زمینه و هدف: تجویز مزمن اپیوئیدها منجر به بروز تحمل به اثرات ضد دردی می شود. با وجود تحقیقات فراوان در این زمینه، هنوز مکانیسم سلولی دخیل در تحمل و وابستگی به اپیوئیدها به خوبی روشن نشده است. مطالعات زیادی در این زمینه نشان داده اند که سیستم نیتریک اکساید در پدیده تحمل به مورفین نقش کلیدی ایفا می کند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات نیکوراندیل (یک دهنده نیتریک اکساید و بازکننده کانال های پتاسیمی حساس به ATP) و گلی بن کلامید (مسدودکننده کانال های پتاسیمی حساس به ATP) بر تحمل به اثرات ضد دردی مورفین بود.روش بررسی: در این مطالعه موشهای سوری نر (با وزن 30-20 گرم) در گروههای 8 تایی به صورت تصادفی انتخاب و رژیمهای دارویی متفاوتی را به مدت 5 روز دریافت کردند. گروه های مختلف مورد مطالعه مورفین (50 mg/kg, ip) به همراه نرمال سالین، نیکوراندیل (2.5, 5, 10 mg/kg, ip) یا گلی بن کلامید (5, 10, 15 mg/kg, ip) را در هر روز دریافت می کردند. میزان احساس درد با استفاده از دستگاه Hotplate در روز ششم مورد بررسی قرار گرفت. اثر دردزایی با استفاده از تست hotplate وقتی ثبت می گردید که موش پای عقب خود را می لیسید یا نسبت به حرارت به صورت پرش واکنش نشان می داد.یافته ها: بررسیها نشان دادند در گروه هایی که مورفین به همراه نیکوراندیل (5, 10 mg/kg, ip) دریافت کرده بودند، میزان تحمل به اثرات ضد دردی مورفین به صورت معنی داری افزایش یافت (p<0.05)، اما در گروه هایی که مورفین را به همراه گلی بن کلامید دریافت کرده بودند، تحمل به اثرت ضد دردی مورفین بطور معنی داری کاهش نشان داد (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که تجویز داخل صفاقی نیکوراندیل تحمل به اثرات ضد دردی مورفین را افزایش، در حالی که گلی بن کلامید آنرا کاهش داد. به نظر می رسد اثرات فوق به نقش سیستم نیتریک اکساید و کانال های پتاسیمی حساس به ATP در پدیده تحمل به مورفین مربوط باشد.