مجله تحقیقات علوم پزشکی زاهدان (طبیب شرق)
سال:1390 | دوره:13 | شماره:2 |تعداد مقالات:11

هدف برنامه های اصلاحی (corrective programs) به ویژه در سطح دانشگاه و جوانان مشتمل بر شناسایی، آموزش، پیشگیری و بهبود و اصلاح ناهنجاری ها می باشد. در این راستا شناسایی و آموزش وضعیت صحیح به افراد از گام های نخستین هر برنامه اصلاحی می باشد. حرکات اصلاحی (corrective exercises) به عنوان یکی از مهمترین شاخه های تربیت بدنی و علوم ورزشی با شناسایی تغییر شکل های غیرطبیعی و سپس آموزش، پیشگیری و درمان این تغییرات غیرطبیعی می تواند نقش موثری بر سلامت جسم و روح افراد جامعه ایفا نماید. پیامد ناهنجاری های اسکلتی خستگی عضلانی و عمومی، تغییر شکل مفاصل، کوتاهی و کشیدگی رباط ها، فشارهای غیرطبیعی بر مینسک ها و دیسک ها، کوتاهی و شلی عضلات، برهم خوردن تعادل بیومکانیکی، کاهش چابکی، قدرت عضلانی و سایر عناصر آمادگی جسمانی، اختلالات قلبی - عروقی، کاهش حجم تنفسی، عدم کامل حضور کامل فرد در جامعه می باشد.

اواخر دهه 80 تحول نسبتا بزرگی در ژورنالیسم پزشکی روی داد. برای اولین بار مجله PLoS (Public Library of Science) اقدامی انجام داد که سبب دسترسی آزاد خوانندگان به مقالات چاپ شده توسط آن مجله گردید. این اقدام بعدها Open Access Journalism نامیده شد. در سال  David Wiley 1998اصطلاح Open Content به مفهوم توانایی در کپی کردن و تغییر دادن اطلاعات چاپ شده را مطرح کرد. این مجموعه تغییرات باعث دموکراتیزه شدن علوم گردید و نه تنها افراد تحصیل کرده بلکه افراد معمولی نیز توانایی دسترسی به اطلاعات پیچیده علمی را پیدا کردند. مجله PLoS با دریافت هزینه های انتشار از نویسندگان، مقالات خود را به طور رایگان در اختیار خوانندگان قرار داد به نحوی که آنها می توانستند به سهولت برای خواندن، بارگذاری، نسخه برداری، چاپ، جستجو یا پیوند دادن به متن به منابع این مجله بدون وجود موانع مالی یا قانونی دسترسی داشته باشند.

آلودگی به ویروس HIV و بیماری ایدز به عنوان مهمترین چالش نظام سلامت در طی دو دهه گذشته هم اکنون در سومین دهه حضور خویش تبدیل به یک بیماری همه گیر جهانی شده و جامعه جهانی را تهدید می کند. با توجه به این که بیماران آلوده به HIV مدت ها بدون علامت هستند یک خطر بالقوه برای ابتلای پرستاران محسوب می شوند. هر چند تا سال های اخیر نگرانی چندانی در مورد آگاهی مردم در خصوص انتقال و پشگیری از این بیماری ها و برخورد با افراد مبتلا وجود نداشته است اما افزایش احتمال همه گیر شدن این بیماری این موضوع را جزو الویت های بهداشتی قرار داده است لذا با استفاده از برنامه های آموزشی سازمان دهی شده بر اساس نیازهای شناخته شده گروه های مختلف می توان نگرش افراد جامعه را بهبود بخشید.

زمینه و هدف: میدان های الکترومغناطیسی بر حسب شدت و فرکانس، اثرات متنوعی را در موجودات زنده القا می کنند. ویتامین A نیز نقش گسترده ای بر رشد و نمو ارگانیسم های زنده دارد. در تحقیق حاضر اثرات کاربرد توام ویتامین A و میدان الکترومغناطیسی با فرکانس بسیار کم بر رشد و نمو جوانه اندام حرکتی جنین جوجه بررسی شده است.مواد و روش کار: این مطالعه به روش آزمایشگاهی تجربی روی 30 تخم مرغ نطفه دار نژاد Gallus gallus انجام شد. تخم مرغ ها به طور تصادفی به سه گروه مساوی شاهد، شاهد آزمایشگاهی و تجربی تقسیم شدند. نمونه های گروه تجربی، با یک واحد ویتامین A در ساعت 56 انکوباسیون، تیمار و به مدت سه ساعت در دستگاه مولد میدان الکترومغناطیسی با فرکانس 50 هرتز و شدت 50 گاوس قرار داده شدند. در روز 12 انکوباسیون، جنین های هر سه گروه خارج، وزن جنین و طول اندام حرکتی تحتانی اندازه گیری گردید. سپس از جنین ها مقاطع بافتی جهت مطالعات میکروسکوپی نوری تهیه و میانگین طول استخوان و طول منطقه استخوان سازی هر دو ساق با استفاده از نرم افزارImag J  اندازه گیری و همچنین شمارش سلول های غضروفی در مناطق اپی فیز و دیافیز ساق انجام شد. اطلاعات حاصله با نرم افزار SPSS-15 آنالیز شد.یافته ها: میانگین درصدی وزن جنین، طول اندام حرکتی تحتانی، طول استخوان ساق، طول منطقه استخوان سازی ساق و سلول های غضروفی در مناطق اپی فیز و دیافیز ساق گروه تجربی نسبت به شاهد آزمایشگاهی کاهش یافته بود (p=0.001).نتیجه گیری: استفاده توام ویتامین A و میدان الکترومغناطیسی با فرکانس بسیار کم بر رشد و نمو اثر تاخیری داشته و باعث کاهش وزن جنین، طول اندام حرکتی و تراکم سلول های غضروفی جنین جوجه می شود.

زمینه و هدف: نارسایی قلبی یکی از عوامل مهم مرگ و میر در کشور های صنعتی می باشد. این مطالعه برای ارزیابی اثرات ضدآپوپتوزی آتورواستاتین در نارسایی تجربی قلب، ایجاد شده توسط ایزوپروترنول، در موش صحرایی انجام گردید.مواد و روش کار: 50 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی در 5 گروه 10 سری: 1- شاهد سالم، 2- شاهد بیمار (نارسایی قلب)، 3- بیمار تیمار با دوز پایین آتورواستاتین، 4- بیمار تیمار با دوز متوسط آتورواستاتین، 5- بیمار تیمار با دوز بالای آتورواستاتین تقسیم گردید. برای ایجاد بیماری، ایزوپروترنول روزانه به میزان 0.5mg/kg به مدت 10 روز به صورت زیرجلدی تزریق شد. گروه های 1 و 2، فقط نرمال سالین (10ml/kg) دریافت کردند. گروه های 3 تا 5 نیز، به ترتیب آتورواستاتین را به میزان 5mg/kg، 10 و 15 دریافت کردند. کلیه تیمارها از طریق خوراکی به شکل محلول در نرمال سالین (10ml/kg)، به طور روزانه، 3 هفته قبل از تزریق ایزوپروترنول آغاز و تا پایان دوره آزمایش ادامه یافت. 24 ساعت پس از آخرین تیمار، موش ها آسان کشی و از بطن چپ قلب آنها برش هایی با رنگ آمیزی تانل تهیه گردید. سلول های آپوپتوتیک با استفاده از میکروسکوپ نوری شمارش گردیدند. داده ها، از لحاظ آماری توسط آزمون آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: در گروه 2 ایزوپروترنول باعث افزایش معنی دار تعداد سلول های آپوپتوتیک در مقایسه با گروه شاهد سالم شد (p<0.001). در گروه های 3، 4 و 5 آتورواستاتین (5mg/kg، 10 و 15) باعث کاهش معنی دار (به ترتیبp<0.05 ، p<0.01 و p<0.001) تعداد سلول های آپوپتوتیک در مقایسه با گروه 2 شد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد آتورواستاتین به صورت وابسته به دوز مانع از مرگ آپوپتوزی سلول های عضلانی قلب در اثر ایزوپروترنول در موش صحرایی می گردد.

زمینه و هدف: بررسی ها نشان می دهد فعالیت های منظم ورزشی نقش مهمی در بهبود دستگاه قلبی - عروقی داشته و با ترک ورزش و بی تحرکی دستاوردهای مفید تمرین از بین می رود و بدن در معرض خطر بیماری های قلبی - عروقی قرار می گیرد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر یک دوره کوتاه مدت بی تمرینی بر نشانگرهای قلبی - عروقی در موش های صحرایی ویستار بود.مواد و روش کار: در این مطالعه تجربی 42 سر موش نر 3 ماهه نژاد ویستار به صورت تصادفی در دو گروه آزمون (24 سر) و شاهد (18 سر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه اجرا شد، سپس 6 سر موش از گروه آزمون، 4 هفته بی تمرینی را تجربه کردند. خونگیری در مراحل مختلف با 14 ساعت ناشتایی انجام و برای اندازه گیری مقادیر شاخص التهابی مولکول چسبان سلولی از کیت الایزا شرکت R&D و مقادیر کلسترول (TC)، تری گلیسیرید (TG)، HDL-C و LDL-C پلاسمایی از کیت های شرکت پارس آزمون استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های کولموگروف - اسمیرنوف، اندازه گیری های مکرر و تعقیبی LSD و t مستقل تحلیل شدند. در همه آزمون ها مقدار خطا در سطح p<0.05 محاسبه شد.یافته ها: 36 جلسه تمرین هوازی تغییرات معنی داری در همه متغیرهای پژوهش ایجاد کرد و پس از 4 هفته بی تمرینی این مقادیر به سطوح پایه تغییر یافت، که معنی دار نبوده اند. اما در مقایسه گروه تمرینی و بی تمرینی در انتهای پژوهش این تغییرات شامل: شاخص التهابی مولکول چسبان سلولی (p=0.006)، TC (p=0.004)، TG (p=0.005)، LDL-C (p=0.037) و HDL-C (p=0.037) معنی دار بود.نتیجه گیری: یافته ها بیانگر این است که دستاوردهای مفید ناشی از تمرین، با بی تمرینی از بین می رود و بدن در معرض خطر بیماری های قلبی - عروقی و آترواسکلروز قرار می گیرد.

زمینه و هدف: بلوغ آزمایشگاهی تخمک یک روش مناسب در جهت درمان ناباروری می باشد، که استفاده کلینیکی آن به واسطه موفقیت پایین با محدودیت مواجه می باشد. لذا این مطالعه با هدف تاثیر فاکتور رشد هپاتوسیت بر بلوغ آزمایشگاهی تخمک های نابالغ و تکوین جنین های حاصل از آن طراحی شده است.مواد و روش کار: مجموعه تخمک - کومولوس و وزیکول زاینده از 18 موش ماده 8-6 هفته ای نژاد NMRI،46-48  ساعت به دنبال تزریق داخل صفاقی 5 واحد از (Pregnant Mares’ Serum Gonadotrophin) PMSG به دست آورده شد. تخمک ها در محیط Tissue culture medium-199 تیمارشده با دوزهای صفر، 10ng/ml، 20ng/ml، 50ng/ml و 100ng/ml از فاکتور رشد هپاتوسیت کشت داده شدند. بعد از 24 ساعت، تخمک ها در مرحله متافازII  در مجاورت با اسپرم ها به مدت 6-4 ساعت در محیط T6 انکوبه شدند. تعداد تخمک ها و جنین ها با استفاده از میکروسکوپ معکوس ثبت شد و میزان بلوغ تخمک، لقاح و کلیواژ جنین ها تا مرحله بلاستوسیست با استفاده از روش آماری c2 مقایسه گردید.یافته ها: در همه گروه های مورد مطالعه، میزان بلوغ تخمک ها و تکوین جنین ها در گروه تیمارشده با 20ng/ml از فاکتور رشد هپاتوسیت به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود (p<0.05).نتیجه گیری: 20ng/ml از فاکتور رشد هپاتوسیت در شرایط کشت، بلوغ تخمک و تکوین جنین ها را تا مرحله بلاستوسیست بهبود می بخشد.

زمینه و هدف: مصرف توام پتیدین و کلونیدین با دوزهای کمتر در بی حسی اسپاینال، با هدف بلوک سینرژیستیک مسیرهای انتقال درد در نخاع و کاهش عوارض وابسته به دوز هر یک از داروهای فوق، موضوعی است که در این مطالعه مورد پژوهش قرار گرفته و با بوپیواکایین مقایسه شده است.مواد و روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه بالینی تصادفی دوسوکور است که بر روی 50 نفر از بیمارانی که در کلاس 1 یا 2 وضعیت جسمی انجمن بیهوشی آمریکا قرار داشتند و جهت اعمال جراحی روی اندام تحتانی مراجعه کرده بودند، انجام شد. بیماران به صورت کاملا تصادفی در دو گروه 25 نفری بی حسی اسپاینال با ترکیب کلونیدین و پتیدین و بی حسی اسپاینال با بوپیواکایین قرار گرفتند.یافته ها: زمان رسیدن به بی حسی در سطح T10 در گروه کلونیدین - پتیدین (5.9±1.6 دقیقه) به شکل معنی داری کمتر از گروه بوپیواکایین (9.3±2.3 دقیقه) بود (p<0.001). زمان رسیدن به بلوک کامل حرکتی در گروه کلونیدین - پتیدین (38.8±5.7 دقیقه)، به شکل معنی داری بیشتر از گروه بوپیواکایین (19.6±4.7 دقیقه) بود (p<0.001). زمان درخواست اولین مسکن در گروه کلونیدین - پتیدین (11.6±2 ساعت) که به شکل معنی داری بیشتر از گروه بوپیواکایین (6±0.8 ساعت) بود (p<0.001). متوسط افت فشار خون سیستولیک در گروه کلونیدین - پتیدین (22.5±2.4) به شکل معنی داری بیشتر از گروه بوپیواکایین (11±4.3) بود (p<0.001).نتیجه گیری: استفاده از بوپیواکایین در جراحی روی اندام تحتانی و لگن توصیه می شود ولی در بیمارانی که باید از افزایش فشار خون یا ضربان قلب در آنها پرهیز شده و عمل آنها کمتر از دو ساعت طول می کشد، استفاده از ترکیب کلونیدین - پتیدین توصیه می شود.

زمینه و هدف: سندرم پیش از قاعدگی مجموعه ای از علایم فیزیکی، روحی و رفتاری است که در طول فاز لوتئال سیکل قاعدگی رخ می دهد و با آغاز خونریزی ناپدید می گردد. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر ماساژ بر سندرم پیش از قاعدگی است.مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی بوده که بر روی 30 دانشجوی داوطلب مبتلا به PMS دانشگاه تهران انجام شد. بعد از بررسی دو سیکل قاعدگی و تایید قطعیPMS ، آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه ماساژ و کنترل تقسیم گردیدند. پروتکل ماساژ طی 8 هفته انجام شد. علایم PMS در طی دو سیکل قبل و دو سیکل پس از شروع مداخله توسط آزمودنی ها ثبت گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل فرم جمع آوری اطلاعات، فرم تشخیص موقت PMS، فرم ثبت وضعیت روزانه و آزمون افسردگی بک بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های c2، فیشر، t مستقل و زوجی انجام گرفت.یافته ها: در مقایسه قبل و بعد از مداخله، ماساژ به طور معنی داری موجب کاهش میانگین علایم روانی (%64.8) و علایم جسمانی (%56.7) شد (p<0.001). در گروه کنترل تنها کاهش در میانگین علایم جسمانی (به طور متوسط %21.2) معنی دار بود (p=0.02). در مقایسه بعد از 8 هفته بین میانگین علایم جسمانی دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت. ولی میانگین علایم روانی در گروه ماساژ به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (p=0.01).نتیجه گیری: ماساژ در کاهش میانگین علایم PMS موثر بوده و می تواند در درمان این بیماری استفاده گردد.

زمینه و هدف: غده فوق کلیه عضوی ضروری در سیستم های مسوول حفظ هموستاز بدن در شرایط استرس است. در این مطالعه اثر استرس شنای آب سرد بر شاخص های حجمی غده فوق کلیه موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش کار: در این مطالعه تجربی، 20 سر موش صحرایی نر از نژاد Sprague Dawley با وزن 200±30 گرم انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه ده سری، کنترل و استرس شنا در آب سرد تقسیم شدند. استرس با شنا کردن اجباری در آب سرد (15 درجه) به مدت 2 دقیقه در هر روز، به مدت 20 روز القا شد. بعد از پایان تجربه حیوانات وزن شده و آسان کشی شدند. غده فوق کلیه سریعا جدا شده و بعد از آزاد شدن از بافت چربی اطراف، وزن شده و در محلول فیکساتیو لیلی تثبیت شد. پس از پاساژ بافتی به روش معمول بافت شناسی، در پاراپلاست قالب گیری شد. مقاطع 5 میکرومتری توسط میکروتوم تهیه و با تکنیک تری کروم ماسون رنگ آمیزی شد. شاخص های حجمی غده فوق کلیه و اجزای آن با استفاده از تکنیک شمارش نقطه ای محاسبه شد. برای تعیین تفاوت معنی دار بین میانگین شاخص ها در دو گروه از آزمون غیرپارامتری من ویتنی یو استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که استرس کاهش معنی داری در وزن بدن (p<0.01)، و افزایش معنی داری در وزن نسبی غده فوق کلیه ایجاد می کند (p<0.001). در گروه استرس در مقایسه با گروه کنترل حجم مطلق ناحیه رشته ای به طور معنی داری افزایش (p<0.05) و کسر حجمی ناحیه درهم کاهش یافت (p<0.05).نتیجه گیری: استرس شنا در آب سرد در شاخص های حجمی غده فوق کلیه موش صحرایی تغییراتی ایجاد می کند. نواحی مختلف غده برای سازگاری با این استرس به طور متفاوتی پاسخ می دهند.