مجله بیماریهای کودکان ایران
سال:1381 | دوره:12 | شماره:2 |تعداد مقالات:11

46 کودک مبتلا به سنگهای دستگاه ادراری به علل مختلف جهت پیشگیری از تولید سنگ تحت درمان با محلول پلی سیترا – کا (مخلوط سیترات پتاسیم و اسید سیتریک) برای مدت حداقل یکسال و حداکثر 54 ماه (میانگین حدود 2 سال) قرار گرفتند. در 38 نفر (6/82%) تولید سنگ متوقف شد، در 6 نفر (13%) تولید سنگ کم شد و در 2 نفر (3/4%) درمان کاملا بی اثر بود. این درمان با عارضه قابل توجهی همراه نبود. این مطالعه و مطالعات کنترل شده قبلی در خارج از ایران نشان می دهد که مصرف سیترات پتاسیم – اسید سیتریک روش کم خطر و موثری در پیشگیری از تولید سنگ در دستگاه ادراری می باشد.

بیماری استئوژنزیس ایمپرفکتا با توارث هتروژن به دو صورت اتوزمی غالب و مغلوب به ارث می رسد. در این سندرم اختلال اولیه، جهش در یکی از ژن هایی است که کد کننده زنجیره پروکلاژن می باشند. این سندرم از نظر کلینیکی، بیوشیمیایی و نحوه توارث به چهار نوع I، II (با زیر گروه های A و B)، III و IV تقسیم می شود.مورد این گزارش پسر بچه 8 ساله ای است که گرفتار استئوژنزیس ایمپرفکتا نوع III (زیر گروه B) است. بررسی این خانواده توارث اتوزمی مغلوب آن را به خوبی نشان می دهد. بیمار دارای استخوان های شکننده به ویژه در دست ها، پاها و دنده هاست. اندام های تحتانی و فوقانی خمیدگی های متعدد و پاها به طرف داخل انحنا دارند. سر بیمار بزرگ، چشم ها اگزوفتالمیک و آنتی منگولوئید هستند. رشد ذهنی و ظاهری بیمار با سن تقویمی او مطابقت می کند. پدر و مادر بیمار خویشاوند (دختر خاله – پسر خاله) و سالم هستند.

سیدروز قلبی ناشی از آهن موجود در خون تزریقی مهمترین علت مرگ در تالاسمی ماژور علی رغم درمان با داروی دافع آهن دسفرال یا دفروکسامین (DFO) است.ما 67 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور و همین تعداد کودک غیرتالاسمیک را بررسی نموده فاکتورهای موثر در درگیری های قلبی آنها را مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار دادیم. فاکتورهایی که مطالعه شدند عبارت بودند از سن، فریتین سرم، سن شروع درمان با DFO، ترتیب استفاده از DFO، الکتروکاردیوگرافی، رادیوگرافی و اکوکاردیوگرافی.(EF) Ejection fraction و (SF) Shortening fraction قلب گروه تالاسمیک کمتر از گروه غیرتالاسمیک و اختلاف بین آنها از نظر آماری معنی دار بود (P≤0.001). در بیماران تالاسمیک بین میزان فریتین سرم و مقدار EF و SF همبستگی معکوس و ضعیف وجود داشت. در بیمارانی که دسفرال را مرتب دریافت می نمودند فریتین سرم کمتر بود (P≤0.001). 16 بیماری که عارضه قلبی نشان می دادند سن بالاتر (P≤0.001) و SF کمتر (P≤0.05) و سن شروع DFO بالاتر (P≤0.001) در مقایسه با بیماران بدون عارضه قلبی داشتند.نتیجه می گیریم که بیماران تالاسمی ماژور علی رغم درمان با DFO کارکرد قلبی ضعیف تری در مقایسه با گروه غیرتالاسمیک دارند و در این بیماران عارضه قلبی در سنین بالاتر و در گروهی مشاهده می شود که DFO را دیرتر شروع می کنند و اندازه گیری SF قلب از طریق اکوکاردیوگرافی برای بررسی عارضه قلبی آنها ارزش تشخیصی دارد

با توجه به آسیب پذیری کودکان زیر 5 سال، میزان مرگ و میر در این گروه سنی، از مهمترین شاخص های سازمان جهانی بهداشت می باشد. در مطالعه حاضر، میزان فراوانی وعلل مرگ و میر کودکان کمتر از 5 سال در منطقه بندپی شرقی و غربی، پایین گناب و کلاگر محله در سال های 1367 تا 1376 بررسی شده است.نمونه گیری به صورت سرشماری از نوع توصیفی می باشد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه و با مراجعه مستقیم به خانه های بهداشت بدست آمد. میانگین کل مرگ و میر نوزادان و کودکان کمتر از 5 سال در مدت 10 سال به ترتیب 7/10 و 4 در هزار بوده است. از مهمترین علل مرگ و میر کودکان کمتر از 5 سال به ترتیب شیوع عبارت بودند از: اختلالات مادرزادی 2/20%، عفونت 8/16%، نارس بودن 4/16%، آسفیکسی هنگام تولد 8/5%، زردی 8/3%، آسپیراسیون 4/2%.

توده های ناحیه ساب منتال علل مختلفی دارند که شایعترین آنها کیست درموئید می باشد. در بیماری که با توده ساب منتال مراجعه کرده بود تنها یافته مثبت کلینیکی توده ای بود که در تکه برداری (excisional biopsy) لیشمانیازیس تشخیص داده شد. این از نادرترین مواردی است که می تواند به صورت توده ساب منتال تظاهر نماید. پس از تشخیص، بیمار جهت ادامه درمان به سرویس عفونی معرفی گردید.

با توجه به اینکه عفونت ادراری از شایع ترین بیماری های سیستم تناسلی ادراری در کودکان می باشد، طیف علایم آن وسیع است و تاخیر در تشخیص و درمان مناسب منجر به عوارض غیرقابل برگشت منجمله نارسایی مزمن کلیه می شود لذا بررسی هایی بر روی جنبه های مختلف این بیماری از جمله پارامترهای توزیع سنی، جنسی، تظاهرات بالینی، روش های تشخیصی، نوع میکروارگانیسم، درمان، عوارض و علل زمینه ای صورت گرفته است. عفونت ادراری در سنین کمتر از یک سال در پسرها شایع تر از دخترهاست. شایع ترین علت مراجعه (62%) تب بوده است که بیشتر مربوط به سنین قبل از یک سال می باشد. شایع ترین اختلال در سونوگرافی افزایش ضخامت مثانه و تشخیص سیستیت و در VCUG برگشت ادرار از مثانه به حالب بوده است.حدود 3/33% بیماران سابقه قبلی عفونت مجاری ادراری داشتند که 5/37% از آنان پسر و 5/62% دختر بودند. شایع ترین عامل بیماریزا (7/77%) E Coli بود. در آنتی بیوگرام موثرترین آنتی بیوتیک تزریقی آمیکاسین (6/91%) و موثرترین آنتی بیوتیک خوراکی نالیدیکسیک اسید (9/76%) می باشد. کم اثرترین آنتی بیوتیک آمپی سیلین (5/87%) بود. با توجه به اینکه شروع درمان اکثرا (97%) با آمپی سیلین و جنتامایسین و عامل عفونت زا در 5/29% موارد به هر دو دارو مقاوم بوده است توصیه می شود پس از گرفتن نمونه لازم جهت کشت ادرار و خون در صورتی که قصد تجویز آنتی بیوتیک باشد از دادن آمپی سیلین اجتناب شود.

سپتی سمی یکی از شایع ترین علل مرگ و میر نوزادان در کشورهای در حال توسعه می باشد. در یک مطالعه توصیفی – مقطعی که به منظور بررسی عوامل باکتریایی ایجاد کننده سپتی سمی نوزادان در بیمارستان آموزشی کودکان قائم همدان از اردیبهشت ماه 1377 تا مهر 1378 انجام گرفت، کشت خون 620 نوزاد مشکوک به سپتی سمی بررسی شد. نوزادان مبتلا از نظر توزیع وزنی، جنسی و سابقه بستری بودن نیز مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تعیین مقاومت دارویی سوشهای جداشده از روش انتشار در آگار (کربی – بائر) استفاده گردید.از مجموع 620 مورد کشت خون انجام شده 104 مورد 8/16% کشت مثبت باکتریایی به دست آمد که شایعترین عوامل جداشده به ترتیب عبارت بودند از: پسودوموناس 9/26 %، کلبسیلا 25%، استافیلوکوک اورئوس 4/14%، اشریشیاکلی 5/13%، استافیلوکوک اپیدرمیدیس 7/7% و سایر باکتریها 6/9%. نوزادان زیر 1500 گرم در معرض بیشترین خطر عفونت بودند. از نظر حساسیت به آنتی بیوتیک ها، با کتری های گرم منفی و گرم مثبت به ترتیب به سیپروفلوکساسین و سفتی زوکسیم بالاترین حساسیت را نشان می دادند.از این مطا لعه می توان نتیجه گرفت که سپتی سمی هنوز مسئله عمده ای در بخش نوزادان است و بایستی تمهیدات لازم درباره پیشگیری از آن اندیشیده شود.

این تحقیق به صورت گذشته نگر در 400 کودک زیر 12 سال در بین سال های 1372 تا 1377 انجام گرفت. از این تعداد 3/70% مذکر و 7/29% مونث بودند. علایم بالینی موقع مراجعه بیشتر به صورت سردرد (7/81%)، خونریزی محل ضربه (64%)، خواب آلودگی (47%) و استفراغ (5/27%) بود. یافته های رادیوگرافی تنها در 10% موارد مثبت بود و عامل آسیب زا در 75/82% ضربه سر، در 5% ضربه نخاع و کمر، در 5/7% تومور مغزی، در 75/1% فشار بالای داخل جمجمه(ICP)  و در 3% موارد ناهنجاری مادرزادی (هیدروسفالی، مننگوسل و...) بود.80% بیماران در 48 ساعت اول زمان ایجاد حادثه به اورژانس مراجعه نموده اند. بیشتر عوارض نورولوژیک شامل سندرم بعد از تروما، فراموشی پس گرا و پیش گرا و تشنج بود. بیشترین فراوانی مرگ و میر در سنین زیر 3 سال و بالای 10 سال مشاهده شد. بین نیاز به جراحی و GCS ارتباط معنی دار وجود داشت.یافته های حاصل این تحقیق نشان می دهد که جنس مذکر نسبت به جنس مونث بیشتر در معرض تروماست. همچنین بیشترین علت مراجعه ضربه به سر بوده است. هرچه GCS کمتر بوده نیاز به جراحی و عوارض بیشتر بوده است. در کودکان بالای 10 سال سندرم بعد از تروما و فراموشی بیشتر بود.

اختلالات پوستی از شایع ترین تظاهرات عفونت HIV در بچه ها و بالغین است. گرفتاری پوستی اغلب حاصل ایمنی مختل و شامل عفونت های فرصت طلب و نئوپلاسم می باشد، از گرفتاری های پوستی دیگر تشدید و یا پیشرفت سریع درماتوزهای خوش خیم قبلی است. در بسیاری از مبتلایان بهAIDS  اختلالا ت پوستی ثانوی به واکنش های دارویی آلرژیک یا سمی دیده می شود با افزایش شیوع عفونتHIV  اطفال و طولانی شدن طول حیات این بیماران (به دلیل مراقبت ها و اقدامات درمانی جنبی)، تظاهرات پوستی مشخص به خصوص واکنش های دارویی شایع ترند. سارکوم کاپوزی وسایر نئوپلاسم ها با شیوع بیشتری در کودکان مبتلا به AIDS دیده می شود. تشخیص زودرس تظاهرات پوستی AIDS منجر به تشخیص زودرس، درمان بیماری و طولانی شدن بقا عمر می شود.