سابقه و هدف: در پرتودرمانی سعی بر آن است که با طراحی درمان مناسب دز رسیده به بافتهای سالم بدن بیمار که در میدان تابش قرار می گیرد کمتر از دز تحمل آنها باشد. لذا هدف از این تحقیق بررسی دز جذبی ناشی از پرتو پراکنده به تخمدان در بیمارانی که پرتودرمانی نواحی شکم و قفسه صدری دارند و نیز بررسی دز جذبی ناحیه تخمدان در عمق های مختلف در فانتوم انسان نما در پرتودرمانی نواحی فوق است.مواد و روشها: با استفاده از تراشه های دزیمتر ترمولومینسانس (TLD-100) دز جذبی عمق های مختلف ناحیه تخمدان با دو میدانی درمانی موازی - متقابل در فانتوم انسان نما معادل بافت بدست آمد و سپس با اندازه گیری دز جذب پوست در ناحیه تخمدان 60 بیمار (30 مورد ناحیه قفسه صدری و 30 مورد در ناحیه شکم) دز جذبی تخمدان محاسبه شد.یافته ها: دز جذبی ناشی از پرتو پراکنده در عمق های مختلف ناحیه تخمدان در فانتوم انسان نما یکسان و مستقل از عمق بافت بود. دز جذبی تخمدان در پرتودرمانی قفسه صدری در هر جلسه درمانی 16.8±3.8 mSv و در پرتودرمانی ناحیه شکم 30±7.6 mSv بود p<0.05)).نتیجه گیری: دز جذبی تخمدان در هر جلسه درمان نواحی قفسه صدری و شکم از مقدار دز قابل تخمدان (2Gy معادل 2mSv برای پرتو فوقانی) خیلی کمتر است ولی از حد دز جنین (5 mSv) بیشتر است. لذا در بیمارانی که در سنین باروری هستند پرتودرمانی نواحی فوق به روش درمانی تابشی موازی - متقابل نیاز به ملاحظات بیشتر دارد.