مجله بیماریهای کودکان ایران
سال:1387 | دوره:18 | شماره:1 (ویژه نامه زمستان) |تعداد مقالات:21

هدف: ناهنجاری های دستگاه تناسلی خارجی جزو ناهنجاری های مادرزادی شایع، خصوصا در نوزادان پسر می باشند. به نظر می رسد که بروز این ناهنجاری ها در حال افزایش باشد. اگرچه علل این ناهنجاری ها در اغلب موارد مشخص نمی باشد، اما عوامل ژنتیکی و محیطی نقش مهمی در بروز این ناهنجاری ها دارند. این مطالعه به منظور تعیین انواع و فراوانی این ناهنجاری ها، و مقایسه نتایج حاصل با نتایج مطالعه ای که در سال 1370 در همین بیمارستان انجام شده بود، صورت گرفت. روش مطالعه: تمام نوزادانی که از فروردین لغایت اسفند 1385 در بیمارستان الزهرا شهر تبریز به دنیا آمدند، در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی وارد شدند.یافته ها: تعداد 6800 نوزاد شامل 3475 پسر (1/51%) و 3325 دختر (9/48%) مورد بررسی قرار گرفتند. در نوزادان دختر هیچ ناهنجاری یافت نشد، اما 6/6% از پسرها دچار ناهنجاری دستگاه تناسلی خارجی بودند. عدم نزول بیضه اولین و هیپوسپادیاس دومین ناهنجاری شایع بودند. فراوانی ناهنجاری ها در مقایسه با مطالعه قبلی، همچنین در نوزادان نارس و کم وزن، نوزادان والدینی که منسوب بودند و نوزادان مادرانی که سن بالاتری داشتند، بیشتر بود.نتیجه گیری: فراوانی ناهنجاری های دستگاه تناسلی خارجی در دهه اخیر یک روند افزاینده را داشته است. کم وزن بودن در زمان تولد، نارس بودن، سن بالای مادر و منسوب بودن والدین از عوامل خطر برای بروز این ناهنجاری ها هستند.

هدف: مطالعات اندکی در زمینه تاثیر سن بر ابتلا به وبا در ایران و جهان وجود دارد. این مطالعه به منظور بررسی اثر سن به ویژه کودکان زیر 15 سال بر ابتلا به وبا در یک دوره ده ساله (1384-1375) در ایران انجام گرفت. روش مطالعه: در یک مطالعه مقطعی و بر اساس اطلاعات موجود در مرکز مدیریت بیماری ها جمعیت کشور و موارد مثبت گزارش شده وبا در این دوره ده ساله به دو گروه زیر 15 سال و بالای 15 سال تقسیم شده و میزان بروز در کل کشور و در هر دو گروه محاسبه شد. با استفاده از نرم افزار EP16 و SPSS خطر نسبی (Relative Risk) گروه سنی کمتر از 15 سال نسبت به گروه سنی بالاتر از 15 سال در رابطه با ابتلا به وبا با حدود اطمینان 95% محاسبه گردید. P Value کمتر از 5% معنی دار تلقی گردید.یافته ها: نمودار بروز وبا در کشور دارای دو نقطه اوج یا اپیدمی در سال های 1377 و 1384 می باشد که میزان بروز به ترتیب 7/15 و 63/1 در یک صد هزار نفر بوده است. در سال های بین دو اپیدمی بروز وبا در گروه سنی کودکان زیر 15 سال بیشتر از بالغین بوده و قرار گرفتن در گروه سنی زیر 15 سال عامل خطر تلقی شده و خطر نسبی آن مثلا در سال 1381 معادل 4.53 می باشد. اما در سال های اپیدمی گروه سنی بالاتر از 15 سال بیشتر مبتلا شده و خطر نسبی برای کودکان کمتر از یک محاسبه شد.نتیجه گیری: یکی از علل بروز اپیدمی های وبا در دوره های 6-5 ساله در کشور تغییرات ایمنی اجتماعی یا Herd immunity می باشد در سال های بین دو اپیدمی سابقه ایمنی اکتسابی نسبت به وبا در گروه سنی بالاتر از 15 سال برای آنها یک عامل حفاظت کننده است اما بتدریج در مدت چند سال رو به کاهش می گذارد و در سال های اپیدمی گروه سنی بالغین در مقایسه با کودکان بیشتر در معرض خطر هستند.

هدف: بیماری ریفلاکس معده به مری که شایع ترین اختلال مری در تمام سنین می باشد، ناشی از شلی گذاری اسفنکتر تحتانی مری است که عوارض حاصل از آن موجب اختلال در کیفیت زندگی میشود. مطالعات مختلف نشان داده که باکلوفن بعنوان آگونیست رسپتور گابا B، مهار کننده قوی اسفنکتر تحتانی مری بوده و می تواند در درمان ریفلاکس موثر باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی کارآیی این دارو در گروه سنی شیرخواران بود.روش مطالعه: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی 30 شیرخوار مبتلا به ریفلاکس گاستروازوفاژیال در مرکز طبی کودکان تهران انجام شد. پس از انتخاب موارد بر حسب شاخصهای تعیین شده و تکمیل پرسشنامه مقدار 25/0 به ازا هر کیلو وزن بدن در دو دوز منقسم باکلوفن خوراکی به مدت 3 ماه تجویز شد. سپس به طور هفتگی و ماهیانه علایم آنها مورد بررسی قرار گرفت. در انتها نتایج بدست آمده به روش آماری فریدمن با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: از 30 بیمار انتخاب شده، 17 نفر پسر و 13 نفر دختر بودند. میانگین سنی آنها (4.5±) 7.1 ماه بود. شایع ترین علایم به ترتیب عبارت بود از: استفراغ 100%، اختلال در وزن گیری 93%، گریه و بی قراری 63%، سرفه 53%، آپنه 7/6%. اختلاف چشمگیری در میانگین افزایش وزن در یک ماه قبل از درمان و ماههای پس از آن مشاهده شد (P<0.0001). همچنین تغییر معنی داری در وضعیت تغذیه، بهبود استفراغ و گریه و بیقراری بین ماههای قبل و پس از درمان حاصل شد .(P<0.001) نتیجه گیری: باکلوفن قادر به کنترل حملات ریفلاکس حجمی (استفراغ) و کاهش بی قراری شیرخواران و در نهایت افزایش وزن و بهبود وضعیت تغذیه ای آنان گردد. و حتی می تواند جایگزین مناسب جهت پروکینتیک ها در درمان ریفلاکس گاستروازوفاژیال باشد.

هدف: با توجه به رقابت دانشگاه های علوم پزشکی کشور در حیطه تولید علم، و با توجه به اهمیت تولید علم در حیطه طب کودکان، مطالعه حاضر به هدف علم سنجی مقالات علمی- پژوهشی منتشر شده در حیطه طب کودکان از ایران در مدلاین و همچنین مقایسه دانشگاه های مختلف علوم پزشکی ایران در این زمینه انجام شد.روش مطالعه: تمامی مقالات منتشر شده در بین سال های 1975 تا 2007 در مجلات علمی پژوهشی نمایه شده در مدلاین که حوزه تحقیق آنها طب کودکان بوده است و مطالعه در ایران انجام شده است، بررسی شد. از مقالات مورد نظر، یک نسخه چاپ گردید و چک لیستی مشتمل بر تاریخ انتشار، نام مجله، ضریب تاثیر، تعداد نویسندگان و آدرس علمی محقق تکمیل گردید. دانشگاه های علوم پزشکی کشور از نظر تعداد مقالات، ضریب تاثیر، مجموع ضرایب تاثیر مقالات مقایسه گردید.یافته ها: تعداد 819 مقاله در این فاصله زمانی از ایران منتشر شده است که 565 مورد توسط دانشگاه های علوم پزشکی انجام شده بود. دانشگاه تهران با 142 مقاله (3/17% از کل و 1/25% از بین دانشگاه های علوم پزشکی کشور) در رتبه اول و پس از آن 116 مورد دانشگاه علوم پزشکی شیراز (2/14% از کل و 5/20% از بین دانشگاه های علوم پزشکی کشور) و پس از آن دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با 88 مقاله (7/10% از کل و 5/15% از بین دانشگاه های علوم پزشکی کشور) بیشترین مقالات را به خود اختصاص می دادند. از نظر مجموع ضرایب تاثیر مقالات (حاصل ضرب تعداد مقاله و میانگین ضریب تاثیر)، دانشگاه تهران، شهید بهشتی و شیراز به ترتیب 152، 93 و 80 رتبه های نخست تا سوم را بدست آوردند. کرمان، تبریز، و سپس ارومیه رتبه های نخست میانگین ضریب تاثیر مقالات را بدست آوردند (6/5، 0/5 و 1/3).نتیجه گیری: بر اساس مطالعه حاضر، دانشگاه علوم پزشکی تهران از نظر تعداد مقالات، مجموع ضرایب تاثیر خام بیشترین سهم را در تولید علم طب کودکان به خود اختصاص داده است. دانشگاه تهران به عنوان نخستین دانشگاه دارای تخصص طب کودکان و دارای پیشینه و زیر ساخت های قوی پژوهشی و همچنین سهم قابل توجه اعضای هیات علمی توانسته است این افتخار را کسب نماید.

هدف: یکی از مسایل مورد بحث در برنامه درمان حمایتی بیماران بتا تالاسمی ماژور استفاده از ترکیب اسید فولیک می باشد. اگرچه در بیماران بتا تالاسمی ماژور گاهی اوقات ممکن است نیاز به درمان حمایتی اسید فولیک به علت کمبود فولات رژیم غذایی یا کاهش جذب گوارشی افزایش یابد اما عامل اساسی کمبود ترکیب حمایتی فوق، افزایش نیاز مغز استخوان در زمینه خون سازی غیر موثر در غیاب تزریق خون کافی می باشد. این مطالعه با هدف تعیین سطح سرمی فــولات، وضعیت تزریق خون و نیاز به ترکیب حمایتی فوق در بیماران بتا تالاسمی ماژور انجام شد.روش مطالعه: این مطالعه به صورت مقطعی، توصیفی- تحلیلی در بیماران بتا تالاسمی ماژور تحت تزریق خون مکرر و منظم در مرکز آموزشی درمانی کودکان مفید تهران طی سال 1385 گرفت. سطح سرمی فولات بیماران در یک مرکز آزمایشگاهی معتبر به روش  Electro chemi luminesاندازه گیری شد. سطح سرمی طبیعی اسید فولیک در محدوده طبیعی 3 تا 5/17 نانوگرم در میلی لیتر در نظر گرفته شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از برنامه نرم افزاریSPSS  و آزمون های آماری مجذور کای،T  و آزمون همبستگی Spearman انجام شد.یافته ها: در این مطالعه 100 بیمار بتاتالاسمی ماژور مورد بررسی قرار گرفتند که 56 نفر آنان (56%) دختر و 44 نفر (44%) پسر بودند. میانگین سنی بیماران 156 (±2/71) ماه و در محدوده 14 تا 288 ماه بود. میانگین مقادیر هموگلوبین بیماران 5/9 (±78/0) با محدوده 5/7 تا 9/11 گرم در دسی لیتر بود. میانگین مقادیرMCV  بیماران 2/84 (±2/4) فمتولیتر در محدوده 4/73-3/95 بود. میانگین سطح سرمی فولات بیماران 9 (±9/4) و در محدوده 1 تا 19 نانوگرم در میلی لیتر بدست آمد. در ارزیابی سطح سرمی فولات 100 بیمار مورد مطالعه تنها 3 مورد از بیماران سطح سرمی کمتر از حد طبیعی داشتند. در این مطالعه 73 بیمار (73%) مقادیر هموگلوبین برابر یا بیش از 9 گرم در دسی لیتر داشتند.نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه چنین به نظر می رسد در صورتی که بیماران بتا تالاسمی ماژور تحت درمان با یک برنامه تزریق خون مکرر و منظم قرار داشته باشند نیاز به اسید فولیک مکمل نخواهند داشت.

هدف: اشتباهات دارویی شایع ترین نوع خطاهای پزشکی و از علل قابل اجتناب آسیب با علت ناشناخته در کودکان هستند. اشتباه در هر یک از مراحل فرآیند دارو دادن شامل نسخه نویسی، کپی و نسخه برداری دستور پزشک، توزیع و پخش دارو و مرحله دارو دادن به بیمار ممکن است، رخ دهد. هدف مطالعه حاضر تعیین اشتباهات دارویی در نوشتن دستورات دارویی توسط پزشک و اشتباهات دارویی در گزارش پرستاری پرونده های یک بیمارستان کودکان بود.روش مطالعه: این تحقیق یک مطالعه توصیفی- مقطعی و مبتنی بر اطلاعات بیمارستانی است. نمونه شامل 898 پرونده بیماران بستری در بیمارستان شهید مدنی خرم آباد در 6 ماهه اول سال 1383 بود که به روش تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه مشخصات فردی بیمار، پزشک و پرستار، چک لیست اصول نوشتن دستورات دارویی و چک لیست نحوه اجرای دستورات دارویی در گزارش پرستاری بود که با مطالعه و بررسی اولین دستور پزشک و اولین گزارش پرستاری موجود در پرونده تکمیل می شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS ویراست 5/11 مورد بررسی و تجزیه تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در 1/74% موارد توصیه های لازم در مورد اجرای دستور دارویی نوشته نشده بود، در 8/47% فواصل تجویز دارو یا با اصطلاح نوشته شده و یا اصلا مشخص نشده بود. در 5/45% واحد دارو یا به صورت شک برانگیز نوشته شده بود یا اصلا نوشته نشده بود، و در 5/20% دستورات دارویی دارای حداقل یک تداخل دارویی بودند. بررسی گزارش های پرستاری نشان داد در 5/77% احتیاطات مربوط به اجرای دستور دارویی رعایت نشده نبود. در 9/14% به تداخلات دارویی توجه نشده بود. در 8/14% فواصل یا ساعت داروی داده شده مطابق دستور پزشک نبود. در 3/6% موارد دستور دارویی توسط پرستار اجرا نشده بود.نتیجه گیری: در محیط شلوغ و پیچیده بخش های کودکان اشتباهات دارویی به دفعات زیاد رخ می دهد. اگرچه بیشتر این خطاها جزیی بوده و ممکن است، موجب آسیب بیمار نشود، اما به هر حال اشتباهات دارویی نشان دهنده کیفیت کار پرسنل می باشند و خطاهایی که در این تحقیق تشخیص داده شد مطرح کننده نیاز پزشکان و پرسنل پرستاری به برنامه های بازآموزی و آموزش مداوم می باشد.

هدف: رینیت آلرژیک بیماری شایعی است. وجود دو عامل، حساسیت به یک آلرژن و وجود آن آلرژن در محیط، برای ایجاد آن ضروریست. شناخت این آلرژن ها و حذف آنها از محیط زندگی باعث کاهش شیوع بیماری و تسریع در درمان می شود. در این مطالعه شیوع رینیت آلرژیک در همدان و ارتباط آن با جنس، فصل سال، سیگاری بودن والدین، نگهداری از حیوانات خانگی و پرنده و گیاهان آپارتمانی در منزل، نوع شیر تغذیه ای در دوران شیرخوارگی و بعد خانوار بررسی شد.روش مطالعه: در این مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی 50% از مدارس راهنمایی شهر همدان به صورت تصادفی انتخاب و 1600 دانش آموز 14-13 ساله این مدارس (900 دختر و 700 پسر) با استفاده از پرسشنامه استاندارد و جهانی ISAAC (International study of Asthma and Allergies in Childhood)  بر اساس وجود شکایات رینیت آلرژیک بررسی شدند. اطلاعات به دست آمده با استفاده از برنامه SPSS ویراست سیزدهم وارد رایانه شده با استفاده از آزمون مجذور کای و با سطح معنی داری کمتر از 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت بدین ترتیب شیوع بیماری و ارتباط آن با عوامل ذکر شده تعیین گردید. در مرحله دوم افرادی که بیمار بودند از نظر وجود نشانه های بیماری معاینه شدند.یافته ها: شیوع رینیت آلرژیک در جمعیت مورد مطالعه 7/17% بدست آمد. اختلاف معنی داری بین دو جنس مشاهده نشد (6/18% در پسرها و 17% در دخترها) (05/P>0) در 2/37% کودکان نوع دایمی رینیت آلرژیک و 8/62% موارد بیماری نوع فصلی یا تشدید شونده با فصل بود که در نوع فصلی بیشترین موارد مربوط به بهار بود (21% موارد) شیوع بیماری در دانش آموزانی که پدر یا مادر یا والدین سیگاری داشتند 6/30% و در آنهایی که هیچ یک از والدین آنها سیگاری نبودند 2/11% بدست آمد که اختلاف معنی داری بود (001/P<0). همچنین بین شیوع بیماری و نگهداری حیوانات خانگی و پرنده در منزل ارتباط مستقیم وجود داشت (001/P=0). در این مطالعه رابطه معنی داری بین شیوع بیماری و نگهداری از گیاهان آپارتمانی در منزل، نوع شیر تغذیه ای در دوران شیرخوارگی و بعد خانوار مشاهده نشد. شایع ترین نشانه های بیماری هاله آلرژیک در 54% بیماران و ترشحات رقیق و روشن از بینی در 51% موارد بود.نتیجه گیری: شیوع رینیت آلرژیک در شهر همدان نسبت به آمار ارایه شده در سایر مطالعات بالا نمی باشد. در صورت اجتناب والدین از سیگار کشیدن در منزل و حذف حیوانات خانگی و پرنده از منازل می توان شیوع رینیت آلرژیک را کاهش داد.

هدف: تغذیه انحصاری با شیر مادر نقش بارزی در کاهش مرگ و میر کودکان دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی ارتباط نحوه زایمان بر موفقیت در تغذیه با شیر مادر است.روش مطالعه: در یک مطالعه مورد- شاهدی، کلیه مادرانی که در بیمارستان های شهر یزد نوزاد ترم (37 هفته یا بیشتر) به دنیا آورده بودند، وارد مطالعه شدند. گروه مورد شامل موارد زایمان سزارین و گروه شاهد، موارد زایمان طبیعی بود. تعداد مساوی از هر دو گروه (172 نفر) انتخاب و به مدت 6 ماه، ماهانه از نظر نحوه تغذیه شیرخوار و طول مدت تغذیه انحصاری با شیر مادر پیگیری شدند.یافته ها: مادران سزارینی با تفاوت معنی دار، کمتر در تغذیه انحصاری شیرخوار با شیر مادر موفق بودند (4/13% در برابر 8/41% در زایمان طبیعی). میانگین طول مدت تغذیه در زایمان طبیعی 5/ (1.7±) 4ماه و سزارین شده ها 0/ (1.5±) 4ماه بود که این اختلاف معنی دار بود (006/P=0). موارد شیردهی در طی ساعت اول پس از زایمان، با اختلاف معنی دار، در زایمان طبیعی بیش از موارد سزارین مشاهده شد (82% در برابر 38%). میزان استفاده از شیرخشک با تفاوت معنی دار در شیرخواران مادران سزارینی بیش از موارد زایمان طبیعی بود (33% در برابر 22%).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه سزارین نقش عمده ای در تاخیر شروع تغذیه با شیر مادر و نیز قطع تغذیه انحصاری با آن و شروع شیر خشک داشت لذا باید تلاش نمود تا با کاهش موارد سزارین و نیز آموزش و همدلی با این مادران در شروع شیردهی هر چه زودتر آنها، بتوان میزان شیردهی موفقیت آمیز را افزایش داد.

هدف: بیماری های عروقی- مغزی (سربروواسکولر) غالبا منجر به استروک می شوند. استروک عبارت است از انسداد یا پارگی ناگهانی در شرایین یا وریدهای مغزی که باعث صدمه موضعی در مغز و بروز نقایص عصبی می شود. مهم ترین وجه مشخصه و عامل افتراق در استروک کودکان و بالغین، عوامل ایجاد کننده و عوامل خطر آن می باشد. این عوامل در کودکان متعدد است و شناسایی و درمان آنها می تواند از حملات بعدی استروک جلوگیری نماید. مطالعه حاضر به بررسی علل استروک در کودکان می پردازد.روش مطالعه: در این مطالعه توصیفی آینده نگر، کلیه بیماران با سن بیش از یک ماه که از مهر 1382 لغایت مهر 1384 با علامت همی پارزی حاد به بیمارستان کودکان مفید مراجعه کرده و در معاینات و تصویربرداری مغز تشخیص بیماری عروقی- مغزی (استروک یا سکته مغزی) مطرح شده بود، وارد مطالعه شده و از نظر اپیدمیولوژی، اتیولوژی، علایم بالینی و یافته های تصویربرداری مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: چهل بیمار که در فاصله سنی 3 ماه تا 14 سال قرار گرفته بودند در مطالعه شرکت داشتند. شصت درصد بیماران مذکر بودند. بیشترین وقوع بیماری در گروه سنی 2 تا 5 سال و در فصول پاییز و زمستان مشاهده شد. علایم تظاهر کننده به ترتیب شیوع عبارت بودند از: همی پارزی حاد 85%، تشنج 40%، کاهش سطح هوشیاری 15%، تب 5/12%، فلج عصب زوج شش 5/7% و علایم مخچه ای 5/2%. بیست درصد بیماران مبتلا به استروک هموراژیک و 80% آنها استروک ایسکمیک داشتند. در 60% بیماران اتیولوژی اختصاصی شناسایی شده و در 40% بقیه فاکتورهایی به عنوان عوامل زمینه ساز بیماری بدست آمد. در مجموع شایع ترین علل استروک عبارت بودند از: بیماری های قلبی یا اعمال جراحی قلب (5/17%) اختلالات هماتولوژیک 10%، وضعیت های پروترومبوتیک 5/7%، عفونت سیستم عصبی مرکزی 5/7%، میتوکندروپاتی 5%، صدمات جمجمه 5% افزایش لیپیدهای سرم، هیپرتانسیون، مالفورماسیون شریانی وریدی هر کدام 5/2%. شایع ترین عوامل خطرساز عبارت بودند از آنمی در 40% و عفونت ها 20% موارد.نتیجه گیری: تعداد زیادی از کودکان در این مطالعه بیش از یک فاکتور خطر داشتند که تاییدی است بر چند عاملی بودن استروک در کودکان. ارزیابی های تشخیصی و معاینات دقیق جهت شناسایی فاکتورهای زمینه ای، اهمیت بسزایی در پیشگیری از حملات بعدی استروک دارد.

هدف: آترواسکلروز فرآیندی است که از دوران کودکی شروع می شود، بدون علامت پیشرفت می کند و معمولا تا بزرگسالی علامت بالینی از خود نشان نمی دهد. بالا بودن چربی خون و پرفشاری خون مهم ترین عوامل خطر آترواسکلروز و بیماری های عروق کرونر می باشند. پژوهش حاضر با هدف بررسی مقادیر چربی و فشار خون کودکان و نوجوانان 3 تا 18 ساله با سابقه سکته قلبی زودرس در والدین و مقایسه آن با گروه شاهد انجام شد.روش مطالعه: این پژوهش یک مطالعه مورد شاهدی بود که در کودکان و نوجوانان 3 تا 18 ساله با و بدون دارای والدین دچار سکته قلبی زودرس (در هر گروه 209 نفر) انجام شد. فشار خون و مقدار چربی خون کودکان اندازه گیری شد. اطلاعات جمع آوری و با برنامه SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین مقدار کلسترول، لیپوپروتئین با تراکم پایین و تری گلیسرید در گروه مورد به ترتیب 6/171، 3/112 و 0/94 و در گروه شاهد 0/150، 104.8 و 0/81 میلی گرم در دسی لیتر بود که این تفاوت در دو گروه از لحاظ آماری معنی دار بود. میانگین مقدار لیپوپروتئین با تراکم بالا در گروه مورد 9/38 و در گروه شاهد 6/39 میلی گرم در دسی لیتر بود که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود. متوسط فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در گروه مورد 2/110 و 8/71 میلی متر جیوه و در گروه شاهد 1/99 و 3/60 میلی متر جیوه بود که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری داشت.نتیجه گیری: کودکانی که یکی از والدین آنها مبتلا به سکته قلبی زودرس می باشد دارای چربی خون و فشار خون بالاتر در مقایسه با گروه شاهد می باشند، بنابراین این کودکان جزء گروه های پر خطر برای ابتلا به بیماری های عروق کرونر می باشند.

هدف: این مطالعه با هدف مقایسه مرگ و میر و عوارض درمان سندرم دیسترس تنفسی نوزادان نارس در دو دوره زمانی قبل از استفاده از سورفاکتانت و بعد از استفاده از سورفاکتانت انجام گرفته است.روش مطالعه: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، مرگ و میر و عوارض ناشی از درمان سندرم دیسترس تنفسی شدید نوزادان در 50 نوزاد گروه "مطالعه" که با سورفاکتانت درمان شده بودند با 66 نوزاد گروه "شاهد" مبتلا به همین بیماری که بدون سورفاکتانت درمان شده بودند مقایسه گردید. گروه شاهد به علت عدم دسترسی به سورفاکتانت از دریافت آن محروم شدند. کلیه نوزادان پس از گذاشتن لوله تراشه با تهویه مکانیکی درمان شدند. سورفاکتانت استفاده شده از نوع Survanta بود که با دوز 4 میلی لیتر به ازا هر کیلوگرم وزن بدن در طی 24 ساعت اولیه تولد در 4 وضعیت مختلف و از طریق لوله تراشه و فقط در یک دوز تجویز شده بود.یافته ها: دو گروه از نظر متغیرهای اولیه نظیر سن زایمانی- جنس و وزن تولد اختلافی با هم نداشته و با هم قابل مقایسه بودند. مرگ و میر و بروز عوارضی همچون پنوموتوراکس، سپسیس و خونریزی ریه در گروه شاهد بیشتر بود اما بروز خونریزی داخل مغزی و مجرای شریانی باز در دو گروه اختلافی با هم نداشت.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد استفاده از سورفاکتانت در نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی با کاهش مرگ و میر و کاهش میزان بروز پنوموتوراکس، سپسیس و خونریزی ریوی همراه است.

هدف: امروزه چاقی یکی از شایع ترین اختلالات تغذیه ای در کودکان و نوجوانان می باشد که پیشگیری و درمان به موقع آن ضروری است. اگر چه روش های درمانی متعددی برای درمان چاقی پیشنهاد می شود اما همواره بهترین روش درمانی پیشگیری به موقع است که پیشگیری از طریق آموزش روش های درست غذایی و برنامه تعدیل رفتار در نوجوانان مهمترین رکن محسوب می شود. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر برنامه تعدیل رفتار غذایی بر شاخص های تن سنجی نوجوانان چاق دختر در دوره راهنمایی در شیراز سال 1386 انجام گردید.روش مطالعه: در مطالعه ای شبه تجربی، 60 دختر نوجوان چاق (شاخص توده بدن بیشتر از صدک 95) با میانگین سنی 11 تا 15 سال شرکت داشتند افراد از دو مدرسه مختلف به صورت آسان انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (30 نفر) و کنترل (30 نفر) تقسیم شدند. افراد گروه آزمایش در برنامه تعدیل رفتار به مدت 16 هفته (هر هفته به مدت 4 ساعت) در مدارس شرکت کردند. شاخص های تن سنجی افراد قبل و بعد از برنامه و دو ماه پس از آن در هر دو گروه اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و تحلیلی T) تست و طرح اندازه گیری مکرر) مورد تجزیه و تحلیل واقع گردید و سطح معنی داری 05/ P<0از نظر نتایج آماری پذیرفته شد.یافته ها: اندازه وزن در گروه آزمایش 75/2 کیلوگرم کاهش و در گروه کنترل 62/0 کیلوگرم افزایش داشت، تغییر در اندازه شاخص توده بدن به ترتیب در گروه آزمایش و کنترل (07/1- و 24/0+) و دور بازو (31/2- و 5/0+ سانتی متر) بود که تفاوت هر سه شاخص از نظر آماری معنی دار بود (001/P<0).نتیجه گیری: برنامه تعدیل رفتار غذایی تاثیر بسیار مطلوبی بر کاهش شاخص توده بدن نوجوانان دارد. والدین، مربیان مدرسه و دیگر گروه های حمایتی باید تشویق شوند که در برنامه های تعدیل رفتار شرکت داشته باشند.

هدف: ویروس واریسلا زوستر عامل آبله مرغان می باشد که معمولا  فرد یک بار به آن مبتلا شده و باعث ایمنی در تمام طول عمر می شود اما مواردی از عود بیماری گزارش شده است.معرفی بیمار: بیمار دختر 12 سال و 4 ماهه ای بود که از حدود بیست ماه قبل مبتلا به لوکمی حاد لنفوبلاستی بوده و در طی دو ماه دوبار مبتلا به آبله مرغان گردید نامبرده دو سال قبل از ابتلا به لوکمی هم یک بار دچار آبله مرغان شده بود.نتیجه گیری: احتمال عود آبله مرغان به ویژه در افرادی که نقص ایمنی دارند وجود دارد.

آنسفالومیلیت منتشر حاد یا Acute Disseminated Encephalomyelitis یک بیماری التهابی حاد منوفازیک و دمیلینیزان سیستم عصبی مرکزی با مکانیسم اتوایمیون می باشد که معمولا در گروه سنی اطفال و به دنبال عفونت های ویروسی و واکسیناسیون اتفاق می افتد. علایم بیماران بصورت علایم سیستمیک همراه با علایم عصبی متفاوت نظیر آنسفالوپاتی، فلج اندام ها، درگیری اعصاب کرانیال، آتاکسی و نوریت اوپتیک دیده می شود. MRI  روش تصویر برداری انتخابی برای رویت تغییرات مغزی می باشد که شواهد درگیری به صورت ضایعات مولتی فوکال دمیلینیزان در ماده سفید ساب کورتیکال به صورت دو طرفه و غیر قرنیه دیده می شود. درمان های پیشنهادی شامل کورتیکواستروئید، ایمونوگلوبولین و پلاسما فرزیس می باشد. در صورت تشخیص به موقع، بیماری به خوبی به درمان های مناسب پاسخ داده و پروگنوز خوبی دارد.

فنیل کتونوری شایع ترین فرم یک بیماری autosomal recessive بنام هیپر فنیل آلانیننمیاست که بعلت کمبود یا عدم فعالیت آنزیم فنیل آلانین هیدروکسیلاز در کبد، اسید آمینه ضروری فنیل آلانین به تیروزین تبدیل نشده و سبب افزایش مزمن فنیل آلانین خون و پیدایش عوارضی از جمله آسیب مغزی غیر قابل برگشت می شود.از آنجا که نوزادان مبتلا  بلافاصله بعد از تولد هیچگونه علامت بالینی نشان نمی دهند، اولین گام در درمان بیماری، غربالگری و تشخیص بموقع می باشد. درمان اصلی که تغذیه درمانی است باید زیر تیمی شامل متخصصان اطفال، تغذیه، روانشناسی، پرستار و مددکار اجتماعی انجام شود و در صورتی موثر خواهد بود که تا قبل از سومین هفته زندگی نوزاد آغاز شود. ملاحظات اساسی در تنظیم رژیم غذایی این بیماران تامین مقادیر کافی انرژی، پروتئین و سایر مواد مغذی، محدودیت فنیل آلانین و استفاده از مکمل تیروزین بر اساس سن، ژنوتیپ بیماری، میزان رشد و انرژی مورد نیاز به منظور حفظ غلظت فنیل آلانین خون در محدوده 2-6 mg/dl است، که از طریق استفاده از غذاهای فرموله آماده، مصرف مواد غذایی کم پروتئین و کم فنیل آلانین اعمال می شود به طوریکه امکان دستیابی به اپتیموم رشد و تکامل مغزی برای کودک فراهم شود.باتوجه به آن که فنیل آلانین یک اسید آمینه ضروری است و تیروزین نیز در در مبتلایان به فنیل کتونوری ضروری می باشد، کنترل مکرر غلظت این دو اسید آمینه و مد نظر قرار دادن عوامل غیر تغذیه ای موثر در غلظت فنیل آلانین اهمیت ویژه دارد.همچنین ارزیابی رشد و تکامل و آموزش والدین بیمار نقش بسزایی در موفقیت درمان دارد. ضمن آنکه ضرورت ادامه رژیم محدود از فنیل آلانین تا دوران بزرگسالی در مطالعات متعدد نشان داده شده است.