مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان
سال:1381 | دوره:6 | شماره:4 (مسلسل 24) |تعداد مقالات:10

مقدمه: دیابت قندی از شایعترین بیماریهای آندوکرین است و شیوع آن روز به روز افزایش می‎یابد. بیماریهای قلب و عروق یکی از عوامل اصلی ایجاد مرگ و میر در مبتلایان به دیابت به شمار می‎آیند. داروهای سولفونیل اوره به طور فراوانی برای درمان بیماران مبتلا به دیابت تیپ II مصرف می‎شود. گزارشات ضد و نقیضی در مورد ایجاد عوارض قلبی ـ عروقی توسط این داروها وجود دارد و همچنین به تفاوت در ایجاد این عوارض بین داروهای نسل اول و نسل دوم هم اشاراتی شده است. در مطالعه حاضر دو داروی پر مصرف در کشورمان از خانواده سولفونیل اوره مورد بررسی قرار گرفتند. مواد و روشها: در این بررسی دو داروی کلرپروپامید از نسل اول و گلی‎بن‎کلامید از نسل دوم سولفونیل اوره مورد استفاده قرار گرفتند و تأثیر تجویز یک ماهه و دو ماهه آنها بر پاسخدهی آئورت مجزای موشهای صحرایی نر سالم به فنیل افرین مورد مطالعه قرار گرفت و با گروه شاهد مقایسه شد. نتایج: نتایج بدست آمده از مطالعه حاضر نشان داد که به دنبال تجویز دو ماهه کلرپروپامید در موشهای صحرایی نر سالم تغییراتی در عضله صاف اتفاق می‎افتد. این تغییرات عبارتند از کاهش معنی‎دار پاسخ انقباضی به فنیل افرین، اما در تجویز یک ماهه چنین تغییراتی مشاهده نشد، این در حالی است که تجویز یک ماهه و دو ماهه گلی‎بن‎کلامید تغییری در فعالیت عضله صاف ایجاد نکرد. نتیجه‎گیری: با توجه به اینکه EC 50 فنیل افرین در ایجاد پاسخ انقباضی در آئورت با کنترل تفاوت نداشت به نظر می‎رسد تغییرات ایجاد شده ناشی از تجویز دو ماهه کلرپروپامید بر روی فعالیت انقباضی عضله صاف به دلیل ایجاد تغییرات در گیرنده‎های آلفا ـ یک آدرنرژیک موجود در غشاء سلولهای عضله صاف آئورت نمی‎باشد. احتمال دارد این دارو با ایجاد تغییرات در اجزاء سلولی پس از گیرنده که در انتقال پیام نقش دارند، تاثیر فارماکولوژیک خود را اعمال کرده باشد

مقدمه: سندرم آمبولی چربی (FES) عارضه‎ای شایع، جدی و گاهی کشنده در پی تروما است .این مطالعه با هدف تعیین فراوانی سندرم آمبولی چربی در بیماران دچار شکستگی استخوانی بستری در ICU بیمارستان بعثت سنندج در سالهای 80-1375 انجام شد. مواد و روشها: نوع مطالعه توصیفی ـ تحلیلی و جامعه آماری شامل 130 نفر بود. ا طلاعات مربوط به جنس، سن، تعداد استخوان شکسته، نوع استخوان شکسته، تعداد روز بستری، نوع داروی تجویز شده، فشار اکسیژن خون شریانی، سرانجام بیمار، اینتوباسیون بیمار و زمان بروز علایم سندرم آمبولی چربی از روی پرونده‎ها استخراج گردید. تجزیه و تحلیل داده‎ها با استفاده از نرم افزار SPSS win و آزمون آماری x2 انجام شد.نتایج: شیوع شکستگی در بیماران بستری در ICU در مردان حدود 5 برابر زنان می باشد و حال آنکه شیوع سندرم آمبولی چربی در مردان حدود 30 برابر زنان بود. 64.5% افراد دارای شکستگی سن 49-10 سال داشتند و 73.2% بیماران مبتلا به سندرم آمبولی سن 49-20  سال داشتند. 23.1% بیماران مبتلا به سندرم آمبولی چربی شده بودند. 70% بیماران مبتلا به سندرم آمبولی چربی دچار شکستگی‎های متعدد بودند. 75% از بیمارانی که دچار سندرم آمبولی چربی شدند شکستگی استخوان فمور داشتند. 53% بیماران مبتلا به سندرم آمبولی چربی تحت تهویه مکانیکی قرار گرفته بودند. میانگین روزهای بستری در بیماران مبتلا به سندرم آمبولی چربی 7.7 روز و در بیماران دچار شکستگی که مبتلا به سندرم آمبولی چربی نبودند، 7.5روز بود. براساس نتایج رابطه معنی‎داری بین ابتلا به سندرم آمبولی چربی و سرانجام بیماران وجود داشت (P<0.019). به طوریکه میزان مرگ و میر در بیماران مبتلا به سندرم آمبولی چربی 30% و در بیماران غیر مبتلا به سندرم آمبولی چربی 12% بود.نتیجه‎گیری: با توجه به مرگ و میر بالای سندرم آمبولی چربی به عنوان یک عارضه مهم شکستگی استخوانهای بلند می‎بایست این نوع شکستگیها را به عنوان یک اورژانس جدی تلقی نموده و اقدامات پیشگیرانه لازم از قبیل تثبیت سریع شکستگی و درمانهای دارویی را برای جلوگیری از ابتلا به سندرم آمبولی چربی انجام داد.

مقدمه: استفاده طولانی مدت از داروهای ایمنوساپرسیو در افراد دریافت‏کننده پیوندکلیه بطور قابل ملاحظه‏ای این بیماران را در معرض ابتلا به عفونتهای فرصت طلب قارچی قرار می‏دهد. این مطالعه به منظور پی بردن به ارتباط بین استفاده از داروهای ایمنوساپرسیو و عفونتهای قارچی پوست در بیماران دریافت کننده پیوند کلیه صورت گرفت. مواد و روشها: در این پژوهش تمام افراد گیرنده پیوند کلیه که به درمانگاه پیوند بیمارستان امام خمینی ارومیه مراجعه می‎نمودند به عنوان جامعه مورد مطالعه انتخاب شدند. تمامی این بیماران تحت درمان با داروهای ایمنوساپرسیو بودند. مشخصات مورد نیاز افراد مورد مطالعه بوسیله یک پرسشنامه شامل: تاریخچه ضایعات پوستی، نوع و مدت مصرف داروی ایمنوساپرسیو و بیماریهای زمینه‏ای احتمالی دیگر، فراهم گردید. از ضایعات پوستی بیماران در آزمایشگاه قارچ شناسی دانشکده پزشکی با روشهای Scatch tape و Scrapping نمونه‏برداری شده و بسته به نوع نمونه، اسمیرهایی با متدهای Gram stain و KOH تهیه گردید. بعلاوه اکثر نمونه‏های مورد بررسی در محیط‏های کشت پایه قارچ شناسی کشت داده شدند.نتایج: از میان 220 نفر گیرنده پیوند کلیه مراجعه‏کننده به درمانگاه پیوند در طول مدت شش ماه با سابقه مصرف ایمنوساپرسیوها، 48 بیمار (21.8(%  به یکی از عفونتهای قارچی پوستی مبتلا بودند که در میان عفونتهای شناسایی شده، بالاترین میزان بترتیب عبارت بود از: پیتیریازیس ورسیکالر 25 مورد (52(% ، کاندیدیازیس جلدی و ناخن 11 مورد (20%)، اریتراسما و پیتیروسپوروزیس هر کدام 3 مورد(7%) . عفونت با علایم منتشر در 46 مورد و ابتلا به پیتیریازیس ورسیکالر و کاندیدیازیس بصورت همراه، 3 مورد (7%).نتیجه‏گیری: اگرچه اغلب عفونتهای فرصت طلب قارچی در افراد مصرف‏کننده داروهای ایمنوساپرسیو مربوط به سیستم ادراری و کلیه است، شیوع عفونتهای قارچی پوستی نیز در این افراد قابل ملاحظه می‏باشد.

مقدمه: استرس هیپرگلیسمی به افزایش گذرای غلظت قندخون در جریان یک استرس حاد فیزیولوژیک گفته می‏شود هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی نسبی استرس هیپرگلیسمی در کودکان بستری در اورژانس اطفال مرکز پزشکی الزهراء (س)، در طول 9 ماه اول سال 1377 می‏باشد. مواد و روشها: این مطالعه توصیفی، مقطعی با روش نمونه‏گیری آسان بر روی 291 بیمار بستری شده که خونگیری از آنها ضروری به نظر می‏رسید، انجام شد. سن بیماران بین 6 ماه تا 5 سال بود. قندخون مساوی یا بیشتر از 200 mg/dl به عنوان هیپرگلیسمی تلقی شد. در این مطالعه استرس هر مداخله کلینیکی، تشخیص طبی و یا جراحی را شامل می‏شد که سبب مراجعه و بستری شدن کودک در اورژانس شده بود.نتایج: در این مطالعه فراوانی نسبی هیپرگلیسمی، نرموگلیسمی و هیپوگلیسمی به ترتیب 25.42، 72.18 و 2.40درصد بود و بین دختر و پسر تفاوتی وجود نداشت(P>0.05) . 130 نفر از افراد مورد مطالعه فقط یک استرس داشتند که فراوانی نسبی هیپرگلیسمی در آنها بر حسب نوع استرس تفاوت داشت (P<0.001). فراوانی نسبی استرس هیپرگلیسمی در پی بیماریهای خونی 50 درصد، تنفسی 40 درصد، گوارشی 29.41درصد و تشنج 25.71درصد بود. فراوانی نسبی استرس هیپرگلیسمی در سایر بیماران مورد مطالعه که دو استرس یا بیشتر داشتند، 24.22 درصد بود که از لحاظ آماری با آنها که تنها یک استرس داشتند، تفاوتی نداشت(P>0.05) .نتیجه‏گیری: به نظر می‏رسد استرس هیپرگلیسمی با تعداد استرس وارده به بیماران ارتباط نداشته باشد و متأثر از نوع بیماری باشد. فراوانی نسبی استرس هیپرگلیسمی در این مطالعه (25.42%)، از نتایج مطالعاتی که بر روی سایر بیماران 51.9%) بخش مراقبتهای ویژه و 0.46% تا 9.4% در سایر موارد) صورت گرفته بود، بیشتر بود که شاید علت آن بستری شدن بیماران نیازمند مراقبتهای ویژه همراه سایر بیماران در بخش اورژانس اطفال مرکز پزشکی الزهراء (س) است.

مقدمه: با توجه به این مطلب که افراد مبتلا به ESRD به علت ضعف یا نداشتن کارکرد کلیوی، دچار مشکلاتی از قبیل کاهش فعالیت سیستم ایمنی، نیاز مداوم به عمل دیالیز و در نتیجه افزایش حساسیت به عفونتهای منتقل شونده از راه خون، خصوصا هپاتیت B می‏شوند و برای تعیین میزان ایمنی افراد در برابر ویروس هپاتیت B، این مطالعه توصیفی با هدف تعیین سطح Anti-HBS Ab در میان بیماران نیازمند به همودیالیز دایم در استان کردستان در تابستان 1379 صورت گرفت.مواد و روشها: این مطالعه یک مطالعه توصیفی بود. با مراجعه به مراکز همودیالیز تمامی بیمارستانهای استان از تمامی بیماران حاضر در بخشها نمونه‎های خون و سرم جمع‎‎آوری شده و سپس در این نمونه‎ها با روش ELISA سطح سرمی Anti-HBS Ab و آلودگی به HBS Ag مشخص شد. داده‎های به دست آمده وارد چک لیست گردید و سپس با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آمار توصیفی نسبت به تجزیه و تحلیل داده‎ها اقدام شد. نتایج: براساس نتایج این مطالعه مشخص گردید که در جمعیت مورد مطالعه در کل استان 3 نفر (2.6%) از بیماران نیازمند به همودیالیز دایم به ویروس هپاتیت B آلوده‎اند و سطح سرمی Anti-HBS Ab در 60 نفر (53.6%) از بقیه افراد زیر 10 IU/Lit، در 25 نفر(22.3%) بین 10 IU/Lit تا 100 IU/Lit و در نهایت در 27 نفر (24.1%) بالای 100 IU/Lit است. همچنین مشخص شد که 77 نفر (67%) از این افراد واکسیناسیون خوبی دریافت نموده‎اند و برای 53 نفر از این افراد (46%) در یک سال اخیر واکسیناسیون انجام شده است که در 28 نفر (52.5%) از این افراد تیتر Anti HBS Ab از 10 IU/Lit بالاتر بوده است.نتیجه‎گیری: در نهایت باید به این نکته پرداخته شود که شرایط فعلی در زمینه واکسیناسیون و استراتژیهای تشخیص برای بیماری هپاتیت B و سایر بیماریها، به هیچوجه قابل توجیه نمی‎باشد و نیاز فراوانی به تأمین پوشش واکسیناسیون مناسب، کامل و دقیق برای بیماران نیازمند به همودیالیز در استان، با تامین آموزش کافی برای پرسنل و مسولین واکسیناسیون و دقیق‎تر کردن اقدامات لازم برای شناسایی موارد جدید بیماری و برای تأمین امنیت کافی در زمینه این بیماری و البته سایر بیماریهای قابل انتقال از طریق خون وجود دارد.

مقدمه: حوادث و آسیبهای ناشی از ترافیک و وسایل نقلیه اکنون در رده نهم علل و مرگ و میر قرار دارند و انتظار می‏رود در سال 2020 به رده سوم صعود کنند. این مطالعه با هدف شناخت خصوصیات اپیدمیولوژیک مصدومین ناشی از حوادث رانندگی که به اورژانس بیمارستان بعثت سنندج در سال 1380 ارجاع داده شده بودند انجام شد. مواد و روشها: جامعه آماری شامل بیمارانی بود که بعلت صدمات ناشی از تصادفات رانندگی به بخش سوانح و حوادث بیمارستان بعثت سنندج آورده شده‏اند. این مطالعه یک مطالعه توصیفی (Descriptive) بود. داده‏های لازم در هنگام بستری بیماران در اورژانس و از بیماران و همراهان آنها با روش مصاحبه جمع‏آوری و در چک لیست ثبت می‏شد. سپس این بیماران تا ترخیص از بیمارستان پیگیری می‏شدند. داده‏های بدست آمده وارد نرم افزار آماری SPSS. Win گردید و با استفاده از این نرم افزار و آمار توصیفی (فراوانی، میانگین) نسبت به تجزیه و تحلیل داده‎ها اقدام شد.نتایج: در این بررسی تعداد 205 نفر مورد مطالعه قرار گرفتند که از این تعداد 34 نفر (16.6 درصد) را زنان و 171 نفر (83.4 درصد) را مردان تشکیل می‏دادند. همچنین از این تعداد 8 نفر (3.9 درصد) در بیمارستان فوت نمودند. نکته جالب توجه عدم استفاده از کمربند ایمنی در کلیه تصادفات اتومبیلها و عدم استفاده از کلاه ایمنی در تمامی تصادفات صورت گرفته با موتورسیکلت بود. از 205 مجروح مورد مطالعه 95 مورد (46.3درصد) داخل شهر و 110 نفر باقیمانده (53.7%) در خارج از شهرها و در جاده‏های بین شهری مجروح شده بودند. نتیجه‏گیری: با توجه به یافته‏های این مطالعه به نظر می‏رسد با افزایش وسایل نقلیه در استان کردستان به تعداد تصادفات افزوده خواهد شد در حالیکه هیچکدام از مصدومین مطالعه ما از کمربند ایمنی و یا کلاه ایمنی استفاده نمی‏کردند. بنابراین می‏توان اولویتهای ترافیکی استان کردستان را توجه کامل به آموزش عامه مردم جهت رعایت نکات ایمنی، توجه به نحوه جابجایی مسافر در سطح استان بخصوص توسط سواریهای مسافرکش و همچنین توجه به رعایت امنیت عابرین پیاده و موتورسواران اعلام نمود.

مقدمه: تعریف سلامت روانی به مفهوم بهداشتی آن و تغییر نگرش به برداشتی جامع از سلامت روانی به جای نگرش سنتی (سلامت روانی را معادل نبودن بیماری روانی دانستن) از موضوعات مورد توجه محافل روانپزشکی در دهه‎های اخیر بوده است و جهت گیری پژوهشهای مربوط به اپیدمیولوژی بیماریهای روانی در سالهای اخیر بیشتر بر مبنای این تعریف جدید می باشد . این پژوهش با هدف تعیین سلامت روانی افراد بالای 15 سال شهری استان کردستان و عوامل مرتبط باآن در سال 1378 انجام شد.مواد و روشها: تعداد نمونه پژوهش حاضر 2855 نفر (1118 مذکر و 1737 مؤنث) بود که با روش نمونه گیری چند مرحله ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته همراه با پرسشنامه GHQ 28 بوده است ، نوع مطالعه Cross-Sectional بوده و اطلاعات جمع آوری شده از طریق نرم افزار آماری SPSS win و با استفاده از میزان، درصد و آزمون x2 محاسبه و تجزیه و تحلیل شده است. نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که 35.7 درصد از افراد مورد مطالعه فاقد سلامت روانی بوده‎اند و بین نوع شغل و سلامت روانی افراد، و همچنین بعد خانواده و سلامت روانی افراد  (P=0.000)رابطه معنی‎داری وجود داشته است اما بین جنس و سطح تحصیلات با سلامت روانی رابطه معنی‏داری بدست نیامد .نتیجه‎گیری: نتایج کلی این مطالعه تفاوت قابل ملاحظه‎ای با سایر مطالعات در مناطق دیگر ایران ندارند ولی تفاوت مهم، شیوع نسبی بیشتر مشکلات روانی در سنین زیر 30 سال است که احتمالاً با موضوع بالا بودن نرخ بیکاری در استان کردستان و فقدان امکانات ورزشی و تفریحی متناسب با این سن مرتبط باشد.

پاروتیت حاد چرکی در نوزادان، بیماری بسیار نادری است. موردی که در این مقاله معرفی می‎گردد یک نوزاد ترم با وزن هنگام تولد پایین بود که در روز هفتم تولد دچار قرمزی، تورم و گرمی در ناحیه پاروتید چپ و گردن شد. بیمار دارای درجه حرارت آگزیلاری 37.1 بود، فشار بر غده پاروتید سبب خروج چرک از مجرای استنسون می‎گردید و کشت ترشحات مجرا، عفونت با استافیلوکوک کوآگولاز منفی را نشان داد. در سونوگرافی یافته‎ای به نفع تجمع یا آبسه وجود نداشت نوزاد پس از درمان آنتی‎بیوتیکی با آمیکاسین و وانکومایسین و با تخفیف علائم التهابی از بیمارستان مرخص گردید. در این بیمار، دو عامل وزن پایین هنگام تولد و سابقه عفونتهای مکرر اداری مادر در دوره بارداری وجود داشت که در موارد قبلی پاروتیت نوزادان، مورد اشاره قرار نگرفته‎اند و ممکن است در مستعد کردن بیمار موثر باشند.