مجله دانشکده دندانپزشکی مشهد
سال:1390 | دوره:35 | شماره:3 (پیاپی 78) |تعداد مقالات:13

مقدمه: سرامیک ها با وجود زیبایی مطلوب و استحکام در مقابل فشار، به صورت ذاتی شکننده بوده و در برابر استرس های کششی و چرخشی ضعیف می باشند. In-Ceram Alumina نوعی سرامیک تقویت شده با آلومینا می باشد که به عنوان ماده کور رستوریشن ها به کار می رود. سیستم سرامیکی Turkom-Cera ساخته شده از آلومینا با خلوص بالا، از یک روش ساده جهت ساخت رستوریشن ها بهره می برد. هدف از این مطالعه بررسی مقاومت به شکست کوپینگ های ساخته شده توسط این دو سیستم بود.مواد و روش ها: برای انجام طرح، 40 نمونه دای برنجی ساخته و به دو گروه 20 تایی تقسیم شد. برای ساخت کوپینگ ها، از دای های برنجی قالبگیری شده و دای های گچی تهیه گردید. مطابق دستورالعمل کارخانه های سازنده، برای هر یک از دو سیستم مورد بررسی Turkom-Cera و In-Ceram Alumina، 20 عدد کوپینگ سرامیکی ساخته و بر روی دای های مخصوص خود سمان شده و به مدت یک هفته در رطوبت 100% نگهداری شدند. سپس برای انجام تست Load to fracture در دستگاه Universal testing machine قرار گرفته و نیرو با سرعت 0.5 mm/min بر آنها وارد شده و نیروی وارده در زمان شکست هر نمونه توسط دستگاه ثبت گردید. پس از جمع آوری داده ها، از آزمون t-test جهت آنالیز آماری استفاده گردید.یافته ها: میانگین نیروی لازم برای شکستن کوپینگ های Turkom-Cera برابر با 1273±484 نیوتن و برای کوپینگ های In-Ceram Alumina برابر با 1079±218.3 نیوتن بود. بیشترین و کمترین نیروی ثبت شده برای گروه اول به ترتیب 2490 نیوتن و 530 نیوتن بود، در حالی که این اعداد برای گروه دوم به ترتیب برابر با 1490 نیوتن و 714 نیوتن ثبت شد. بر اساس آنالیز t-test با در نظر گرفتن P<0.05 تفاوت معنی داری بین دو گروه یافت نشد.نتیجه گیری: با توجه به آمار مشابه از نظر آماری برای هر دو گروه، می توان مقاومت به شکست کوپینگ های سرامیکی Turkom-Cera را قابل مقایسه با In-Ceram Alumina در نظر گرفته و در نتیجه طیف گسترده ای از موارد تجویز را برای این سیستم انتظار داشت.

مقدمه: در بسیاری از تحقیقات علوم پزشکی برای بیان سیر بیماری و تاثیر درمان از مطالعات طولی استفاده می شود. در مطالعات طولی پاسخ ها به طور مکرر اندازه گیری می شوند. چنانچه پاسخ ها به صورت رتبه ای و طولی باشند، روش های ویژه آماری برای تحلیل آن باید به کار برده شود. در این مطالعه قصد داریم ضمن بررسی و انتخاب بهترین روش های آماری موجود، تاثیر درمان اختلال روانی بر بهبود بیماری لیکن پلان دهانی را با همین شیوه، مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم.مواد و روش ها: در این مطالعه از داده های مربوط به 45 بیمار مبتلا به لیکن پلان دهانی که در یک مطالعه کارآزمایی بالینی در دانشکده دندانپزشکی مشهد شرکت داشتند، استفاده شد. برای تحلیل پاسخ های رتبه ای این مطالعه از تابع پیوند لوجیت بهره بردیم. مدل اثرات تصادفی و مدل اثرات ثابت مدل های بکار رفته بودند.یافته ها: نتایج نشان داد مدل اثر تصادفی نسبت به مدل اثر ثابت دارای دقت بالاتری بوده است. با استفاده از مدل اثر تصادفی زمان و نوع اختلال اثر معنی داری در مدل داشتند. اما متغیر درمان در مدل اثر تصادفی معنی دار نبود. در حالی که در مدل اثر ثابت معنی دار بود.نتیجه گیری: در تحلیل این گونه داده ها، استفاده از مدل های اثرات تصادفی در تحلیل داده های طولی با مقیاس رتبه ای پیشنهاد می گردد.

مقدمه: دانشجویان رشته دندانپزشکی علاوه بر استرس های محیط آموزشی در معرض استرس های محیط بالینی نیز قرار می گیرند. در صورتی که استرس های روانی طولانی مدت شود و یا بدون درمان باقی بماند، منجر به سمپتوم های روانی و سمپتوم های جسمی می گردد. با این حال تحقیقات اندکی برای سنجش میزان استرس در دانشجویان دندانپزشکی ایران صورت گرفته است. هدف از این تحقیق بررسی میزان استرس در دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد به تفکیک سال تحصیلی و جنسیت و نیز مشخص سازی عوامل مرتبط با آن بود.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی در بین دانشجویان مقطع بالینی دانشکده دندانپزشکی مشهد، در سال تحصیلی 88-87 صورت گرفت. در این تحقیق از دو پرسشنامه به طور همزمان استفاده شد. پرسشنامه اول DASS 21 و پرسشنامه دوم خود ساخته محققین برای بررسی عوامل تولید استرس بود. 173 نفر از دانشجویان به پرسشنامه ها پاسخ دادند. اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه ها با نرم افزار SPSS و آزمون هایANOVA ، Duncan و t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته های این تحقیق نشان داد که 52% از دانشجویان دارای استرس غیرطبیعی بودند. میزان استرس در دانشجویان سال چهارم به طور معنی داری بیشتر از سایرین بود. همچنین میزان استرس در دو جنس تفاوت معنی داری نداشت. عوامل استرس زای دانشگاهی به طور معنی داری بیش از عوامل غیردانشگاهی در سطوح استرس این دانشجویان نقش داشتند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق و بالا بودن میزان استرس در دانشجویان دندانپزشکی، توجه بیشتر مسوولین به این مقوله ضروری به نظر می رسد. همچنین توجه ویژه تری به دانشجویان سال چهارم که به تازگی وارد کلینیک شده اند موردنیاز است.

مقدمه: عوارض ناشی از پروتزهای دندانی متحرک طیف وسیعی از ضایعات مخاط دهان را تشکیل می دهند که بخشی از مسوولیت پیشگیری و کاهش این عوارض بر عهده دندانپزشک و بخش دیگر متوجه خود بیمار است. هدف از این مطالعه، تعیین میزان شیوع ضایعه دنچر هیپرپلازی در دانشکده دندانپزشکی مشهد بود.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی، با مراجعه به بایگانی بخش پاتولوژی دانشکده دندانپزشکی مشهد، روی نمونه های ارسالی از سال 1357 تا 1387 انجام شد. سپس با استفاده از آمار توصیفی، میزان فراوانی و درصد فراوانی محاسبه، جداول و نمودارها با استفاده از نرم افزار SPSS ترسیم گردید و نتایج توسط آزمون دقیق فیشر مورد آنالیز آماری قرار گرفت.یافته ها: ضایعات ناشی از دنچر، 5.6% از کل نمونه های ارسالی را تشکیل می دادند. از 462 نمونه تحت مطالعه، 368 مورد زن و 94 مورد مرد بودند. در 97.8% افراد دارای اپولیس فیشوراتوم و بقیه مبتلا به هایپرپلازی پاپیلری التهابی بودند. در این مطالعه اپولیس فیشوراتوم بیشتر در زنان (79.7%) و در دهه پنجم و ششم (68.2%) مشاهده گردید. جایگاه این ضایعه بیشتر در فک پایین (69.9%) بود و در نواحی قدام (85.7%) بیشتر از سایر نواحی مشاهده می شد. بزرگ شدن ضایعه (4.6%) و درد و سوزش (9%)، دو علت اصلی مراجعه بیماران مبتلا به این ضایعات به دندانپزشک، در این مطالعه شناخته شد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، ضایعه اپولیس فیشوراتوم بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داده بود در حالی که ضایعه هایپرپلازی پاپیلری تنها درصد بسیار ناچیزی در این مطالعه داشت. در مجموع ضایعه دنچر هیپرپلازی در میان زنان و در دهه سنی 4 و 5، دارای بیشترین شیوع بود. بیشترین میزان مراجعه به این مرکز (54.9%) در سال های بین 1367 تا 1376 بود.

مقدمه: بیشترین محل ایجاد پوسیدگی در مولرهای دایم تازه رویش یافته پیت و شیارها هستند، در عین حال کاربرد فیشورسیلنت در این دندان ها به علت دشواری در کنترل رطوبت، مورد سوال است. هدف از این مطالعه، بررسی کلینیکی کاربرد دو نوع باندینگ عاجی همراه با فیشور سیلنت در مولرهای اول تازه رویش یافته بود.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بر روی هر 4 مولر اول فک بالا و پایین در 56 کودک 7-6 ساله انجام شد. باندینگ های سلف-اچ (پرامپت) یا توتال-اچ (اچ-اگزایت) بدون دستکاری سطح، به طور تصادفی و به روش Split mouth در هریک از دو مولر قرینه فک بالا و پایین بکار رفتند. باندینگ ها در یک لایه و قبل از قرار دادن فیشور سیلنت کیور شدند. بررسی سطوح در فواصل 6 ماهه و یک ساله انجام و سیلنت هایی که کامل یا نسبی از دست رفته بودند مجددا تکرار شدند. ارزیابی سیلنت ها بر اساس روش CCC (Color, Coverage, Caries) آنالیز داده ها با آزمون Wilcoxon انجام شد.یافته ها: باندینگ اگزایت از نظر گیر و پیشگیری از پوسیدگی، برتری معنی داری را در هر دو فک نشان داد p=0.001 در گروه اگزایت، گیر سیلنت ها در فک پایین بیشتر از بالا بود ((P=0.027، در حالی که پرامپت تفاوت معنی داری بین دو فک نداشت. در مواردی که سیلنت به طور نسبی از دست رفته بود شدت پوسیدگی در گروه پرامپت به طرز معنی دار بیشتر از گروه اگزایت بود.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه کاربرد روش اچ-باند (اگزایت) همراه سیلنت بر باندینگ های سلف اچ ترجیح دارد.

مقدمه: در حال حاضر بیماری دیابت یکی از مشکلات اساسی در تمام کشورهای دنیا می باشد. با توجه به افزایش شیوع دیابت، دندانپزشکان نیز به عنوان عضوی از تیم بهداشتی در کشف موارد جدید دیابت و ارایه خدمات دندانی به این بیماران نقش بسزایی دارند. با توجه به اهمیت سطح کنترل قندخون در طرح درمان دندانپزشکی بیماران مبتلا به دیابت و ارتباط قوی بین بروز عوارض دهانی و سطح کنترل قندخون، این مطالعه با هدف بررسی سطح کنترل قندخون بیماران دیابتیک قبل از انجام اقدامات دندانپزشکی انجام گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 100 بیمار دیابتیک مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی زاهدان در طی ماه های اردیبهشت تا اسفند سال 1384 وارد مطالعه شدند. پس از آگاهی بیماران از مطالعه و اخذ رضایت نامه، یک نمونه خون وریدی جهت تعیین میزان HbA1c از بیمار گرفته شد و با حفظ شرایط استاندارد به آزمایشگاه ارسال گردید. سپس سطح کیفی کنترل قندخون (خوب، متوسط و ضعیف) بیماران بر اساس میزان HbA1c مشخص گردید. داده های بدست آمده با استفاده از آزمون های آماری من ویتنی، کای دو، کروسکال والیس و t مستقل تجزیه و تحلیل آماری شدند.یافته ها: از 100 بیمار مورد مطالعه، 5% دارای سطح کنترل قند عالی(HbA1c<%6) ، 32 درصد دارای سطح کنترل قند خوب (%6£HbA1c£%7.5) 28 درصد دارای سطح کنترل قند متوسط (%7.6£HbA1c£%8.9) و 35 درصد دارای سطح کنترل قند ضعیف (%9<HbA1c<20) بودند. آزمون های آماری رابطه معنی داری را بین سن، جنس، سطح تحصیلات، شغل، طول مدت بیماری و میزان HbA1c نشان ندادند ولی بین نوع داروی مصرفی و میزان HbA1c ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (p=0.008).نتیجه گیری: بیماران دیابتیک ممکن است دارای سطح کنترل قندخون مناسبی نباشند، که در این صورت نیاز به تغییر طرح درمان دندانپزشکی وجود دارد. بنابراین دندانپزشک باید از سطح کنترل قندخون بیماران قبل از انجام درمان دندانپزشکی مطلع باشد.

مقدمه: با توجه به احتمال آلودگی های میکروبی پروتزهای دهانی و به دلیل تماس آنها با بافت های دهان، بزاق و خون، امکان ایجاد عفونت متقاطع در بین کادر دندانپزشکی، پرسنل لابراتوارها و سایر بیماران وجود دارد. در مورد افراد سالخورده، ضعیف و یا افراد دچار نقص ایمنی، این میکروب ها می توانند عامل عفونت های غیرقابل پیش بینی از جمله عفونت های سیستمیک، پنومونی و گاهی بیماری های قلبی شوند. هدف از انجام این مطالعه، شناسایی میکروارگانیسم های موجود در سطح پروتزهای متحرک تازه ساخته شده و آماده تحویل به بیمار، توسط لابراتوارهای شهر یزد بود.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، تعداد 55 پروتز نو و آماده تحویل پنج لابراتوار ساخت پروتزهای دندانی در شهر یزد، به طور تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های گرفته شده ابتدا در 100 میلی لیتر سرم فیزیولوژی استریل شستشو داده شد و با سانتریفوژ محلول، رسوب حاصله سریعا بر روی محیط اختصاصی کشت داده شد. میکرو ارگانیسم های عمدتا هوازی، بی هوازی و قارچ های جدا شده مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: آلودگی باکتریال در تمامی (100 درصد) و آلودگی قارچی در 58.2 درصد پروتزها مشاهده شد. باکتری های جدا شده از دنچرها در این مطالعه به ترتیب فراوانی عبارت بودند از گونه های استافیلوکوکوس ها، نایسریاهای غیربیماری زا، کورینه باکتریوم ها، استینوباکتر، اشریشیاکولی و باکتری های انتروباکتریاسه بودند. به علاوه قارچ های ساپروفیتی مانند آسپرژیلوس، پنیسیلیوم، موکور و قارچ های مخمری از جمله کاندیداها از دنچرها جدا گردیدند.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که دنچرهای نو و آماده تحویل به بیماران نیز دارای آلودگی های باکتریال و قارچی قابل توجهی بوده و روش های پیشگیری و کنترل عفونت در لابراتوارها و مطب های دندانپزشکی به طور جدی تری بایستی مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: IL17 یک سایتوکین پیش التهابی است که عمدتا از سلول های CD4+Th17 ترشح می شود و در مورد عملکرد آن که حفاظتی است یا تخریبی، هنوز ابهاماتی وجود دارد. یکی از راه های عملکرد تخریبی آن از طریق اثر بر استئوکلاست ها می باشد. لذا بررسی وجود IL17 و مقایسه میزان آن در پالپ دندان های نرمال با دندان های علامت دار هدف اصلی بررسی حاضر قرار گرفت.مواد و روش ها: نمونه های بافتی پالپ سالم و نرمال از 20 دندان مولر سوم نهفته و نمونه های پالپی دندان های با پالپیت برگشت ناپذیر از 20 دندان مولر و پره مولر پوسیده با معیارهای مشخص به دست آمد. نمونه های پالپی به دست آمده پس از آماده سازی بافتی برای تشخیص IL17 رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمیایی شدند. سپس فراوانی و شدت رنگ پذیری سلول ها جهت بروز میزان پروتئین IL17 در بافت، از طریق شاخص (SID) Staining Intensity Distribution ارزیابی شد و مقایسه یافته ها از طریق آزمون آماری Mann-Whitney انجام گردید.یافته ها: بررسی شاخص SID در توزیع فراوانی IL17 در مقایسه بافت های پالپی علامت دار (2.40±1.353) با نمونه های سالم و نرمال (1.15±0.933) اختلاف آماری معنی داری را نشان داد (P=0.002).نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که IL17 در پالپ دندان های علامت دار به طور معنی داری بیش از پالپ دندان های سالم و نرمال یافت می شود، لذا ممکن است به عنوان یک نشانگر فعالیت پاتولوژیک در دندان هایی با پالپیت برگشت ناپذیر علامت دار مطرح باشد.

مقاله مروری حاضر تومور پیندبورگ یا Calcifying Epithelial Odontogenic Tumor که به اختصار CEOT نوشته می شود و بر مبنای 210 مقاله موجود در کلیه انتشارات منتشر شده به زبان انگلیسی است. از این تعداد 193 مقاله داخل استخوانی و 17 مورد آن خارج استخوانی است. این تومور یک نئوپلاسم خوش خیم نادر است که 1% کل تومورهای ادنتوژنیک را تشکیل می دهد. 95% آن داخل استخوانی و 5% آن در خارج استخوان می باشد. منشا آن از اپی تلیوم ادنتوژنیک می باشد. جایگاه آن در فک پایین و در ناحیه پرمولر و مولرها می باشد. این تومور رشد بطئی داشته و موضعی رشد می نماید. میانگین سن CEOT داخل و خارج استخوانی به ترتیب 39 و 34 سال می باشد. CEOT تنوع جنسی یکسان دارد و نسبت ابتلا ماندیبول به ماگزیلا، 3 به 1 است. توافق اکثریت مولفین به داشتن منشا از دنتال لامینا یا بقایای آن می باشد.

مقدمه: بازسازی ضایعه صورت همراه با بازشدگی به داخل دهان برای متخصص پروتزهای فک و صورت کار دشواری است. استفاده از مگنت موثرترین روش برای ساخت پروتزهای ترکیبی با گیر و ثبات خوب می باشد. هدف از این گزارش، توصیف یک روش ساده جهت ساخت یک پروتز ترکیبی مسدود کننده - چشم به کمک مگنت است.گزارش مورد: بیمار خانمی 54 ساله و بی دندان با سابقه بیماری دیابت ملیتوس، فشار خون و جراحی قلب باز بود که 8 ماه پس از انجام جراحی حذفی با یک ضایعه ترکیبی داخل دهانی - صورتی ناشی از عفونت قارچی موکورمایکوزیس، جهت بازسازی پروتزی مراجعه نمود. بیمار تحت جراحی ماگزیلکتومی پارسیل سمت چپ و تخلیه کامل چشم چپ همراه با همه بافت های مجاور آن قرار گرفته بود. پس از جراحی، مشکلات بلع و جویدن وجود داشت و بیمار نسبت به وضعیت ظاهری خود شکایت داشت. طرح درمان پیشنهادی شامل ساخت یک پروتز کامل فک بالا همراه با مسدودکننده کامی و یک پروتز کامل فک پایین بود. از مگنت جهت اتصال پروتز چشم به مسدودکننده فک بالا استفاده شد.نتیجه گیری: استفاده از مگنت ها گیر پروتز کامل را تامین کرده، آن را ثابت می کند و از طرفی بیمار راحت تر خواهد بود. این طرح درمان فانکشن دهانی و زیبایی را بهبود می بخشد.