مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل
سال:1379 | دوره:2 | شماره:2 (پی در پی 6) |تعداد مقالات:11

سابقه و هدف: مطالعات حیوانی نشان داده است که سلنیوم تا اندازه ای می تواند اثرات سمی سرب مانند سمیت کلیوی و سمیت عصبی را کاهش دهد ولی هیچگونه مطالعه ای درباره امکان تداخل میان سرب و سلنیوم در عملکرد غده بزاقی انجام نشده است. این مطالعه طراحی شد تا اثرات محافظتی احتمالی سلنیوم بر اثرات ناشی از سرب در عملکرد غده بزاقی تحت فکی موش صحرایی را بررسی کند.مواد و روشها: بعد از بیهوش کردن موشها، بزاق خالص غدد تحت فکی از راه دهان و بوسیله کانول های ریز پلی اتیلنی جمع آوری شد و برای تحریک ترشح بزاق از پیلوکارپین استفاده شد.یافته ها: بیست و چهار روز درمان با استات سرب 0.04%، و 0.05% در آب خوراکی، عملکرد غده بزاقی را تغییر داد. سرعت ترشح بوسیله سرب (0.04%، 0.05%) بطور قابل توجهی افزایش یافت (P<0.01). غلظت پروتیین تام و کلسیم بزاق نیز بطور قابل توجهی با هر دو دوز سرب کاهش پیدا کرد (P<0.01). ضمن اینکه هر دو دوز سرب فعالیت آنزیم NAG را نیز بطور قابل توجه کاهش داد (P<0.01). مصرف سلنیوم به تنهایی (2.5mg se/kg) در آب خوراکی به مدت بیست و چهار روز تغییر قابل توجهی در عملکرد ترشحی غده بزاقی ایجاد نکرد ولی در ترکیب سلنیوم با سرب کاهش فعالیت NAG و کاهش غلظت کلسیم و پروتیین ناشی از سرب بطور قابل توجه جبران شد (P<0.01) و به سطحی نزدیک به کنترل رسید.نتیجه گیری: افزایش سرعت ترشح بوسیله استات سرب نیز با درمان توام سلنیوم و سرب تحت تاثیر عملکرد غده تحت فکی موش صحرای جلوگیری کند. همچنین توانایی سلنیوم به عنوان آنتی اکسیدان، پاک کننده رادیکالهای آزاد و تثبیت کننده تمامیت غشای سلولی مکانیزمهای ممکن برای اثرات محافظتی آن می باشد. مطالعات بیشتری درباره تداخل سرب و سلنیوم در غدد بزاقی و در سطح مولکولی لازم است تا مکانیزم اصلی تداخل آنها قابل بررسی باشد.

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس آرئوس گونه شاخص و بیماریزای انسانی می باشد. چندین عامل حدت در این باکتری مشخص گردیده است که پروتیین A و بتالاکتاماز مهمترین عوامل ویرولانس آن می باشند. هدف مطالعه بررسی ارتباط بین دو عامل حدت (بتالاکتاماز و پروتیین A) در این میکروارگانیسم بوده است.مواد و روشها: مقاومت به بتالاکتامهای حساس به بتالاکتاماز (پنی سیلین G، سفازولین، سفالوتین) و مقاوم به بتالاکتاماز (متی سیلین و اگزاسیلین) به روش انتشار بررسی شدند. میزان حداقل غلظت بازدارنده رشد (M.I.C) و تولید بتالاکتاماز با روش رقت و اسیدومتری مشخص شده است. در این نمونه ها خالص سازی پروتیین A به طریق کروماتوگرافی تعویض یونی در سلولز دی اتیل آمینواتیل (DEAE.Cellulose) انجام گرفت. برای لیز نمودن دیواره سلولی از روش گرمایی استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان دادند که مقاومت به داروهای پنی سیلین 96%، سفازولین 83%، سفالوتین 86% و درصد مقاومت به اگزاسیلین 73% بوده است. نمونه های به دست آمده از خالص سازی پروتیین A دارای یک باند مشخص در الکتروفورز (SDS-PAGE) بود و وزن ملکولی 42 کیلو دالتون بود.نتیجه گیری: در بررسی ارتباط وجود پروتیین A در سویه های دارای بتالاکتاماز مشخص شد که حدود 93.7% افزایش سویه ها دارای پروتیین A می باشند، در حالیکه این مقدار در مورد سویه های فاقد بتالاکتاماز بسیار کمتر است (50%) از طرفی این ارتباط در مورد مقاومت به پنی سیلین مشهودتر است، یعنی در سویه های مقاوم به پنی سیلین هیچ موردی از تولید پروتیین A مشاهده نشده است.

سابقه و هدف: درد یک مکانیسم دفاعی بدن جهت از میان برداشتن محرک دردزا بوده که قدرت تحمل آن در افراد متفاوت است. این تحقیق با هدف بررسی تغییرات آستانه درد در زنان سالم 10 تا 70 ساله و میزان وابستگی تغییرات آستانه درد با سن انجام شده است.مواد و روشها: این تحقیق یک مطالعه مقطعی، با روش نمونه گیری ساده، بر روی 360 نفر صورت گرفت. افراد شرکت کننده به 6 دهه سنی تقسیم شدند و در هر دهه 60 نفر مورد مطالعه قرار گرفتند. کلیه افراد شرکت کننده در آزمون فاقد هر گونه ناراحتی حسی یا روانی بودند. آستانه درد افراد با استفاده از دستگاه تحریک الکتریکی دیناترون 438 (عرض جریان 250 میکروثانیه و فرکانس 5 هرتز)، در نقطه طب سوزنی چینگ لینگ، واقع در ناحیه داخلی بازو اندازه گیری شد. با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس، میزان t و ضریب همبستگی، داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که بالاترین میانگین آستانه درد در گروه سنی 51 تا 60 ساله و کمترین میزان آن در گروه سنی 21 تا 30 سال وجود داشته است. در مقایسه دوبدو بین گروههای مورد مطالعه و مقایسه کلی بین گروههای سنی تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

سابقه و هدف: هر چند تیوپنتال سدیم (نسدونال) داروی نسبتا ایده آلی برای القا بیهوشی می باشد، ولی اکثرا در این موارد سبب تغییراتی از جمله افت فشارخون می گردد. هدف این مطالعه مقایسه اثرات همودینامیک تیوپنتال سدیم و میدازولام (از خانواده بنزودیازپین ها) می باشد، تا در صورت لزوم بتوان آن را جایگزین تیوپنتال سدیم نمود.مواد و روشها: پنجاه بیمار در A.S.A.I (کلاس یک انجمن بیهوشی آمریکا) بطور تصادفی به دو گروه 25 نفری تقسیم گردیدند که در هر دو گروه، پیش مداوا (premedication) با داروها و دوز یکسان بر حسب وزن بیمار انجام شد، در گروه اول بیهوشی با 4-5 mg/kg تیوپنتال سدیم همراه با ساکسینیل کولین و در گروه دوم با 0.25-0.3 mg/kg میدازولام همراه با ساکسینیل کولین شروع شد و بعد از زمان لوله گذاری داخل تراشه صورت گرفت، ضربان قلب و فشار خون در زمانهای خاص در هر دو گروه ثبت گردید و داده ها با هم مقایسه شدند.یافته ها: در این مطالعه 20% از بیمارانی که تیوپنتال سدیم دریافت کرده اند، افزایش ضربان قلب بیشتر از 20 ضربه در دقیقه داشته که در گروه میدازولام 12% بود و این تغییرات معنی دار بوده است (p=000). افزایش فشار خون سیستولی بیشتر از 40mmHg از پایه بعد از لوله گذاری با تیوپنتال سدیم در 24% افراد (p=0.011) و دو دقیقه بعد از لوله گذاری در 20% افراد (P=0.048) معنی دار بوده که در گروه میدازولام چنین تغییراتی دیده نشد. داده ها نشان می دهند که تغییرات فشار خون و ضربان قلب در جهت افزایش یا کاهش با تیوپنتال سدیم بیشتر از میدازولام می باشد.نتیجه گیری: نتایج بدست آمده از این بررسی و مطالعات دیگر موید تغییرات بیشتر وضعیت همودینامیک میدازولام از تیوپنتال سدیم می باشد، لذا در بیمارانی که تغییرات همودینامیک بخصوص کاهش فشار خون در آنها خطرناک می باشد، مثل بیماران ایسکمیک قلبی (IHD) یا هیپوولمیک، اینداکشن تنها با میدازولام یا ترکیب میدازولام و تیوپنتال سدیم (به علت شروع اثر سریع) به صورت co-induction مفید است.

سابقه و هدف: امروزه عقیم سازی شایعترین روش تنظیم خانواده و در سراسر دنیا می باشد که تکنیکهای متفاوتی جهت این امر اختصاص یافته است که در این مطالعه دو روش عقیم سازی با هم مقایسه خواهند گردید.مواد و روشها: به منظور بررسی مقایسه ای دو روش عقیم سازی، 196 زن داوطلب لیگاتور لوله بطور تصادفی در دو گروه لیگاتور به روش لاپاراسکوپی کلیپس فیلشی (96 نفر) و مینی لاپاراتومی تکنیک پامروی با کمی تغییرات (100 نفر) قرار گرفتند. سپس این دو گروه به لحاظ مدت عمل، عوارض جراحی، عوارض بعد عمل (میزان درد، عفونت زخم) و در دراز مدت (4-1 سال بعد) از نظر میزان تغییر در پارامترهای قاعدگی، دردی لگنی و میزان شکست مورد مقایسه قرار گرفتند.یافته ها: به غیر از تفاوت در میزان درد شدید و متوسط بعد عمل، تفاوت آماری معنی داری در سایر موارد بررسی شده در دو گروه وجود نداشت. میزان شکست در گروه لیگاتور لوله توسط لاپاراسکوپی کلیپس فیلشی 1.72% بوده و در گروه لاپاراتومی پامروی هیچ مورد حاملگی دیده نشد (P<0.05).نتیجه گیری: مینی لاپاراتومی نیاز به سرمایه گذاری کمتر در تجهیزات و آموزش داشته و به نظر می رسد فواید قابل ملاحظه ای با توجه به ایمنی، تاثیر، راحتی در سر و کار داشتن با عوارض داشته باشد. بهرحال اختلافات حاصله از این مطالعه چندان قابل توجه نبود و اگر جراح راحتی بیشتری با استریلیزاسیون لاپاراسکوپیک احساس کند ممکن است نتایج او با این روش بهتر باشد.

سابقه و هدف: مننژیت در دوره نوزادی از سایر سنین شایعتر بوده و با عوارض عصبی و مرگ و میر زیاد همراه است. آزمایش مایع مغزی نخاعی یک فرآیند کلیدی تشخیص مننژیت می باشد. فرآیند جاری در بیمارستان اطفال امیرکلا موجب طولانی شدن مراحل انجام آزمایش شده و مشکلاتی را موجب شده بود. برای ارتقای این فرآیند فرصتی فراهم شد تا بر اساس اصول ارتقا مستمر کیفیت (CQI) موجبات کوتاه شدن مراحل آزمایش و رضایت پزشک معالج فراهم شود.مواد و روشها: این برسی یک مطالعه نیمه تجربی (قبل و بعد) می باشد که در بهمن ماه 1378 در بیمارستان کودکان امیرکلا به روش FOCUS-PDCA صورت پذیرفته است. به طوریکه مدت زمان مصرفی در تهیه پاسخ آزمایش مایع مغزی نخاعی در 25 نمونه بطور ساده اندازه گیری شد. سپس رای گیری متعدد از اعضای تیم فرایند در مورد علل طولانی بودن فرآیند موجود بعمل آمد و بر اساس آن برنامه ارتقا اجرا شد و مدت زمان پاسخ آزمایش LP در 25 نمونه دیگر مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج قبل و بعد از ارتقا ارزیابی شدند.یافته ها: بر اساس رای گیری متعدد مهمترین علت طولانی بودن فرآیند پاسخ آزمایش LP، نداشتن برنامه منظم برای ارسال نمونه بوده است. قبل از اجرای برنامه ارتقا، میانگین مدت زمان طول کشیده جهت دریافت پاسخ 25 LP بیمار 225 دقیقه بوده و پس از آن این زمان در 25 بیمار دیگر محاسبه شد که میانگین آن به 43.4 دقیقه کاهش یافت (P=0.000).نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده مشاهده شد که پس از ارتقا کیفیت مدت زمان طول کشیده در این فرآیند 182 دقیقه (حدود 3 ساعت) کاهش نشان داده است که موجب کوتاه شدن مراحل آزمایش و جلب رضایت پزشک معالج شده است. لذا این مطالعه می تواند به عنوان الگویی جهت گسترش و توسعه ارتقای مستمر کیفیت (CQI) نه تنها در بیمارستان کودکان بابل بلکه در سراسر ایران مورد استفاده قرار گیرد.

سابقه و هدف: جذام و بیماری هانسن بصورت آندمیک در بعضی نقاط کشور و از جمله در استان کرمانشاه وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی اپیدمیولوژیک جذام در استان کرمانشاه در طی سالهای 1360 لغایت 1377 می باشد.مواد و روشها: این بررسی روی پرونده 218 بیمار جذامی مراجعه کننده به مرکز مبارزه با جذام استان کرمانشاه در خلال سالهای 1360 لغایت 1377 بعمل آمده است و روش مطالعه توصیفی می باشد.یافته ها: 74.4 درصد بیماران مرد و 25.6 درصد زن بوده اند. میانگین سنی مردان 42±15.8 و زنان 38±12 سال می باشد. بیشترین تعداد در گروه سنی 59-50 سال قرار دارند. شهرستان کرمانشاه و جوانرود بالاترین و قصر شیرین و سرپل ذهاب کمترین تعداد مبتلایان را داشته اند. جذام لپروماتوز (LL) و بعد از آن جذام بینابینی لپرماتوز (BL) شایعترین شکل بیماری بوده است.نتیجه گیری: جذام در استان کرمانشاه آندمیک می باشد و در مرکز استان و سپس شهرستان جوانرود و بالاترین شیوع را دارد. تعداد بیماران مرد تقریبا سه برابر زنان بوده است. بررسی علل و عوامل این یافته ها ضروری است.

سابقه و هدف: نازایی یکی از مشکلات عمده ژنیکولوژی مدرن است که می تواند با ایجاد فشارهای روانی اثرات مخربی بر خانواده و اجتماع داشته باشد. لذا این تحقیق در راستای حل این معضل اجتماعی، به منظور شناخت علل نازایی در جامعه و نیز عوامل احتمالی مرتبط با آن انجام گردید.مواد و روشها: مطالعه به صورت مقطعی و بر اساس مدارک موجود در پرونده 920 زوج نازای مراجعه کننده به مرکز نازایی فاطمه الزهرا شهر بابل طی سال 1378 انجام گردید. در این مطالعه، علل نازایی به تفکیک جنس با توجه به نتایج حاصل از تاریخچه فردی، بررسی کلینیکی و پاراکلینیکی و همچنین عواملی از قبیل سن، نوع نازایی، مدت نازایی، سابقه نازایی در اقوام زوجین، نسبت فامیلی زوجین با هم و ارتباط این متغیرها با یکدیگر و با علل نازایی مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: 76.8% نازایی اولیه داشتند. 78.5% زنان نازا در گروه سنی 34-20 سال و 80% مردان در گروه سنی 39-25 سال بودند. بیش از 3/1 زوجین سابقه ناباروری را بخصوص در اقوام درجه 1 خود داشتند. میانگین مدت نازایی 5.6±4.3 سال بود. در مجموع 43.3% علت نازایی مربوط به عامل زن یا female، 22.6% مربوط به عامل مرد یا male، 27.2% مربوط به حضور هر دو عامل و 7% نیز ایدیوپاتیک بوده است. مهمترین علت نازایی در زنان اختلالات اوولاسیون (45.7%) و علت رحمی (4.7%) و در مردان آستنواسپرم ایدیوپاتیک و آزواسپرم بعلت نارسایی اولیه گناد (هر یک 8.8%) بوده است. در این تحقیق بین سن با مدت نازایی و نیز بین سن و مدت نازایی با نوع نازایی ارتباط معنی داری وجود داشت. همچنین ارتباط بین علت نازایی در خانمها با سن، مدت و نوع نازایی و در آقایان با نوع و مدت نازایی معنی دار بوده است.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای نازایی اولیه و همچنین بالا بودن علل اوولاسیون و آزواسپرمی در مقایسه با سایر مطالعات، استراتژیهای درمانی در بیماران نازا باید در جهت شناسایی علل و مهار آن طرح ریزی شود. البته در نظر گرفتن متغیرهای مرتبط با علل نازایی مثل سن، مدت و نوع نازایی در مداخلات درمانی، امری ضروری بنظر می رسد.

سابقه و هدف: آبتالیپوپروتئینمی یک بیماری ژنتیکی با وراثت اتوزومال مغلوب بوده که با علایم گوارشی بصورت اسهال و سو جذب شروع شده و بدنبال آن اختلال رشد ظاهر می گردد که در صورت تشخیص و درمان بموقع می توان بروز علایم عصبی و چشمی را به میزان زیادی کاهش داد.معرفی بیمار: بیمار کودک 7 ماهه ای است که جهت بررسی اختلال رشد در بخش گوارش مرکز طبی کودکان بستری شد. این بیمار در سنین شیرخوارگی علایم گوارشی و در سنین بعد از 5 سالگی علایم عصبی و چشمی داشته و سطوح سرمی تری گلیسرید و کلسترول کاهش یافته بود. در اسمیر خون محیطی نیز آکانتوسیتوزیس شدید دیده می شد.نتیجه گیری: تشخیص بیماری بر مبنای علایم بالینی، تغییرات هیستولوژی خاص دئودنوم و آکانتوسیتوز خون محیطی بوده، تشخیص به موقع و درمان مناسب آن موجب بهبودی علایم گوارشی و پیشگیری از مرگ زودرس و کاهش بروز علایم عصبی می گردد.