC gradia وST Clearfil  نسبت به SR Adoro از مقاومت سایش بیشتری برخوردارند. البته تمامی نمونه های کامپازیتی پس از دورهای سایشی دچار سایش مشهودی می شوند.

سابقه و هدف: بیماری سلیاک در فرم کلاسیک به صورت علایم و نشانه های سوء جذب در اولین ماههای شروع رژیم حاوی گلوتن آغاز می شود. اما با توجه به طیف وسیع علایم، در بسیاری از موارد بیماری سلیاک بدون تشخیص باقی می ماند. لذا این مطالعه به منظور تعیین یافته های بالینی و پاراکلینیکی کودکان مبتلا به سلیاک انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی ، 43 کودک با علائم اسهال مزمن، اختلال رشد، آنمی و کوتاهی قد که با تشخیص سلیاک در سالهای 87-1383 به مرکز طبی کودکان تهران مراجعه کردند، انجام شد. تشخیص بر اساس نتایج بیوپسی روده باریک به همراه تست های سرولوژی و پاسخ بالینی به رژیم بدون گلوتن صورت گرفت. بیماران به دو گروه، سن زیر 2 سال و بالای دو سال تقسیم شدند. نتایج بالینی، آزمایشگاهی و نتیجه آسیب شناسی برحسب درجه بندی مارش و بیوپسی در آنها بررسی و مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: شایعترین یافته های بالینی در این 43 بیمار، کم وزنی در 37 مورد (%86)، اسهال مزمن در 32 مورد (%74.4)، آنمی و کوتاهی قد در 30 مورد (%69.8) بود. آنتی بادی آنتی آندومیزیال در 28 مورد (%65) مشاهده گردید. بیوپسی روده، مارش تیپ III, II, I را به ترتیب در 8 مورد (%18.6)، 7 مورد (%16.3) و 28 مورد (%55) نشان داد. کودکان بزرگتر از 2 سال بطور معنی داری موارد بیشتری از دل درد، کوتاهی قد و مارش تیپ III را نسبت به کودکان کمتر از 2 سال نشان دادند (P<0.05، P<0.001، P<0.001).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بیماری سلیاک دارای علایم بالینی گوناگون بوده و مواردی مانند دل درد، کوتاهی قد و مارش تیپ III به میزان بیشتری در گروه سنی بالای 2 سال نسبت به سنین پایین تر دیده می شود که بیانگر تظاهرات غیرمعمول بیماری در سنین بالای 2 سال می باشد و آگاهی از این موارد در شتیخص به موقع بیماری کمک کننده خواهد بود.

سابقه و هدف: سندورم فون هیپل - لیندو نادر و با وضعیت اتوزومال غالب می باشد که تظاهرات آن شامل همانژیوبلاستومای مخچه و نخاع، آنژیومای شبکیه، آدنوکارسینومای شفاف کلیوی، کیستهای پانکراس، کلیه و اپیدیدیم، سیس آدنومای اپیدیدیمال، فئوکروموسیتوم و تومورهای ساک اندولمفاتیک است. هدف از این گزارش، معرفی یک مورد سندروم فون هیپل- لیندو که چندین ارگان بیمار را درگیر کرده، می باشد.گزارش مورد: بیمار مرد 28 ساله ای می باشد که از 9 سال قبل بعلت کیست اپیدیدیم بزرگ سمت راست تحت جراحی قرار گرفت و حدود 7 سال قبل بعلت سردرد، عدم تعادل و سرگیجه بستری شد. بعد از بررسی و تشخیص توسط MRI، همانژیوم بلاستوما مخچه تشخیص داده شد، 3 سال قبل نیز به علت اختلال در راه رفتن که علت آن همانژیوبلاستومای نخاع در مهره های دوم و سوم کمری بوده است، تحت درمان جراحی و سپس رادیاسیون قرار گرفت. همچنین، او از نابینایی چشم راست بعلت آنژیوم شبکیه رنج می برد. جهت بررسی ادراری تناسلی جراح مغز و اعصاب بیمار را به مرکز ارولوژی ارجاع داد که در حین بررسی توموری در کلیه راست کشف و تحت رادیکال نفروکتومی سمت راست قرار گرفت که نفرپاتولوژی کارسینومای سلول کلیوی راست را گزارش کرد. بیمار به علت ناباروری مراجعه نموده و تحت بیوپسی تشخیصی قرار گرفت و به علت اینکه بافت شناسی سلولهای نابالغ را گزارش کرده، متاسفانه نمی تواند کاندید میکرواینجکشن باشد.نتیجه گیری: با توجه به مورد گزارش شده که سندرم فون هیپل لیندو چندین ارگان را درگیر نموده، هماهنگی تخصصهای مختلف در مراقبتهای پزشکی و تعیین هویت هر چه زودتر تومور و دقت بیشتر در نظارت بعد از جراحی به دلیل خصوصیات چند گانه تومور ضروری بنظر می رسد.