زمینه وهدف: از مهم ترین عوامل در کیفیت عرضه هر چه بهتر خدمات پرستاران به بیماران رضایت شغلی و هوش هیجانی است که بی توجهی به آن در بلندمدت موجب بروز عصیان، کاهش حس مسوولیت، فرسودگی شغلی و ترک خدمت را به دنبال خواهد داشت. بنابراین، مطالعه حاضر، با هدفتعیین ارتباطرضایت شغلی با هوش هیجانی در پرستاران بخش های اورژانس، به ویژه بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر کرماندرسال 1391 انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- همبستگی روی 150نفراز پرستاران بخش های اورژانس، به ویژه بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر کرمان به روش سرشماری با استفاده از پرسشنامه های مشخصات دموگرافیکی، رضایت شغلی پرستاران و هوش هیجانی برادی گریوز (Bradbry- Graves) به صورت سرشماری انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از SPSS نسخه 20 انجام شد و سطح معنا داری 0.05 در نظرگرفته شد.یافته ها: میانگین نمره کلی رضایت شغلی و هوش هیجانی به ترتیب (83.72±17.69) و (121.09±17.56) بود. بین نمره کلی رضایت شغلی (رضایت درونی و رضایت بیرونی) و نمره کلی هوش هیجانی ارتباط معنا داری با ضریب همبستگی 0.351 مشاهده شد (P<0.0001). نتایج آزمون تحلیل واریانس (ANOVA) و تی مستقل نشان داد بین متغیرهای دموگرافیک (سن، تحصیلات، تجربه، واحد سازمانی، جنس) با رضایت شغلی و ابعاد آن و هوش هیجانی و زیرگروه هایش ارتباطی وجود ندارد (p>0.05).نتیجه گیری: رضایت شغلیبا هوش هیجانی رابطهمستقیمداردوبه نظر می رسدافرادبا هوش هیجانی بالاتر احساس رضایت بیشتری در کار با همکاران و بیماران دارند. پیشنهاد می شود مطالعات بیشتری در رابطه با ارتباط این دو مفهوم و ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیکی انجام شود.