علوم حرکتی و ورزش
سال:1384 | دوره:3 | شماره:5 |تعداد مقالات:9

هدف از انجام این پژوهش، بررسی روش های توسعه ورزش همگانی درکشور بود. در جامعه آماری این تحقیق، شامل چهار گروه اعضای هیات علمی، مربیان، ورزشکاران و مسئولین تربیت بدنی بودند. در این تحقیق 1525 ورزشکار، 102 عضو هیات علمی، 91 مسئول تربیت بدنی و 272 مربی ورزش همگانی شرکت داشتند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه ای مشتمل بر 38 سوال در زمینه عوامل موثر درتوسعه ورزش همگانی بود که می بایستی به ترتیب اهمیت آنها از دیدگاه پاسخ دهندگان اولویت بندی می شد. متغیرهای مورد مطالعه در این تحقیق شامل نقش رسانه های گروهی، تبلیغات، سطح تحصیلات، اماکن و تاسیسات ورشی، مسابقات، اوقات فراغت، سرمایه گذاری بخش خصوصی، وسایل حمل و نقل عمومی، بودجه ورزشی، وضعیت اقتصادی، وضعیت خانواده، نیروی انسانی متخصص، مسابقات بود.داده های تحقیق با استفاده از آمار توصیفی و آزمون فرضیه ها، مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.یافته های تحقیق نشان داد:- بین دیدگاه گروه های مورد مطالعه در مورد نقش اماکن ورزشی، سطح تحصیلات شرکت کنندگان در ورزش های همگانی، تبلیغات ، تربیت نیروی انسانی مجرب و بودجه ورزش همگانی در توسعه ورزش همگانی تفاوت معنی داری وجود داشت.بر طبق تنایج این تحقیق، عوامل ذیل مهم ترین موارد توسعه ورزش همگانی می باشد:بهبود وضعیت اقتصادی اقشار مختلف جامعه، استفاده از رسانه های گروهی، توجه به وضعیت خانوادگی(تعداد فرزند، تاهل) برگزاری مسابلقات ورزشی و اهدای جوایز، گسترش ناوگان حمل و نقل عمومی، اولویت دادن ورزش در اوقات فراغت نسبت به سایر مسایل فراغتی دیگر و استفاده از سرمایه گذاری بخش خصوصی از مهم ترین عوامل توسعه ورزش همگانی هستند.با توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد موانع فرهنگی موجود بر سر راه توسعه ورزش همگانی از جمله موارد مهمی است که باید مورد بررسی قرار گیرند تا راه کارهای مناسبی در راستای رفع موانع فرهنگی موجود ارائه شود. استفاده از روش های توسعه ورزش های همگانی کشورهای موفق در این زمینه و مطابقت آن با مسائل فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی کشور ما، می توان به موفقیت هایی دراین زمینه دست یافت.

هدف از تحقیق بررسی ارتباط بین سبک های رهبری مربیان با میزان تعهد و تحلیل رفتگی بازیکنان تیم های فوتبال لیگ برتر (سوپرلیگ) و دسته یک کشور در فصل مسابقات 83-82 بود. به منظور نیل به هدف فوق، اهداف اختصاصی زیر در این تحقیق مورد بررسی قرار گفت: 1-       تعیین سبک رهبری مربیان در تیم های فوتبال 2-       تعیین میزان تحلیل رفتگی بازیکنان 3-       تعیین میزان تعهد بازیکنان 4-       تعیین ارتباط بین سبک رهبری مربیان با میزان تحلیل رفتگی بازیکنان 5-       تعیین ارتباط بین سبک رهبری با میزان تعهد بازیکنان 6-       تعیین ارتباط بین تعهد و تحلیل رفتگی بازیکنان جامعه آماری این تحقیق بازیکنان لیگ برتر لیگ دسته یکم آزادگان کشور و نمونه آماری آن را بازیکنان 23 تیم به تعداد 340 نفر از باشگاه های سراسر کشور تشکیل می دادند که در فصل 83-82 در لیگ برتر و لیگ دسته یکم مسابقات شرکت کرده و حداقل شش ماه سابقه فعالیت در تیم مربوطه را داشته اند. در تحقیق حاضر چهار متغیر مورد مطالعه قرار گرفت که عبارت بودند از: ویژگی های فردی، تعهد و تحلیل رفتگی بازیکنان و سبک رهبری مربیان. از روش های آماری توصیفی برای محاسبه فراوانی درصد، میانگین، و انحراف استاندارد استفاده گردید و از آنجا که تحقیق از نوع همبستگی بین متغیرها بود لذا ضریب همبستگی پیرسون جهت آزمون فرضیه ها محاسبه شد. مهمترین یافته های تحقیق عبارت بوند از: از دیدگاه 50 درصد از بازیکنان سبک رهبری مربیان رابطه مدار، 31.5 درصد تلفیقی(بینابین) و 18.5 درصد وظیفه مدار بود. تحلیل رفتگی 40.5 درصد از بازیکنان بالاتر از میانگین بود. تعهد 98 درصد از بازیکنان بالاتر میانگین قرار داشت. بین سبک رهبری وظیفه مدار مربیان با میزان تحلیل رفتگی بازیکنان رابطه معنی داری وجود داشت، با این حل بین این سبک و میزان تعهد بازیکنان رابطه معنی داری مشاهده نشد. بین سبک رهبری تلفیقی مربیان با میزان تعهد و تحلیل رفتگی بازیکنان رابطه معنی داری وجود داشت. بین سبک رهبری رابطه مدار مربیان با میزان تعهد و تحلیل رفتگی بازیکنان رابطه ضعیف و نفی وجود داشت، که از نظر آماری معنی دار نبود. پین تعهد و تحلیل رفتگی بازکنان رابطه منفی و معنی داری وجود داشت.

هدف اصلی این تحقیق در بخش اول، توصیف وضعیت باشگاه های لیگ برتر فوتبال ایران در حیطه های پنجگانه 1) اماکن و فضاهای ورزشی 2) وضعیت رشد و توسعه در سطوح نوجوانان و جوانان 3) امور مالی 4) هواداران و 5) مدیریت و نیروی انسانی بود، در بخش دوم، مقایسه بین وضعیت باشگاه های ایران با باشگاههای لیگ های برتر کشورهای چین، مالزی و انگلستان در دو حیطه اماکن و فضاهای ورزشی و مدیریت و نیروی انسانی انجام گرفته است. روش تحقیق، در بخش اول، از نوع مطالعات توصیفی بوده و چهارده باشگاه لیگ برتر فوتبال کشور مورد بررسی قرار گرفته اند. در این تحقیق وضعیت موجود این باشگاه ها در حیطه های پنجگانه فوق الذکر توصیف و وضعیت آنها با حداقل معیارهای تعیین شده توسط کنفدراسیون فوتبال اروپا (یوفا) به عنوان نشان گر و به صورت نمودار نمایش داده شده است. در بخش دوم مقایسه، دو باشگاه از لیگ برتر ایران، یک باشگاه از چین، دو باشگاه از مالزی و دو باشگاه از انگستان که همه آنها در لیگ برتر فوتبال کشورشان حضور داشتند، انتخاب گردیدند. معیار انتخاب نمونه ها باتوجه به محدودیت در انتخاب تصادفی، قرار داشتن در بین باشگاههای حرفه ای در مسابقات لیگ های برتر داخلی این کشورها تعییین گردید که به صورت نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس، انتخاب شده اند. ابزار انداز گیری در بخش اول، پرسشنامه ای بود با 82 سوال که توسط محقق تدوین شده و روانی محتوایی آن توسط متخصصین مورد تایید قرار گرفت. داده ها در این بخش در پنج حیطه فوق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. در بخش دوم جهت مقایسه، از پرسشنامه 62 سوالی بهره گرفته شده و بر اساس شاخص های تعیین شده از طرف کنفدراسیون فوتبال اروپا (یوفا)، که به منظور بررسی وضعیت باشگاههای حرفه ای فوتبال قاره اروپا تهیه شده، تدوین یافته است و روانی محتوای آن نیز مورد بررسی وضعیت باشگاه های حرفه ای فوتبال قاره اروپا تهیه شده، تدوین یافته است و روانی محتوای آن نیز مورد تایید یوفا می باشد. روش آماری تحقیق، در بخش اول، آمار توصیفی شامل محاسبه میانگین و درصد فراوانی و در بخش دوم آمار استنباطی کروسکال والیس بود. یافته های تحقیق در بخش توصیفی، در حیطه اماکن و فضاهای ورزشی، باشگاههای کشور 44.6 درصد از حداقل معیارههای ضروری را دارا 55.4 در صد از این حداقل ها محروم بودند. در حیطه وضعیت رشد و توسعه در سطوح نوجوانان و جوانان،  باشگاههای کشور 83.3 درصد از حداقل معیارهای ضروری را دارا می باشند و 16.7 درصد از این حداقل ها محروم بودند. در حیطه امور مالی، باشگاههای کشور 75 درصد از حداقل معیارهای ضروری را دارا و 25 درصد از این حداقل ها محروم بودند. در حیطه هواداران باشگاههای کشور 46.5 درصد از حداقل معیارهای ضروری را دارا و 53.5 درصد  از این حداقل ها محروم بودند. در حیطه مدیدریت و نیروی انسانی باشگاه های ایران74.6 درصد از حداقل  معیارهای ضروری را دارا و 25.4 درصد از این حداقل ها محروم بودند. در بخش دوم، آزمون فرضیه ها، بین وضعیت مدیریت و نیروی انسانی و اماکن و فضاهای ورزشی مورد نیاز باشگاه های کشورهای ایران، چین ، مالزی و انگلستان تفاوت معنی دار مشاهد نشده . داده های همچنین نشان می دهند که میانگین رتبه های باشگاه های ایران در هر دو حیطه اماکن و فضاهای ورزشی و مدیریت و نیروهای انسانی پایین تر از باشگاههای چین، مالزی و انگلستان  می باشد. نتایج تحقیق نشان داد که وضعیت باشگاههای لیگ برتر فوتبال ایران در حیطه های پنج گانه نتوانسته به حداقل معیارهای تعیین شده دست یابد و تا حدودی با نتایج تحقیقات انجام شده همخوانی دارد. نتایج مقایسه دو حیطه اماکن در فضاهای ورزشی  ومدیریت و نیروی انسانی باشگاه های ایران با  باشگاههای چین، مالزی و انگلستان نشان داد که باشگاه های ایران از سه کشور فوق الذکر در رتبه پایین تری قرار دارد. بطور کلی نتایج تحقیق حاضر با بسیاری از تحقیقات انجام شده خبیری، و الهی (1382) همخوانی دارد.  

هدف: در این تحقیق آزمون هشت گانه ژیمناستیک(GOT)  معرفی و خصوصیات روان سنجی آن مطالعه می گردد. روش: از 38 آزمودنی خردسال (6 تا 7 سال) GOT به عمل آمد سپس به مدت 8 هفته آموزشی ژیمناستیک دیده و در پایان دوره از آنها آزمون مهارتی الن براند اصلاح شده ژیمناستیک (MEGT) به عمل آمد. ضریب روایی پیش بین GOT از طریق محاسبه ضریب همبستگی بین گروهی بین آزمون های MEGT وGOT بدست آمد. برای محاسبه ضریب روایی همزمان از 27 نوآموز جوان (18 تا 22) ژیمناستیک استفاده گردید. آنها آزمون های MEGT وGOT را در فاصله یک هفته به انجام رساندند. ضریب پایانی GOT از طریق محاسبه ضریب همبستگی درون گروهی بین دو نوبت آزمون به فاصله 10 تا 45 دقیقه بدست آمد. نتایج: برایGOT، ضریب پایانی برابر 0.91، روایی پیش بین برابر 0.61، و روایی همزمان برابر 0.81 بدست آمد. مطالعات مربوط به روایی منطقی و محتوای آزمون نیز به اختصار در مقاله گزارش می گردد. بحث و نتیجه گیری: در مقایسه با سایر انواع آزمون هشت گانه، ضریب پایانی0.91مشابه و در حد مطلوبی است. ولی ضرایب روایی پیش بین (0.61) و همزمان (0.81) بیشترین مقادیری است که تاکنون گزارش گردیده است. افت 0.20 روایی پیش بین مربوط به تفاوت های فردی در رشد و آموزش پذیری در یک دوره دو ماهه در سن 6 سالگی بوده و توجیه پذیر می باشد. در گزارش های معتبر قبلی همبستگی بین مهارت های مختلف ژیمناستیک از 0.44 تا 0.70 گزارش شده و از نظر متخصصان ضریب روایی 0.50 در آزمون های ورزشی خوب ارزشیابی می گردد. با توجه به مشخصات اجرایی آسان، و تایید پایایی و روایی آزمون GOT، پیشنهاد می گردد از این آزمون برای اولین مرحله از استعداد یابی ژیمناستیک استفاده گردد.  

در این تحقیق تاثیر بازداری پس گستر در شرایط تداخل زمینه ای در مراحل اکتساب یادداری و انتقال مورد بررسی قرار گرفته است. کلیه دانشجویان پسر دانشگاه صنعتی امیرکبیر تهران مستقر در خوابگاه ها، جامعه آماری این تحقیق را تشکیل داده اند. 75 نفر از این جامعه به طور کاملا تصادفی انتخاب و در پنج گروه 15 نفری، شامل یک گروه کنترل، یک گروه تصادفی و سه گروه مسدود قرار گرفتند. تکلیف حرکتی که در تحقیق حاضر به کار گرفته شده بود، حرکت دست در بین موانع و ضربه زدن به آنها بود. در این تحقیق ابتدا ترتیب اجرای تکالیف متعادل و یکسان شده، و از سه گروه تمرین مسدود استفاده گردیده است، بنابراین با آزمون تنها یک تکلیف منفرد در مرحله یادداری و دستکاری تکالیف در مرحله اکتساب، اثرات بازداری پس گستر با مقادیر متفاوتی بدست آمد. هدف از انجام این کار جداسازی اثرات بازداری پس گستر در افراد گروه مسدود در مرحله یادداری بوده است. نتیجه حاصله از این تحقیق نشان داد که گروه تصادفی در مرحله اکتساب عملکرد ضعیف تری نسبت به دیگر گروه ها داشته لیکن در مرحله یادداری و انتقال کاملا متفاوت عمل کرده و نتایج مثبتی را نشان داده است و در نتیجه پیشنهاد می گردد که بازداری پس گستر برروی کاهش یادداری نشان داده شده تاثیر گذار بوده و نتایج این تحقیق یافته های پیشین درباره تداخل زمینه ای را حمایت و تایید کرده است.

هدف از این تحقیق، تعیین اثر تمرین استقامتی - قدرتی روی سطح افسردگی و غلظت فنیل آلانین سرم دانشجویان با افسردگی متوسط بود. با استفاده از پرسشنامه افسردگی یک 40 نفر از دانشجویان با افسردگی متوسط با میانگین سنی 0.96+21 و قد 6.5+ سال176 سانتی متر و وزن 8.9+69 کیلوگرم و توان هوازی .... میلی لیتر بر کیلوگرم از وزن بدن در دقیقه انتخاب و به طور تصادفی در یکی از چهار گروه تحقیق ( کنترل، تمرین استقامتی، تمرین قدرتی، استقامتی- قدرتی) تقسیم گردیدند. در ابتدا از آزمودنی ها آزمایش خون به عمل آمده سپس سه پروتکل تمرینی برای گروه تمرین استقامتی (30 دقیقه دویدن با 70% ضربان قلب ذخیره) برای گروه تمرین قدرتی (30 دقیقه تمرین با وزنه با 70% حداکثر قدرت عضله)، برای گروه استقامتی – قدرتی(15 دقیقه دویدن + 15 دقیقه تمرین با وزنه با شدت مشابه گروه 1و2) به مدت 8 هفته و هر هفته سه روز به اجرا درآمد. در انتهای هفته هشتم متغیرهای تحقیق مجددا اندازه گیری و با استفاده از تجزیه تحلیل واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحیل قرار گرفت. یافته ها تحقیق کاهش مشابهی را در سطح افسردگی سه گروه تجربی نشان داد. ولیکن غلظت فنیل آلانین در چهار گروه تفاوت معنی داری نشان نداد. بنابراین نتایج تحقیق نشان داد که اثر ورزش قدرتی، استقامتی و ترکیبی بر کاهش افسردگی مشابه است و این تاثیر مستقل از تغییر اسید آمینه فنیل آلانین است.  

هدف این تحقیق، بررسی ارتباط بین سبک های رهبری مربیان کشتی جهان با میان موفقیت آنان در کسب عناوین قهرمانی بود. جامعه آماری 133 نفر بودند که 79 نفر از آنها ( 60%) نمونه های تحقیق را تشکیل دادند. روش تحقیق از نوع همبستگی بود که به وسیله آن رابطه سبک های رهبری (وظیفه گرا - انسان گرا) و میزان موفقیت و نگرش به موفقیت مورد مطالعه قرار گرفت. ابزار اندازه گیری را دو پرسشنامه سبک رهبری (انسان گرا - وظیفه گرا) باردنز و متزکاس (1969)، و نگرش به موفقیت رادسیپ (1984)، بود. اعتبار و روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط متخصصین تربیت بدنی و علوم ورزشی و ثبات و پایانی سوال ها از طریق آماری کرانباخ بررسی و محاسبه شد. تجزیه داده ها با استفاده از روش آماری توصیفی (فراوانی، میانگین، درصد)، و رابطه بین متغیرها با استفاده از آزمون همبستگی اسپیرمن و برای مقایسه میانگین ها از آزمون های کروسکال - والیس، کای اسکوار استفاده شد و سطح معنی داری P<0.05) ) در نظر گرفته شد. نتایج توصیفی پژوهش نشان داد که: 1-       حدود 62 درصد مربیان کشتی جهان از نظر سبک رهبری انسان گرایی در سطح ضعیف و 38 درصد بقیه در سطح متوسط قرار گرفتند. 2-       حدود 32.5 درصد مربیان کشتی جهان از نظر سبک رهبری وظیفه گرایی در سطح عالی و 65 درصد در سطح متوسط و حدود 3 درصد در سطح ضعیف قرار داشتند. 3-       بیشترین فراوانی در ارتباط با نگرش به موفقیت ، به میزان حدود 75 درصد مربیان کشتی جهان موقعیت « برد - برد» را به موقعیت « برد - باخت» ترجیح می دادند. 4-       در بحث آزمون های فرضیه های تحقیق نتایج نشان داد بین سبک های رهبری انسان گرایی و وظیفه گرایی مربیان کشتی جهان تفاوت و بین میزان نگرش به موفقیت مربیان کشتی کشورهای جهان ارتباط معنی داری وجود دارد. همچنین بین نگرش به موفقیت مربیان کشتی جهای با سبک های رهبری ارتباط معنی دار مشاهد شد و میزان موفقیت با سبک رهبری انسا ن گرایی دارای ارتباط بود.

جودو و تکواندو از جمله رشته هایی هستند که نیاز به سطح آمادگی جسمانی،روانی ، تکنیکی و تاکتیکی دارند، که دسته بندی آنان بر اساس وزن و سن انجام می گیرد. هدف این تحقیق بررسی مرز سنی موفقیت جودوکاران و تکواندوکاران ملی پوش کشور در طول تاریخ ورزش کشور است. این تحقیق از نوع تحقیقات توصیفی است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه ملی پوشان کشور در رشته تکواندو و جودو که موفق به کسب عناوین آسیایی، جهانی و المپیک شده اند، تشکیل می دهند. روش آماری مورد استفاده در این تحقیق آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون توکی، ضریب همبستگی پیرسون و نرم افزار های آماری مورد استفاده برنامه های آماریExec ، Statisticalاست. یافته های این پژوهش نشان می دهد که رابطه معنی داری بین مرز سنی موفقیت جودوکاران و تکواندو کاران ملی پوش کشور و روند بهبود نتایج آنها در گروه های سنی مختلف وجود دارد. علاوه بر این نتایج نشان می دهد که اختلاف معنی داری در مرز سنی و منطقه موفقیت تکواندوکاران ملی پوش ایرانی با شاخص های بین المللی شامل قهرمانی جهان و المپیک در این زمینه وجود دارد. نتایج این تحقیق حاکی  از آن است که تفاوت زیادی بین جودوکاران و تکواندو کاران در دامنه مرز سنی موفقیت آنها وجود دارد. این تغییر درسه منطقه موفقیت جودوکاران عضو تیم ملی ایران به 10 تا 13 سال می رسد. اما این دامنه در تکواندوکاران ملی پوش از 7 تا 9 سال در نوسان است. از سوی دیگر سن کسب موفقیت های ورزشی جودوکاران و تکواندوکاران درطی 30 سال گذشته در سه رده المپیک، جهانی و آسیایی در سه منطقه موفقیت ورزشی کاهش تدریجی را نشان می هد، که این امر نشانگر جوان گرایی تدریجی تیم ملی جودو و تکواندو، و برخورداری جوانان از شانس موفقیت بیشتری در این رشته ورزشی است.

رشد جسمانی نه تنها تضمین کننده سلامتی افراد جامعه، بلکه زیر بنای رشد حرکتی آنهاست. رشد جسمانی دارای پتانسیل و زمان بندی منحصر به فردی است که تحت تاثیر ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی قرار دارد. به همین دلیل آگاهی از ویژگی های جسمی افراد هر جامعه، مبنای علمی جهت برنامه ریزی های کلان در سطح آن جامعه فراهم می آورد. با وجود اهمیت و ضرورت این مساله، در ایران تحقیقات کمی در این زمینه انجام گرفته است. بنابراین تحقیق حاضر به منظور توصیف ویژگی های جسمانی دردانش آموزان مقطع راهنمایی شهر تهران در سال تحصیلی 83-1382 انجام گردید. به منظور این زمینه یابی، 1223 دانش آموز مقطع راهنمایی شهر تهران به صورت تصادفی خوشه ای و چند مرحله ای از مناطق 12،4،2،1 و19 آموزش و پرورش انتخاب، و با استفاده از طرحی مقطعی مورد مطالعه قرار گرفتند. پیکر سنجی ها توسط دو گروه آزمون گر اجرا شد. برای توصیف دادها و تعیین رتبه درصدی متغیرهای مختلف، از روش های آماری توصیفی، برای مقایسه متغیرهای دو جنس، از آزمونt  مستقل و برای مقایسه متغیرها در دانش آموزان پایه های تحصیلی و مناطق مختلف از تحلیل واریانس استفاده شد. سطح معنی داری در کلیه آزمونهاp<0.05  بود. نتایج بررسی های انتروپومتریکی نشان داد که با افزایش سن و پایه های تحصیلی، تقریبا تمامی ابعاد انتروپومتریکی (بجز نسبت قد نشسته به قد، نسبت پهنای شانه به لگن، چگالی و درصدچربی بدن) به طور معنی داری افزایش یافت. تفاوت های جنسی ملاحظه شده در وزن، قد نشسته، نسبت قد نشسته به قد، فاصله شانه تا آرنج، پهنای لگن، پهنای مچ دست، محیط سینه و بازو به نفع دختران و در طول اندام تحتانی، طول ساق پا، طول دست، پهنای مچ پا، محیط  شانه و مچ پا به نفع پسران بود. در بسیاری از ابعاد انتروپومتریکی تفاوت معنی داری بین دانش آموزان مناطق مختلف آموزش و پرورش تهران دیده نشد.