هدف: هدف از این مطالعه تعیین فراوانی و شدت آنمی در کودکان و نوجوانان تحت همودیالیز و تعیی فاکتورهای غیروابسته پیشگویی کننده آنمی در این کودکان بود.روش مطالعه: در یک مطالعه مقطعی بین سپتامبر 2005 و ژانویه 2006 این مطالعه در 25 بیمار 7 تا 20 ساله تحت همودیالیز مزمن در شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: بیست و دو بیمار (82%) آنمیک بودند (هموگلوبین کمتر از 11 g/dL) و 12 بیمار (48%) هموگلوبین کمتر از 8 g/dL (آنمی شدید) داشتند. متوسط سن بیماران 15.5 (±3.7) سال و متوسط زمان تحت همودیالیز 20.44 (±15.25) ماه بود. آنمی در کودکانی که کمتر از 6 ماه تحت همودیالیز بودند شایعتر و شدیدتر بود. یک ارتباط معکوس بین شدت آنمی و مدت همودیالیز وجود داشت (P=0.019, r=0.465). تقریبا تمامی بیماران تحت درمان با اریتروپوئیتین بودند. کودکان با آنمی شدیدتر کمی دوز بالاتری از اریتروپوئیتین را دریافت می کردند (P=0.09, r=0.202). یک ارتباط معنی داری بین آلبومین سرم و آنمی در با آنمی و بدون آنمی یافت شد (P=0.023). یک همبستگی بین آلبومین سرم و سطح هموگلوبین یافت شد (r=0.511, P=0.01). در 16 بیمار (66%) سطح هورمون پاراتیرویید بیش از 200 pg/ml و در 9 بیمار (37.5%) بیش از 400 pg/ml بود. یک همبستگی معکوس بین سطح هورمون پاراتیرویی سرم و سطح هموگلوبین یافت شد (r=-0.505, P=0.046).نتیجه گیری: به نظر می رسد علیرغم مصرف آهن و اریتروپوئیتین شیوع آنمی در کودکان تحت همودیالیز در اصفهان بیش از گزارشهای دیگر در اینگونه بیماران باشد. شیوع آنمی در کودکان با سابقه همودیالیز کمتر از 6 ماه، سطح پایین آلبومین سرم و هیپرپاراتیروییدیسم شدید بیشتر بود.