هدف: بررسی اثرات موسیمول (آگونیست گیرنده GABAA) و بیکوکولین (آنتاگونیست گیرنده GABAA) بر حساس سازی حرکتی ناشی از مورفین در موش آزمایشگاهی هدف این پژوهش بود.روش: 400 موش سوری به کمک دستگاه استرئوتاکسی کانول گذاری و آماده تزریق شد. این مطالعه در یک برنامه نه روزه و در سه مرحله انجام شد. ابتدا به مدت سه روز حساسیت زایی توسط دارو اجرا گردید و سپس به مدت پنج روز دارو قطع و در نهایت آزمون انجام شد. سپس حیوان به مدت 20 دقیقه برای ثبت فعالیت حرکتی در دستگاه حرکت سنج قرار گرفت. داده ها به کمک روش تحلیل واریانس و پس آزمون توکی تحلیل شد.یافته ها: تزریق زیرجلدی مورفین 30, 20, 10) و mg/kg 40) به صورت وابسته به غلظت، فعالیت حرکتی حیوانات را به طور معنی داری افزایش داد. افزایش فعالیت حرکتی موش های سوری پیش تیمار شده با مورفین 15, 7.5) و mg/kg 30) نشان دهنده توسعه حساسیت بود. تزریق داخل مغزی موسیمول 0.1, 0.05, 0.025) و mg/mouse 0.25) در حضور یا در غیاب مورفین (5 mg/kg) به طور معنی داری فعالیت حرکتی القا شده به وسیله مورفین (5 mg/kg) را کاهش داد. از طرف دیگر القای فعالیت حرکتی توسط مورفین (5 mg/kg) در حیواناتی که قبلا با بیکوکولین 0.5, 0.25) و (mg/mouse 1 در حضور یا در غیاب مورفین (15 mg/kg) پیش درمان شده بودند، به طور معنی داری کاهش می یافت. تجویز هم زمان داخل مغزی غلظت های بیکوکولین 0.5, 0.25) و (mg/mouse 1 و موسیمول (0.1 mg/mouse) فعالیت حرکتی القا شده توسط مورفین (5 mg/kg) را در حیواناتی که قبلا با سالین یا مورفین (15 mg/kg) پیش تیمار شده بودند، کاهش می داد.نتیجه گیری: گیرنده های GABAA می توانند در اکتساب و بیان حساس سازی حرکتی ناشی از مورفین دخالت داشته باشند.