فیزیولوژی و فارماکولوژی
سال:1385 | دوره:10 | شماره:4 |تعداد مقالات:13

مقدمه: با توجه به نقش نیتریک اکساید در تنظیم جریان خون پوست در این تحقیق اثر تغییر سطح نیتریک اکساید- با تزریق مهارکننده نیتریک اکساید سنتاز (L-NAME) و نیز پیش ساز تولید نیتریک اکساید (ال- آرژینین) بر جریان خون پوستی پایه در موش های دست نخورده با موش های وابسته به مرفین مقایسه گردید.روشها: وابستگی به مرفین در موش های صحرایی نر به روش خوراکی ایجاد شد. ثبت جریان خون پوستی با تکنیک جریان سنجی لیزری از کف پای حیوانات صورت گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که تزریق زیر جلدی ال- آرژینین (20, 10 mg/kg) جریان خون پوست را در موش های دست نخورده به ترتیب تا %39و64% و در موش های معتاد تا %37و%65 افزایش داد که درصد افزایش در موش های دست نخورده با معتاد تفاوت معنی داری ندارد. تزریق L-NAME (5, 1 mg/kg) باعث کاهش جریان خون پوست در موش های دست نخورده به ترتیب تا %35و%58.7 و در موش های معتاد تا %29.1و%60.5 شد که درصد کاهش، اختلاف معنی داری با هم نداشت. زمانی که ابتدا L-NAME و سپس ال- آرژینین تزریق شد،L-NAME  توانست در موش های دست نخورده وابسته به یک اندازه اثر ال- آرژینین را مهار کند.نتیجه گیری: این یافته ها پیشنهاد می کنند که تغییر سطح نیتریک اکساید پایه سبب تغییر جریان خون پوست موش های دست نخورده و وابسته می شود و سطح این تغییرات در حیوانات وابسته با دست نخورده تفاوتی ندارد.

هدف: افراد مبتلا به کاهش حافظه اغلب در جستجوی درمان های مناسب هستند. جینکوبیلوبا (Ginkgo biloba) از معروف ترین داروهای گیاهی است که در درمان فراموشی استفاده می شود. لیکن درباره مکانیزم تاثیر آن مطالعات کافی انجام نشده است. با توجه به نقش سیستم گلوتامینرژیک در پدیده یادگیری و حافظه، هدف این تحقیق، بررسی تاثیر مصرف جینکو بر فراموشی ناشی مهار گیرنده های NMDA می باشد.روشها: پودر عصاره جینکو از شرکت تولید دارو تهیه شد و بر روی موش های آزمایشگاهی نر نژاد ویستار که تحت تاثیر فراموشی ناشی از MK801 (آنتاگونیست گیرنده (NMDA به مقدار 0.1 mg/kg (یک روز قبل از ترایال) و 0.06mg/kg (یک ساعت قبل از ترایال) قرار گرفته بودند با روش passive avoidance مورد آزمایش قرار گرفت.یافته ها: جینکو فراموشی ناشی از مصرف MK801 (یک روز قبل از ترایال) را بطور معنی دار (P<0.05) از بین می برد لذا به نظر می رسد در عملکرد جینکو در برگشت حافظه و کاهش فراموشی احتمالا مسیری غیر از سیستم گلوتامینرژیک نیز فعال شده و می تواند بر فرآیندهای مسئول در یادگیری و حافظه اثر گذارد.نتیجه گیری: به نظر می رسد که پودر عصاره گیاه جینکو می تواند درمان جایگزین در فراموشی غیر حاد ناشی از عدم فعالیت گیرنده NMDA مورد توجه باشد.

مقدمه: هسته لوکوس سرولئوس مجموعه ای بزرگ از نرون های نورآدرنرژیک مغز است که در بروز سندروم قطع مصرف اپیوئیدها نقش مهمی ایفا می کند. در سندرم ترک مصرف، علاوه بر علایم رفتاری و فیزیکی امواج مغزی (الکتروانسفالوگرام) نیز دچار تغییر می گردند.روش ها: موش های صحرایی نر نژاد Wistar دوزهای افزایش یابنده مرفین را بصورت داخل صفاقی به مدت 9 روز دریافت نمودند. در روز دهم پس از بیهوشی، از آنها ثبت امواج مغزی بعمل آمد. سپس تزریق داخل صفاقی نالوکسان جهت ثبت امواج مغزی در مرحله قطع مصرف انجام شد. در مرحله سوم، موش های صحرایی در دستگاه استریوتاکسیک قرار گرفته و پس از تحریک الکتریکی هسته لوکوس سرولئوس، مجددا ثبت امواج مغزی صورت گرفت.یافته ها: در مرحله ترک، در مقایسه با مرحله اول، میانگین امواج دلتا افزایش (p<0.05) و امواج تتا کاهش (p<0.01) معنی داری یافتند و امواج آلفا و بتا تغییر معنی داری نکردند. متعاقب تحریک الکتریکی هسته لوکوس سرولئوس، نسبت به مرحله دریافت نالوکسان، میانگین امواج دلتا کاهش (p<0.01) و امواج آلفا افزایش معنی داری (p<0.05) یافتند اما امواج تتا و بتا تغییر معنی داری نکردند.نتیجه گیری: احتمالا تشدید فعالیت هسته لوکوس سرولئوس توسط تحریک الکتریکی آن در مرحله قطع مصرف، سبب بروز یک مکانیسم جبرانی جهت کاهش برانگیختگی ناشی از فعالیت بیش از حد این هسته می گردد.

مقدمه: مکانیسم های متعددی درگیر القا بی دردی و پردردی ناشی از استرس هستند. تکرار استرس قادر است باعث ایجاد تحمل به بی دردی ناشی از استرس شود. نقش محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- آدرنال (HPA) در این اثرات نیاز به مطالعه بیشتر دارد.روشها: استرس شنای اجباری (5 دقیقه در روز در آب (20±1oC در رتهای نر بالغ (250-200 گرم) نژاد ویستار بکار گرفته شد. از روش Tail flick برای سنجش آستانه درد استفاده شد. برای مطالعه نقش آدرنال از حیواناتی که آدرنال آنها برداشته شده بود (ADX) استفاده شد.یافته ها: استرس تا یک ساعت پس از اعمال، بیدردی ایجاد نمود اما از ساعت سوم به بعد اثر آن بصورت پر دردی ظاهر شد. تکرار استرس ضمن القای تحمل در آنالژزیای استرس، منجر به افزایش تدریجی هایپرآلژزیای آن شد. تجویز Oseltamivir نتوانست پر دردی ناشی از استرس را مهار نماید. دگزامتازون حتی نیم ساعت پس از تجویز پر دردی ایجاد نمود که تا 24 ساعت ادامه داشت. تکرار تجویز آن در روزهای بعد منجر به افزایش پر دردی شد. در حیوانات ADX، آنالژزیای استرس حتی 24 ساعت پس از استرس دوام یافت. تکرار استرس در حیوانات ADX تحمل ناچیزی در آنالژزیای استرس القا کرد و نتوانست باعث القا پر دردی گردد.نتیجه گیری: احتمالا پر دردی ناشی از استرس به ترشحات آدرنال مربوط بوده و این غده در القای تحمل به بی دردی ناشی از استرس نیز نقش دارد. لذا این احتمال وجود دارد که محور HPA مستقل از آدرنال در بی دردی ناشی از استرس نقش داشته باشد. Oseltamivir نتوانست پر دردی استرس را مهار کند، بنابراین احتمالا مسیر اپیوئیدی سیگنالینگ Gs نمی تواند به عنوان مسیر القای پر دردی ناشی از استرس مطرح باشد.

مقدمه: درمان آریتمی های فوق قلبی شامل طیف وسیع مداخلات پزشکی است. درمان های گیاهی، به علت سهولت دسترسی، کمی عوارض جانبی و قیمت مناسب، به عنوان جایگزین های مناسب داروهای شیمیایی، همواره مورد توجه بوده اند. مطالعات فارماکولوژیک و منابع طب سنتی در مورد مختلفی به اثرات قلبی و عروقی گیاه درمنه Artemisia absinthium اشاره کرده اند.روش ها: اثرات غلظت های مختلف 3´10-11) تا (4´10-8 عصاره متانولی این گیاه بر روی خواص الکتروفیزولوژیک گره دهلیزی بطنی با کمک مدل قلب ایزوله موش صحرایی مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: نتایج این تحقیق بیانگر تاثیر دپرسانت غلظت های مختلف عصاره گیاه در افزایش پارامترهای زمان هدایت دهلیزی بطنی، ونکباخ، زمان تحریک ناپذیری موثر، زمان تحریک ناپذیری کارکردی و گیاه می باشد.نتیجه گیری: اثرات بالا بیانگر رفتار ضد آریتمی این گیاه در درمان آریتمی فوق بطنی می باشد.

مقدمه: جوی دوسر، علف چای، گل ساعتی و اسطوخودوس بر عملکرد سیستم عصبی موثر بوده و آثار مختلفی در جهت کاهش تحریک پذیری و درد را نشان داده اند. هدف این مطالعه ارزیابی اثر عصاره الکلی مخلوط این چهار گیاه در کاهش علایم محرومیت مرفین است.مواد و روش ها: 4 گروه موش صحرایی نر نژاد Wistar در محدوده وزنی 250 تا 300 گرم مورد آزمایش قرار گرفت. پس از جمع آوری و شناسایی علمی، بخش های گیاهی مورد نظر، در هوای اطاق خشک شد و سپس بصورت پودر درآمد. پودر چهار گیاه را به نسبت مساوی مخلوط کرده و با الکل اتیلیک 70% به روش پرکولاسیون عصاره گیری شد و سپس در روتاری تغلیظ و با دوز 400 mg/kg برای همه گروه ها استفاده گردید.یافته ها: در همه گروه ها علایم محرومیت مرفین بصورت رفتار بلند شدن روی دو پا، کشیدن بدن، پریدن، لرزش پنجه، پلک زدن و افتادن پلک در یک گروه 30 دقیقه ای مورد آزمایش قرار گرفت. در هر دو گروه پس درمانی و هم درمانی در بیشتر علایم با گروه شم اختلاف معنی دار وجود دارد.نتیجه گیری: تجویز عصاره مخلوط چهار گیاه مذکور، در گروه های آزمایشی باعث بهبود علایم محرومیت در برخی رفتارها شده است و در گروه هم درمانی، کاهش علایم معنی دارتر بوده است. نتایج حاصل از این تحقیق کاربرد سنتی این گیاهان را تایید می کند.

مقدمه: تجویز محیطی رتینوئیدها سبب کاهش وزن بدن، غذای مصرفی و ایجاد تغییراتی در متغیرهای بیوشیمیایی خون شده است. هسته اکومبنس بخاطر ارتباط با سیستم عصبی اتونوم قادر است بر فرآیندهای متابولیکی تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعه، بررسی تزریق مرکزی رتینوئیک اسید در پوسته هسته اکومبنس بر متغیرهای فوق است.روش ها: از 35 سر موش صحرایی نر در 5 گروه شاهد، شم، و دریافت کننده دوزهای 3, 1.5 و 6 میکروگرم رتینوئیک اسید استفاده شد. رتینوئیک اسید بعنوان آگونیست گیرنده های رتینوئیدی بصورت دو طرفه و بمدت 4 روز در پوسته هسته اکومبنس تزریق گردید. سر حیوانات توسط گیوتین قطع و نمونه خونی تهیه و سطح سرمی ترکیبات مورد نظر با روش اسپکتروفتومتری و با کمک کیت های تجاری مربوطه اندازه گیری شد.یافته ها: بین دو گروه شاهد و کنترل تفاوت معنی داری وجود نداشت. رتینوئیک اسید با دوزهای 1.5 و 6 میکروگرم سطح سرمی تری گلیسرید و گلوکز را افزایش داد (P<0.05). سطح سرمی کلسترول و HDL در هسته دوز رتینوئیک اسید 3, 1.5 و 6 میکروگرم کاهش معنی داری را نشان داد (بترتیب P<0.01 و (P<0.001 ولی اختلاف معنی داری در سطح سرمی VLDL مشاهده نشد.نتیجه گیری: بنظر می رسد گیرنده های رتینوئیدی موجود در هسته اکومبنس مستقیما و یا به طور غیر مستقیم از طریق سایر نواحی کنترل کننده متابولیسم، در کنترل سطح سرمی گلوکز، تری گلیسرید، کلسترول و بعضی از لیپوپروتئین ها نقش داشته باشند.

مقدمه: در این پژوهش برای بررسی رفتار موتورنورنهای کند انقباض و تند انقباض از تفکیک چند نقطه ای منحنی فراخوانی رفلکس H استفاده شده است. برای تمایز بهتر از ثبت منحنی ریکاوری رفلکس H در دو عضله سولئوس (کند انقباض) و گاستروکنمیوس (تند انقباض) استفاده شده است.روشها: منحنی ریکاوری رفلکس H عضلات سولئوس و گاستروکنمیوس 10 زن سالم و غیر ورزشکار داوطلب، قبل و بعد از اعمال تحریک TENS سه قطبی، به وسیله تحریک زوج پالس مربعی در فواصل زمانی 40-520 ms، طی دو جلسه کنترل و آزمایش ثبت شد. تحریک TENS به مدت 15 دقیقه با فرکانس 100 هرتز و پهنای پالس 300 میکرو ثانیه بر روی ستون فقرات اعمال شد.یافته ها: در افراد سالم در اثر اعمال TENS سه قطبی، دامنه حداکثر ریکاوری در گاستروکنمیوس در فاصله زمانی کوتاهتری (240ms) ظاهر شد. دامنه ریکاوری در سولئوس کاهش یافت و در فاصله زمانی طولانی تری (400ms) به دست آمد. مقایسه منحنی ریکاوری رفلکس H بین عضله سولئوس و گاستروکنمیوس در جلسات کنترل و آزمایش تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: پیشنهاد می شود که TENS سه قطبی، احتمالا علاوه بر تحریک آورانهای پوستی، گروه آورانهای Ia و Ib را نیز در ستون خلفی نخاع تحریک می کند و تعاملات سیناپسی در نخاع نهایتا باعث تسهیل نورون های حرکتی نوع دوم و مهار نورون های حرکتی نوع اول می شود. نحوه تاثیر TENS سه قطبی ستون فقرات بر موتورنورنها، مهاری- تسهیلی است.

مقدمه: گیاه خارشتر بطور سنتی در درمان ناراحتی های گوارشی استفاده می شود. مطالعه حاضر به بررسی نقش حفاظتی عصاره آبی گیاه خارشتر در مقابل عوامل ایجاد کننده زخم معده می پردازد.روش ها: از موش های صحرایی نر نژاد Wistar به وزن تقریبی 200-150 گرم استفاده شد. حیوانات قبل از القای زخم توسط اتانول یا استرس ]مقید شده و غوطه ور شده در آب [(Water immersion restraint) دوزهای 150, 300, 450 mg/kg عصاره آبی خارشتر را بصورت خوراکی دریافت نمودند. حیوانات کنترل منفی نرمال سالین (0.5 ml/100 g of.w.) و کنترل مثبت رانیتیدین (60 mg/kg, p.o.) دریافت کردند.یافته ها: عصاره آبی گیاه خارشتر بصورت وابسته به دوز باعث تولید زخم توسط اتانول و استرس (WIRS) گردید. همچنین عصاره آبی این گیاه مقدار ترشح توتال اسید معده را در گروه استرس(WIRS) کاهش داد. عصاره آبی گیاه خارشتر تا دوز 10 (g/kg-p.o) هیچ گونه علامتی از مسمومیت و مرگ و میر نشان نداد.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که عصاره آبی گیاه خارشتر دارای اثرات حفاظتی و ضد ترشحی اسید در معده می باشد.

مقدمه: تحریک شیمیایی Bed Nucleus Stria Terminalis (BST) توسط ال گلوتامیت باعث کاهش فشارخون و ضربان قلب می شود، اما چگونگی این اثر شناخته نشده است. در مطالعه حاضر نقش سیستم گاباارژیک با تزریق آگونیست و آنتاگونیست های این سیستم مورد بررسی قرار گرفت.روشها: آزمایشات بر 21 موش صحرایی نر بیهوش انجام شده است. داروها با حجم 100-50 نانولیتر درون BST تزریق شد. فشارخون و ضربان قلب قبل از تزریق و در تمام مدت آزمایش ثبت گردید.یافته ها: تزریق یک میلی مول بیکوکولین باعث افزایش فشارخون (14.2±3.08) و ضربان قلب (9.8±2.5) شد (P<0.05). تزریق 5 میلی مول موسیمول آگونیست گابا A باعث کاهش فشارخون (-10.2±4.1) و کاهش ضربان قلب (-20.3±9.4) شد (P<0.05) در حالیکه تزریق 5 میلی مول فاکلوفن تغییر معنی داری در فشارخون و ضربان قلب ایجاد نکرد.نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که سیستم مهاری گابا درون BST با واسطه رسپتور A و نه B باعث کاهش فشارخون و ضربان قلب می شود.