مجله علوم جمهوری اسلامی ایران
سال:1389 | دوره:21 | شماره:4 |تعداد مقالات:6

هدف اصلی مطالعه حاضر تولید پروبی کارآمد و قابل اطمینان برای تعیین روتین تعداد نسخه های کروموزوم 13 با استفاده از روش فلئورسانس درجای اینترفازی است. برای رسیدن به این هدف نوعی کلون کروموزوم مصنوعی مخمر (744D11 YAC) که واجد توالی مخصوص کروموزوم 13 (13q12) بود، کشت داده شد و DNA تام ژنومی مخمر استخراج شد. سپس توالی انسانی در درون DNA استخراج شده بروش Alu-PCR تکثیر شد و محصول PCR پس از نشاندار کردن با بیوتین یا دیگوکسی جنین به عنوان پروب برای تعیین تعداد کروموزوم 13 در 150 نمونه مایع آمنیوتیک با استفاده از روش FISH مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از این روش بیش از %97 از سلولهای کشت نشده تهیه شده از نمونه های خون محیطی و %93 از آمنیوسیت های کشت نشده دو سیگنال بر روی هر سلول نشان دادند. در یکی از نمونه ها سه سیگنال بر روی %91 از سلولها مشاهده گردید و به درستی به عنوان تریزومی 13 تشخیص داده شد. شدت سیگنالها قابل مقایسه با سیگنالهای ایجاد شده بوسیله پروبهای آلفوئیدی مختص سانترومری بود. نتایج به دست آمده نشان می دهند که پروب فوق می تواند به عنوان پروبی قابل اطمینان برای تشخیص پیش از تولد آنوپلوئیدی کروموزوم 13 مورد استفاده قرار گیرد.

مجموعه دگرگونی سورسات (SMC) در غرب تکاب و بخشی از دگرگونیهای چند مرحله ای است که در شمال زون دگرگونی سنندج سیرجان برونزد دارد، SMC شامل سنگهای متاسدیمنت که با توده های مختلف آذرین همراه شده اند. بر مبنای سنگهای دگرگونی، دو حادثه دگرگونی (M1, M2) در این مجموعه مشخص شده، حادثه M1 دگرگونی ناحیه ای که از رخساره شیست سبز تا آمفیبولیت متغیر و شامل میکاشیست، گارنت شیست، استارولیت شیست، کیانیت شیست، سیلیمانیت شیست، مرمر و گنیس می باشد. حادثه M2 از نوع دگرگونی مجاورتی که برونزد آن محدود به مرکز SMC و بر روی حادثه M1 منقوش شده و شامل آندالوزیت، کوردیریت شیست و اکتینولیت شیست است. تعیین سن این مجموعه با استفاده از چینه شناسی، به دلیل مرز گسله با واحدهای رسوبی پرکامبرین تا پالئوزوئیک، مشکل است. جهت تعیین سن رسوبگذاری و دگرگونی در SMC از سن سنجی (U-Pb) زیرکن و مونازیت استفاده شده است. ماکزیمم سن رسوبگذاری متاسدیمنت پرکامبرین با استفاده از روش (LA-ICP-MS) با سن سنجی (U-Pb) زیرکن از استارولیت شیست این مجموعه 605±43 میلیون سال تعیین شده است. سن دگرگونی ناحیه ای این مجموعه با سن سنجی مونازیت (U-Pb)نمونه گارنت شیست با روش مشابه (238U/206Pb) 61±8 میلیون سال تعیین شده است. بر مبنای سنهای بدست آمده پروتولیت سنگ های متاسدیمنت در زمان مشابه با واحدهای رسوبی اطراف ته نشین شده و مربوط به پرکامبرین - کامبرین می باشد. دگرگونی ناحیه ای این متاسدیمنت ها و متاولکانیک ها در زمان پالئوسن و با برخورد پلیت عربستان با بلوک ایران، در اثر بسته شدن نئوتتیس، تشکیل شده است.

ترکیب شیمیایی کانی بیوتیت در سه نوع متفاوت از گرانیتوئیدهای مشهد، یعنی گرانودیوریت، مونزوگرانیت و لوکوگرانیت در شمال شرق ایران توسط الکترون میکروپروب و مقادیر Fe2+ و Fe3+ آن از طریق روش شیمی تر تعیین شد. گرانیتوئیدهای مشهد به لحاظ ژئوکرونولوژی و پترولوژی به دو فاز گرانیت های G1 و G2 گروه بندی شده اند. نتایج میکروپروب نشان می دهد نمونه های بیوتیت در لوکوگرانیت های G2 نسبت به نمونه های بیوتیت در گرانیت های G1 دارای مقادیر آهن کل بیشتری هستند. افزون بر این، حالت اکسیداسیون آهن که از طریق شیمی تر تعیین شد نشان می دهد نسبت (Fe3++Fe3+/( Fe2+ در بیوتیتG2  0.10 است که دلالت بر شرایط نسبتا احیا در زمان تبلور دارد در صورتیکه، این نسبت در نمونه های بیوتیت گرانیت های G1 به ترتیب 0.18 و 0.23 است که اشاره بر شرایط اکسیدان بیشتر دارد. بارزترین ویژگی ترکیب بیوتیت در گرانیتوئیدهای مشهد تفاوت در محتوای آلومینیم کل و در نسبت (Fe/(Fe+Mg آنهاست. در نمودار چهار ضلعی آنیت – سیدروفیلیت – فلوگوپیت – ایستونیت (ASPE) که بر پایه پارامترهای بالا طراحی شده، نمونه های بیوتیت در گرانیت های G1 و G2 دو روند مشخص و بدون پوشش را به نمایش می گذارند. هر یک از روندها با یک روند فزاینده آلومینیوم کل در برابر مقادیر نسبتا محدود (Fe/(Fe+Mg مشخص می شود. مقادیر آلومینیوم کل بیوتیت در گرانیت های G1 در محدوده 2.8 تا 3.1 در حالیکه در گرانیت های3.3 G2  تا 3.6 اتم در واحد فرمولی (apfu) است. مقادیر Fe/(Fe+Mg) بیوتیت در گرانیت های G1 در محدوده 0.52 تا 0.59 که بطور چشمگیری کمتر از مقادیر گرانیت های G2 یعنی 0.67 تا 0.72 است. روند مقادیر فزاینده آلومینیوم کل در برابر مقادیر ثابت Fe/(Fe+Mg) در بیوتیت نسبتا متداول است و در توده های گرانیتی متعدد در جهان مشاهده شده و آن را به مشارکت های مواد آلومینیوم دار احیا شده پوسته فوقانی از طریق آلودگی یا آناتکسی نسبت می دهند.

فرض کنیم A یک جبر باناخ باشد. A را میانگین پذیر ایدآلی می نامیم هرگاه برای هر ایدآل بسته I از A، اولین گروه کوهومولوژی A با ضرایب در *I بدیهی باشد. اگر جبر A میانگین پذیر ضعیف یا بایفلات باشد، شرایطی را می یابیم که H1 (A,I*)={0}. به علاوه برخی خواص موروثی میانگین پذیری ایدآلی را بررسی می کنیم.

در این مقاله تعمیم هایی از توزیع چوله t- نرمال ارائه و برخی از ویژگی های آنها مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین برای ساختن هر یک از تعمیم های توزیع چوله t- نرمال معرفی شده چند قضیه بیان شده است. در انتها با استفاده از توزیع های چوله ارائه شده نسبت دو فلز سنگین نیکل و وانادیوم مرتبط با آلودگی تالاب شادگان به نفت خام واقع در جنوب غربی ایران و شمال خلیج فارس مدل بندی گردیده است.

با استفاده از فاکتوری کردن QCD1 برای عناصر ماتریس هادرونی، نشان داده ایم که داده های موجود برای نسبت تناسبات [2] واپاشی های و با استفاده از این تقریب قابل محاسبه می باشد. در این پژوهش واپاشی های در چارچوب فاکتوری کردن QCD مورد بررسی قرار گرفته است. محاسبه پراکندگی پرانرژی [3] هسته های 2- پیچشی و 3- پیچشی [4] به نحو کامل انجام شده است. این واپاشی ها در مقیاسی خاص و در دو طرح برای ضرائب ویلسون [5] در 6] NLO] محاسبه شده است. سه تابع برای مزون در نظر گرفته ایم. توزیع 3- پیچشی شامل انتگرالی واگرا به صورت لگاریتمی است که برای حذف آن را در نظر گرفته ایم. نتایج به دست آمده با داده های تجربی در توافق می باشند.