روایاتی مشتمل بر عبارت «النِّسَاءُ عَیٌ وَ عَوْ رَةٌ، فَاسْ تُرُوا الْ عَوْ رَاتِ بِالْ بُیُوتِ، وَ اسْ تُرُوا الْ عِیَّ بِالسُّکُوتِ» در منابع روایی شیعه نقل شده است. از آن جا که مفاد حدیث بر اساس برداشت رایج مفسران، می تواند نقش مؤثری در ترسیم جایگاه فرودستانه و نادیده گرفتن زنان در عرصه های مهم زندگی داشته باشد، بازپژوهی و بررسی مفاد آن، اهمیت ویژه می یابد و از آن رو که این روایت دارای حداقل یک سند معتبر است، تحقیق حاضر تنها به مباحث دلالی حدیث شریف پرداخته, نتیجه می گیرد که این گزاره با انگیزه حمایت از زنان و با هدف برحذر داشتن مردان از پرخاش گری و خشونت در گفت وگوی با زنان صادر شده و معنای حدیث آن است که مردان در مقابل کم زبانی و عجز زنان در دفاع کلامی از خود، سکوت کنند و جدال و پرخاش گری نداشته باشند و به دلیل آن که زنان از سویی مورد کنجکاوی و طمع قرار داشته و از سوی دیگر، آسیب پذیر هستند، بهتر است در غیر مواردی که برای خروج آنان ترجیحی وجود دارد، در خانه ها-که مناسب ترین مکان برای تأمین امنیت و محفوظ ماندن آنان از آسیب های احتمالی است-بمانند.