مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل
سال:1389 | دوره:12 | شماره:3 (پی در پی 56) |تعداد مقالات:18

سابقه و هدف: زایمان یکی از دردناک ترین تجربه زنان در طول زندگی محسوب می شود، لذا دستیابی به تدابیری جهت تسکین درد زایمان خصوصا با استفاده از روش های غیر تهاجمی مانند طب فشاری ضروری بنظر می رسد. لذ این مطالعه به منظور بررسی تاثیر فشار نقطه سانینجیائو بر سیر مرحله فعال زایمانی در زنان نخست زا انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 120 نفر از زنان 18 الی 35 ساله باردار ترم نخست زایی که در مرحله فعال زایمانی بوده و جهت زایمان به بیمارستان شهید اکبر آبادی تهران مراجعه کردند، انجام شد. بیماران یک در میان در دو گروه مداخله (60 نفر) و کنترل (60 نفر) قرار گرفتند. دردهای بیمار و شدت درد به مدت 30 دقیقه کنترل شد و سپس در گروه مداخله به مدت 30 دقیقه در طول دردها، فشار نقطه سانینجیائو و در گروه کنترل لمس این نقطه، صورت گرفت. در پایان، طول فاز فعال، شدت درد با استفاده از مقیاس دیداری از صفر تا 10 اندازه گیری و نوع زایمان ثبت شد و در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: بین میانگین طول فاز فعال گروه مداخله (50/108±37/252) و گروه کنترل (88/155±38/441) (0001/0=p)، نوع زایمان (0001/0=p) و شدت درد گروه مداخله (77/1±87/5) و گروه کنترل (52/1±79/6) (003/0=p) اختلاف معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که فشار نقطه سانینجیائو موجب کاهش طول مرحله فعال زایمانی، کاهش سزارین و کاهش شدت درد می گردد. بنابراین به عنوان یک روش آسان و بی ضرر جهت کاهش درد زایمان در لیبر پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: خطوط نیرو و تجهیزات برقی خانگی نظیر تلویزیون، کامپیوتر، سشوار از خود میدان الکترومغناطیسی با فرکانس کم ساطع می کنند که می توانند موجب آسیب شوند. باتوجه به افزایش قرارگیری در معرض چنین میدانهای مغناطیسی در سالهای اخیر و اثرات این میدانها بر تشکیل حافظه، این مطالعه به منظور تاثیر این نوع میدانها بر تثبیت و فراخوانی حافظه در موشهای صحرایی نر انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی 90 موش صحرایی نر با نژاد ویستار که در 9 گروه تقسیم بندی شدند، انجام گردید. گروه کنترل در دستگاه شاتل باکس (دستگاه آموزش اجتنابی غیر فعال) آموزش دیدند، گروه شم، پس از آموزش بلافاصله به مدت 4 ساعت در دستگاه مولد میدان الکترومغناطیسی خاموش قرار داده شدند. چهار گروه تست تثبیت حافظه بعد از آموزش به ترتیب به مدت 8 و 6 و 4 و 1 ساعت در دستگاه مولد میدان قرار داده شدند. شدت میدان مغناطیسی که موشها در معرض آن قرار گرفتند، معادل 5 میلی تسلا و فرکانس 50 هرتز بود. سه گروه تست فراخوانی حافظه پس از آموزش و تست به ترتیب به مدت 5 و 4 و 3 روز متوالی (به مدت 4 ساعت) در دستگاه مولد میدان قرار گرفتند. همه گروهها 24 ساعت بعد مجددا تست شدند. در تمامی گروهها مدت زمانی که طول می کشید تا حیوان از ناحیه روشن شاتل باکس به محفظه تاریک وارد شود به عنوان زمان تاخیر اندازه گیری و مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: در چهار گروه تست تثببیت حافظه بین گروه اول که یک ساعت در میدان قرار گرفته بودند (76± 485 ثانیه) و گروه کنترل (17±583  ثانیه) اختلاف معنی داری وجود نداشت. درحالی که در سه گروه دیگر که به ترتیب 8 و 6 و 4 ساعت در میدان قرار گرفته بودند (303±17، 294±87 و 191±72 ثانیه) اختلاف با گروه کنترل معنی دار بود (P<0.05). بین گروه شم (541.8±58 ثانیه) با گروهی که به مدت 4 ساعت در میدان الکترو مغناطیسی قرار داده شده بودند (303±17 ثانیه) اختلاف معنی دار بود (P<0.05). نتایج بدست آمده از سه گروه تست فراخوانی حافظه نشان داد که بین نتایج قبل (572±37 و 580±54.8، 585±51.4 ثانیه) و بعد از قرارگیری مزمن در میدان به ترتیب 5 و 4 و 3 روز متوالی (563±42،545.2±54.8 ،548.6±51.4  ثانیه) اختلاف معنی داری نداشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که قرارگیری در معرض میدان مغناطیسی با فرکانس کم به صورت حاد قادر به جلوگیری از تثبیت حافظه است اما تاثیری بر فراخوانی حافظه ندارد.

سابقه و هدف: هوش توانایی مشخص برای همگون سازی معلومات داخلی، یادآوری حوادث گذشته دور و نزدیک، استدلال منطقی، ساختن و پرداختن مفاهیم، تبدیل مفاهیم انتزاعی به لفظی و لفظی به انتزاعی و تحلیل ساخت فرمها می باشد. عوامل زیادی روی نمره هوشی کودکان موثر می باشد. نظر به اینکه اثر طولانی مدت نوع زایمان روی تکامل کودک هنوز کاملاً مشخص نیست. این مطالعه با هدف تعیین بهره هوشی کودکان پیش دبستانی بر حسب نوع زایمان در شهر بابل انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه کوهورت بر روی120 کودک 7 - 6 ساله مدارس غیرانتفاعی دخترانه و پسرانه شهرستان بابل طی سالهای 86-1383 انجام شد. 60 نفر از آنان که به روش سزارین متولد شده بودند در گروه مورد و 60 نفر دیگر از کودکان که از نظر وضعیت اقتصادی و اجتماعی، سن مادر، وضعیت تحصیلی والدین، رتبه تولد کودک در خانواده، وزن و سن موقع تولد کودک با گروه مورد یکسان بودند ولی محصول زایمان طبیعی بودند، در گروه شاهد، قرار گرفتند. با استفاده از پرسشنامه، اطلاعات دموگرافیک، اطلاعات مربوط به وضعیت اقتصادی و اجتماعی و سوابق پزشکی طی مصاحبه با مادران جمع آوری شد و بعد بهره هوشی کودکان با استفاده از آزمون وکسلر پیش دبستانی WPPSI توسط یک روانشناس بالینی تعیین شد. سپس ارتباط بین بهره هوشی کودکان با نوع زایمان سنجیده و در گروه مقایسه شد.یافته ها: میانگین سن مادران در گروه مورد و شاهد به ترتیب 6.86±30.18 و 5.46±29.73 سال و میانگین سن کودک در گروه مورد و شاهد به ترتیب به ترتیب 0.52±6.83 و 0.35±6.90 سال بود. تفاوت معنی داری بر حسب سن در گروهها وجود نداشت. نوع زایمان با بهره هوشی کل، کلامی و عملی کودک هیچگونه ارتباط آماری معنی داری نداشت که میانگین بهره هوشی کل، کلامی و عملی در گروه مورد به ترتیب 14.92±96.53 ،15.4±96.87، 13.58±92.97 و در گروه شاهد به ترتیب 12.53±94.7، 13.99±97.10، 13.28±91.52 بوده است. میزان بهره هوشی کل، کلامی و عملی پسران و دختران اختلاف معنی داری نداشتند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که نوع زایمان هیچگونه تاثیری بر میزان بهره هوشی کودکان ندارد.

سابقه و هدف: عفونتهای ژنیکولوژیک از شایعترین علل مراجعه زنان به پزشک جهت درمان می باشد. با توجه به شیوع فراوان عفونتهای کاندیدیازیس واژینال و اثرات سوء داروهای شیمیایی و نیز کاهش اثربخشی آنها در مقابل گونه های مقاوم، این مطالعه به منظور مقایسه اثرات لاوندر در شرایط آزمایشگاهی با کلوتریمازول بر روی کشت گونه های استاندارد کاندیدا آلبیکانس انجام شده است.مواد و روشها: این مطالعه شبه تجربی، به روش آزمایشگاهی شمارش سلولی قارچ با استفاده از لام هماسیمتر توما انجام شد. پس از تهیه رقت 6x106 از قارچ کاندیدا آلبیکانس استاندارد نوع S.C.a-PTCC-2657 درمحیط کشت سابوروی مایع و افزودن اسانس و دم کرده لاوندر و کلوتریمازول در رقتهای مختلف و قرار دادن آنها در انکوباتور به مدت48 ساعت (در طی 4 مرحله آزمایشگاهی)، شمارش سلولی قارچ، با توجه به ممانعت از تکثیر کاندیدای استاندارد انجام شد. آزمایش ها برای هر دارو در رقتهای یک دوم، یک چهارم و یک هشتم دو بار تکرار گردید. سپس مشخصات نمونه ها و نتایج آزمایشات در برگه مشاهده جمع آوری و مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که تعداد سلولهای قارچ در دم کرده (17x106) و اسانس لاوندر (0.4x106) در مقایسه با شاهد (188x106) و کلوتریمازول (93x106) بطور چشمگیری کاهش پیدا کرده است. همچنین در رقت یک دوم داروها، شمارش سلولی قارچ، در دم کرده لاوندر کمتر از اسانس لاوندر و کلوتریمازول بود و در رقت های یک چهارم و یک هشتم، اسانس شمارش سلولی قارچ در دم کرده و کلوتریمازول کمتر بوده است. همچنین بیشترین اثربخشی ضد قارچ داروها در رقت های بالاتر بود بطوریکه اسانس لاوندر در رقت یک چهارم و یک هشتم و دم کرده لاوندر در رقت یک هشتم دارای خاصیت ضد قارچی بیشتری بوده است. در تمامی رقت های فوق کلوتریمازول دارای کمترین اثربخشی ضدقارچی و بیشترین تعداد سلول قارچی بوده است. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که اثربخشی و اثرات ضد قارچی دم کرده و اسانس لاوندر بر علیه کاندیدا آلبیکانس استاندارد بیشتر از کلوتریمازول می باشد.

سابقه و هدف: سرومن که معمولاً به عنوان موم گوش شناخته می شود توسط غدد مولد سرومن و غدد مولد چربی ترشح می شود. با توجه به اینکه در مازندران شرایط آب و هوایی معتدل و مرطوب وجود دارد که می تواند بر شیوع برخی عوامل پاتوژن موثر باشد، این مطالعه به منظور مقایسه سرومن گوش افراد سالم و بیمار از نظر وجود فلور قارچی انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مورد شاهدی بر روی سرومن گوش 40 بیمار مبتلا به اوتیت خارجی گوش و 80 فرد سالم انجام شد. نمونه ها در محیط کشت های مورد نیاز برای رشد قارچ کشت داده شدند. پس از رشد در هر محیط کشت و تشخیص کلنی های مربوطه، داده ها جمع آوری شده و دو گروه مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: شایعترین قارچ رشد کرده در گروه بیمار آسپرژیلوس فلاووس (در 23.8% موارد) و سپس کاندیدا (در 16.6% موارد) بود. شایعترین قارچ در گروه سالم میسلیوم استریل (در 13.4% موارد) و کلادوسپوریوم (در 12.5% موارد) بود. نتیجه گیری: با توجه به اینکه در تعدادی از افراد سالم که هیچگونه علایم بالینی از عفونت قارچی گوش نداشتند، فلور قارچی مشاهده گردید، بنابراین توجه به تغییراتی در روشهای استاندارد جرم گیری گوش که به روش شستشوی سرنگ و آب می باشد، ضروری بنظر می رسد.

سابقه و هدف: گلوکوم پسودواکسفولیشن یک بیماری سیستمیک وابسته به سن است که همراه با چشم سایر ارگانها مثل ریه، قلب، کبد، کلیه، کیسه صفرا، مننژ سربرال، پوست و عروق خونی را گرفتار می کند به غیر از سن دیگر عوامل مستعد کننده آن نامشخص است. از آنجاییکه در بیماریهای قلبی و عروقی و پروسه های التهابی CRP بالا می رود. این مطالعه به منظور بررسی تغیرات CRP در بیماران با گلوکوم پسودواکسفولیشن و مقایسه آن با فرد سالم انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه موردی شاهدی بر روی 73 نفر از افراد مراجعه کننده به بخش چشم بیمارستان فارابی تهران انجام شد. بیماران پس از معاینه توسط متخصص چشم در دو گروه مورد، (39 نفر) از افراد مبتلا به گلوکوم PXF و شاهد (34 نفر) فاقد PXF قرار گرفتند. در هر دو گروه افراد با بیماریهای قلبی و عروقی، مغزی و فشار خون حذف شدند CRP در هر دو گروه اندازه گیری و مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: میانگین سن در گروه مورد 6.4±68.4 سال و در گروه شاهد 7.2±65.3 سال بود میانگینCRP در بیماران 2.25±1.85 و در گروه سالم 1.64±1.66 بود که اختلاف معنی داری در سطح سرمی CRP در بیماران مبتلا به گلوکوم PXF و شاهد وجود نداشت. همینطور بین گروه زن و مرد در سنین مختلف نیز ارتباطی بین میزان CRP و بیماری وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که بین سطح CRP و گلوکوم PXF ارتباطی وجود ندارد. بنابراین بنظر نمی رسد بیماریهای التهابی و اختلالات عروقی در ابتلا به گلوکوم PXF نقشی داشته باشند.

سابقه و هدف: نقش اسیدهای چرب غیر اشباع بخصوص امگا -3 در بسیاری از بیماریها به اثبات رسیده است. ولی وضعیت این اسیدهای چرب در افراد افسرده مشخص نیست. لذا در این مطالعه به مقایسه میزان اسیدهای چـرب ایکوزاپنتاانوئیک اسید(EPA) و دوکوزاهگزاانوئیک اسید (DHA) در بیماران افسرده و اقدام کننده به خودکشی و افراد سالم پرداخته شده است.مواد و روشها: در این مطالعه مورد شاهدی پس از بررسی افسردگی بیماران با تست بک، میزان اسیدهای چرب DHA و EPA در 27 بیمار افسرده، 32 بیمار اقدام کننده به خودکشی و 35 فرد سالم، با روش کروماتوگرافی گازی اندازه گیری شده و سپس با یکدیگر مقایسه شدند. یافته ها: میزان DHA در افراد افسرده (0.22±2.48 میلی گرم در دسی لیتر)، اقدام کننده به خودکشی (0.24±2.25 میلی گرم در دسی لیتر) و در گروه کنترل (0.13±4.6 میلی گرم در دسی لیتر) بود (P<0.001). ولی بین دو گروه افسرده و اقدام کننده به خودکشی اختلاف معنی داری دیده نشد. میانگین اسید چرب EPA در گروه اقدام کننده به خودکشی (0.05± 0.44 میلی گرم در دسی لیتر) بود که کمتر از گروههای کنترل (0.11±0.95 میلی گرم در دسی لیتر) و افسرده (0.20±0.84 میلی گرم در دسی لیتر) بود (001/0>p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که میزان DHA و EPA با اقدام به خودکشی در افراد افسرده، ارتباط نزدیکی دارد ولی افسردگی های ضعیف تر فقط با میزان DHA ارتباط داشته و با EPA بدون ارتباط می باشد.

سابقه و هدف: اضطراب در بیماران پس از سکته قلبی شایع است، اما هنوز رابطه ای بین روشهای مقابله ای و علایم اضطراب در این بیماران مشخص نیست. این مطالعه به منظور مقایسه روشهای مقابله ای در بیماران پس از سکته قلبی با علایم اضطراب و بدون علایم اضطراب انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 100 بیمار که با تشخیص سکته قلبی در بیمارستان های دارای بخش مراقبت ویژه قلبی (CCU) در شهر اصفهان بستری شدند، انجام شد. اطلاعات با استفاده از مقیاسهای سبکهای مقابله ای جالویس، اضطراب و افسردگی بیمارستان و حمایت اجتماعی نوربک جمع آوری شد. بر اساس نقطه برش خرده مقیاس اضطراب بیماران به دو گروه با علایم اضطراب و بدون علایم اضطراب تقسیم و مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: از صد نفر 42 بیمار (42%) دارای علایم اضطراب بودند که تفاوت معنی داری بین دو گروه بیمار با علایم اضطراب و بدون علایم اضطراب در روشهای مقابله ای مشاهد شد (P<0.0001). همچنین تفاوت معنی داری بین دو گروه در سبکهای مقابله ای مواجه مستقیم (P=0.0001)، خوش بینانه (P=0.0001)، هیجانی (P=0.032)، حمایت جوینده (P=0.0001) و خود-اتکایی (P=0.001) مشاهده شد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان دادند تمایل کمتر به استفاده از رویکردهای مساله – مدار با علایم اضطراب در بیماران سکته قلبی ارتباط دارد. بنابراین بررسی نقش متغیرهای شخصیتی و شناختی در سبکهای مقابله ای در بیماران پس از سکته قلبی پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: افرادیکه دچار ضربه به سر می شوند، در معرض خطر ابتلا به افسردگی و اختلالات روانی شناختی قرار دارند. اما هم بیماران و خانواده هایشان و هم تیم درمانی بیشتر توجه خود را به مشکلات جسمی آنان معطوف می نمایند. لذا این مطالعه به منظور بررسی سلامت روانی اجتماعی و توانایی شناختی بیماران با آسیب مغزی ناشی از ضربه انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه کوهورت بر روی 91 بیمار 60-18 ساله که سابقه ضربه به سر داشتند و جهت درمان در بیمارستان 17 شهریور آمل بستری شده بودند، انجام شد. بیماران 6 و 12 ماه پس از ضربه مورد پیگیری قرار گرفتند. سلامت عمومی، توانایی شناختی و افسردگی آنان با پرسشنامه های استاندارد GHQ 28 (پرسشنامه سلامت عمومی 28 سوالی) ،MMSE (معاینه مختصر وضعیت روانی) و BDI (پرسشنامه افسردگی بک) با توجه به شدت صدمه مغزی (GCS) مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: میانگین سن بیماران 12.08±32.40 سال بود. 79 نفر (86.8%) مرد و بقیه زن بودند، در 19 نفر (20.9%) آنان ضربه سر از نوع شدید (3-8=GCS) بود. 67 نفر (73.6%) بیماران 6 ماه و 61 (67%) 12 ماه پس از ضربه، مشکوک به اختلال در سلامت روانی (با نقطه برش 24) بودند. همچنین 6 و 12 ماه پس از ضربه، به ترتیب، فقط 26 (28.6%) و 29 (31.9%) نفر از بیماران با توجه به ایندکس افسردگی بک در محدوده طبیعی قرار داشتند. بین شدت آسیب مغزی با سلامت عمومی، افسردگی و توانایی شناختی ارتباط معنی داری وجود داشت (P<0.05) اما عوامل دموگرافیک بر روی تغییرات روان شناختی بیماران از 6 ماه الی 12 ماه پس از ضربه تاثیری نداشته است (P=0.05). نتیجه گیری: یافته های مطالعه نشان داد که بیماران با آسیب مغزی ناشی از ضربه، اختلال در سلامت روان و توانایی شناختی دارند. بنابراین به نظر می رسد که می توان قبل از یکسال با بررسی روانشناختی بیمار، به وجود اختلالات پی برد و با درمان و بازتوانی صحیح و به موقع از مشکلات بیمار و خانواده او کاست.

سابقه و هدف: ساختار خانواده نقش مهمی در تکامل خودپنداره اعضا آن ایفا می کند. از آنجاییکه اطلاعات از چگونگی رابطه خودپنداره اعضا خانواده با مفاهیم «قدرت» به معنای توانایی تاثیر بر رفتار و تصمیم گیری دیگران و «همبستگی» به معنای روابط عاطفی اعضای خانواده در جامعه ایرانی کافی نیست. لذا این مطالعه به منظور تعیین رابطه خودپنداره دانشجویان با ادراک آنان از ساختار قدرت و روابط عاطفی در خانواده انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی، بر روی 130 دانشجو پرستاری که از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند، در دانشکده پرستاری شیراز انجام شد. جهت سنجش خود پنداره دانشجویان از آزمون خود پنداره کوپر اسمیت استفاده شد که شامل 80 گویه و حداکثر نمره +80 و حداقل نمره -80 می باشد، استفاده شد. ابعاد مختلف رابطه شامل همبستگی و قدرت نیز در دو وضعیت واقعی و آرمانی دارای 16 نمره می باشد. داده ها به صورت روزانه و طی دو هفته، به منظور سنجش ادراک اعضا خانواده درباره «قدرت» و «همبستگی» در خانواده واقعی و آرمانی، از طریق نحوه قرار دان مجسمه های نمادین ساخته شده جمع آوری و مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: در وضعیت خانواده واقعی، بین خود پنداره دانشجویان و ادراک آنان از همبستگی در اعضا خانواده، در هر سه نوع رابطه دانشجو ـ پدر (0.67=r)، دانشجو ـ مادر (0.38=r) و پدر ـ مادر (0.4=r) رابطه مثبت و معنی دار (P=0.0001) بود. با این حال، بین خودپنداره دانشجویان و ادراک آنان از قدرت در رابطه پدر ـ مادر، همبستگی منفی و معنی دار (P=0.003 وr=-0.26 ) بود. بین ادراک دانشجویان از ساختار قدرت در خانواده واقعی (84±10.15) و خانواده آرمانی (42±10.64) نیز تفاوت معنی داری (P£0.0001) وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه که بین میزان خودپنداره دانشجویان، با ساختار قدرت و همبستگی خانوادگی آنان رابطه معنی داری وجود داشت، لازم است در برنامه های آموزش به خانواده و والدین، این مساله مورد توجه قرار گیرد.

سابقه و هدف: لیکن پلان یک بیماری مزمن پوستی مخاطی بواسطه سیستم ایمنی است که موجب آسیب به کراتینوسیتها در مخاط دهان می گردد. ضایعات لیکنوئید گروهی از ضایعات با اتیولوژی های متفاوت و تظاهرات کلینیکی و هیستوپاتولوژی مشترک هستند. این مطالعه جهت ارزیابی خصوصیات بالینی و هیستوپاتولوژیکی ضایعات لیکنوئید مخاط دهان و شیوع لیکن پلان در بیماران مبتلا به ضایعات لیکنوئید مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی بابل انجام شد.مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی 26 بیمار مبتلا به ضایعات لیکنوئید دهان که در طی سال های 88-1386 به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی بابل مراجعه نمودند، انجام شد. بیماران از نظر سن، جنس، وجود ضایعات پوستی، سابقه بیماری سیستمیک، مصرف دارو، نوع و محل ضایعات مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سن بیماران 12.4±42.8 سال بود. 30.8% (8 نفر) از بیماران مرد و 69.2% (18 نفر)، زن بودند. اکثر بیماران در دهه های سنی 4و 5 و 6 قرار داشتند. 46.2% (12 نفر) از بیماران دارای بیماری سیستمیک و 11.5% (3 نفر) دارای ضایعه پوستی بودند. 53.8% (14 نفر) از بیماران دارو مصرف می کردند. 73% (19 نفر) از بیماران نیز مدت زمان مشخصی برای ایجاد ضایعات عنوان کردند. بیشترین منطقه درگیر، مخاط باکال و بیشترین ضایعه مشاهده شده از نوع رتیکولار بود. 15.4% (4 مورد) از موارد تشخیص داده شده نیز دارای دیسپلازی بودند. نتیجه گیری: با توجه به بروز بالاتر ضایعات لیکنوئید دهانی در زنان در دهه های 4 تا 6 زندگی، بهتر است در معاینات بالینی مخاط دهان زنان نوجه بیشتری شود. هم چنین درصد قابل توجه وجود تغییرات دیسپلاستیکی در ضایعات لیکنوئید، لزوم پیگیری این بیماران را آشکار می سازد.

سابقه و هدف: سندرم چدیاک – هیگاشی بیماریی نادر با درگیری ارگانهای متعدد و توارث اتوزوم مغلوب و با علایم بالینی آلبینیسم جلدی- چشمی، تمایل به خونریزی ناشی از اختلال عملکرد پلاکت و عفونت های مکرر باکتریال می باشد. این مورد نادر که با تشخیص و درمان به موقع از عوارض پیشرونده آن جلوگیری شده است، معرفی می گردد. گزارش مورد: بیمار دختر 21 ماهه است که به علت تب و استفراغ در بیمارستان بوعلی سینا ساری بستری شده است. در سابقه خود 3 بار بستری در سن های 2 هفتگی و یک ماهگی و 18 ماهگی به علت مشکلات تنفس ناشی از عفونت را داشته است که هر دو بار با بهبودی همراه بوده است. در معاینات بالینی ضایعات هیپوپیگمانته متعدد به اندازه های مختلف در صورت و اندام ها مشاهده شد. عنبیه بیمار رنگ آبی داشته ولی علایمی از استرابیسم و نیستاگموس مشاهده نشده است. در معاینات موهای سر بیمار رنگ نقره ای داشته و کبد و طحال بزرگتر از حد نرمال لمس شده اند. با توجه به علایم بالینی، سونوگرافی و آزمایشات تشخیصی، سندرم جدیاک هیگاشی تایید شد و بیمار تحت درمانهای پروفیلاکسی آنتی بیوتیک و ویتامین C قرار گرفت و جهت پیوند مغز استخوان به مرکز پیوند در تهران معرفی شده است. نتیجه گیری: سندرم چدیاک- هیگاشی از موارد بیماریهای نقص ایمنی اولیه نادر می باشد که با تشخیص زودرس و انجام به موقع پیوند مغز استخوان می توان در بهبود بیماری کمک شایانی کرد و از مرگ و میر جلوگیری نمود.