زگیل بیماری ویروسی است که انواع متعددی دارد و با روشهای مختلف درمان می شود . سایمتدین خوراکی یک روش درمانی بی خطر در زگیلهای متعدد معمولی است که موفقیتهای درمانی نیز داشته ولی هنوز به صورت یک درمان معمول مورد استفاده قرار نگرفته است . این مطالعه با هدف تعیین میزان اثر سایمتیدین در درمان زگیلهای معمولی متعدد مقاوم انجام گرفته است .مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی یک سویه کور در سال 80 - 1379در بیمارستان خاتم الانبیا زاهدان بر روی دو گروه 42 نفری بیماران که از نظر تعداد ، محل و نوع زگیل همسان و به صورت تصادفی در دو گروه تقسیم شدند، انجام شد . درگروه اول روزانه 30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن سایمتدین خوراکی روزانه به مدت 3 ماه از دارونما استفاده شد . هر دو گروه 3 ماه بعد از مصرف دارو ارزیابی بالینی شدند . نتایج حاصله جمع آوری و از آزمون کای دو جهت تفسیر نتایج استفاده شد .در گروه مورد 8 بیمار (19%) بهبودی کامل ، 7 بیمار (17%) بهبودی نسبی و 27 بیمار (64%) عدم بهبودی و در گروه شاهد 5بیمار (12%) بهبودی کامل ، 3 بیمار(7 %) بهبودی نسبی و 34 بیمار (81%) عدم بهبودی داشتند که با آزمون کای دو بین مصرف دارو و بهبودی در هر دو گروه ارتباط معنی دار وجود نداشت (P>0.05) ، اما در تفکیک بیماران به زیر گروههای سنی 12 سال و کمتر و بالای 12 سال دیده شد که در گروه مورد در هر دو زیر گروه سنی بین سن بیماران و درمان با سایمتدین ارتباط معنی دار وجود نداشت (P>0.05) ، اما در گروه شاهد در گروه سنی 12 و زیر 12 ساله ، بین سن بیماران و درمان با دارونما ارتباط معنی دار مشاهده شد (P>0.013) . مطالعه نشان داد که اثربخشی سایمتدین بیشتر از دارونما نیست که با نتایج سایر مطالعات قابل مقایسه است ، اما پاسخ گروه سنی 12 و زیر 12 ساله ها در گروه شاهد به دارونما در مطالعه ما حاکی از آن است که مانند بعضی بیماریهای پوستی از جمله کهیر مزمن ، ریزش موی منطقه ای ولیکن پلان که به دارونما پاسخ می دهند ، بایستی در درمان زگیل بچه ها نیز پاسخ به دارونما مورد توجه قرار گیرد.