مقدمه: ادراک زمان، یکی از بحث برانگیزترین مسایل در حیطه علوم شناختی است. یکی از نخستین مدل های ارایه شده برای ادراک زمان در مغز، مدل ساعت درونی است که بر اساس آن، قسمتی از مغز به عنوان سازنده گام های زمانی و قسمتی به عنوان شمارنده ی این گام ها عمل می کند. قسمتی نیز مسوولیت ذخیره سازی این زمان را در حافظه بر عهده دارد. با توجه به مطالعات پیشین، به نظر می رسد که امواج دلتا و بتا در بیش تخمینی و کم تخمینی افراد نقش داشته باشند، اگر چه نقش این امواج در ادراک بازه های زمانی درازمدت بررسی نشده است.روش: در این آزمون 33 نفر شرکت کردند که بنا به نحوه تخمین زمان در وضعیت ذهن آگاهی، در دو گروه بیش تخمینی و کم تخمینی جای گرفتند. در این مطالعه، برای ارزیابی ادراک زمان افراد در بازه های درازمدت، از یک تکلیف ذهن آگاهی استفاده شد. در حین انجام تکلیف، الکتروانسفالوگرافی ثبت شد تا کارکردهای مغز حین بیش تخمینی و یا کم تخمینی زمان بررسی شود. آنالیز طیفی در فرکانس های استاندارد و روی 19 الکترود سیستم 10 تا 20 انجام شد.یافته ها: مقایسه ی آماری پنج الکترودPz, Cz, Fz, C4, C3 حاکی از اختلاف معنادار دو گروه در توان مطلق باند فرکانسی بتای بالا (25 تا 30 هرتز) روی هر پنج الکترود بود.نتیجه گیری: این نتیجه می تواند در غالب نظریه نرده ای زمان و فعالیت عقده های قاعده ای به عنوان سازنده ی پالس در مکانیزم ساعت درونی قابل بحث و تاییدی بر این نظریه در بازه های درازمدت باشد.