مجله تحقیقات علوم پزشکی زاهدان (طبیب شرق)
سال:1387 | دوره:10 | شماره:2 |تعداد مقالات:13

زمینه و هدف: به دلیل نقش نوروترانسیمتر نوراپی نفرین و سروتونین در فرآیند کنترل توجه و فعالیت و بر اساس شواهد بالینی جایگاه سیستم نورآدرنرژیک در علت شناسی و درمان اختلال کمبود توجه - بیش فعالی (ADHD) به شدت مطرح می باشد. بنابراین با توجه به عوارض جانبی ناچیز ونلافاکسین به نظر می رسد که این دارو در درمان اختلال ADHD کودکان موثر باشد.مواد و روش کار: در این کارآزمایی بالینی در سال 86-85 در بیمارستان امام حسین (ع) تهران 40 کودک مبتلا به ADHD 6 تا 12 ساله مبتلا به اختلال کمبود توجه - بیش فعالی به طور تصادفی در دو گروه تحت درمان با ونلافاکسین و متیل فنیدیت قرار گرفتند. بیماران از نظر سن، وزن، نوع و شدت اختلال همتا شدند. بیماران بر اساس معیارهای DSM IV و ADHD-Rating Scale مبتلا به نوع ترکیبی و کم توجه اختلال بودند. ارزیابی تغییرات حاصل از درمان با استفاده از مقیاس درجه بندی ADHD فرم والدین و معلمین در پایان هفته های دوم، چهارم، ششم انجام شد. برای آنالیز داده ها از آزمون های Chi-square, T-test، Anova Repeated measurement و نرم افزار SPSS 15 استفاده شد و سطح معناداری 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: در هر دو گروه مورد مطالعه کاهش معناداری در علایم اختلال کمبود توجه - بیش فعالی رخ داد متیل فنیدیت میزان علایم ADHD را در فرم والد از 29.89 به 13.11 (P=0.001) و در فرم معلم از 29.05 به 15.32 (P=0.001) در هفته ششم کاهش داد ونلافاکسین نیز میزان علایم ADHD را در فرم والد از 26.67 به 21.94 (P=0.001) و در فرم معلم از 27.22 به 21.56 (P=0.001) کاهش داد. میزان تاثیر دارو در گروه متیل فنیدیت به طور معنی داری بیشتر از گروه ونلافاکسین بود (P=0.001). شایع ترین عوارض در گروه ونلافاکسین به ترتیب تهوع، خواب آلودگی، خشکی دهان و سرگیجه بود.نتیجه گیری: ونلافاکسین می تواند به عنوان یک داروی کم خطر در درمان اختلال کمبود توجه - بیش فعالی کودکان مطرح باشد و می توان در بعضی از موارد از آن استفاده کرد.

زمینه و هدف: حاملگی طول کشیده یکی از مهمترین معضلات مامایی است که علاوه بر عوارض متعدد مادری و جنینی تا حد قابل توجهی میزان سزارین را افزایش داده است. تجربیات نشان می دهد که زنانی که در دوران بارداری از خاکشیر استفاده کرده اند زایمان واژینال موفق تری داشته اند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مصرف خاکشیر بر شروع خودبخودی زایمان در خانمهای نخست زا در شهر رفسنجان بوده است.مواد و روش کار: این کارآزمایی بالینی دو سو کور در سال 1385 در شهر رفسنجان انجام شد. از بین مراجعه کنندگان به مراکز بهداشت سطح شهر و به روش تصادفی دو گروه 85 نفره انتخاب شدند و به هر نفر 28 بسته دو مثقالی خاکشیر از هفته 37 بارداری به گروه مداخله داده شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بود که قسمتی از آن ابتدا در 7 مرکز بهداشت سطح شهر رفسنجان و بقیه در زایشگاه توسط ماماهای آموزش دیده تکمیل شده و بعد از جمع آوری داده ها از تستهای T مستقل و X2 و نرم افزار SPSS برای آنالیز استفاده شد و P<0.05 معنی دار تلقی گردید.یافته ها: بین دو گروه مداخله و غیر مداخله از نظر شروع خودبخودی دردها اختلاف معنی دار آماری مشاهده نشد (P=0.29) اما القا زایمان (P=0.00)، معرفی از پزشک جهت اینداکشن (P=0.043)، سزارین (P=0.032) در گروه غیر مداخله بیشتر و ضریب بی شاپ (P=0.003)، دیلاتاسیون (P=0.00) و افاسمان سرویکس (P=0.008) که همگی نشان دهنده رسیدگی سرویکس و آمادگی رحم برای زایمان طبیعی است در گروه مداخله بیشتر بود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که خاکشیر با اثر احتمالی بر روند زایمان به شکل آماده نمودن دهانه رحم باعث افزایش احتمال زایمان واژینال می شود لذا توصیه می گردد با توجه به اینکه مصرف خاکشیر در دوران بارداری منع مصرف ندارد در زنان باردار جهت تسهیل زایمان استفاده شود.

زمینه و هدف: فرآیند انعقاد در تصفیه آب از جایگاه ویژه ای برخوردار است به طوری که مطالعات زیادی پیرامون بهترین نوع ماده منعقد کننده، جهت حذف کدورت صورت پذیرفته است. مطالعه حاضر با هدف بررسی کارایی منعقد کننده های سولفات آلومینیوم، کلراید فریک و پلی آلومینیوم کلراید در حذف کدورت از آب آشامیدنی صورت پذیرفت.مواد و روش کار: پژوهش حاضر در مقیاس آزمایشگاهی و با استفاده از دستگاه جارتست در سال 1386 در آزمایشگاه شیمی آب و فاضلاب دانشکده بهداشت زاهدان انجام شد. آزمایشات به منظور مقایسه کارایی منعقد کننده های سولفات آلومینیوم، کلرید فریک و پلی آلومینیوم کلراید در حذف کدورت، بر مبنای متغیرهایی چون غلظت ماده منعقد کننده (40mg/l، 30، 20، 10، 5)، PH (7.5، 7، 6.5، 6.0، 5.5) و کدورت NTU) 80 تا 10) صورت پذیرفت. نمونه ها پس از آماده سازی در دستگاه جارتست تحت عمل اختلاط سریع با 380 دور در دقیقه به مدت یک دقیقه و اختلاط آرام با سرعت 30 دور در دقیقه به مدت 20 دقیقه و همچنین مدت 30 دقیقه جهت ته نشینی در شرایط سکون قرار گرفتند. در پایان کدورت باقی مانده نمونه ها با دستگاه کدورت سنج اندازه گیری شده و کارایی هر یک از منعقد کننده های ذکر شده در حذف کدورت با استفاده از آنالیز کوواریانس و رگرسیون تعیین و نمودارهای مربوطه با استفاده از نرم افزار Excel ترسیم شد و P<0.05 معنی دار تلقی گردید.یافته ها: نتایج حاصله نشان داد که برای منعقد کننده سولفات آلومینیوم افزایش دوز مصرفی تا 40mg/l سبب کاهش کدورت می شود به طوری که از کدورت های 10 تا 80NTU تنها در کدورت های اولیه 40NTU و 10 با دوز تزریقی 20mg/l و 10 راندمان حذف تقریبا برابر با 99.9 درصد می باشد. برای منعقد کننده کلرید فریک بالاترین راندمان حذف 96 درصد در دوز تزریقی 20mg/l و کدورت اولیه 10 حاصل شد. همچنین برای منعقد کننده پلی آلومینیوم کلراید راندمان حذف کدورت برابر 99 درصد در دوز تزریقی 40mg/l (کدورت اولیه 10 و (40NTU بدست آمد. از طرفی تاثیر pH در حذف کدورت برای همه غلظت ها یکسان بود (P<0.001).نتیجه گیری: در مجموع نتایج حاصله از مقایسه اثر منعقد کننده های ذکر شده در حذف کدورت بیانگر آن است که بهترین منعقد کننده جهت حذف کدورت در محدوده 5.5-7.5pH ترکیب سولفات آلومینیوم است و از طرفی با افزایش دوز منعقد کننده مصرفی راندمان حذف نیز افزایش می یابد. همچنین نتایج حاصله نشان داد که راندمان حذف متاثر از کدورت اولیه بوده به طوری که هر چه کدورت اولیه بیشتر باشد راندمان حذف نیز بیشتر خواهد بود.

زمینه و هدف: درمان موفقیت آمیز ریشه دندان به حذف کامل یا کاهش میکرو ارگانیسم های موجود در کانال و ممانعت از آلودگی مجدد کانال طی مراحل پر کردن بستگی دارد. امروزه در درمان ریشه دندان مخروط های گوتاپرکا به عنوان اصلی ترین ترکیب پر کننده مورد استفاده قرار می گیرند. از آنجایی که مخروط های گوتاپرکا به دلیل تغییر ماهیت ساختاری قابل استرلیزاسیون با روش های حرارتی (فور یا اتوکلاو) نمی باشند، آلودگی زدایی سریع آنها با یک ماده ضد عفونی کننده شیمیایی مناسب، بهترین شیوه خواهد بود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ضد عفونی کنندگی رقت های 5 و 10 درصد دکونکس 53 پلاس در استرلیزاسیون سریع مخروط های گوتاپرکا بود.مواد و روش کار: در این مطالعه 480 عدد مخروط گوتاپرکا با کشت های میکروبی خالص استاندارد از سه گونه باکتری (استافیلوکوکوس آرئوس 25923: ATCC، اشریشیاکلی 25922: ATCC و اسپورهای باسیلوس سابتیلیس (6633: ATCC آلوده شدند. گروه های مختلف از مخروط های گوتا پرکای آلوده به مدت 30 و 60 ثانیه به ترتیب در معرض محلول 5% و 10% دکونکس 53 پلاس قرار گرفتند. هر مخروط گوتاپرکا بطور جداگانه به لوله آزمایش حاوی سالین نرمال منتقل شد و از رقت 1% محلول سالین حاصل از شستشو به منظور شمارش باکتری ها مطابق با روش شمارش قطره ای کشت استفاده گردید. نتایج بر اساس تعداد باکتری در هر میلی لیتر از نمونه محاسبه گردید. برای هر گروه، کنترل مثبت و منفی نیز در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون t و آزمون آنالیز واریانس یکطرفه در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و P<0.05 معنی دار تلقی گردید.یافته ها: پس از مجاورت مخروط های گوتاپرکا با دو رقت مختلف دکونکس 53 پلاس میانگین تعداد باکتری در هر میلی لیتر از نمونه مورد آزمایش در رقت 5% برابر 2-10×5.00 و برای رقت 10%، صفر بود که با استفاده از آزمون T این اختلاف معنی دار بود (P=0.003).نتیجه گیری: با توجه به اینکه محلول دکونکس 53 پلاس 10 در مدت 30 ثانیه همه مخروط های گوتاپرکای آلوده شده را ضد عفونی کرده و در دسترس است استفاده از این محلول در استرلیزاسیون سریع مخروط های گوتاپرکا مناسب به نظر می رسد.

زمینه و هدف: آلاینده های لحیم کاری طیف وسیعی از گازها و بخارات فلزی را در بر می گیرند که می توانند در ایجاد بیماریهای ریوی - شغلی نقش مهمی داشته باشند. مهمترین این آلاینده ها شامل فرمالدئید، قلع و سرب می باشند. مطالعات نشان داده اند که اپی تلیوم تنفسی به عنوان اولین سد بیولوژیک در برابر این آلاینده ها از خود واکنش نشان می دهد. هدف از این مطالعه شناسایی تغییرات کمی حاصل از تاثیر این آلاینده ها در شرایط کنترل شده بر اپی تلیوم تنفسی نای در موش صحرایی بود.مواد و روش کار: 48 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد Sprague Dawley به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (n=30) و شاهد (n=18) شدند. موشها پس از سازش با شرایط استاندارد خانه حیوانات در گروه آزمایش به مدت 1 ساعت (ساعت 12 الی 13) تحت تاثیر فیوم ها در اتاقک گاز با حجم 0.83 مترمکعب با شرایط ثابت لحیم کاری با سرعت 5 متر بر دقیقه قرار گرفتند. بطور روزانه هوای داخل اتاقک گاز برای اندازه گیری فرمالدئید، قلع و سرب به دو روش متفاوت نمونه برداری می شد. حیوانات گروه آزمایش و شاهد با توجه به جدول زمانی به سه زیر گروه 2، 4 و 6 هفته ای تقسیم شدند و آنگاه در موعد مقرر با بیهوشی عمیق کشته شده و نمونه گیری از نای انجام شد. نمونه ها طبق روش معمول در بافت شناسی پاساژ داده شده و برشهای تهیه شده با رنگ آمیزی هماتوکسیلن و ائوزین، پس از کالیبراسیون میکروسکوپ نوری مورد مطالعه کمی قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده به کمک نرم افزار آماری SPSS با تست LSD مورد بررسی قرار گرفتند و P<0.05 معنی دار تلقی گردید.یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که اختلاف ضخامت اپی تلیوم تنفسی نای بین گروههای شاهد و آزمایش در تمام گروهها معنی دار بود (P<0.000) همچنین اختلاف ضخامت در گروه آزمایش 6 هفته ای با گروه 2 هفته ای معنی داری بود (P<0.001). میزان فرمالدئید، قلع و سرب در هوای تنفسی به ترتیب به میزان 0.35mg/m3, 0.193mg/m3 و 3mg/m3 بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد آلاینده های حاصل از لحیم کاری ضخامت اپی تلیوم تنفسی در نای را تغییر می دهند و این روند از یک الگوی افزایشی تبعیت می کند.

زمینه و هدف: کنترل راه های هوایی در بیماران بسیار بد حال برای پزشکان مراقبتهای اولیه و حتی برای متخصصین بیهوشی یکی از پر استرس ترین وضعیتها به شمار می رود هدف از این مطالعه ارزیابی خصوصیات آناتومیکی راه هوایی بیماران دارای لوله گذاری مشکل پس از عمل جراحی الکتیو می باشد.مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 51 بیمار تحت عمل جراحی الکتیو با بیهوشی عمومی بررسی شدند. در ریکاوری پس از هوشیاری بیماران از نظر کلاس مالامپاتی، فاصله تیرومنتال، حرکات سر و گردن، فاصله بین دندان های فوقانی و تحتانی، حرکت و عقب رفتگی مندیبول، وضعیت دندان ها و نمره سختی لوله گذاری ارزیابی شدند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری کروسکال والیس آنالیز گردید و P<0.05 معنی دار تلقی گردید.یافته ها: در این بررسی 60.8 درصد بیماران را مردان و 39.2 درصد را زنان تشکیل می دادند. میانگین سن و وزن بیماران مورد بررسی به ترتیب 11.6±41.86 سال و 15.93±72.52 کیلوگرم بود. BMI بالای 25 در 54.9 درصد افراد دیده شد. فراوانی بیماران دارای کلاس مالامپاتی 58.8III درصد و کلاس 15.7IV درصد بود. زاویه اکستانسیون گردن، فاصله تیرومنتال، فاصله دندانهای بالا و پایین و درجه سختی لوله گذاری به ترتیب 5±43.23 درجه، 1.98±6.61 سانتی متر، 0.88±4.66 و 1.44±5.91 سانتی متر بود. فراوانی بیماران با دندانهای پیشین بالای نرمال 33.3 درصد، فک نرمال 62.7 درصد و مندیبول نرمال 82.3 درصد بود.نتیجه گیری: متغیرهای مختلفی، پیش بینی راه هوایی مشکل را تعیین می کنند. در مطالعه حاضر به نظر می رسد کلاس مالامپاتی، عقب رفتگی فک تحتانی و بیرون زدگی دندان های پیشین فوقانی بتوانند لوله گذاری مشکل را پیش گویی کنند.

زمینه و هدف: شواهد زیادی نشان می دهند که سایتوکینهای پیش التهابی و مولکولهای چسبان سلولی که موجب افزایش فعالیت آندوتلیال عروقی می شوند و به عنوان شاخصهای التهابی جدید معرفی گردیده اند، در پیش بینی و پیشگویی بیماریهای قلبی عروقی از حساسیت و دقت بیشتری برخوردار بوده و نقش مهمی در پاتوژنز آترواسکلروز دارند. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات سایتوکینهای پیش التهابی و عامل فعالیت التهاب عروقی پس از تمرینات استقامتی منظم در موشهای ویستار بود.مواد و روش کار: در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی نر 3 ماهه ویستار در محیطی کنترل شده نگهداری و به طور تصادفی در دو گروه کنترل n=12) با وزن 3±211 گرم) و تجربی n=12) با وزن 7±208 گرم) تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت 12 هفته و هفته ای 3 جلسه با مدت و شدت مشخص اجرا و خونگیری پس از 14 ساعت ناشتا در مراحل مختلف و با شرایط مشابه انجام شد. برای آنالیز بیوشیمیایی و سنجش مقادیر sICAM-1 از کیت تجاری الایزا شرکت R&D و برای سنجش مقادیر IL-1b و TNF-a از کیتهای تجاری الایزا شرکت Koma استفاده شد. داده های حاصل با استفاده از آزمونهای t وابسته و t مستقل تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری آماری P=0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: یک جلسه تمرینی استقامتی در مقادیر شاخصهای التهابی نسبت به گروه کنترل تغییر معنی داری ایجاد نکرد. پس از 12 هفته، در مقادیر (P=0.028) sICAM-1, (P=0.047) TNF-a, (P=0.045) IL-1b گروه کنترل افزایش معنی داری دیده شد. در حالی که مقادیر sICAM-1, (P=0.016) TNF-a, (P=0.002)IL-1b در گروه تجربی کاهش معنی داری یافت (P=0.000)، و در مقایسه بین گروه های کنترل و تجربی در متغیرهای sICAM-1, (P=0.028) TNF-a, (P=0.039) IL-1b تفاوت معنی داری مشاهده گردید (P=0.000).نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد با توجه به حساسیت و دقت بیشتر شاخصهای التهابی جدید، اندازه گیری این شاخصها، ابزار سودمندی در تشخیص التهاب و اختلالات عروقی و پیشگوی بیماریهای قلبی عروقی است و از طرفی تمرینات استقامتی منظم و طولانی مدت (55 تا 85 درصد (Vo2max با کاهش مقادیر این شاخص ها (sICAM-1, TNF-a, IL.1b) و کاهش التهاب، در پیشگیری، کنترل و کاهش آترواسکلروز نقش موثری ایفا نماید.

زمینه و هدف: مطالعات جدید نشان می دهد که بیماری های پریودونتال به عنوان بیماری عفونی قادرند بر طول مدت حاملگی و وزن نوزاد هنگام تولد موثر باشند. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه ای وضعیت پریودنتال زنان با زایمان زودرس (کمتر از 37 هفته) و یا تولد نوزاد با وزن کمتر از 2500 گرم با زنان با دارای زایمان و نوزاد طبیعی بوده است.مواد و روش کار: در این مطالعه مورد شاهدی تعداد 55 مادر با زایمان زودرس و یا تولد نوزاد کم وزن (به عنوان گروه مورد) و 55 مادر با زایمان طبیعی (به عنوان گروه شاهد) در بیمارستان علی بن ابیطالب (ع) زاهدان در بهار و تابستان 86 مورد بررسی قرار گرفتند. انتخاب نمونه ها به صورت آسان و در دسترس و زمان انجام معاینات 1 تا 2 روز پس از زایمان بوده است. پارامترهای پریودونتال PD، AL، BOP و GR مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج در نرم افزار SPSS با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و تست مان ویتنی با سطح معنی داری 0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین عمق پاکت (PD) در گروه مورد 0.43±2.87 میلی متر و در گروه شاهد 0.49±2.73 میلی متر بود. میانگین از دست رفتن چسبندگی (AL) در گروه مورد 0.47±3.56 میلی متر و در گروه شاهد 0.44±3.46 میلی متر بود. در گروه مورد افراد دارای 2 تا 4 محل با خونریزی حین پروب کردن (BOP) و یا دارای 4 تا 6 محل با BOP از گروه شاهد بیشتر بود. در گروه شاهد تعداد افراد دارای 2-1 محل با BOP بیشتر از گروه مورد بود.نتیجه گیری: فاکتورهای پریودونتال در گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد بالاتر بود ولی از نظر آماری تفاوت معنی داری مشاهده نشد. پیشنهاد می شود مطالعات Longitudinal با تعداد بیشتر نمونه ها انجام شود.

زمینه و هدف: کنترل مناسب قند خون در بیماران دیابتی منجر به کاهش بروز عوارض دیابت به خصوص عوارض میکرووسکولار می شود بنابراین تمام تلاش ها در جهت کاهش سطح هموگلوبین A1c سوق داده شده است اما بهترین شیوه کنترل قند خون و کاهش دادن سطح هموگلوبین A1C هنوز جای بحث دارد. هدف از این مطالعه بررسی شواهد پزشکی موجود در حمایت از کاربرد خود پایشی قند خون، در مراقبت از بیماران دیابتی نوع 1 و 2 می باشد.مواد و روش کار: این مطالعه مروری بر مطالعات مختلف مداخله ای و تحلیلی است که بیماران در دو گروه مداخله و کنترل، جهت بررسی تاثیر خود پایشی قند خون بر بهبود کنترل قند خون و کاهش سطح هموگلوبین A1C مقایسه شده اند. منابع جمع آوری اطلاعات شامل 35 مطالعه مشاهده ای و مداخله ای به زبان انگلیسی از سال 1983 تا سال 2008 و همچنین یک مطالعه Cohort بزرگ در فاصله سالهای بین 1995 تا پایان سال 2003 می باشند. برای جستجو، از بانکهای اطلاعاتی الکترونیکی نظیر مدلاین و hand searches از رفرنس های مقالات استفاده شده است. در این مقاله سعی شده است مطالعات مختلف با نتایج مختلف مد نظر قرار گرفته و شرح داده شوند.یافته ها: مرور مطالعات نشان می دهد که شواهد و دلایل محکمی برای دفاع از کاربرد خود پایشی قند خون در دیابت نوع یک وجود دارد اما اکثر مطالعات از استفاده بیماران مبتلا به دیابت نوع دو از خود پایشی قند خون حمایت نمی کنند و در کارایی آن در دیابت نوع 2 تردید دارند لذا کما کان بحث برانگیز باقی مانده است. همچنین نتایج نشان می دهد مطالعاتی که خود پایشی قند خون را بعنوان بخشی از برنامه های آموزشی مدون تلقی کرده و به دفعات بیشتری در طول روز (3 بار و بیشتر) انجام داده اند سطح هموگلوبین A1C بهبود یافته است.نتیجه گیری: با توجه به مطالعات موجود، نقش خود پایشی قند خون در کاهش سطح هموگلوبین A1C در دیابت نوع 1 است لیکن در دیابت نوع 2 نتایج ضد و نقیضی از مطالعات بدست آمده است که نیاز به مطالعات کنترل شده بیشتری دارد.

علت لیومیوم ناشناخته است و بر اساس چندین مطالعه چنین به نظر می رسد که هر لیومیوم از یک سلول نئوپلاستیک منفرد با ماهیت عضله صاف ایجاد می شود. لیومیوم لوله رحمی بسیار نادر است. بیشتر موراد بدون علامت و بطور اتفاقی در جریان کالبد شکافی یا جراحی بطور اتفاقی کشف می شود. این لیومیوم منفرد، کوچک و یکطرفه بوده و بندرت قبل از جراحی تشخیص داده می شوند و اغلب با جراحی نیز پیگیری می شوند. ما یک مورد لیومیوم لوله فالوپ را در یک خانم 27 ساله که با درد شکم مراجعه کرده بود گزارش می کنیم که طی جراحی توده لوله رحمی کشف و خارج شد و در بررسی بافت شناسی لیومیوم لوله رحمی تایید گردید.