نمایشگاه های بین المللی(اکسپو)، محلی هستند برای حضور و نمایش دست آورد های کشور ها در عرصه های گوناگون، که یکی از مهم ترین جلوه گاه این حضور، (پاویون) هر کشور است. غرفه هر کشور بستری می شود برای عرضه هنر در سطح جهانی که به مثابه روح جامعه، خود را به معرض نمایش می گذارد و نماینده ای از هویت جامعه هدف به شمار می رود. در این میان برای حضور هر چه بهتر و قوی تر این مهم، همنشینی هنر معماری(ساختارهای سازه ایی) با طراحی گرافیک(دیزاین محیطی) اهمیت به سزایی می یابد؛ که به ارتباط، خوانش و تفسیر جنبه های اجتماعی، فرهنگی و هویتی هر جامعه می پردازد. بررسی های ارائه شده در این پژوهش ضمن پاسخ به این سوال اصلی که چگونه می توان به بازنمایی عناصرهویتی با رویکردی مدرن، معاصر و غیرتکراری در طراحی گرافیک غرفه ایران در نمایشگاه های بین المللی بپردازیم. جوانب تازه تری از اکسپو بررسی می شود که به بازشناسی و بازنمایی مولفه های هویت، هویت فرهنگی-اجتماعی با استفاده از رویکرد نشانه شناسی امبرتواکو در هنر گرافیک و تعامل آن با هنر معماری منجر می شود. همچنین با تکیه بر نظریه رابرت ونتوری برای بیان مفهوم «خانه» به واکاوی و ارائه تصویری نو از غرفه ایران در سطح بین المللی پرداخته و در این محدوده به توضیح چگونگی بازنمایی اصالت، قدرت و تعامل فرهنگی با جهان پرداخته است. در این نوشتار با جمع آوری اطلاعات به روش پژوهشی و بر مبنای روش توصیفی-تحلیلی می باشد.